[b]Familja e Komandant Drinit[/b]

Kosova humbi intelektualin dhe burreshtetasin me te shquar te saj, i cili do te rradhitet ne panteonin e personaliteteve me te shquara te historise se popullit Shqiptar.

Presidenti i ndjere, Dr. Ibrahim Rugova gjate punes dhe angazhimit te tij shumevjeqar, me filozofine e politikes se tij te matur me shume mund e sakrifica arriti ta sfidoj politiken agresive shekullore Serbe, dhe ia solli lirine popullit te Kosoves.

Presidenti Rugova per jete do te mbetet lideri historik, shpirteror e hyjnor i Shqiptareve. Familja dhe femijet e Komandant Drinit, kurre nuk do ta harrojne miresine dhe respektin e Presidentit Dr. Ibrahim Rugova, qe tregoi per familjen tone.

Nen patronazhin e Dr. Rugova u mbajt akademia perkujtimore me rastin e pesevjetorit te vrasjes mizore te me te dashurit tone, Ekremit - Komandant Drinit. Familja e Komandant Drinit nga zemra ngushellon familjen Rugova, dhe institucionet e Kosoves, per ndarjen e hershme nga jeta te Presidentit tone te dashur.

[b]Elegji PËR misionarin QË ARMË E PAT FJALËN [/b]

Shkruan: Shefqet DIBRANI

(Kushtuar Ibrahim Rugovës)

I
Misterioze duket Dardania me atë qiell të vërejtur
Udhët e saj kërkojnë shpëtimtarin
nga gjëma dukej se ra tërmeti
Qielli me yje ngrysi mortin atë ditë
atë natë që ngurtësoi zia
Kudo në botë u hap pikëllimi për Misionarin e Paqes
kur ra si lisi mbi tokë
Gjëma dhe dënesja u ndie gjatë, trishtimi i kaploi njerëzit
e gjallë

Në tokë e në qielli të janarit u ndie pikëllimi
ishte dërguesi i Zotit që erdh nga gjithësia
Mërziteshin Engjëjt në dimrin e ashpër përplot acar
U tundën ndjenjat siç tunden nga tërmeti malet
akujt shkriheshin nga zemra jonë
Binte dhembja copë-copë nga përflakja e mbufatur
mbi gjokset djaloshare
kurse lulet këputeshin nga shtrëngimi
në duart e ngrira të fëmijëve
Secili përkulej para tempullit, dashurisë
Para njeriut të urtë, përpara mirësisë
Ra erë e fortë siç vjen çdo herë janari
Me ngrica në zemër përplot akuj të thepisur
Ranë të gjitha iluzionet, loti piku në tokë nga mërzia
E mërzisë s‘i vinte keq pse prishi dashuritë, shpresën
Jashtë në acarin e ftohtë ndizej, e diku fikej një qiri
Ty që nuk pate armë, pate fjalë që shkëlqyen si arë
Të qoftë bekuar fjala që gjithmonë besnik i ndeje asaj


II.
Hyre si Engjëll në thellësinë e shpirtit dhe dalëngadalë
Heshtur e butësisht bëre strofullin në zemrën e njeriut
Askush s’të kuptoi sa thellë ishe futur në rrënjët tona
Ujana që sillte ujëra të turbullta u bë i kthjelltë si kristali
pastaj reflektonte ardhmërinë e qytetarit të prangosur
në sakrificën e përjetshme
Skamja e tij matej me një kothere buke e një kokërr kripe
Në pranverë zakonisht hante bukën me një gjeth qepe
një kokë hudhre por vazhdimisht ruhej nga fqinjët
të mos i qelbej goja se duhma jonë pat marrë dhen
ndonëse thuhet: hudhra është e mirë për sytë
ne humbëm udhën në oborrin tonë
Për vite nuk pamë dritën as derën për të dal nga tmerri
ku thika barbare rrinte mbi kokë të njeriut
Shpresën kishim humbur se do të qëndrojmë deri
në shekullin tonë e për çudi as ky shekull s’qenka yni
na paska grabitur emri dhe misioni juaj prej një profeti
që vazhdimisht thyente arrat netëve të gjata
e dimrave me borë
Të atyre dimrave Alpin që bëhen rrasat e akullit
dy metra të trashë, të cilat gjithmonë na rrinin mbi kokë
Acar dimëror që ngrihej sqepi i shqiponjës
sa as dielli i verës nuk e çmpinte kurrizin tonë
Nga siç thamë: thika na rrinte mbi kokë edhe atëherë
kur këmbët na pikonin gjak
Ty që nuk pate armë, pate fjalë që shkëlqyen si arë
Të qoftë bekuar fjala që gjithmonë besnik i ndeje asaj


III
Ndër përroska gurgullima e ujit vazhdimisht prishte
qetësin e poetit që kërkonte metaforën
e besimit të fjalës apo tradhtisë
Shemra na rrinte në tehun e shpatës, në çatitë tona
kurse kumria këndonte në pranverë
lejlekët pastronin moçalet e mbushura përplot bretkosa
Ujana e madhe kishte mbuluar pellgun e dashurisë
shpresa për të tashëm dhe të nesërmen që do të vjen
e kaluara ishte lanë në harresë
Por zbriten yjet nga qielli dhe ranë në grushtin tonë
Dhe këtë yjëzim dashurie ia solla Engjëllit tim
atij që dashuroi jetën time
ardhmërinë e tim biri që sapo ka lindur, kurse Durimi
që moti ka shkuar të bëjë homazhe mbi trupin tënd
Te vona ishte pagëzuar në uratën tuaj që përsëritje në
çdo fund jave gjatë gjithë shekullit të kaluar
Kortezhi mortar sjell në yjësi trupin tënd, funerali që
kurrë s’u sos mësa në përrallat e Visar Zhitit
që kishte parë vdekjen në Qafë Mali a Qafë Bari kurse
kodra s’kishte bar e as mal se ishte bërë si truri i tharë
Te vona ne u zgjuam sot pak më vonë se temperatura
minus shtatëmbëdhjetë gradë na i ngriu shpresat
Te vona neve nuk na bëhet vonë edhe nëse funerali
shtyhet për nesër
sepse ka dy mijë vjet që “funeralin e pafundmë” nuk e
zbritëm nga krahu por heronjtë i vargojmë në robëri
Je i pari Engjëll që ke marrë udhë drejt Kodrës ku tani
do të prehesh në përjetësi
kurse shpirti juaj nga qielli do të shndritë sofrën tonë
Te vona ne nuk zgjohemi se në Barakën ku kryeje
meshën e fundjavës aty ku predikimet i bëje ti
Misionari Ynë
tani ka ardhur meshtar një predikues që nuk njeh as fe
as Zot, as qiell, as tokë as Atdhe
që do të mbetet bastard i fjalës së shkruar
i lutjes që pagëzoi lirinë e demokracinë
Te vona ne ti shajmë edhe vitet tua, sidomos atëherë
kur nuk je në mesin tonë
bile më lehtë ta pshurrim varrin se na fale fjalën
nuk e dimë por sikur ta dimë atë Fjalë-Uratë
nuk mundemi, nuk mundemi me falur se ne duhet të
mbetemi shqiptarë

E për ty që s’kishe armë çdo fund jave kishe fjalë
e sikur ato t’i mori mali dhe Amenin tuaj ne na fali
Ty që nuk pate armë, pate fjalë që shkëlqyen si arë
Të qoftë bekuar fjala që gjithmonë besnik i ndeje asaj


