Titulli: Reflektime
 

n`Grunajë - kajzit (Kallinjtë) e plotë e kanë kokën te`poshtë - t`zbraztit ndërkaq, thikë përpjetë..."!
-Prej kajzive t`zbrazët, ska as miell as gja t`hajrit, vetem krune.

[I]Ndre Mjeda[/I]

Titulli: Reflektime
 

une mendoj se reflektimet e mikut tend reflektojn nje problem qe eshte pjes e mentalitetit tone.. kjo edhe ma e keqja.. se leje mo ''dunjen qe eshte prish krejt''!

Titulli: Reflektime
 

[quote=panta_rhei]Nëse ASGJË do të thotë asgjë.

Dhe nëse Sokrati thotë "Unë e dij që unë ASGJË nuk dij". Si e din ai këtë gjë, kur vetë pohon se nuk din asgjë???[/quote]


Nese, " Gjithecka eshte relative " atehere cfar eshte ky pohimi yne ???

Titulli: Reflektime
 

[quote=GURI SYLAJ]Nese, " Gjithecka eshte relative " atehere cfar eshte ky pohimi yne ???[/quote]

Fjalë (thënie) që demantojnë vetveten:

Unë e dij që asgjë nuk dij.

Gjithçka është relative.

Kurrë mos thuaj kurrë.

Titulli: Reflektime
 

[quote=panta_rhei]Fjalë (thënie) që demantojnë vetveten:

Unë e dij që asgjë nuk dij.

Gjithçka është relative.

Kurrë mos thuaj kurrë.[/quote]
.....besnik banu,e bes mos nzin!

Titulli: Reflektime
 

[quote=sherri].....besnik banu,e bes mos nzin![/quote]

Ti nëse nuk m'beson mu, nuk dmth qe ti nuk je besnik. :smile:

Apo jo?

Titulli: Reflektime
 

[quote=panta_rhei]Ti nëse nuk m'beson mu, nuk dmth qe ti nuk je besnik. :smile:

Apo jo?[/quote]
JO,...si do jeme une besnik,nese ti nuk me beson?! kjo esht nje thirrje,keshill,kondradiktore me vet-veten, kerkon te te besojn,te jesh besnik,dhe mos te besosh!!..(thenjse egoiste,sagllam naj Turk e ka lan :D)perafersisht sikure ato qe i ke dhane me lart..?
T'jesh besnik duhesh edhe te besosh...Apo jo? :P

Titulli: Reflektime
 

[QUOTE=sherri]JO,...si do jeme une besnik,nese ti nuk me beson?! kjo esht nje thirrje,keshill,kondradiktore me vet-veten, kerkon te te besojn,te jesh besnik,dhe mos te besosh!!..(thenjse egoiste,sagllam naj Turk e ka lan :D)perafersisht sikure ato qe i ke dhane me lart..?
T'jesh besnik duhesh edhe te besosh...[B]Apo jo[/B]? :P[/QUOTE]


JO,

[B]Gjithkush ka dy kandarë, një për vete, një për të tjerët.[/B]
_

Titulli: Reflektime
 

[quote=sherri]JO,...si do jeme une besnik,nese ti nuk me beson?! kjo esht nje thirrje,keshill,kondradiktore me vet-veten, kerkon te te besojn,te jesh besnik,dhe mos te besosh!!..(thenjse egoiste,sagllam naj Turk e ka lan :D)perafersisht sikure ato qe i ke dhane me lart..?
T'jesh besnik duhesh edhe te besosh...Apo jo? :P[/quote]

Une te porosis ty "te lutem shko te Guri edhe kryjma nji porosi". Ti me porosit mu "te lutem shko te Antika se e kam nje porosi".

Tash, une bej gjithcka qe kam mundsi edhe nuk e lë pa ta kry porosine ty. Por, gjithashtu qohem e shkoj vet edhe te Guri, sepse nuk jam i sigurt qe ti ma kryen porosinë".

Pra une mundohem edhe bej gjithcka per me e mbajt besen a fjalen qe ta jap, por nuk mund ta pres te njejten nga te tjeret.

"Kerko sa me shume nga vetvetja, sa me pak nga te tjeret, ndash me t'dhimt kryt ma pak".

:smile:

Titulli: Reflektime
 

[quote]
JO,

[B]Gjithkush ka dy kandarë, një për vete, një për të tjerët.[/B]
_[/quote]
Telashe m'qit...Kjo thanje esht dhane si mesazh-kshille, nuke merret me raste individuale!?

Ne njeren ane th'rret per besnikri,ne anen tjeter per mos nzanje bes......si do te ishte kandari jot besnik,nese ju thu kandarve tjer:mos zeni bes??!

...nese askush s'te nzen bese,(se ka than i moqmi mos nzini bese) kote i thu vetit jame besnik :P

[QUOTEU]ne te porosis ty "te lutem shko te Guri edhe kryjma nji porosi". Ti me porosit mu "te lutem shko te Antika se e kam nje porosi".

Tash, une bej gjithcka qe kam mundsi edhe nuk e lë pa ta kry porosine ty. Por, gjithashtu qohem e shkoj vet edhe te Guri, sepse nuk jam i sigurt qe ti ma kryen porosinë".

Pra une mundohem edhe bej gjithcka per me e mbajt besen a fjalen qe ta jap, por nuk mund ta pres te njejten nga te tjeret.

"Kerko sa me shume nga vetvetja, sa me pak nga te tjeret, ndash me t'dhimt kryt ma pak".
[quote]


"Mire esht me besu,por edhe me mire esht me vertetu" (Lenini)

ok Ti e paske mundesin me shku tek Guri,.....hiq s'je dasht me me ba telashe :D

Por une tashe;qe nuk e kame mundesin me shku tek Antika, ta besoj ty,ti normal si besnik ma kryn porosine... une e theva parimin e thanjes:" [B]bese mos nzin[/B]" te nzana bese,ti e kryve porosin me besnikri per mua je besnik, por edhe une [B]t'nzana bese[/B]!!......

"Bsnike banu,dhe beso".....tjera jane rastet e pervetcme...duhet dite kujt i besohet,duhet dite per ken te jesh besnik....por une po mendoj qe thanja si thanje esht kundershtuse....

nejse de sa me ba llaf ju mos e merrni qysh po thame une :P:P

Titulli: Reflektime
 

[U][COLOR=blue]"Besnik banu po bese mos nxe!!"[/COLOR][/U]
Ne rend te pare eshte nje keshille por ,gjithesesi ;ne vete mban nje kunderthenje te thelle.
Sikur te vlente ky parim atehere Besa nuk do te kishte asnje kuptim sepse askush ,askujt nuk do i besonte.
Por egziston dicka qe ia lidhe kryet kesaj pune.
BESATIMI ( BETIMI apo BEJA )
Edhe shoket me te ngushte ,per ceshtje te nje peshe te vecant jan BETU dhe ky veprim ka hjeke edhe fijen me te vogel te dyshimit ne fjalen e dhene.
.... por, kjo eshte pjesa praktike e betimit qe, gjithesesi , ka te beje me BESEN .

Titulli: Reflektime
 

Historia na tregon se njerëzit dhe popujt sillen mirë dhe menqur veq kur t'i hargjojnë krejt mundësitë tjera.

