Shteti dhe Jo Shteti

[Florim Zeqa]

Shteti dhe jo shteti!


Thënja e të madhit Sami Frashëri: "më mirë një vepër e mirë së një mijë fjalë", na përkujton më së miri gjendjen aktuale të shqiptarëve sot. Që nga momenti i paralajmërimit të kryeministrit serb për heqjën e lapidarit në Preshevë; tek shqiptarët e Luginës, në Kosovë e në trojet shqiptare në përgjithësi, çdo dite qarkullonin fjalë të mëdhaja e "zotime" nga më të ndryshmet për mbrojtjën e Lapidarit; nuk do të lejohet të prekët lapidari, do të mbrohet më të gjitha forcat, të gjithë shqiptarët janë më Luginën,..etj.
Mirëpo aksioni i xhandarmërisë serbe i 20 janarit 2013, e dëshmoi të kundërten, së nga fjalët e mëdha nuk doli asgjë konkrete, madje nga fjalori i patriotizmit politik u prodhuan vetëm; mashtrime, zhgënjime e thyerje shpirtërore tek popullata e asgjë më shumë.
Mbase më e dobishme për mbrojtjën e lapidarit do të ishte kursimi nga deklarimet patriotike të liderëve, për mos asgjë tjetër Serbia nuk do të mobilizohej deri në atë masë siq u shfaq në mëngjesin e së dielës më atë numër aq të madhë forcash!
Nganjëherë heshtja është më e fuqishme së fjalët, sa do të mëdha qofshin ato, pasi e vënë në lajthitje kundërshtarin në përdorimin e forcës apo e detyrojnë të heqë dorë nga një veprim i caktuar.
Një fjalë e urtë popullore thotë; "arusha më shoshë nuk trembet", kështu doli edhe kësaj radhe, serbët nuk u trembën nga fjalët e mëdha të shqiptarëve.
Në çdo rrethanë të keqës duhet përgjigjur më të njëjtën masë, në të kundërtën, ajo vetëm sa zmadhohet e merrë përmasat e një përbindëshi shkatrrues.
Heqja e memorialit të dëshmorëve në Luginën e Preshevës vertetoi dy gjëra të kundërta; së pari vërtetoi heterogjenizimin e shqiptarëve, pseudopatriotizmin e lidershpit dhe forcën (e ulët) vepruese të shqiptarëve.
Në anën tjetër doli në pahë forca e shtetit, në ketë rastë atij serb, që na bëri të kuptojmë të gjithë pa aftësinë e jo shtetit (Kosovës) në raport më heqjën e barrikadave serbe në veriun e Mitrovicës, në shtetin e "lirë e të pavarur", dhe shtrirjës së autoritetit të shtetit në gjithë teritorin.
Shteti kriminel i Serbisë e rrënoi një memorial të shqiptarëve që s'paraqiste as një lloj pëngese për qytetarët, përderisa shteti demokratik i Kosovës nuk po arrinë dot t'i largoj barrikadat mbi Urën e Ibrit, që janë bërë pëngesë e levizjes së lirë të qytetarëve në atë pjesë!
Ngjarja e 20 janarit 2013, na përkujtoj më së miri fillimin e marsit të vitit '98 në Kosovë, kur forcat ushtarako-policore rrethuan familjën Jashari në Prekaz, kujtojmë rezistencën e Jasharajve deri në vetëflijim pa u ndihmuar nga askush, madje as nga bashkëveprimtarët e tyre më të ngushtë, e as nga ushtria çlirimtare!
Sikur atëhere familja Jashari, edhe tani Lapidari i dëshmorëve në Luginë mbeti i vetmuar, në mëshirën e rrënuesve, të cilët më gjakftohtësinë e gjakpirësve, forcën e një përbindëshi, te cileve qetësinë e heshtjës ua thente vetëm ndonjë lehje qënësh,...arritën pa asnjë pëngesë të largojnë nga aty memorialin e dëshmorëve të lirisë së shqiptarëve!
Sulmi i xhandarmërisë serbe, në mëngjesin e 20 janarit nuk arriti ti zgjoi nga gjumi as formacionet ushtarake të armatës kombëtare shqiptare, të shfaqura në "facebook" vetëm pak orë para sulmit mbi Luginë!
Madje u dashtë të kalojnë disa orë deri sa u zgjuan nga "gjumi" institucionet e shteteve shqiptare, liderët e partive politike, OVL e UÇPMB-së e UÇK-së për të përgatitur "dënimin" e heqjës së lapidarit nga xhandarmëria serbe.
Pas vajtimit të shkurtër për memorialin e lirisë, liderët partiak vazhduan prap më fjalët "ngushlluese"; për ruajtjën e gjakftohtësisë, paqës e stabilitetit,...duke ju bërë thirrje banorëve lokal të Luginës për durim e vetëpërmbajtje nga veprimet e pamatura, të jenë të qetë e të durueshëm nga provokimet e radhës së Serbisë!
Na mbetët të shpresojmë së pas këtij sulmi vandal të Serbisë mbi memorialin e dëshmorëve të lirisë në Luginën e Preshevës, të jenë vetëdijësuar liderët shtetëror të Kosovës për ndryshimin e kursit politik në raport më pushtuesit verior, pasi në Serbi nuk ka ndryshuar asgjë nga koha e Millosheviqit,...Daçiqat e Nikoliqat e sotëm janë e njëjta vazhdimësi, këta nuk njohin gjuhën e dialogut, vetëm gjuha e forcës i detyron të heqin dorë nga dhuna ndaj shqiptarëve.
Ndërprerja e mënjëhershme e bisedimeve më Serbinë është akt kombëtar që mbronë terësinë teritoriale të vendit, kthenë nderin e dinjitetin kombëtar dhe forcon unitetin e faktorit politik shqiptar, sikurse që është tradhëti kombëtare vazhdimi i dialogut më pushtuesit serb, përderisa ata më agresion e vandalizëm, dhunë e kërcënime vazhdojnë të mbajnë të pushtuara tokat shqiptare.

FLORIM ZEQA