IV
Engjëlli Ynë u shkëput dhe kaloi mëtanë ku nuk flitet më
Na kundron si atëherë kur e shanin dhe ai miratonte
Dhe vazhdimisht lutej te Zoti ti falte për padijen që nuk
ditën të mos flasin
E flitnin kur nuk duhej e kur askush nuk i pyeste
flisnin për të krijuar zhurmë e potere
E nën timbrin e saj krimi vazhdimisht bëhej i trishtët
Tani diellin pranveror po e presin ata të cilët ky acar ua
ka ngrirë këmbët
I presin lulet dhe dashuritë e përhershme se ndanë varrit
do të vijmë vazhdimisht
Për ta kryer ritualin e Fundjavës që predikoje si paqe e
misionit tuaj
Tani je futur në zgafelle mermeri atje shtatë pashë
nën dashurit dhe ngjitur je
nëntë pashë mbi projektin e ardhmërisë
Por gjithkah shndrit nuri juaj, dashuria dhe fjala që na le
pas në këtë antikitet akullnajash
Përplot thashetheme dhe marrëzi planetare
Orakujt nuk bien nga qielli kurse Djalli
vazhdimisht nga toka del
Nga kjo tokë që të mban lidhur si Anteun
peng e nuk të lë të të vdesësh
As nuk të le të emigrosh ndanë pusit në të cilin
janë gozhduar përjetësisht anijet
ato të cilat ankorojnë
misionin paqësor të pavarësisë
Tani gjithçka vjen nga qielli qoftë edhe nga gozhda e
ndryshkur në mileniumin shekullor
Mbetën metaforat që interpretohen
në secilën kohë biblike
Tek e fundja thyhen qypat
pse kanë fshehur thesare shekullore
atëherë kur shirat lagin dashurit
atëherë kur bien meteorët
Dymijë vjet pas Krishtit Misionar i Parë në hapësirën
Dardane që armë të vetme pate fjalën
Andaj çdo gjë që lidhet me fjalën
në kuptimin pozitiv të saj të takon Ty Misionar
që rastësisht në tokën Dardane paska ardhur
Ty që nuk pate armë, pate fjalë që shkëlqyen si arë
Të qoftë bekuar fjala që gjithmonë besnik i ndeje asaj


V.
[size=6][b]Të gjithë e kuptuam se ishe kalimthi në këtë botë
për të rrëfyer misionin e faljes edhe kur nuk falet
pastaj shpirti Yt në qiell te Zotat shkoi
të gjithë të gjithë e pamë
kur qielli hapi krahët dhe të mori
Ty që nuk pate armë, pate fjalë që shkëlqyen si arë
Të qoftë bekuar fjala që gjithmonë besnik i ndeje asaj [/b][/size]
Amen!...
Zvicër, 31 janar 2006

[b]Ne Amerike Rugova ishte mik i madh edhe i Kishes edhe i Xhamise shqiptare [/b]

Shkruan BEQIR SINA, Nju Jork

[b] BENSONHURST - BROKLYN (NY) [/b]Qytetarët të Kosovës, të të gjitha trevave shqiptare e diaspora shqiptare në botë, në mënyrë madhështore, me nderime më të larta shtetërore, me pjesëmarrjen e tyre përcollën me dhimbjen e madhe në për në banesën e fundit, Presidentin e parë të Kosovës, Prof. Dr. Ibrahim Rugovën.

Mendohet se të paktën gjatë atyre ditëve kanë qënë afro një milion(1.000.000.000) njerëz nga e gjithë Kosova, dhe, nga të gjitha viset e tjera shqiptare; si nga diaspora shqiptare në botë, e tjerë që me dhembje të thellë, me lotë në sy, me një nderim dritëlëshuar, i dhanë edhe lamtumirën e fundit Presidentit shpirtëndritur, Presidentit të parë të Kosovës, dr. Ibrahim Rugova ,"George Washingtonit të Kosovës" - "Gandit të Ballkanit". Kryegazeta e botës "The New York Times", dotë shkruante, se varrimi i tij ishte një rast i rrallë në historinë, e udhëheqësve botërorë.

Në ceremoninë e varrimit të Presidentit të Kosovës Ibrehim Rugova, morën pjesë veq familjarëve, edhe udhëheqës dhe politikanë shqiptarë nga Kosova, Shqipëria dhe të gjitha trevat. Morën pjesë personalitetet ndërkombëtare si edhe 37 delegacione të Bashkimit Evropian, Komisionit Evropian, të SHBA-së, NATO-s dhe të Selisë së Shenjtë, ndër ta presidentë, kryeministra dhe ministra të qeverive . Dërguan telegrame e mesazhe ngushëllimi në emër të familjes, institucioneve të Kosovës dhe popullit të sajë, mbretër, presidentët, kryeminstrat, profesorë, doktorë, artista, sportista, shkencetarë e dijetarë nga mbarë bota.
Rugova tregojë se ishte mik i shumë shqiptarëve në Amerikë. Ai ishte mikë si i myslimanëve, i katolikëve, i ortodoksve dhe i bektashinjëve. Ai ishte i vetmi udhëheqës politik shqiptarë, që kreu më shumë se cildo politikanë shqiptarë në SHBA-s, vizita në ranjget më të larta. Ai ishte i vetmi politikanë shqiptarë, që u pritë zyrtarisht nga presidenti i SHBA-s, në Shtëpinë e Bardhë. Ai zhvilloi në SHBA-s, mbi 20 - udhëtime zyrtare . Vdekjen e parakohshme të Presidentit Rugova, shqiptarët e Amerikës e kan përjetuar shumë rëndë. Ai ka qenë një strateg, që diti të bashkojë shqiptarët në këto vizita për mirësi, për mirëqenie dhe për bashkëpunim. Ai u la shqiptarëve të Amerikës, shumë miq të mëdhenj, të cilët, më pasë e vlerësuan shumë angazhimin e tij paqësor për një Kosovë të pavarur e sovrane, e cila, së shpejti me ndihmën e SHBA-s, e faktorit ndërkombëtarë do të realizojë edhe ëndrrën e kahmotëshme të popullit të Kosovës- Pavarësinë e Kosovës.

[b]Ai është i vetmi udhëheqës politik shqiptarë, që ka vizituar , ashtu si asnjëtjetër - Kishën Katolike shqiptare në Amerikë, Kishën Ortodokse, Teqen Bektashiane, ose Xhamitë Islamike shqiptare në Amerikë. Ai ka qenë i ngrohtë dhe i nderuar e i respektuar, në takimet si me Baba Rexhepin, si me Hirësinë e Tijë Imam Vehbi Ismailin, me Imam Isa Hoxhën, me kancelarin e Kishës Ortodokse At Arthur Liolinin, me At Rrok Mirditën e dom Pjetër Popajn. [/b]

U pritë gjatë vizitave nga Dom Pjetër Popaj, Kisha Katolike Shqiptare "Zoja e Shkodrës"- "Our Lady of Shkodra" në Hartsdale, New York, "Our Lady Of The Albanians" Albanian Catholic Church në Bevelry Hills, MIchingan nga Dom Ndue Gjergji,Kisha Katolike "Shën Pali" St. Paul's Albanian Catholic Church në Rochester, Michingan nga Dom Anton Kçira. Kryepeshkopata Ortodokse Shqiptare ne Amerike në South Boston, Massachusstes . Katedralja Ortodokse Shqiptare e Shën Gjergjit Saint George Albanian Orthodox Cathedral në South Boston, Massachusstes nga Very Reverend Arthur E. Liolin, Chancellor,St. Peter and St. Paul Albanian Orthodox Church në Philadelphia, Pansilvenia nga Reverend Stephen Siniari . Albanian American Islamic Center Qendra Islamike Shqiptaro- Amerikane Albermarle Road në Brooklyn New York ,Teqe Bektashiane në North Line Rd Taylor, Michingan dhe nga .Hiresia e Tij Imam Vehbi Ismaili.