Titulli: Reflektime
 

-‘Dikush’ thashë unë ‘sapo më ka treguar një tregim shumë mizor për Shqipërinë’.
Isha ulur në dhomën e edituesit të një gazete inteligjente e të përjavshme të Tiranës. Ishte dhomë e vogël dhe e mobiluar shume thjesht: një tavoline e rrumbullaket, tre karrige përreth, një raft i vogël librash i ngarkuar me nga një duzine librash përkujtimorë në anglisht, frëngjisht e gjermanisht, një pirg me gazeta shqiptare e te huaja, një harte e vendit me ngjyra e varur ne mur, një llambë lexuese për edituesin, dy taketuke, dhe tabakaja e pashmangshme e filxhanëve të kafes.
-‘Le ta dëgjojmë sa keq flasin te tjerët për ne’ tha ai.
-‘Mire’, vazhdova unë, ‘ti e di atë shprehjen që një shqiptari i ecën gjithmonë jashtë shtetit. Vetëm dje ti po më citoje një listë të Vezirëve te mëdhenj turq nën Sulltanin kur Shqipëria ishte e pushtuar. Më kujtohet që në çdo tre emra, një ish shqiptar. Por, thuhet gjithashtu se shqiptari nuk përparon kurrë në token e tij, prandaj po të tregoj tregimin e mëposhtëm.
[B]‘Ishin një herë dy vëllezër turq, një ishte tregtar i pasur në Stamboll dhe tjetri një zyrtar i Portës në Shqipëri. Të dy vëllezërit i shkruanin njeri tjetrit shpesh. Zyrtari i ankohej të vëllait vazhdimisht për fatin e tij të keq. “Lutu Allahut” shkruante ai, “që puna e jote nuk të sjell në ketë vend të paturpshëm. Mbase është i bukur ta shohësh, por pabesia dhe dhuna e njerëzve këtu nuk njeh kufi. Të kesh një ose dy shqiptare në shtëpi është fatkeqësi, por mendo të jetosh në një toke të mbushur me ta.” ‘Vëllai ne Stamboll merrte shume letra te tilla, dhe natyrisht u bë kureshtar. [/B]
[B]“Nuk e kuptoj fare çfarë thua” i shkruante ai në letër. “unë për vete kam dy shërbëtore shqiptarë në shtëpi. Nuk mund të gjesh njerëz më të ndershëm, besnike dhe punëtorë. Atyre do t’u besoja të gjithë pasurinë, po edhe vetë jetën. Përse atëherë shkruan kështu?” [/B]
[B]‘Por vëllai i cili ishte zyrtar nuk u tërhoq'. “Ah”, u përgjigj ai, “po gënjehesh nga paraqitjet e jashtme vëllai im. Edhe unë, përpara se të vija në ketë vend të pafat, kisha takuar shqiptare dhe i njihja ata për burra të mirë. Te tillë syresh ka shumë në botë. Por sa të vejnë këmbën në dheun e tyre, duket sikur shejtani hyn brenda tyre. [/B]
[B]Me ketë letër po te dërgoj ty edhe një trastë me dhe shqiptar: bëj një provë me të në qoftë se guxon. Vendose trastën poshtë krevatit të shërbëtorit natën, dhe pastaj rri e këqyr nëse ata sillen në të njëjtën mënyre.” [/B]
[B]Vëllai në Stamboll mbeti shumë i dëfryer nga ky sugjerim, por vendosi ta provonte gjithsesi. Kur shërbyesit ishin jashtë shtëpisë, ai u ngjit lart në dhomën e tyre dhe fshehu trastën me dheun shqiptar nën shtratin e njërit prej tyre. Sa shkuan të flinin, ai me ngadalë i ndoqi ata dhe po dëgjonte jashtë derës. [/B]
[B]‘Mbas pak ai dëgjoi zërin e shërbëtorit i cili kishte dheun nën krevat. [/B]
[B]“Shërbëtor” ju drejtua tjetrit, “ Kam menduar, ne jemi shfrytëzuar sa jemi katandisur për të ardhur keq. Zotëria grumbullon paret dhe pasurohet, ndërsa ne, te cilët bëjmë të pamundurën për të , marrim pothuajse asgjë. Unë e di ku ai e mban sëndukun me flori; nuk ka asnjeri në shtëpi përveç nesh. Pleqtë vdesin kollaj: hajde të çohemi dhe ta presim në grykë e të marrim me vete floririn.” [/B]
[B]“Cfare thua kështu krijese e pafat?” një zë iu përgjigj përnjëherë nga krevati karshi. “Harrove sa njerëzishëm na ka trajtuar zotëria, pothuajse si fëmijët e tij, kurse ti kërkon t’ia shpërblesh në ketë mënyre? Ktheu nga në anën tjetër përnjëherë dhe fli gjumë, dhe më falëndero shumë që nuk të kallëzoj në çast për ketë propozim prej përbindëshi.” [/B]
[B]‘Tregtari kishte dëgjuar ketë bisede i tmerruar, por megjithatë ai nuk ishte i bindur se e kishte fajin dheu shqiptar. Kishte shumë mundësi, megjithëse pak e besueshme, se shërbëtori qe shtirur si besnik. Kështu qe ai vendosi ta kryente përsëri ketë prove ditën tjetër. Kur shërbëtoret nuk ishin në shtëpi ai tërhoqi trastën e dheut nga poshtë një shtrati dhe e shtiu nën krevatin tjetër. [/B]
[B]Edhe këtë herë kur shërbyesit ranë për të fjetur , ai i ndoqi dhe pa zhurme qëndroi jashtë dere duke dëgjuar. [/B]
[B]‘Shume shpejt një zë u dëgjua në errësire. Ishte zëri i shërbëtorit që kishte mbrojtur zotërinë natën e mëparshme dhe që tash kishte trastën me dhe nën krevat. [/B]
[B]“Jam menduar shok,” tha ai, “për propozimin qe po më bëje dje natën, për të vrarë zotërinë dhe për ti rrëmbyer arin. Dje nuk e di perse nuk më pëlqeu propozimi, por tani sa me shume e mendoj aq më i arsyeshëm më duket. Ne po thinjemi në shërbim të këtij plaku matuf, dhe po marrin shume pak shpërblim për ketë. Ai nuk ka te afërm këtu dhe do të duheshin dite të tëra derisa mungesa e tij te binte në sy. Mua më duket një nga vrasjet më të thjeshta, të ëmbla dhe me përfitim që mund të kem dëgjuar ndonjëherë. Hajde ta mbarojmë tani ketë pune pa vonese, dhe për të të treguar që e kam me të vërtetë do ta marr thikën vetë i pari.” [/B]
[B]“Njeri i keq ,” iu përgjigj zëri i dyte, zëri i atij shërbyesi i çili kishte udhëzuar për krimin natën e pare. Si s’ke turp edhe më thua një gjë kaq të turpshme. Edhe në qoftë se ta thashë me mes të një përçartje, ishte detyra e jote ta kundërshtoje pernjehere. Unë për vete do ta mbroj edhe me jetë zotërinë e mire plak. Po të them të biesh në gjumë tani dhe ti nxjerrësh keto mendime vrasëse nga kryet sa më shpejt, sepse unë nuk kam për ti lejuar asnjëherë.[/B]
[B]”Tregtari ishte më i shtangur se asnjëherë për cfare dëgjoi. Filloi te mendonte se mbase i vëllai kishte të drejte. Ditën tjetër ai e tërhoqi trastën me dhe shqiptar dhe e flaku jashtë. Edhi pernjehere mbrëmja dhe ai u ngjit edhe një herë për të përgjuar dhomën e dy burrave. Por ketë here ai mundi te dëgjonte vetëm zhurmën e gërhitjeve paqësore.’[/B]
- ‘Kjo është një përralle turke, çdo njeri e kupton ketë, tha edituesi duke treguar dhembët e tij në një ngërdheshje të gjerë.
-‘E di, e di, por cfare mendon për kuptimin e mizor te fabulës?‘
-Që ne shqiptaret nuk përparojmë dot në vendin tone?
Atëherë, për dymijë vjecarët e fundit ne kemi qenë përherë të detyruar te prisnim kryet e të huajve? Dëgjo, unë do të tregoj paksa për historinë e Shqipërisë në një përmbledhje te shkurtër. Kështu do të jetë me e lehtë për ty për ta kuptuar...
(Edituesi i gazetës përmbledh ne disa faqe historinë e tokës që nga periudha pre-historike deri në themelimin e Mbretërisë Shqiptare)
...Atëherë ai u qetësua,,, kështu ne mundëm të fitonim çfarë ne zotërojmë sot. Këqyre: ne nuk kemi mbrojtës të fuqishëm që të përkrahin çështjen tone, jemi të rrethuar nga fqinje te pangopur, të ndare në tre besime, dy dialekte dhe civilizime shekullore ndërmes fushës e malit. Të zhytur në varfëri, pa edukim. Vazhdimisht vegla të intrigave të të tjerëve... kundra gjithë këtyre pengesave ne arritëm lirinë mbas një zgjedhe të huaj dymijë vjeçare.
‘Me thuaj’, tha ai. ‘mbas gjithë kësaj, mendon akoma se ai tregimi i dy vëllezërve turq, shërbëtoreve, dhe trastës me dheun shqiptar, është përsëri për të qeshur?
-Nuk mendova se mund të qeshja më.

[I]SONS OF THE EAGLE, Wanderings in Albania by Ronald Matthews, 1937, Methuen & Co. Ltd., London [/I]

Titulli: Reflektime
 

Rrinte Suli me Sulën në hijen e një lisi kombëtar edhe përkëdhelnin dyfeqet kreshnike me nga një leckë vaj. Këtë e bënin për të kaluar kohën e për të shprehur dashurinë kreshnike për armët kreshnike.
Dhe që të dy, si trima kombëtarë, e kishin ngjeshur mesin me kollanë e gjoksin me rripa. Kollanët ishin mbushur me paketa fishekë edhe varur kishin bomba të kuqe.
Të tjerë fishekë e bomba kombëtare kishin nëpër xhepat kreshnikë.
I foli Sula Sulës:
- Ore, ti e ke të papërdorur dyfekun e as që di në shpon.
- Kam zbrazur njëzet paketa. Qe kalamidhet!
- Ke zbrazur në bosh, jo në plot...
- Qysh në bosh? I kam rënë një zogu majë një lisi edhe e kam rrëzuar, i kam rënë një lepuri, i kam rënë një thiu të egër...
- Të thashë se ti ke zbrazur bosh, më havadan. Ti s'hyn në rradhën e burrave. Hajt!
- ...
- Ore, a ke zbrazur më njeri? Se atëhere i thonë plot. Je goxha burrë, e s'ke vrarë njeri!
- Jo, njeri kurrë! Kur të më bjerë hasmi në pusi, do t'ia shkrep.
- Prit gomar të mbijë bar!
Fluturoi një zog kombëtar nga lisi kombëtar edhe hija e tij kreshnike shqiti për një grimë në truallin e fisit arbënor, ku ujku nuk e ha ujkun, po arbri e ha arbrin, si urdhëron Kanuni i Lekë Dukagjinit (ndjesë pastë!).
I foli Sula Sulit:
- Po ti sa herë e ke përdorur pushkën?
- Dy! Një herë i rashë Zeqos edhe e lashë kapicë, në lëmë. Gjysmë herë kur plagosa Zyferë e gjysmë herë Stavron. Këto të dyja bëjnë një. E një e para: dy!
U duk larg një si pikë e zezë që lëvizte në rrugë. I foli Sula Sulës:
- Ja, shikon tutje, po vjen një njeri! Bjeri!
- S'di cili është...
- Çudi e madhe! As ai nuk di cili je ti. Atij i qënka shkrojtur t'i biesh ti me dyfek të ri. I erdh exheli. Apo s'ta mban?
- I bie po mos merret vesh...
- S'ka si merret vesh. Unë s'rrëfej!
- Me besa-besë?
- Me besa-besë e për kokën e dyfekut.
- Atëherë t'i bie?
- Bjeri!
Në këtë kohë pika që lëvizte në rrugë ish madhuar se e shtynte exheli drejt pushkës kreshnike kombëtare.
Sula ish i përulur prej Sulit se kish shtënë vetëm bosh. Turp i madh për një trim kombëtar e për një pushkë kreshnike të lyer me vaj!
U shtri barkazi në mezhdë, i fjeti synë pushkës edhe i hoqi këmbëzën.
Edhe pika lëvizëse nuk lëvizi më...
Edhe Sula puthi çarkun e dyfekut kreshnik për provën e naltë...