Ai ishte simbolika i thënëjes së Vaso Pashës: "Feja e shqiptarit është shqiptaria"?! Shqiptarët në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, përher ishin krenar që patën gjatë gjithë vizitave në SHBA-s, një udhëheqës të tillë,shqiptarë, i cili me mençuri, largëpamësi dhe urtësi, diti t'a udhëheqi edhe në periudhën më të vështirë të historisë sonë, popullin shqiptarë. Personaliteti i Tij dhe respekti ndaj Tij në të gjithë botën, vizioni i Tij për një Kosovë të lirë, demokratike e të pavarur, ishte dhe do të mbetet udhërrefim për të gjithë shqiptarët brenda dhe jashtë atdheut të tyre.
Për Nder dhe Kujtim të Prof. Dr. Ibrahim Rugovës, shkruan At Arthur E. Liolin në mesazhine ngushëllimit.

Presidenti Ibrahim Rugova ishte një studjues dhe fisnik mendjendritur, që i vuri aftësinë dhe talentet e tija në shërbim të popullit të tij: shqiptarëve të Kosovës. Ai mishëroi të gjitha ato cilësi të cilat karakterizojnë qenjen e denjë njerëzore që udhëhiqet nga parime zemergjere në fshirjen e padrejtësive për këdo që vuan prej tyre. Ai e pa këtë mision si një thirrje dhe detyrë të posaçme dhe e kreu me dinjitet, fuqi, ndjeshmëri dhe mençuri.

Ai u përpoq që me gjithë zemër t’i bënte thirrje natyrës më fisnike të qenjeve njerëzore, në një përpjekje për të zgjidhur dilemat tmerruese të një rajoni të turbullt. Emri i tij do të qendrojë përgjithmonë në panteonin e atyre burreshtete te rralle që iu përgjigjën të keqes me të mirë. Shqiptarët kudo vajtojnë humbjen e atij që bëri aq shumë për çështjen e tyre të drejtë, të arritjes së pavarësisë mëse të merituar të popullit të tij.

Ishte një nder dhe një bekim që e njoha shkruan At Arthur E. Liolin

[b]Dr. Ibrahim Ukë Rugova Kolosi më i madhë i kombit[/b]

9 shkurt 2006 /TN

Nga Selim HASANAJ

[b]Nuk thotë populli kot se njeriu qenka më i fort se guri. Po edhe po të ishte zemra prej graniti at ditë të kobshme janari do të pëlciste. Dhe si mos të bëhet zemra copë-copë kur Dardanisë i vdiq biri më i madhë i saj, i shejti Ibrahim Rugova[/b].

Unë si mergimtar larg Dardanisë me trup por me shpirt dhe me zemer jo, mbeta i shtanguar, lotet rridhnin dhe rrjedhnin dhe burimi i tyre nuk shterr kurr.

Nuk mund të gjejë ngushllim sepse kolonat e pafundme të baballarve, nënave , motrave, vëllëzërve dhe edhe fëmijve nga të gjitha viset shqiptare që merdhinin rrugëve per ti bë homazh Liderit, Presidentit, Prisit shpirtnor por më së shumti të Shejtit Ibrahim Rugova më binden per të saten herë që Unë duhet të jem krenar, se të gjithë shqiptaret duhet të jemi krenar se jemi shqiptarë, pasardhësa të Dardanve dhe Pellazgo-Ilirve perderisa nga ky gjak dhe ky gen i kësaj race [size=6][b]lindi si Engjul, u rrit në Kolos dhe iku në Amshim si i Shejt Dr. Ibrahim Ukë Rugova [/b][/size].

Nuk kam si mos të jem krenar pasi edhe një Havier Solan nuk mundi ti permban lotët, lotet nuk mund ti permbanin pothuaj që të gjithë, jo vetem ithtaret dhe pasuesit partiak të Dr.Rugovës por që të gjith ata që kanë njerzi, që kan dinjitet, që e duan atdheun dhe kombin e vet, ndersa lot nuk u delnin vetem atyre.që rastësisht i thonë vetit shqipfolsa, që rastësisht dhe fatkeqësishtë mendojnë se janë dikushi, vdekja e Shen Ibrahimit nuk u bëri pershtypje vetem atyre që NANEN e kanë në Beograd ndersa BABËN në Athinë dhe Moskvë. Dhe që kishte ndytsira të tilla u binda gjatë percjelljes së ceremonisë së permortshme të Shen Ibrahimit, por disa të tillë i kamë edhe këtu në Norvegji.

Në Norvegji pos Deges së LDK-së në Kristiansand dhe një grupi të konsiderueshem të shqiptarve të krahinës Østfold në jug të Norvegjisë perkatsishtë në qytetin Fredrikstad nen organizimin e mësuesit të gjuhës amtare Zekë Salihaj pothuaj se asgjë tjeter nuk u bë që ta perkujtojmë dhe ti bëjmë homazh birit më të madh të Dardanisë neper të gjitha kohrat.

[u]Bile sipas disa informatave që kam SHKSH " RILINDJA" në Oslo as që donte të dëgjojë ndersa nuk është fort moti kur Kryesia e saj dergon faktura neper tërë Norvegjinë dhe kerkonë ndihmë finansiare nëpër bashkatdhetarë.
Nuk kanë faj mjeranat sepse kështu i ka mësua Baca Adem Demaqi. Le të presin edhe këta mjerana edhe Adem Maskarallaku dhe kur të vdesin Koshtunica e Drashkoviqi le të hapin librin e zisë.[/u]

përmbaruesi
 

përmbaruesi

nga beubeku

Në krye të fushatës anti Shqipëri padyshim se konkuroi për t'u vënë Ibrahim Rugova si "terminator" (përmbarues).

1.Rugova: barazimi i Shqipërisë me Serbinë

Si meritë e veçantë e Rugovës shpesh u paraqite "pavarësia" e tij nga udhëheqja e Shqipërisë. Kjo, megjithkëtë, është thikë me dy presa: ka anën e vet të mirë dhe anën e vet të keqe. Por Rugova bëhej njëlloj si Nano dhe barazohet me të, e ndoshta bëhej më i dëmshëm kur barazon Shqipërinë me Serbinë. Ky barazim bëhet shpesh nga Rugova i cili e kishte bërë zakon të shprehej: "Kosova e hapur njëlloj si ndaj Shqipërisë edhe ndaj Serbisë", "Kosova e pavarur nga Serbia dhe Shqipëria", "Kosova të ketë simbolikën (flamurin, himnin, stemën etj.) e veçantë nga Shqipëria" etj. Pse këto ide, ndjenja dhe veprimtari janë edhe të gabuara, edhe të dëmshme për shqiptarët?
Barazimi i Shqipërisë me Serbinë, edhe sikur të mos kishim asnjë ndjenjë, të ishim njerëz pa ndjenja e pa moral apo robot, është mendërisht i gabuar, shumë i gabuar. Le të analizojmë disa aspekte:
Së pari, "rugovistët" mund të thonë se këto shprehje ai i përdorë për taktikë, për t'i mbushë mendjen botës se nuk kërkohet "Shqipëria e Madhe" apo "Kosova e Madhe", por në të vërtetë ai e do edhe Shqipërinë, edhe bashkimin kombëtar. Bota kërkon sot nga udhëheqësit shqiptar (të Shqipërisë e të Kosovës) të garantojnë se nuk kërkojnë bashkimin. Mirëpo, bashkimi është fazë e mëvonshme, mbasi të arrihet pavarësia etj., etj.
a) Qoftë edhe si taktikë ka një kontradiktë logjike, është, siç u tha, mendërisht e gabuar. Në qoftë se Rugova "taktizon" kur e barazon Shqipërinë me Serbinë, atëherë edhe Nano "taktizonë" kur "e barazojnë" Kosovën me Serbinë por në të vërtetë e do bashkimin kombëtar. Pra, në qoftë se të dy palët taktizojnë, dhe taktizojnë siç u kërkohet, në të njëjtin drejtim, atëherë nuk kuptohet se pse Rugova nuk shkonte mirë me udhëheqësit e Shqipërisë dhe pse duhet lavdëruar për "pavarësinë" nga udhëheqësit e saj.
b) Rugovës i lejohej "të taktizojë" siç ia kërkon bota, ndërsa udhëheqësve të Shqipërisë nuk u lejohet. Teorikisht edhe kjo mund të jetë, por atëherë duhet treguar se Shqipëria është në gjendje të përballet me presionin botëror, ndërsa Kosova nuk është në gjendje, prandaj Shqipërisë nuk i lejohet të taktizoj ndërsa Kosovës i lejohet. Mirëpo nga të dhënat e njohura deri tani del se Shqipëria nuk është shumë më e fuqishme se Kosova në arenën botërore sa të mos ketë nevojë të "taktizojë".
c) "Rugovistët" thonë se Rugova "taktizoi" ndërsa udhëheqësit e Shqipërsië janë me ndjenja, me të vërtetë kundër bashkimit kombëtar. Në fakt këta të fundit kurrë nuk kanë arritë deri në këtë gradë që ka arritë Rugova sa të barazojnë Kosovën me Serbinë, siç e barazon Rugova Shqipërinë me Serbinë, kurr nuk janë shprehë se Serbia dhe Kosova janë njëlloj për ta, se kërkojnë marrdhënie të njëllojta etj. Prandaj, një mundësi tjetër, po kaq e bazuar është edhe që Rugova ishte me ndjenja, me të vërtetë kundër bashkimit kombëtar ndërsa udhëheqësit e Shqipërisë vetëm "taktizojnë" por në të vërtetë e duan bashkimin kombëtar. Mundësia për t'i vërtetuar apo hedhë poshtë këto dy pohime është e njëllojtë, prandaj askush nuk mund të thotë se di diçka të sigurtë për to (për ndjenjat).Nga ato që të gjithë mund të shohin, të kontrollojnë e të vërtetojnë janë qëndrimet e njëllojta, praktikat e njëllojta, veprimtaritë dhe sjelljet reale. Nga njohja e këtyre mund të thuhet vetëm se, ose të dy palët taktizojnë dhe atëherë nuk ka kuptim pse Rugova ka bërë mirë që është "prishë" me udhëheqjen e Shqipërisë, ose të dy palët janë kundër bashkimit kombëtar dhe atëherë përsëri nuk ka kuptim pse janë "prishë". Nga pikëpamja kombëtare në të dy rastet Rugova del njëlloj si udhëheqësit e Shqipërisë dhe nuk ka asnjë gjë për t'u lavdëruar pse është "prishë" me ta.
Së dyti, barazimi nga Rugova i Shqipërisë me Serbinë është i gabuar edhe faktikisht. Serbia ka kryer krime dhe i ka shfarosë shqiptarët e Kosovës për shekuj me radhë. Pa shkuar shumë herët në shekuj, vetëm në fund të shekullit XIX Serbia ka dëbuar e ka shfarosë me thika e plumba, në dimrin që ka ngrirë mijëra shqiptar nga rrethi i Nishit gati gjithë popullsinë shqiptare që edhe sot janë "muhaxhirë" në vendin e vet në Kosovë. Serbia u ka ndaluar gjuhën shqipe, simbolikën shqiptare, i ka dhunuar e torturuar për të ndërruar besimin fetar, i ka përzënë për Turqi, i ka varrosë shqiptarët e Kosovës të gjallë në varre masive. Këso lloj krimesh ndaj Kosovës, sa del nga dokumentet që njihen deri sot, nuk ka kryer asnjëherë Shqipëria. Por Rugova e barazon Shqipërinë me Serbinë, vendos simetri, kërkon të ketë marrdhënie të njëllojta, të jetë njëlloj e hapur etj. Kjo siç shihet është gabim sepse nuk mbështetet në dokumente, nuk ka fakte se Shqipëria dhe Serbia kanë qenë njëlloj ndaj Kosovës, prandaj kur Kosova të fitoj pavarësinë t'i trajtoj njëlloj si Shqipërinë, si Serbinë.
Së treti, në qoftë se Rugova e ka fjalën për barazim të Shqipërisë me Serbinë në shekuj atëherë barazimi nuk ka kuptim sepse për vitet e shekujt para shpalljes së pavarësisë nuk ka kuptim termi Shqipëri sipas kufijve që ka sot, atëherë Kosova është vetë Shqipëri. Në qoftë se e ka fjalën për periudhën mbas shpalljes së pavarësisë, atëherë prap nuk mund të provohet se shteti i quajtur Shqipëri ka kryer të njëjtat krime që ka kryer Serbia ndaj Kosovës. Shteti i quajtur Shqipëri mund të mos e ketë ndihmuar sa duhet Kosovën në luftën kundër Serbisë, ndonjëherë mund t'i ketë sjellë edhe dëme me politikën e vet, por kurrë nuk barazohet me Serbinë në krimet që ka kryer Serbia ndaj Kosovës. Shqipëria ndoshta nuk e ka ndihmuar shumë Kosovën por së paku jo rrallë ia ka lehtësuar dhimbjet e ia ka fashuar disa plagë. Kur iknin të tmerruar e të frikësuar nga ushtritë serbe shqiptarët e Kosovës jo rrallë dhe masivisht kanë gjetë strehim në Shqipëri si në "kohën e Zogut", si në "kohën e Majkos", gjatë gjithë shekullit. Ndoshta nuk ka ofruar luks, por varfërinë e vet e ka nda me buajri me shqiptarët e Kosovës që nuk dinin ku të fusin kokën nga frika prej ushtarëve serbë. Por Rugova thotë se Shqipëria dhe Serbia duhen trajtuar njëlloj, se Kosova e pavarur do t'i trajtoj njëlloj si Serbinë, si Shqipërinë.
Ky barazim është i gabuar si mendim edhe po të mos shqyrtohet fare me ndjenja p.sh. me ndjenja dashurie për kombin, apo me vlerësim moral si një barazim imoral. Thjeshtë nuk qëndron si mendim. Për ta barazuar Shqipërinë me Serbinë Rugovës do t'i duhen shumë dokumente, fakte e të dhëna që të provojnë se Shqipëria ka shfarosë qindra mijë shqiptar, i ka pastruar etnikisht territoret shqiptare si Serbia sanxhakun e Nishit, se shqiptarët e Kosovës kanë ikë masivisht nga frika e ushtarëve të Shqipërisë dhe kanë gjetë strehim buajr në Serbi etj., etj. Nuk është çudi që Rugova të nxisë historianët "rugovistë" ose këta ta bëjnë vetë një fushatë për të "vërtetuar" se Shqipëria e mjerë dhe e cunguar ka kryer të njëjtat krime ndaj Kosovës si edhe Serbia. Në logjikën e deritashme të "rugovistëve" çka thotë Rugova është e pagabueshme, prandaj nuk duhet lënë pa dëshmuar se edhe barazimi i Shqipërisë me Kosovën kur e bën Rugova është i drejtë, i vërtetë dhe i saktë, përndryshe udhëheqësi lihet në baltë. Sidoqoftë në shkallën e tanishme të dijeve Rugova e ka gabim kur e barazon Shqipërinë me Serbinë. Pra, edhe Rugova gabon, e gabon randë: bën faj (dhe krim ndaj të vërtetës, moralit, ndjenjave dhe interesit të shqiptarëve, por këto njëherë do të lihen mënjanë).