... Qanë e vajtuan në shtëpi. Shkulën flokët nëna e motrat e të vrarit. U kanos vëllai të marrë gjakun nga hasmi i vjetër i shtëpisë, po puna është se pushka kreshnike e Sulës nuk mbeti në turp kombëtar.


Edhe Suli e mbajti fjalën e nuk e tradhtoi Sulën...


[B]Mitrush Kuteli[/B]

Titulli: Reflektime
 

Ai kishte kohë që ishte shtrirë nën hijen e pemës, kishte ngrënë aq shumë sa si bëhej të ngrihej në këmbë, Pati fjetur gati të gjithë paraditen, por qe do, i flihej e i flihej.
Ta marrt dreqi tërfëllonte, sot është dita ime.
Aty këtu zgjaste dorën pa i hapur syt fare, e për t'gëlltitur ndonjë nga dardhat që i shkëputeshin trungut, dhe vazhdonte pa u penguar fare të flinte...
Flej, flej, flej... sa që për t'harruar që ka shtëpi .
Gjumin e tijë e prishi një bumbar i madhë kur mori drejtimin nga maja e dardhës për në grumbullin pranë tijë, ju dhimbs sepse kishte punuar gati të gjithë ditën që ai të dukej si mullar sane, mirpor qe do ?
mizat sapo e hetuan vërshkëllimen, u mënjanuan.
E shkreta fjuza s'ia arriti ti ngjitet trungut, dhe nga përplasja e fort për toke, e masa që i ra mbi të, nuk mori frym më.
Shoqëria pasi e nderuan për së fundit herë dhe të gëzuara që shpëtuan vetë, ku poashtu secila kishte marrë copëzen e fituar, ikën. Ikën duke i'a pas njëkohësisht lakmi bumbarit të fuqishëm si ngopej pa u penguar fare, dhe grumbulli sa vinte e bëhej rrafsh me tokë.

Titulli: Reflektime
 

Ai kishte kohë që ishte shtrirë nën hijen e pemës, kishte ngrënë aq shumë sa si bëhej të ngrihej në këmbë, Pati fjetur gati të gjithë paraditen, por qe do, i flihej e i flihej.
Ta marrt dreqi tërfëllonte, sot është dita ime.
Aty këtu zgjaste dorën pa i hapur syt fare, e për t'gëlltitur ndonjë nga dardhat që i shkëputeshin trungut, dhe vazhdonte pa u penguar fare të flinte...
Flej, flej, flej... sa që për t'harruar që ka shtëpi .
Gjumin e tijë e prishi një bumbar i madhë kur mori drejtimin nga maja e dardhës për në grumbullin pranë tijë, ju dhimbs sepse kishte punuar gati të gjithë ditën që ai të dukej si mullar sane, mirpor qe do ?
mizat sapo e hetuan vërshkëllimen, u mënjanuan.
E shkreta fjuza s'ia arriti ti ngjitet trungut, dhe nga përplasja e fort për toke, e masa që i ra mbi të, nuk mori frym më.
Shoqëria pasi e nderuan për së fundit herë dhe të gëzuara që shpëtuan vetë, ku poashtu secila kishte marrë copëzen e fituar, ikën. Ikën duke i'a pas njëkohësisht lakmi bumbarit të fuqishëm si ngopej pa u penguar fare, dhe grumbullit që sa vinte e bëhej rrafsh me tokë.

Titulli: Reflektime
 

"................
NE DHE LIBRAT


Rrinë heshtur në rafte.
Në pafundësinë e bukur të fjalëve na e hapin portalin, portalin ku fillon kuptimi i vërtet i dritës…Ku nis kuptimi i lumturisë.
Miqtë tanë, librat, madje edhe kur heshtin flasin. Me mijëra vjet flasin. [B]Ne, mjerisht, jo rrallherë mundohemi me materialen ta ushqejmë shpirtin, por ne harrojmë, apo mbase yshtemi djallëzisht nga fuqia e rreme e saj, pra nga fuqia e materiales.
Shumëherë kam menduar se për cilën gjë kemi nevojë më shumë: Trupin apo shpirtin. Kujtoj se përpos shpirtërores gjë tjetër nuk na bën të lumtur. E mjerisht në këtë mjegull moderniteti aq pak kujdes i kushtojmë shpirtërores.[/B]

Librat rrinë në rafte. Heshtin. Na shikojnë vëngër. I flasin njeriut, botës …
Bota ka hallet e veta. Zhytur në mjegullën e kapitalit, në errësirën e saj, në shurdhësinë e saj, brenda egos së sëmurë dhe konfuyzitetit të ndërgjegjes, kërkon kuptimin e të qenit njeri, e librat na shikojnë vëngër…
Bagazhi i mëkateve mbi shpinë na rëndohet gjithnjë e më shumë. Librat na shikojnë vëngër...
Kështu rrokullisemi nëpër ditë, muaj, vite...
Librat gjithnjë na shikojnë vëngër nga mbretëria e tyre e përjetshme..

......"

Titulli: Reflektime
 

[SIZE=2]Veçoria e lukunisë është që ajo nuk mund të rritet. [/SIZE]
[SIZE=2]Në zbrazëtinë që e rrethon nga të gjitha anët, nuk ka asnjeri për t’iu bashkuar. Lukunia është e përbërë nga një grup njerëzish të eksituar që nuk dëshirojnë asgjë më dhunshëm sesa të jenë më të shumtë në numër. [/SIZE]
[SIZE=2]Çfarëdo që të ndërmarrin bashkërisht, qoftë në gjueti e qoftë në luftë, më mirë do të vlente të ishin më të shumtë. Për grupin që përfshin kaq pak anëtarë, çdo individ që do të vinte të bashkohej aty do të ishte një prurje e ndjeshme dhe e rëndësishme, një prurje e nevojshme. [/SIZE]
[SIZE=2]Forca që ai do të sillte do të përfaqësonte një të dhjetën apo të njëzetën e forcës së plotë. Vendi që ai do të zinte do të ishte i vlerësuar njëlloj nga të gjithë. Ai do të peshonte vërtet në ekonominë e përbashkët të grupit, siç pothuaj askush nuk do të mund të peshonte sot.[/SIZE]



[SIZE=2][I]Elias Canetti, MASSE UND MACHT, 1960[/I][/SIZE]

Titulli: Reflektime
 

[B]Lutjet e mëdha[/B]
Miliona hebrenj, të tharë krejt, mbështetur për muri u pushkatuan vetëm pse ishin hebrenj.
Ata, disa ditë, disa orë, disa minuta dhe disa sekonda para vdekjes, në fakt edhe gjersa plumbat shtegtonin nga tytat në koka e tyre, të mekur iu lutën Zotit me zë të shterur: “Ooo Zot, na ndihmoooo...!” Sapo pushuan lutjet, ata u dogjën nëpër furra të ndryshme dhe u zhdukën nga faqja e dheut. Tashmë si hi, edhe pse disa çaste më parë, qenë njerëz...
...
Mijëra boshnjakë u vranë vetëm pse ishin boshnjak. Edhe derisa plumbat çanin me vrull drejt tyre, drejt parakufomave, ata luteshin. Ata luteshin edhe të mbuluar me gjak. Gjersa gjaku u ngjizej në gojë mezi pëshpëritnin: “Ooo Zot, na ndihmoooo...!” Kur pushuan lutjet, ata u hodhën në një gropë shumë të madhe njëri mbi tjetrin dhe u mbuluan me disa eskvatorë, kurse shoferët tymosnin cigare “Drina” ...
...
Mijëra shqiptarë u vranë. U vranë vetëm pse ishin shqiptarë. Edhe këta, si hebrenjtë dhe boshnjakët, iu lutën Zotit para dhe gjatë vdekjes. Por, u rrëzuan njëri mbi tjetrin. Njëri pranë tjetrit apo duke i shtrënguar dorën njëri tjetrit. Dhe, ashtu, në rënie e sipër, apo gjatë plandosjes, u dëgjuan fjalët e fundit: “Ooo Zot, na ndihmoooo...!” Kur pushuan lutjet, trupat u shpërndanë me kamion nëpër tokën e huaj, gjersa shoferët pinin raki të kumbullave..
...
Oh, sa lutja të thella e të shpeshta ishin ato! Sa lutje nga shpirti e nga zemra iu drejtuan Zotit...Por, pa avionët e Burrit të Dheut, vdekja nuk do të kishte pushuar deri tek i fundit: hebre, boshnjak e shqiptar...Lutje të mëdha, nuk ishin vetëm ato që i bëheshin Zotit në qiell, por lutjet prindit, që bënin fëmijët në tokë, të kapur për këmbën e babit, të mëmës dhe çirrma e tyre me buzë të varura: shikim i përlotur, duar përpjetë, flokë të shpupurishura dhe lot teposhtë faqeve të skuqura! Mirëpo, u pushkatuan edhe fëmijët. Kaq. Kështu urdhëronte ligji i urrejtjes, sepse ata ishin fëmijë shumë të mirë dhe të përshtatshëm për shfarosje. Ata qenë vogëlush hebrenj, boshnjakë e shqiptarë. Faj i madh ky, në epokën e bishave dhe derrave të egër. Kështu u jetua bukur gjatë, në kohën e lutjeve të mëdha drejtuar Zotit në Qiell dhe Burrit të Dheut në Tokë, por, zakonisht, lutjet drejtuar Zotit, nuk dëgjohen as aq lart, sa mund të fluturojë trumcaku...