Së katërti, duke e barazuar Shqipërinë me Serbinë, Rugova bën edhe një gabim tjetër: barazimin e Shqipërisë me udhëheqësit e saj politik. Ndoshta Rugova "lavdërohet" jo pse është "pavarësuar" nga Shqipëria, por nga udhëheqësit e Shqipërisë. Ky është një interpretim, por nuk del dhe nuk është kuptimi i politikës së tij të shprehur në moton "Kosova njëlloj e hapur si ndaj Shqipërisë edhe ndaj Serbisë", "Kosova njëlloj e pavarur si nga Serbia edhe nga Shqipëria". Rugova kur flet vetë barazon Shqipërinë me Serbinë dhe jo udhëheqjet e dy vendeve. Se e ka fjalën për udhëheqjen e Shqipërisë është vetëm interpretim i fanatikëve rugovistë. Megjithatë në të dy kuptimet barazimi është i gabuar. a) As në nivel udhëheqjesh, udhëheqësit e Shqipërisë dhe udhëheqsit e Serbisë nuk kanë qenë njëlloj kriminal ndaj Kosovës. As Nano, as Berisha as ndonjë tjetër nga Shqipëria nuk ka dërguar tanket, qentë, paramilitarët për të vrarë, shqyer, përdhunuar gratë, fëmijët e pleqtë e Kosovës, por këtë e ka bërë udhëheqja e Serbisë, inteligjenca e Serbisë, shoqëria civile e politike serbe, dhe do ta bëj prapë mbas pak vitesh në qoftë se ndiqet politika e Rugovës e barazimit të Shqipërisë me Serbinë. b) Në qoftë se kur thotë Shqipëri ka parasysh udhëheqjen politike, atëherë prap bën gabim që i barazon termat, bën po atë gabim që bënin enveristët kur barazonin Shqipërinë me Enverin. Por Shqipëria nuk është identike me udhëheqsit e saj dhe barazimi i Shqipërisë me ta është gabim i rëndë mendor që është vërtetuar disa herë.
Së pesti, Rugova lavdërohet se "është pavarësuar" nga udhëheqësit e Shqipërisë kurse në fakt bën të njëjtin gabim që kanë bërë tradicionalisht udhëheqësit e Shqipërisë. Kjo do të thotë se Rugova nuk është "pavarësuar" po ka mbetë skllav i skemës mendore tipike të udhëheqësve të Shqipërisë në 90 vjetët e fundit. Që nga shpallja e pavarësisë e deri sot udhëheqësit e Shqipërisë, në mënyrë tipike, kanë besuar se mbrenda kufijvë që ju vunë Shqipëria do të mundej të zhvillohet ekonomikisht e të ndërtonte rend politik stabil, se do të forcohej e atëherë do të bashkohej me Kosovën. Po bëhen 100 vjet me këtë ide, janë provuar lloj-lloj sistemesh politike e ekonomike dhe Shqipëria e coptuar nuk ka mundur as të zhvillohet ekonomikisht dhe as të stabilizohet politikisht. Kur tani në Shqipëri këtë gjë e kanë kuptuar gati të gjithë, në Kosovë del Rugova dhe mbron të njëjtin mendim të vjetruar e të përgënjeshtruar të udhëheqejs së Shqipërisë, sipas të cilit, Kosova e pavarur, mbrenda atyre kufijve të cunguar do të jetë në gjendje të forcohet ekonomkisht e të ndërtoj një rend stabil politik.
Kosova dhe Shqipëria janë pjesë të një të tëre dhe nuk mund të zhvillohen të pavarura nga njëra-tjetra. Shqipëria është në varësi të Kosovës dhe këtë tani po e kuptojnë gati të gjithë në Shqipëri. Ideja se një Shqipëri e fortë dhe e begatë do të ishte tërheqëse për Kosovën i ka shtyrë shume shtete të fuqishme të ndjekin politika e të veprojnë për ta mbajtë të dobët e jostabile dhe ia kanë arritë. Edhe Kosova është në varësi të Shqipërisë, dhe këtë gjë që e dinin (por edhe e tepronin në Kosovë) tani duan ta shpërfillin duke i përgaditë vetes një të ardhme si të Shqipërisë gjatë shekullit të kaluar. Në Shqipëri që në fillim ka qenë zhvilluar një ide e saktë e tipit: "Pa Kosovë e Çamëri, nuk ka Shqipëri!". Një kohë të gjatë është dashur të zhvillohet një luftë e vështirë dhe e rëndë mendore për të heqë iluzionin se Shqipëria mund të zhvillohet pa pjesët që iu shkëputën. Tani po aq e saktë dhe, edhe më e saktë është se: "Pa Shqipëri e Çamëri, nuk ka Kosovë!". Besimi se Kosova mund të zhvillohet e të stabilizohet "e pavarur" nga Shqipëria është një iluzion edhe më i rrezikshëm se i udhëheqësve të Shqipërisë se Shqipëria mund të zhvillohet "e pavarur" nga Kosova. Por këtij problemi nuk dua t'i shkoj më tej këtu dhe nuk është mirë të bëhet objekt i shumë debateve. Tani duhet argumentuar se Kosova e pavarur është e mundur (por të vetëdijshëm se ëshë vetëm fazë kalimtare drejt bashkimit). Çka duhet uruar është që "pavarësia" e Kosovës nga Shqipëria të mos zgjasë sa "pavarësia" e Shqipërisë nga Kosova, dhe Kosova të mos i përsërisë rrëmujat dhe problemet që i kanë ardhë Shqipërisë nga kjo "pavarësi". Sidoqoftë disa në Kosovë, duke përfshi edhe idetë e Rugovës, të kujtojnë ato rryma serbofile e grekofile shqiptare, ato rryma e grupe joshqiptare që e shikonin me gëzim coptimin e Kosovës nga Shqipëria si çlirim prej Kosovës dhe "malokëve". Në këtë kuptim Rugova nuk është "pavarësuar" nga Shqipëria, por vetëm ka mbetë një kopje e pjesës më të gabuar dhe më të neveritëshme të mendimit politik të Shqipërisë.
Së gjashti, Rugova vendoset në pozicion të kundërt me mendimin e rilindësve shqiptar dhe në krah të atyre që tradicionalisht njihen si serbofile e grekofil, si bashkëpuntorë të vetëdijshëm a të pavetëidjshëm të kryerësve të krimeve ndaj shqiptarëve. Edhe në kuptimin më të pafajshëm pavarësia e Kosovës krijon një gjendje të ngjashme me periudhën e Rilindjes Kombëtare Shqiptare, gjendjen e ekzistencës së disa vilajeteve shqiptare. Por ndryshe nga rilindësit që shpallën programin e bashkimit të vilajeteve shqiptare në një njesi të bashkuar politike-kombëtare përballë rrezikut sllavo-grek, Rugova kërkon mbajtjen e vilajeteve të ndara dhe trajtimin e një vilajeti shqiptar (Shqipërisë) njëlloj si rreziku sllav e grek. Nuk është puna tek ironizmi ndaj tij, sikur ëndërroka të quhet Ibrahim Pashë Rugova, vali i Kosovës me qendër në Prishtinë etj. Problemi është se nuk mund të merret lehtë si lajthitje mbasi ky lloj të menduari njihet. Të heqësh sotë dorë nga ideja e bashkimit të "vilajeteve" kur nuk është heqë dorë në kohë shumë më të vështira, ndërmjet dy luftrave botërore, në kohën e ndarjes së botës në blloqe e të perdes së hekurt, të heqësh dorë tani që premisat për bashkim janë më të mirat, do të thotë se pikërisht ky është shqetësimi. Tani shqetësimi nuk vjen nga pamundësia, por nga mundësitë që janë krijuar për bashkim dhe prandaj duhen gjetë mënyra për ta ndaluar. Ky është program i vjetër dhe jo ambicie të Rugovës për titullin Ibrahim Pashë Rugova, ndonëse ambiciet e individit dhe roli i tyre në ngjarjet politike nuk është pa rëndësi.
Si përfundim mund të thuhet se e shqyrtuar vetëm mendërisht, logjikisht, pa ndjenja dhe gjykim moral barazimi nga Rugova i Shqipërisë me Serbinë dhe ideja për ta pavarësuar Kosovën nga Shqipëria e për të pasë marrdhënie të njëllojta si me Serbinë edhe me Shqipërinë është e gabuar, e pabazuar.