Titulli: Reflektime
 

[B]Këtu dhe Atje[/B]

Nëse ti beson se vetëm pas vdekjes shkohet në parajsë - unë nuk kuptoj si shkohet diku pas vdekjes, ndoshta pse nuk kam parë kurrë të vdekur duke dalë nga varri, e as shpirtra që gjallojnë pa trup - atëherë nuk mund të shpjegohet dremitja jote këtupari, humbja e kohës...
Nëse ti beson se vetëm pas vdekjes vjen lumturia – unë nuk kuptoj, ndoshta pse unë nuk kam parë kurrë kufoma të qeshura e të lumtura, as me humor të mirë, jo - atëherë, gjatë varrimit, duhet kënga dhe muzika, jo vaji e pikëllimi. Pse kjo dyfytyrësi?
Duke ëndërruar parajsën e përjetshme atje, humbe shansin dhe jetën e njëmendtë këtu,
sepse ti akoma beson, se Zoti është shkrumbues, disi si Hitleri apo vrasës, disi si Millosheviçi...
Ja pse ty të dërgon frika e shtresuar irracionale te Zoti, e jo Zoti te racionaliteti tashmë shumë i shpalosur, sepse ti beson akoma, se me nënshtrimin tënd të pakusht, me frikën e madhe, e shndërron Zotin në babadimër, që jep dhurata. Ndoshta e percepton edhe si babaxhan dhe si reciklues personal, sepse ti beson ende, se pikërisht ti, edhe një herë i duhesh universit. Ndoshta për meritat e mëdha që ke ndaj njerëzimit!?
Në shkollë, nxënësi që përsëriste klasën pse nuk mësonte, quhej “ngelavç”.
Ai, që përsëritë shekullin, quhet ngelavç shekullor ose: fanatik!

Titulli: Reflektime
 

Pak për traditat

Jam adhurues pa rezerva i traditave të popullit dhe të vendit tim.
Arsyet janë të shumta.
E para: sepse tradita na shquan nga popujt e tjerë.
Të dytën dhe të tretën i harrova, po nejse mjafton e para.

Pra jam adhurues i traditave të popullit tim që na shquajnë nga fqinjët, vendet e popujt e tjerë , të cilët, patjetër, janë të poshtër edhe barbarë.

Tradita e vendit tim e do që kur bëhet dikush ministër të shkojnë gjithë populli në ministrinë përkatëse për përhajër.
E deshte, s’e deshte; e konsideron të mençëm a budallë; e konsideron të ndershëm ose jo - për perhajer duhet me shku edhe me uru.
Nëse don që ta kesh nesër derën çelë për ndonjë favor personal ose të ndonjë miku ose të ndonjë miku të mikut -ashtu siç e don tradita e vendit.
Nëse qëllon të jesh i afërmi i ministrit, shtrihesh në kolltuk të butë edhe bën muhabet, duke pirë kafe e duhan (se punët e Ministrisë andej kryhen vetë…), kurse nëse qëllon të jesh vetëm “ndonjëri nga turma”, kënaqesh me një cigare e me një shkëmbim të buzëqeshjes së ëmbël si hallva me kadaifin bashkë.
Fundi i fundit, mor zotni, ti nuk ke shku për cigare, po që ta dijë Ministri se je në këtë jetë, se ia bëre përhaj'r, se i thae “Zoti Ministër” edhe atë për dore, kaq mjafton.

Në anën tjetër tradita e don që vendi të ketë buxhet - qoftë edhe nëse kaca s’e ka asnjë cent.

Dhe tradita s’ka si të shkelet!

Gjithmonë tradita e do që në buxhet të jenë shkruar krejt shpenzimet për një vit.
Po për fat të keq, viti është i gjatë fort, edhe durimi ynë i shkurtë, fort.
Pra, ministri, nëse është ministër me bole, e jo frikacak i ndershëm, lypset t'i bëjë dy gjëra:

1. t’i marrë krejt fondet e një viti qysh në muajin e parë;
2. t’i harxhojë sapo t'i merr.

Këtë e lejon tradita edhe tradita nuk shkelet.

S’prish punë hiç a mbeten 11 muajt e tjerë pa fonde. Qëllimi i buxhetit dhe i qeverisjes u arrit, siç e don tradita kombëtare.

Pikat e mësipërme duhen të zbatohen aq më fort dhe më shepjtë sepse mund të bjerë a të rrëzohet qeveria, dhe, kuptohet, një qeveri që ikë nuk duhet t’i lërë qeverisë që vjen asnjë cent në kacë.

Tradita e do që zbrazur e mora, zbrazur e lashë.

- edhe çka mola nga populli, harxhova! Fund i fundit, mor zotni, vetë i mblodha vetë i harxhova!

Pra nëse një qeveri i han fondet e një viti për një muaj a dy, tradita e don që qeverija tjetër të krijojë fonde të tjera gjithmonë për një vit e t’i merr që në fillim në xhep ose në arkat ministrore-private për t’i shpenzuar brenda një muaji.
Kur brenda një viti kemi katër a pesë qeveri, kjo do të thotë katër a pesë lumturi e kënaqësi buxhetore!

Kuptohet se shtesat edhe bartjet e fondeve janë bashkë!

S’ka lumturi më të madhe se atëhere kur ndërrohen qeveritë!

Pasurohen kaq shumë njerëz - vetë edhe miqtë - zgjidhen kaq shumë halle, zbrazet kaca e madhe edhe mbushen kacat e vogla.

Sepse tradita e don që kur vjen një ministër i ri të fillojë me favore dhe kur ik ta mbyllë veprimtarinë plot favore. Veçanërisht kur ik duhet të jetë dorë-hapur “për këmbë të mbarë” e më fort që ministri -pasardhës ta trashëgojë kacën të zbrazët.

Kështu e don tradita edhe tradita nuk duhet të shkilet!

Sepse, e para: tradita na shquan nga vendet e popujt e tjerë, që janë patjetër barbarë edhe të poshtër dhe sepse, e dyta, e treta…

Ishalla kemi për çdo muaj një qeveri, që kësisoj kombi të jetë i lumtur për çdo muaj.

Ishalla…

Ishalla…

Titulli: Reflektime
 

Kush lexon shume, medeomos behet i mençur ;
kush punon shume, medeomos behet i pasur ;
kush kujdeset per higjienen, medeomos është i pastër.
Ai qe i plotesoi te gjitha keto kondita, le te thote se ka bere me te vertet jete ne këtë bote.

[U][I]Sami Frashëri[/I][/U]

Titulli: Reflektime
 

Një ditë* ti do të duash të ikësh*
e unë do t'të kuptoj* sigurisht*
(ndonjëherë dhe unë dua të iki nga unë…)

pastaj do vijë një ditë e zakonshme*
e ftohtë* me shi* dhe pa poetikë*
si kjo e sotmja*
ku ti do të më arsyetohesh
se vetëm sa të ra rruga këtej* rastësisht…

unë do t’ul sytë mbi pllakat e trotuarit*
e do t'përbihem lehtaz…
kur një currilëz e mekur syri*
do të fillojë të pikojë prej një ulluku të ndryshkur*
mbi jakën e palltos tënde*
e që andej*
do të përplasë stërpika të rrumbullakëta në qerpikët e mi*
(që do të rraskapiten me ankth*
të frikësuara* se mos po rrëzohen mbi mollëzat e faqeve…)

pastaj* të dy do të gjejmë një strehë aty pranë*
ku ti do t'me pyesësh*
e pyesësh*
e pyesësh…
pa qenë e interesuar të dëgjosh përgjigjet e mia…

(dhe unë do t'të kuptoj* sigurisht*
ndonjëherë* as unë nuk dua t’i dëgjoj përgjigjet e mija)

dhe do t’ikësh*
pa harruar të theksosh për të fundit herë*
ftohtësinë vrastare që do të më mbjellësh në bark;
“vetëm sa më ra rruga këtej* rastësisht”…

e unë do të mbetem aty*
me sytë ngulur mbi pllakat e plasaritura* të trotuarit*
me çarjen e këpucës që do të fillojë të fusë ujë*
e me stërpikat e rrumbullakëta në sy…

ndërsa më tutje*
atje… në trotuarin tjetër*
një mace rrugësh* e bërë qull*
do jetë duke kërcitur dhëmbët nga të ftohtët…
...si unë.

hey guys
 

great post man.

Titulli: hey guys
 

[QUOTE=CrislesdesCar;2012580]great post man.[/QUOTE]


ky eshte komplimenti i vitit per ket teme panta hahahhahahahahaaaauuuiiiiaaaaa

Titulli: hey guys
 

"Për të dytin vit rresht* ushtria amerikane ka humbur më shumë trupa si pasojë e vetvrasjeve sesa ç'ka humbur në terren në Irak dhe Afganistan"* tha John Donnelly

Titulli: Reflektime
 

[B]Ëndrra e Pacollit për president - Adnan Abrashi[/B]

Atë që askush nuk mundet t’ia ndaloj një njeriu në këtë realitet objektiv, është, prirja e natyrshme e vullnetit të tij të lirë, që ta ketë një ëndërr të vetin si synim jetësor. Sepse, ashtu sikur thotë një urtësi e lashtë indiane: “nëse gjatë jetës nuk je i përkushtuar që ta përmbushësh ëndrrën tënde, atëherë gjithnjë do të punosh në drejtim të realizimit të ëndrrave të të tjerëve”. Por, sado që ne fuqishëm angazhohemi në këtë drejtim, shpesh ëndrrat tona nuk realizon. Nuk realizohen fare, ose së paku jo ashtu sikur i kemi ëndërruar. Edhe pse realiteti është diku tjetër, në këto raste dimë të inkurajohemi kinse nuk kemi fat në jetë. Në të vërtetë, faji qëndron diku tjetër. Në vetë cilësinë përmbajtjesore të ëndrrës sonë. Ëndrrat (synimet tona) si proces mental nuk kanë kurrfarë kufiri të kreativitetit përmbajtjesor, andaj edhe na shkaktojnë kënaqësinë e pritur të ushqyer nga shpresa. Por, gjatë realizimit të ëndrrave tona në praktikë, ne detyrimisht i nënshtrohen edhe disa ligjeve të natyrshme psiko-operative. Pra, në rend të parë, në harmoni me rregullat e përsosura të realitetit objektiv, ato duhen të jenë të kapshme - Ligji i KAPSHMËRISË së dëshirës!
Gjatë historisë, shpesh hasim në biografitë e shumë personalitete të pasur dhe me fuqi të pakufishme politike, të cilët, pa marrë parasysh pasojat dhe çamin që duhet sakrifikuar, me çdo kusht kanë tentuar që t’i realizojnë ëndrrën e tyre (të mbrapshta) jetësore. Por, kotë! Në fund, kanë dështuar me faqe të zezë.
[B]E, tani, në vazhdim, le të na “shkoj gjuhë aty ku edhe po na dhemb dhëmbi”. Tek aktualiteti jonë politik i kandidimit të mundshëm të z. Behxhet Pacollit, për postin e Presidentit të Kosovës. Tek një njeri, aktualisht me më shumë forcë financiare se sa politike, i cili, sipas disa paraqitjeve të tija publike, me çdo kusht dëshiron ta realizoj ëndrrën e vetë jetësore - Të bëhet president i Kosovës. Apo, siç ka deklaruar edhe vetë në një gazetë kroate: “Do të bëhem TITO i Kosovës”.[/B]
Me këtë rast, në shërbim të krahasimit metaforik të kësaj teme, përmes këtij shembulli në vijim, do të bëj një digresion: Adnan Khashoggi (një biznesmen dhe diler botëror i armëve), nga Arabia Saudite, njihej si njëri ndër më të pasurit në botë. Ai kishte edhe një vajzë të bukur, Soraya, e cila studionte në SHBA dhe ëndërronte që një ditë me çdo kusht të bëhet aktore e njohur e “HOLIWOOD”- it. Meqë, babai i saj ishte në gjendje që vajzës së vetë të dashur, t’ia përmbush çdo dëshirë në këtë jetë, i angazhoi shumë profesorë, regjisorë dhe producentë më të njohur, që ta përgatisin dhe aftësojnë profesionalisht për këtë synim (ëndërr) të saj jetësore. Edhe pse, objektivisht, asgjë nuk kishte pengesë në këtë drejtim, pas shumë tentativave dhe vullnetit të mirë të ekspertëve eminent të kinematografisë botërore, më në fund u konstatua se, fatkeqësisht, ajo nuk kish kurrfarë talenti për aktrim. Vajza e dëshpëruar me këtë mossukses, babait të vetë shumë të pasur, tani ju drejtua me një dëshirë tjetër edhe më të çmendur: “Të lutem, baba! Blima “HOLIWOOD”-in!”. Kuptohet, as kjo dëshirë e çmendur e vajzës së Adnanit nuk do të realizohet kurrë, edhe pse, materialisht, një gjë e tillë ka qenë e mundshme, por realisht kurrsesi e PAKAPSHME për dhënien e pëlqimit për shitje të këtij simboli të krenarisë amerikane.
Për kureshtjen tonë, atëbotë, pasuria e Kashoggit vlerësohej sa 3 fish i vlerës së paragjykuar të gjithë “HOLIWOOD-it”. Po e shihni, pra! Diku-diku, kur nuk kemi talent të Zotit, as paraja nuk bënë punë?!! Dhe, aty ku është në pyetje krenaria kombëtare e një shteti, asgjë nuk negociohet për asnjë çmim të ofruar?! Tanimë, besoj se, lexuesit e mijë të dashur, e kanë kuptuar se ku dua të dal me këtë mesele të mësipërme të Kashoggit. “Tupani bie për ata që kanë vesh...”- thotë populli. Unë, shpesh kësaj urtësie popullore, di t’ia shtoj atë vazhdim timin satirik: “...ndërsa, VUVUZELAT, për ata që kanë edhe nerva!”.
[B]Me sa e di unë, z. Pacolli, ka edhe vesh, edhe nerva, por, këtyre shkathtësive normale të tij, në këto momente vendimtare, i duhen edhe arsyeja e shëndosh dhe çiltërsia sa më racionale e gjykimit. Besa-besa, i duhen edhe sy të mbrehtë dhe nuhatje të stërholluar që, pas zyrtarizimit të kandidimit të tij të mundshëm për president, me gjakftohtësi t’i analizoj çdo reagim në opinion.
Në këtë artikull, qëllimisht nuk desha të merrem me elemente tjera të natyrës, politike, morale,... etj., që nga biografia personale, për shumë kë, janë pengesa serioze të kandidimin të tij për president të Kosovës, sepse, kundërshtime të fuqishme publike të mbështetura në këto fakte të dëshmuara, veç kanë filluar të shpalosen në opinion. Nëpër shumë faqe shqiptare të internetit dhe nëpër media të ndryshme të shkruara dhe elektronike, me të madhe shprehet indinjata e opinionit publik ndaj zgjedhjes së tij të mundshme për president të Kosovës.[/B]
Edhe unë duke iu bashkangjitur të gjithë atyre intelektualëve dhe njerëzve të arsyeshëm të popullit tim, këtë mospajtim të bazuar, desha ta shprehi pak më ndryshe dhe në mënyrë më origjinale. [B]I cytur ndoshta edhe nga një optimizëm i fshehur në brendinë e qenies sime, parandiej se, sigurisht do të më vinte mirë edhe sikur Pacolli të bëhet president?! Kështu që, në njëfarë forme, ai pavetëdijshëm dhe në mënyrë indirekte do të kontribuonte në shpejtimin e disa proceseve drejt vetëdijesimit të vonshëm, por të pashmangshëm politik të popullit tonë.[/B]
Sikur tek metafora e vajzës së Kashoggit, edhe nëse pas këtij dështimi politik për president të Kosovës, [B]z. Pacolli, do të “dëshiroj ta blej Kosovën”, ne e dimë shumë mirë se, ai, këtë punë, kaherë ka filluar ta bëj në heshtje...
Në fund, gjatë realizimit të synimeve (ëndrrave) tona jetësore, përveç ligjit të sipërpërmendur hyjnor të kapshmërisë objektive të dëshirës, në natyrë vepron edhe një ligj tjetër universal: “Asgjë nuk mund të pengoj diçka që kaherë është nisur të ndodhi”!
Andaj, krejt në fund: me, apo pa Behxhet Pacollin president, në kokat e njerëzve tanë, një diçka si proces për së mbari, mbase veç ka filluar të ndodhi, dhe
[/B]
Adnan Abrashi

Titulli: Reflektime
 

E hodhën bretkosën në ujë të vluar dhe ajo kërceu përpjetë me sa fuqi që pati dhe shpëtoi.
E futën pastaj në ujë të ftohtë dhe ia nxehën ujin pak e nga pak. Bretkosa u zie edhe cofi, por nuk e kuptoi nga i erdhi e keqja, as qysh ke puna.