E shikuar nga këndvështrimi moral dhe ndjenjësor ky barazim dhe kjo politikë është thellësisht imorale dhe armiqësore ndaj shqiptarëve si komb. Por kjo nuk do të shqyrtohet hollësisht këtu.
Është imorale në pikëpamje intelektuale, sepse të shpifësh, të barazosh dy gjëra që nuk janë të barabarta, që madje ndryshojnë rrënjësisht, në pikëpmaje të etikës intelektuale është thëllësish imorale, është fyerje e arsyes, e ratios. Është imorale në pikëpamje njerëzore barazimi i viktimës me kriminelin sepse Shqipëria jo rrallë ka qenë edhe vetë viktimë e krimeve serbe ndërsa Rugova e barazon Shqipërinë me Serbinë, viktimën me kriminelin. Është imorale në pikëpamje politike sepse barazon mikun me armikun, sepse mban të njëjtin qëndrim si ndaj vëllait që ndoshta nuk ka qenë aq i mirë por nuk ka kryer krime me armikun që e ka shfarosë. Është imorale politikisht sepse, siç thoshte Karl Shmit (Carl Schmit), edhe në qoftë se në jetën private ka ndonjë vlerë porosia "duaje armikun tënd" në politikë porosia "duaje armikun tëndë" nuk vlenë. Është imorale sepse gjatë gjitëh shekullit Shqipëria ka strehuar shqiptarët e Kosovës të ndjekur nga serbët dhe ka nda me ta kafashatën e vet të varfër, ndërsa tani Rugova e barazon me Serbinë duke treguar mosmirënjohjen e vetë. E mosmirënjohja është ves i ulët moralisht etj.
2. Rugova: "dealbanizacija Kosova i Metohije"
Pikëpamjet e Rugovës qofshin edhe për taktikë janë të rrezikshme sepse janë në vijën e nacionalizmave serbë e grekë dhe sepse janë ide gjenerike, ide lindëse, që lindin një program të tërë antishqiptar. Pikëpamjet e Rugovës përmbajnë një program të tërë, karaktersitik për lëvizjet e fuqishme për krijimin e një kombi që përfshijnë nga lufta, ideologjitë, riinterpretimi i historisë, letërsia e veçantë, krijimi i miteve e deri tek heraldika, muzika etj. Sepse programi i Rugovës parashikon krijimin e një kombi të ri, e kombit kosovar. Sipas Rugovës shqiptarët duhet të harrojnë se janë shqiptar dhe të bëhen kosovarë. Por për këtë tani është shumë vonë.
Kombi shqiptar është formuar mbi bazën e kritereve etnike-kulturore, ose sipas modelit "gjerman" dhe jo mbi bazën e shtetësisë, ose modelit "francez". Prandaj për shqiptarët ka qenë i vetëkuptueshëm dallimi ndërmjet kombit e shtetësisë. Prandaj shqiptarët edhe pse kanë jetuar në shtete të ndryshme (romak, bizantin, osman, sllav, grekë) nuk e kanë identifikuar veten sipas shtetësisë. Prandaj shqiptarët në ish-Jugosllavi nuk e kanë identifikuar veten me Jugosllavinë, nuk e kanë parë veten si jugosllavë por si shqiptarë.
Programi i Rugovës e godet kombin në themelin e vet, në llojin e identitetit, dhe jo në çështje anësore. Ai është program i tipit "francez", jugosllav dhe serbo-grek. Ndoshta sepse Rugova ka njëfarë shkollimi në Francë, ndoshta sepse është ndikuar nga jugosllavizmi, ndoshta sepse nuk di çka bën. Por të gjitha këto janë pa rëndësi. E rëndësishme është përmbajtja e programit.
Së pari, programi i Rugovës për kombin kosovar është i të njëjtit tip me programin komunist të jugosllavizmit. Jugosllavizmi ka qenë një përpjekje për të barazuar kombin me shtetësinë. Në regjistrimin e popullsisë në ish-Jugosllavi në rubrikën e kombësisë mund të bëhej regjistrimi "jugosllav", sipas shtetësisë. Numëri i jugosllavëve ka qenë gjithnjë shumë i vogël në të gjitha kombet e ish-Jugosllavisë, por programi ka ekzistuar. Tani në emër të shtetësisë së Kosovës, Rugova kërkon të ndërrohet simbolika kombëtare si flamuri, hymni etj. Rugova, sipas modelit "francez" dhe jugosllav komunist kërkon epërsinë e shtetësisë ndaj kombit, heqjen dorë nga simbolika kombëtare për hirë të simbolikës shtetërore.
Edhe në qoftë se ky është një "taktizim" për të plotësuar disa kushte që Kosova të njihet në arenën ndërkombëtare si shtet më vete e për këtë i duhen simbole dalluese nga Shqipëria kjo duhet të bëhet shumë e qartë prej tij sepse përpjekjet për të përdorë kriteret ideologjike dhe shtetërore për përkufizimin e shqiptarëve dhe kosovarëve si dy kombe të ndryshme janë nxitë nga dikush edhe në Shqipëri.
Që më 1992 duke u nisë nga kriteri i shtetësisë, Spartak Ngjela, tani njeriu i parapëlqyer i Berishës (edhe ky i specializuar në Francë) shprehej se shqiptarët dhe kosovarët janë dy kombe të ndryshme si austriakët dhe gjermanët. Fatos Lubonja, njeriu i parapëlqyer i Veton Surroit, i përmbahet kriterit ideologjik-shtetëror kur ngulë këmbë se shqiptarët dhe kosovarët përbëjnë dy kombe të ndryshme sepse kanë jetuar në shtete dhe ideologji të ndryshme, sepse kosovarët e duan Enver Hoxhën, ndërsa shqiptarët e urrejnë etj. Mendimi i Lubonjës është në vijën e Leninit që i dallonte kombet sipas regjimit dhe ideologjisë në kombin socialist dhe kapitalist. Kjo përpjekje ka qenë bërë veçanërisht në ish-Gjermaninë Lindore për t'i paraqitë si dy kombe të ndryshme gjermanët socialistë nga gjermanët kapitalistë sipas shtetësisë dhe ideologjisë së ndryshme, përpjekje që nuk ka pasë sukses as atje. Edhe grekët nuk pranojnë të ketë kombësi tjetër asnjë person që ka shtetësi greke ose fe ortodokse.
Atë që nuk e arriti jugosllavizmi do ta përfundojë Rugova: ndërrimin e kuptimit të vetes nga shqiptarët si komb, ndërrimi i kriterit mbi të cilin e kuptojnë identitetin e vet: nga etnik-kulturor në kriterin shtetëror. Ka shumë mundësi që programi i Rugovës të dështoi siç ka dështuar jugosllavizmi, kombi socialist etj., por dhimbje e plagë shkakton, sidomos kombit plot vuajtje të tjera, kombit shqiptar. Tani është shumë vonë që shqiptarët të identifikojnë veten mbi bazën shtetërore e jo shpirtërore, të zevendësojnë kuptimin e vets si komb mbi bazën etnike me kuptimin mbi bazën e shtetësisë sipas tipit "francez", "leniniste" ("lubonjist"), "jugosllavist" etj.
Së dyti, programi i Rugovës është në vijim të programit serb për "deshqiptarizimin e Kosovës" ose "dealbanizacija Kosove". Një prej shqetësimeve më të mëdha të nacional-shovinizmit serb gjatë viteve '80 ka qenë mbrojtja e Kosovës nga ndikimi i Shqipërisë. Sipas serbëve Kosova po ndikohej nga Shqipëria çka shfaqej në tekstet shkollore e deri tek simbolika e njëjtë. Nën programin e dealbanizmit të Kosovës u kërkua ndryshimi i pamjes së flamurit, stemave etj., etj. Ndaj këti programi nacionalshovinist serb ka pasë një qëndresë, derdhje gjaku e dhënie jetësh nga shqiptarët, një përbashkim me njëri-tjetrin dhe një veprimtari madhështore për ruajtjen e simbolikës kombëtare. Tani programin e nacionalshovinizmit serb kërkon ta çoj në fund Rugova: ta pastroj Kosovën nga ndikimet e Shqipërisë, nga simbolika e njëjtë kombëtare etj.
Së treti, simbolika "e Shqipërisë", flamuri, hymni, etj., nuk janë simbole shtetërore por janë simbole kombëtare, që u takojnë gjithë shqiptarëve si komb dhe jo vetëm Shqipërisë si shtet. Ato janë bërë simbole shteti sepse u krijua një cop shtet shiqptar dhe synohej forcimi i simbolikës kombëtare. Por ato janë simbole të Kosovës po aq sa të Shqipërisë. Lufta për mbrojtjen e falmurit, gjuhës, himnit etj., etj., nuk ëshë zhvilluar më shumë në Shqipëri se në Kosovë. Ato më lehtë ndërrohen (modifikohen) në Shqipëri me një vendim të Kuvendit dhe ka më pak pasoja negative se në Kosovë.