Qitu në Kosovë, po edhe gjithandej, shqiptarëve, identitetit dhe kulturës kombëtare po u nxehet uji si kësaj bretkosës...

...reagimi i shqiptarëve???

Askund?

Si duket, tashmë ose janë zier...

... ose kanë cofë!?

Titulli: Reflektime
 

Vendlindje, ti ëndërr që më ftofesh

lëshoma një zë, pash' Hirin tënd!

Shëtita pash' më pash' (edhe Ferrin),

por Prushin tënd s'ma dogj dot, asnjë vend!

Titulli: Reflektime
 

OK, nje rezyme e shkurte/potpuri karakteresh qe "zhallavatin" ketu ne forum me bene sa here, aq here edhe te ndjehem mire, por edhe shume here hy ne mendime, meditime, reflektime, analiza (apo qysh t'keni qef ngjitjani emrin)...
Per te qene ne qender te vemendjes gjithon duhet te jesh unikat, te thesh ndonje tabu, te besh nje gjest, nje reagim ndryshe nga te tjeret. Pak ka rendesi a flet dikush keq per ty... Kryesorja eshte te flitet per ty.
Kategorite e njerzeve ne qendrueshmeri perpara provokimeve dalloje shume, disa prej tyre i mashtrojne cikerrimet dhe i terbojne menjehere, kurse disa prej tyre i shqetsojne fatkeqsite, e ata mbeten me dhimbjen e tyre duke e mbrojtur mendimin e tyre objektiv dhe sjelljen njerzore.
Padyshim qe vetit qenesore te njeriut kane ndikim te madh ne hisen e njerzeve prej ashpersise dhe qetesise, azhuritetit dhe maturise, njollosjes dhe pastertise, perseri egziston nje lidhje e forte ne mes bindjes se njeriut ne vetvete dhe sjelljes se tij te matur me te tjeret, si dhe faljes se gabimeve te te tjereve. Njeriut te madh, realisht, sa here qe ngjitet ne horizontet e perkryeshmerise, i zgjerohet kraherori, i shtohet butesia, ua fal gabimet personale dhe ua pranon arsyetimet njerzeve per leshimet e tyre !!! Nese ate e sulmon ndonje mendjelehte, duke dashur ta kompromitoje, ai ate e shikon nga pozita e larte e tij, ashtu siç i shikon filozofi femijet te cilet luajne ne rruge, e qe ndoshta edhe mund ta gjuajne me gurre.
Kemi pasur rast te shohim se si i shpie hidherimi njerezit deri ne kufijte e çmendurise: kur e urrejne edhe veten edhe mendojne se aq rend jane te nençmuar, sa qe kete nuk e pastron asgje tjeter por vetem derdhja e gjakut.
Te keqijat e provokimit dhe hidherimit jane te shumta kurse rezultatet e tyre jane te mjerueshme dhe te ulta, andaj gjakftohesija eshte argument i fuçise se lavderuar dhe solidarizimit fisnik...

tu bi vazhdued...

Titulli: Reflektime
 

[QUOTE=valiii;2051329]OK, nje rezyme e shkurte/potpuri karakteresh qe "zhallavatin" ketu ne forum me bene sa here, aq here edhe te ndjehem mire, por edhe shume here hy ne mendime, meditime, reflektime, analiza (apo qysh t'keni qef ngjitjani emrin)...
Per te qene ne qender te vemendjes gjithon duhet te jesh unikat, te thesh ndonje tabu, te besh nje gjest, nje reagim ndryshe nga te tjeret. Pak ka rendesi a flet dikush keq per ty... Kryesorja eshte te flitet per ty.
Kategorite e njerzeve ne qendrueshmeri perpara provokimeve dalloje shume, disa prej tyre i mashtrojne cikerrimet dhe i terbojne menjehere, kurse disa prej tyre i shqetsojne fatkeqsite, e ata mbeten me dhimbjen e tyre duke e mbrojtur mendimin e tyre objektiv dhe sjelljen njerzore.
Padyshim qe vetit qenesore te njeriut kane ndikim te madh ne hisen e njerzeve prej ashpersise dhe qetesise, azhuritetit dhe maturise, njollosjes dhe pastertise, perseri egziston nje lidhje e forte ne mes bindjes se njeriut ne vetvete dhe sjelljes se tij te matur me te tjeret, si dhe faljes se gabimeve te te tjereve. Njeriut te madh, realisht, sa here qe ngjitet ne horizontet e perkryeshmerise, i zgjerohet kraherori, i shtohet butesia, ua fal gabimet personale dhe ua pranon arsyetimet njerzeve per leshimet e tyre !!! Nese ate e sulmon ndonje mendjelehte, duke dashur ta kompromitoje, ai ate e shikon nga pozita e larte e tij, ashtu siç i shikon filozofi femijet te cilet luajne ne rruge, e qe ndoshta edhe mund ta gjuajne me gurre.
Kemi pasur rast te shohim se si i shpie hidherimi njerezit deri ne kufijte e çmendurise: kur e urrejne edhe veten edhe mendojne se aq rend jane te nençmuar, sa qe kete nuk e pastron asgje tjeter por vetem derdhja e gjakut.
Te keqijat e provokimit dhe hidherimit jane te shumta kurse rezultatet e tyre jane te mjerueshme dhe te ulta, andaj gjakftohesija eshte argument i fuçise se lavderuar dhe solidarizimit fisnik...

tu bi vazhdued...[/QUOTE]

Para se ti vazhdon me tu "bi vazhdued" , Dada e lexoj kete '[I]Reflektim[/I]' disa here...!gjithemon ia ke dhene vendin e duhur fjales...!

i uill vazhduing me te lexu...! mos u vono se skam vakt,plliz ...!

Titulli: Reflektime
 

Si mund te shpjegohet abstinenca e shqiptareve ndaj atdheut te tyre?

Sidomos indiferenca me te cilen intelektualet shqiptare i trajtojne zhvillimet në dhe rreth atdheut te tyre?

Ne ceshtjet e se mires se pergjithshme, sidomos te atdheut e kombit, sa mund te jene te pranueshme arsyetimet e tilla, si: "Nuk mund te jap kontributin tim sepse nuk po me krijoni hapesire... ...nuk mund te ndihmoj sepse nuk dua te shtyhem me loparet e drenices e te poshterohem nga analfabetet... "UNË SI INTELEKTUAL", thonë, nuk mund ta lejoj veten te bie ne nje nivel te atille... etj...
Keshtu keta intelektuale kane zgjedhur heshtjen, terheqjen totale, abstinencen nga... nga atdheu i vet, nga kombi i vet... e me kryesorja: nga vetvetja. Kane hequr dore nga pergjegjesia e Intelektualit, nga misioni i -ntekektualit ne kete bote - te qenurit shembull dhe avantgarde, pararoje e zhvillimeve te pergjithshme politike, ekonomike, kulturore e sociale ne vend e ne rrethine.

Poenta eshte: Cka ka lidhje me patriotizem? Cka ka lidhje me atdhedashuri, kur ti si intelektual, si shqiptar, rrin anash, i terhjekur dhe shikon me indiference atdheun tënd, kombin tënd se si poshterohet e tretet nga pisat, nga matrapazet e nga analfabetet?

...per te mos permendur ketu, pastaj, "patriotat" e tastieres... te cilet neper forume te internetit ta bejne namin per atdhe e per ideal kombetar... e kane vendosur patriotat... nuk vijme aty, te thojne, nuk kthehemi ne atdhe... pa e rregullu ju gjendjen, nuk vijme... pa na e shtru tapetin e kuq, nuk vijme... jo po nuk vijme, edhe me dijt qe ju del dhëmbi qikaq! (edhe ta kallzojne gishtin e madh te dores... bile ka disa qe duke u zgerdhi ta kallzojne edhe te mesmin)

Titulli: Reflektime
 

[QUOTE=panta_rhei;2011700]Një ditë* ti do të duash të ikësh*
e unë do t'të kuptoj* sigurisht*
(ndonjëherë dhe unë dua të iki nga unë…)

pastaj do vijë një ditë e zakonshme*
e ftohtë* me shi* dhe pa poetikë*
si kjo e sotmja*
ku ti do të më arsyetohesh
se vetëm sa të ra rruga këtej* rastësisht…

unë do t’ul sytë mbi pllakat e trotuarit*
e do t'përbihem lehtaz…
kur një currilëz e mekur syri*
do të fillojë të pikojë prej një ulluku të ndryshkur*
mbi jakën e palltos tënde*
e që andej*
do të përplasë stërpika të rrumbullakëta në qerpikët e mi*
(që do të rraskapiten me ankth*
të frikësuara* se mos po rrëzohen mbi mollëzat e faqeve…)

pastaj* të dy do të gjejmë një strehë aty pranë*
ku ti do t'me pyesësh*
e pyesësh*
e pyesësh…
pa qenë e interesuar të dëgjosh përgjigjet e mia…

(dhe unë do t'të kuptoj* sigurisht*
ndonjëherë* as unë nuk dua t’i dëgjoj përgjigjet e mija)

dhe do t’ikësh*
pa harruar të theksosh për të fundit herë*
ftohtësinë vrastare që do të më mbjellësh në bark;
“vetëm sa më ra rruga këtej* rastësisht”…

e unë do të mbetem aty*
me sytë ngulur mbi pllakat e plasaritura* të trotuarit*
me çarjen e këpucës që do të fillojë të fusë ujë*
e me stërpikat e rrumbullakëta në sy…

ndërsa më tutje*
atje… në trotuarin tjetër*
një mace rrugësh* e bërë qull*
do jetë duke kërcitur dhëmbët nga të ftohtët…
...si unë.[/QUOTE]

Keto vargje jane nje nder postimet me neutrale dhe me te vlersuarat nga une ne drejtimin artistik letrar te Pantha_es!

ps: me fal se me politike habe nichts am hut:frown:

Titulli: Reflektime
 

[QUOTE=halla e madhe;2051358]Keto vargje jane nje nder postimet me neutrale dhe me te vlersuarat nga une ne drejtimin artistik letrar te Pantha_es!

ps: me fal se me politike habe nichts am hut:frown:[/QUOTE]

Dardanë të humbur

Gjallë jemi e gjallë nuk jemi
Por të gjithë juve në mendje u kemi
E vertetë, po dukemi rrallë
Po për ju, prapë, kemi shumë mall.

Se këtu është "sofra e vjetër"
S'e braktisim për asnjë tjetër.
Ndoshta dukemi, (me siguri dukemi)
Por jemi plakë, kemi frikë se tutemi. :wink:

Se na lëshohen me "kazana"
Janë disa, ksajde, që "s'i ban nana?!"
S'e durojmë ne "erozionin"
Se na e çon lart tensionin.

Nejse... kaq për sot, për nesër... shohim.
Përqafojmë ata që na njohin.
Edhe po s'erdhëm, ne prapë do t'jemi këtu
"Vdekja ma afër se k'misha"! ... e dini ju. :smile:


P.S.
përshëndetje hallë e nderuar,
deshta me t'nguc' pak :smile:

Qofsh mirë kudo që je!

Titulli: Reflektime
 

Storia e Kësulkuqës e treguar nga Ujku


Mali ishte shtëpia ime .Aty jetoja unë dhe u kujdesësha për të .
U mundohesha qe ta mbja paster .Kur nje dite me dielll ,ku nderkohe u mundohesha qe ta ripastroja nga berllogu qe nje kamper kishte lene mbas ,u ndegjuan disa te ecura.Me nje kercim u fsheha mbas nje lisi dhe pashë një vajze shume te pakuptimte qe zbritke nga nje rruge me nje shportë.

Dyshova menjehere ne te sepse ishte e veshur ne menyre qesharake ,e gjitha ne te kuqe ,me koken e fshehur sikur qe donte te mos jete e njohur .Natyrishte u ndala per kontrolluar se kush ishte .E pyeta se kush ishte ,ku po shkonte e diqka te tille .Me tregoi se shkonte tek shtepia e gjyshes per te ia sjellur dreken .Mu duk nje person i ndershem ,por gjindej ne malin tim e qe mu kjartsisht dukej nje person i dyshimte me ate kësule te quditeshme .Keshtu vendosa qe te ia mesoje krejt thjeshte se sa ishte e rrezikshme qe ta tejkalonte malin pa u lajmeruar dhe ne ate menyre aq qesharake .E lejova qe ta vazhdonte rrugen ,por vrapova shpejt drejt shtepise se gjyshes .

Kur pashe ate plake simpatike ,ia spjegova problemin tim dhe ajo u pajtua qe mbesa e saj kishte nevoje per nje leksion .Ishte dakord qe ajo te rrinte jashte shtepie derisa do e thirrja une ,faktiskisht ajo u fsheh nder shtrate .

Kur mberrijti vajza ,e ftova ne dhomen e fjetjes mbasi qe une isha i mbuluar ne shtrat i veshur sikur gjyshja .

Vajza ,e gjitha e bardhe dhe e kuqe ,hyri dhe tha diqka pak simpatike mbi veshet e mi .Isha i fyer edhe me heret se kesaj radhe dhe vendosa te beje ajo qka me vinte me mire ,duke i sugjeruar se veshet e mije te medhenj me lejonin qe te ndegjoja me mire .

Tash ,ajo qe doja une dhe qe me pelqente te degjoja ,qe ajo te kishte vemendje ne ate qe thoja ,ku ajo vazhdoi me nje tjeter koment mbi syte e mi te spikatur .
Tash mundeni me imagjinu ate qe une fillova te provoj per kete vajze qe kishte nje pamje ashtu ,por qe ishte nje antipatike e dukeshme .Edhe nje here ,qe per mua eshte nje dukuri e fituar qe tia kthej edhe faqen tjeter ,i thashe qe syte e medhenj me nevojiteshin qe ta shihja me mire .

E fyerja e ardhshme me shkaktoi dhimbje me te vertet .Ne te vertet e kam problemin e dhembeve qe i kam te medhenje .E kjo vajze beri nje koment fyes duke iu riferuar atyre .E di qe do duhesha te kontrollohesha ,por kerceva nga shtrati dhe uliriva qe dhembet e mi me nevojiteshin per ta ngren ma mire .

Tash ,ta thejme te verteten ,asnje ujke nuk do ta ngrente nje vajze , te gjithet e dijne ,po ajo vajza e qmendur filloi te vraponte neper shtepi duke uluritur ,me mua qe shikoja ta qetsoja .I kisha hjekur rrobat e gjyshes ,por ishte me keq .Papritmas dera u hap me nje force dhe qe nje gjuetar me nje sepate .E shikoja dhe e vrejta qe jam ngushte .Ishte nje dritare e hapur mbas meje dhe ika jashte .

Do te me pelqente te thoja se kjo ishte e gjitha ,por ajo gjyshja nuk e tregoj kurre versionin e stories sime .

Mbas pak filloj te sillen zera qe une isha nje tip i keq dhe antipatik e te gjithet kerkonin qe te me evitonin .Nuk di me asgje mbi ate vajzen me ate kesul te kuqe dhe qesharake ,por mbas atij rasti me nuk kam jetuar i lumtur .


(L.Fearn )

Titulli: Reflektime
 

[QUOTE=panta_rhei;2051362]Dardanë të humbur

Gjallë jemi e gjallë nuk jemi
Por të gjithë juve në mendje u kemi
E vertetë, po dukemi rrallë
Po për ju, prapë, kemi shumë mall.

Se këtu është "sofra e vjetër"
S'e braktisim për asnjë tjetër.
Ndoshta dukemi, (me siguri dukemi)
Por jemi plakë, kemi frikë se tutemi. :wink:

Se na lëshohen me "kazana"
Janë disa, ksajde, që "s'i ban nana?!"
S'e durojmë ne "erozionin"
Se na e çon lart tensionin.

Nejse... kaq për sot, për nesër... shohim.
Përqafojmë ata që na njohin.
Edhe po s'erdhëm, ne prapë do t'jemi këtu
"Vdekja ma afër se k'misha"! ... e dini ju. :smile:


P.S.
përshëndetje hallë e nderuar,
deshta me t'nguc' pak :smile:

Qofsh mirë kudo që je![/QUOTE]

..tash e shof qe ke prirje aq te mira ne poezi sa shume shpejt mund te harroja debatet tua ku shpesh i theme vetes;_eshte ky pantha apo mos fshehet dikush tjeter?

ps:ne vargje te bukura aty shijoj artin e letersise dhe mendimin e poetit, deshiroj qe te lexoj me shume keso vargje te bukura!

kalo mire kudo qe je!:)

Titulli: Reflektime
 

[QUOTE=vjeshta;2051498]Storia e Kësulkuqës e treguar nga Ujku


Mali ishte shtëpia ime .Aty jetoja unë dhe u kujdesësha për të .
U mundohesha qe ta mbja paster .Kur nje dite me dielll ,ku nderkohe u mundohesha qe ta ripastroja nga berllogu qe nje kamper kishte lene mbas ,u ndegjuan disa te ecura.Me nje kercim u fsheha mbas nje lisi dhe pashë një vajze shume te pakuptimte qe zbritke nga nje rruge me nje shportë.

Dyshova menjehere ne te sepse ishte e veshur ne menyre qesharake ,e gjitha ne te kuqe ,me koken e fshehur sikur qe donte te mos jete e njohur .Natyrishte u ndala per kontrolluar se kush ishte .E pyeta se kush ishte ,ku po shkonte e diqka te tille .Me tregoi se shkonte tek shtepia e gjyshes per te ia sjellur dreken .Mu duk nje person i ndershem ,por gjindej ne malin tim e qe mu kjartsisht dukej nje person i dyshimte me ate kësule te quditeshme .Keshtu vendosa qe te ia mesoje krejt thjeshte se sa ishte e rrezikshme qe ta tejkalonte malin pa u lajmeruar dhe ne ate menyre aq qesharake .E lejova qe ta vazhdonte rrugen ,por vrapova shpejt drejt shtepise se gjyshes .

Kur pashe ate plake simpatike ,ia spjegova problemin tim dhe ajo u pajtua qe mbesa e saj kishte nevoje per nje leksion .Ishte dakord qe ajo te rrinte jashte shtepie derisa do e thirrja une ,faktiskisht ajo u fsheh nder shtrate .

Kur mberrijti vajza ,e ftova ne dhomen e fjetjes mbasi qe une isha i mbuluar ne shtrat i veshur sikur gjyshja .