Së katërti, programi i Rugovës përputhet me synimet afatgjata të nacionalshovinizmit grek e serb për të argumentuar dhe për të realizuar se nuk ka komb shqiptar, se shqiptarët e Kosovës dhe të Shqipërisë janë dy kombe të ndryshme. Shqiptarët kanë argumentuar se janë një komb, se kanë prejardhje e, rrejdhimisht, gjuhë, histori, traditë, simbole etj., etj., të përbashkëta. Tani atë që nuk e kanë arritë nacionalizmi grek e serb sepse është bërë qëndresë, synojnë ta arrijnë përmes Rugovës që do të veçoj simbolikën e ndoshta edhe historinë, traditën etj., të Kosovës nga Shqipëria.
Shkurt në programin e Rugovës nuk ka asgjë të re veç ideve të nxjerra nga programet dhe praktikat e nacionalshovinizmave grekë e serbë: të barazimit të kombit me shtetin dhe të coptimit të kombit shqiptar në "kombe" të ndryshme.
Edhe njëherë duhet theksuar se, edhe nëse është "taktizim" (për ta gënjyer botën, sikur bota të ishte teveqele) shfaqjet e tij mbartin një rrezik të madh sa as vetë programet nacionalshoviniste greke e serbe nuk kanë mundur të shkaktojnë. Ndaj këtyre përpjekjeve serbe e greke shqiptarët kanë qenë syçelë dhe kanë bërë qëndresë. Ndërsa kur realizohen nga Rugova njerëzit mund të gënjehen dhe kur ta kuptojnë do të jetë vonë, jo se do shndërrohen në komb tjetër, por se do të mbeten në mes të rrugës, pa identitet të fortë, pa bazë zhvillimi. Edhe në qoftë se Rugova nuk e dëshiron seriozisht dhe sinqerisht fushatën e paracaktuar vetëm të shkaktoj vuajtje por jo të ketë sukses për krijimin e dy kombeve të ndryshme, taktikën e tij do ta përdorin të tjerë shqiptarë që janë me vullnet të plotë në shërbim të armiqëve të shqiptarëve. Edhe në qoftë se Rugova si person "taktizon" elektorati dhe simpatizantët e tij mund ta marrin seriozisht dhe të fillojnë punën për të argumentuar secili në fushën e vet se janë komb i ndryshëm nga kombi shqiptar, me histori, heraldikë, simbolikë, gjuhë etj., të ndryshme. Edhe në qoftë se Rugova "taktizon" personalisht këtë mund ta marrin seriozisht kundërshtarët e tij real, serbofilët e grekofilët e paguar e të papaguar shqiptar.
Thamë se ai është një program gjenerik që përfshinë shumë mundësi për veprimtari antishqiptare. Kur thamë se përfshinë deri heraldikën kjo do të thotë se p.sh. në emër të studimit të stemave për stemën e Kosovës do të argumentohet historia e ndryshme e Kosovës nga historia e Shqipërisë. Të tjerë për të provuar të drejtën e Kosovës për shtetësi do të argumentojnë se Kosova ka histori të ndryshme nga historia e Shqipërisë. Të tjerë, siç propagandon Kastriot Myftaraj në Tiranë, do të thonë se Kosova dhe Shqipëria kanë dy gjuhë të ndryshme dhe se gegët duhet të fillojnë luftën për t'u çliruar nga sundimi gjuhësor i toskëve etj., etj. Nuk ka gjë se këto nuk qëndrojnë si argumente. Zhurma do të jetë aq e madhe sa krijohen përshtypjet, paragjykimet dhe frustracionet jokritike iracionale masive. Kontrollojeni shtypin, median përgjithësisht dhe do të shihni se si atë çka nuk e arritën për shekuj nacionalizmat serb e grekë po përpiqen ta arrijnë përmes shqiptarëve. Çështjes së bashkimit kombëtar të shqiptarëve, çështjes shqiptare do t'i jepet një zgjidhje: nuk ka një komb shqiptar. Këtë e thoshte Spartak Ngjela dhjetë vjet më parë: çështja shqiptare është e zgjidhur. Shqiptarët dhe Kosovarët janë dy kombe të ndryshme. Këtë përpiqet të realizoj Rugova: të krijojë dy kombe të ndryshme.
Siç shihet, qoftë edhe si "zbulim" Rugovës nuk i takon ndonjë meritë për këto ide, sepse nuk janë të reja, sepse janë shumë të vjetra dhe Rugova vetëm sa i është bashkëngjitë një rryme që vepron me kohë në radhët e shqiptarëve për t'i copëzuar shpirtërisht mbasi i kanë copëzuar territorialisht.
Së pesti, programi i Rugovës është në përputhje me programin nacionalshovinist grek e serb që mbas coptimit territorial të realizohej coptimi shpirtëror i kombit shqiptar. Në të vërtetë Lubonja këtë e paraqet si gjendje të arritur, por dallimet që përmend ai janë shumë sipërfaqësore për të provuar se janë krijuar dykombe të ndryshme. Ndërsa idetë e Rugovës prekin krakakteristika themelore dhe mbi programin e tij mund të preket edhe vetë gjuha, historia e tredita si elemnte kyç të vetëpërkufizimit të identitetit. Ata që i coptuan territoret dhe kombin shqiptar kanë shpresuar se nga jeta në shtete të ndryshme do të largohen shpirtërisht. Kështu ajo që mund të quhej çështje shqiptare do të zgjidhej për disa dekada. Mirëpo deri tani kjo strategji nuk ka ecur. Dhe siç vë në dukje Baleta, ndoshta për ironi të historisë, bota që i kishte coptuar u detyrua të ndërhynte ushtarakisht në mbrojtje të asaj pjese të shqiptarëve që kishte parashikuar të asimilohen shpejt nga shteti serb, në mbrojtje të shqiptarëve të Kosovës. E, siç hamendëson më një ironi të shkëlqyer Baleta, ndoshta ndërhynë ushtarakisht kundër serbëve edhe si ndëshkim pse për një shekull nuk arritën t'i asimilojnë shqiptarët e t'iu ndërrojnë ndjenjën e identitit kombëtar. Por atë që nuk u bë për një shekull synon ta realizoj në të mirë të serbëve për pak vite vetë Rugova: ndërrimin e identietit shqiptar dhe shkëputjen shpirtërore të shqiptarëve të Kosovës nga pjesët e tjera të kombit.
Pra, në shumë drejtime Rugova del si "terminator", përmbarues i politikave serbo-greke e ndërkombëtare kundër shqiptarëve që kanë mbetë në mes, pa u realizuar. Këtu hyn zbatimi deri në fund i ndërrimit të kriterit të identitetit kombëtar nga etnik në shtetëror (jugosllavizmi). Dhënia fund e çështjes shqiptare mbas coptimit territorial duke krijuar dy kombe të ndryshme dhe kështu nuk ka më problem shqiptar. Coptimi e ndarja territoriale le etjen dhe dëshirën për bashkim, ndërsa ndarja shpirtërore i jep fund përgjithnjë.
Dhe, me njëfarë "gjakftohëtësie" cinike ndaj vetes mund të themi se, sikur të ishte e mundur ndoshta s'do të kishte asgjë tragjike veç detyrimit moral ndaj të parëve tanë që kanë vuajtur të na lënë një identitet. Por krijimi i një kombi të ri kosovar në vend të kombit shqiptar në Kosovë tanimë është i pamundur dhe vetëm shkakton vuajtje tragjike të mëdha, ndoshta edhe më të mëdha se ato që na kanë rënë në kokë për shekuj. Sepse në vend se t'i bashkojmë forcat për të mbrojtë veten, ende e vëmë veten në dyshim jemi apo nuk jemi shqiptar. Mbas shekujsh që vijnë që nga fillimi i botës Rugova u thotë shqiptarëve: harroni që jeni shqiptarë. Tani e tutje jeni kosovarë. Edhe me kaq nacionbalshovinizmi grek e serb e ka realizuar në personin dhe me personin Ibrahim Rugova një pjesë të rëndësishme të programeve të veta antishqiptare. Në vend se të merremi me programe si të zhvillohen, të përparojnë, të përmirësojmë jetën tonë na kthejnë në çështje që as do të duhej të diskutoheshin: jemi apo nuk jemi komb, jemi apo nuk jemi një komb etj. Dhe thonë pastaj se Serbia ka marrë fund, kur ajo na sundon po aq mirë përmes personave dhe rrymave tona shqiptare.