Vajza ,e gjitha e bardhe dhe e kuqe ,hyri dhe tha diqka pak simpatike mbi veshet e mi .Isha i fyer edhe me heret se kesaj radhe dhe vendosa te beje ajo qka me vinte me mire ,duke i sugjeruar se veshet e mije te medhenj me lejonin qe te ndegjoja me mire .

Tash ,ajo qe doja une dhe qe me pelqente te degjoja ,qe ajo te kishte vemendje ne ate qe thoja ,ku ajo vazhdoi me nje tjeter koment mbi syte e mi te spikatur .
Tash mundeni me imagjinu ate qe une fillova te provoj per kete vajze qe kishte nje pamje ashtu ,por qe ishte nje antipatike e dukeshme .Edhe nje here ,qe per mua eshte nje dukuri e fituar qe tia kthej edhe faqen tjeter ,i thashe qe syte e medhenj me nevojiteshin qe ta shihja me mire .

E fyerja e ardhshme me shkaktoi dhimbje me te vertet .Ne te vertet e kam problemin e dhembeve qe i kam te medhenje .E kjo vajze beri nje koment fyes duke iu riferuar atyre .E di qe do duhesha te kontrollohesha ,por kerceva nga shtrati dhe uliriva qe dhembet e mi me nevojiteshin per ta ngren ma mire .

Tash ,ta thejme te verteten ,asnje ujke nuk do ta ngrente nje vajze , te gjithet e dijne ,po ajo vajza e qmendur filloi te vraponte neper shtepi duke uluritur ,me mua qe shikoja ta qetsoja .I kisha hjekur rrobat e gjyshes ,por ishte me keq .Papritmas dera u hap me nje force dhe qe nje gjuetar me nje sepate .E shikoja dhe e vrejta qe jam ngushte .Ishte nje dritare e hapur mbas meje dhe ika jashte .

Do te me pelqente te thoja se kjo ishte e gjitha ,por ajo gjyshja nuk e tregoj kurre versionin e stories sime .

Mbas pak filloj te sillen zera qe une isha nje tip i keq dhe antipatik e te gjithet kerkonin qe te me evitonin .Nuk di me asgje mbi ate vajzen me ate kesul te kuqe dhe qesharake ,por mbas atij rasti me nuk kam jetuar i lumtur .


(L.Fearn )[/QUOTE]

..sa me shume thellohem ne kte tregim aq me shume me pelqen Ujku! ;)

Titulli: Reflektime
 

[CENTER][B][SIZE=3][U]Pijna viski e bojm politik eeee[/U][/SIZE][/B]
[B][SIZE=3][/SIZE][/B] [/CENTER]
[LEFT][B][FONT=Tahoma][SIZE=2][/SIZE][/FONT][/B]
[B][FONT=Tahoma][SIZE=2][/SIZE][/FONT][/B]
[FONT=Tahoma][SIZE=2]Nuk e dijë veqse aty diku kah ora tre e mëngjesit pash t'më ishte bër boll, i hodha një sy aty te qoshi dy "gastareve" të rrokullisura dhe thash "a po qohmi o burra" [/SIZE][/FONT]
[SIZE=2][FONT=Tahoma]..Hajt edhe njo, hajt edhe njo[/FONT] për hatër timin, dhe e ç'pikëm edhe të treten "gastare", i mblodhem forcat e fundit sa për ti gjetur telefonat mobil e dikush për ta thirrur noj taksixhi.[/SIZE]
[SIZE=2]Nuk vonoj shumë dhe Taksija ja bëhen e vizatume sikur të kishin mbir prej dheu, gotat që mbanin në dorë derisa prisnim para dere gati kishin filluar tu dikej fundi, por se lëshoje dot nga doraaq leht atë "virane" .[/SIZE]
[SIZE=2]Pasi ishim kusuritur me kafegjiun, me shpres që ishim kusuritur ?! [/SIZE][SIZE=2]Me forcat e fundit shtërnguam edhe një her njëri tjetrin, disi ndryshe prej herave tjera ku poashtu kishim ndenjur deri në orët e agimit, diqysh sikur të ishe nata e fundit .[/SIZE]
[SIZE=2][/SIZE] [/LEFT]

Titulli: Reflektime
 

[I]Krujë, o qytet i bekuar,

prite, prite Skenderbenë!

Po vjen si pëllumb i shkruar,

të shpëtojë Mëmëdhenë.[/I]

Këto vargje, poeti ynë kombëtar, i ka shkru para më shumë se 100 vjetëve.

Çka kanë qenë duke ba shqiptarët para 100 viteve???!!!

Çka kanë qenë duke ba shqiptarët para 500 viteve, në kohën e Skenderbeut???!!!

Çka jemi duke ba na sot???!!!

Kurrgja hiç!!!

Duke ndejtë! Duke ndejtë n'kokerr t'shpines e duke "pritur, pritur" qat "burrin e panjohur" e te madh, me mjekërr, me kali t'madh e me shpatë të gjatë në dorë, të vijë e të na bashkojë e të na e shpëtojë Mëmëdhenë (mëmëdhimbjen).

Këto vargje të Naimit, janë kultura jonë kombtare. Mallkimi ynë kombtar!

E na! Menzi presim që me krenari t'ua ngulim në kokë fëmijëve tanë këto vargje e këtë psikologji të të qëndruarit në kokerr të shpines e të të priturit. Qashtu qysh neve na i kane ngulë prindërit tanë.

Çka ka ndryshim? Çka ka lidhje a vjen Kristofer Delli, a vjen Skenderbeu???!!!

Kryesorja na me pritë! E Ai me ardhë!

Qe 500 vjet presim na! ("Godonë" e samuel becketit?!)

Kulturë është kjo.

Pse thojnë "Dembelat e Stambollit", e nuk thojnë "Dembelat e Stokholmit"?!
(Garant prej aristokratëve turq, prej beglerëve e agallarëve).

Pse thojnë "po rrnojke si beg"?
Pse thojnë "po punojke ditë e natë si qen"?
Pse thojnë "kish ba pare qaq shume sa s'kish nevojë me prek punë me dorë as vet as djemtë"?

Se e kemi kulturen e Stambollit.
Me ba mos me e thy gjumin nja dy-tre sahat n'pik t'drekes, na smuhemi keq! (Se gjumi i drekes është i shëndetshëm :tongue: :biggrin: !!! Pash familjen?????)

Çka me sha tjetër???

Po.
Na kogja mesele e kogja punë e zajmë me u qu me i la durtë para buke, veç me i pervjelë kraht e me i pastru enët vet e me e përgaditë bukën vet, na e zajmë "vdekje per s'gjalli"?!

"Pasha familjen me mujtë diqysh me e ba punën me na i la dikush enët me ZARF, edhe me na i përgaditë buken me ZARF, fill na i kish thy, a!"

Titulli: Reflektime
 

S'ka rryme, s'ka uje edhe batarija e telefonit ish ka ma lshojke... Me 700 sabaha nji kallaballek inkasanta n'teren, per berdhog, mem m'fal n'shprehje per higjijene, per uje, kabllovik e ptk... Kuku kuku ani ai i rrymes, mire se isha zgju prej gjumit mamushem (vet i 40-ti) edhe ai nji ftyre bry (qe sagllam oshte i malisheves) ja nisi burrnijave, jo jeni per çkyqje jo anejna knejna.

Nejse... veq po thom, a din ... S'rrnohet bre n'qet shtet tybe. Ai, perpara menxi s'pritsha mem ardhe rroga e mi ble nipar lleviska ose dizellka t klases t'pare e tash pi shofe edhe vet, e kam lshu veten krejt, bile edhe plaka jeme pom thote : o njeri nrequ pak e mos del si i shtihum...
Kanihere a din po lakmoje e po thome qysh si pata 1 milion €ki po apet edhe mi pas çka ki me bo me to, prap del me ni jaran n mramje pi pishe ka ni kafe dmth rutina e njejte...
Nejse qeshtu tu mendu pa lidhje veq m'erdhe vakti me dal n'pune, t'hina nseter pantolle u pegllata pak kishe mu doke ma "in" edhe po eci kadale... Ai 'fati' jem para meje ishin kone tu hece 2 tinejgjerka e veq qashtu qelloje trotuari i ngushte qe s'mjepshin shance as mi "pretisate" e ato petullejkat qaq kadale hecshin, ta merr menja qe jane ne sfilate, ani njana prej tyne kish veshe sandalle me nje fustan t stilit llambada kurse tjetra hellanke apo unihopke t zeza me nje maice te bardhe, e maicen e kish pa lshu bajagi nder kuka, demek mi mbulu ose ma mire me thane mi theksu te prapmet. S'kish faj as ai zalloga me kerr qe i njeke e ja kish pa lshue zanin " do daske" put it down on me put it down on me e shkojke sa mujke leshinari i jepke me kry... Kur dikur mriva diqysh deri n pune dhe u stabilizova, si dje e si pardje edhe kete dite e harxhova. T beepsha shtetin shume here vetit ja bana...

P.S| nese s'oshte edhe qekjo reflektim, obligohet moderatori perkates te ma transferoje shkrimin te tema "si e kaluat diten sot"... Mua diqysh ma ngat qetu m'erdhe me postu... Ma bani hallall !!!