përmbaruesi
 

Beku mos e perserit këtë shkrim!


Ja ku e keni temen e hapur mund te vazhdoni aty.


[url]http://www.dardania.de/v2/board/viewtopic.php?t=7340[/url]


Bond

[FONT=Arial][SIZE=4][COLOR=#3366cc]Nje muaj pa Presidentin Rugova[/COLOR][/SIZE][/FONT]

[COLOR=#000000][SIZE=4][FONT=Arial]Engjujt ndërrojnë jetë duke fluturuar[/FONT][/SIZE] [/COLOR][FONT=Arial][/FONT][FONT=Arial][SIZE=2][IMG]http://www.trepca.net/2006/presidenti/rugova_zgjedhjet.jpg[/IMG][/SIZE][/FONT][FONT=Arial][I]- Vdekja të gjithë i palos përtokë, vetëm engjëjt vdesin në qiell, ndërrojnë jetë duke fluturuar! [/I][/FONT][FONT=Arial][I][/I][/FONT] [FONT=Arial][I]- Ata nuk bijnë përtokë, në fakt ata nuk vdesin kurrë, ata ngjiten më lart! [/I][/FONT][FONT=Arial][I][/I][/FONT] [SIZE=2][FONT=Arial][I]- [/I][/FONT][/SIZE][FONT=Arial][I]Ata shkojnë në parajsë! Lum Engjëjt për vdekjen e tyre! [/I][/FONT][FONT=Arial][I][/I][/FONT] [FONT=Arial][/FONT][FONT=Arial]Shkruan: [B]Bajrush MORINA[/B][/FONT] [FONT=Arial][/FONT][FONT=Arial]“Oh Zoti im!”. Mbase kjo ka qenë ofshama e fundit para se Atij t’i binte shkopi prej dore (bambusi te Ghandi). Ka disa ditë që Ai mbahej me shkopin e tij ndihmës, saherë që ngrihej nga shtrati dhe bënte ndonjë hap nëpër dhomë. Ai nuk preferonte të ecte me shkop ndihmës por mjekët ia preferuan, mjekët amerikanë. Ai kishte besim të madh te Amerika, Ai kishte besim të madh te Zoti. [/FONT][FONT=Arial] [/FONT][FONT=Arial] * * *[/FONT] [FONT=Arial]Një foshnje trejavëshe po dëneste së qari, kur u dëgjuan do krisma. Vaji i foshnjes jehoi deri vonë në janarin e ftohtë të Dimrit të Madh, derisa krismat u tretën në male. Ky vaj nuk pushoi asnjëherë ne jetë nga përkëdhelja e babait. Ai u rrit jetim pa babë. [/FONT][FONT=Arial][/FONT] [FONT=Arial][/FONT][FONT=Arial]Si “djalë i nënës” shkoi në shkollë me “vonesë” por si bir i babës martir u përgatit si është më së miri në jetë. Pyetni jetimët pa prind sa e rëndë është jeta pa prind, përkëdhelni kokën e fëmijëve jetimë të Kosovës, sa të brishta i kanë flokët, fshijuani lotët në faqe sa të ngrohta i kanë fytyrat, merrni në përqafim sa të përmallshëm që janë ata, fëmijët jetimë të Kosovës që janë pa babë apo pa nënë, të vrarë në luftë! [/FONT][FONT=Arial][/FONT] [FONT=Arial][/FONT][FONT=Arial]Ai u rrit pa baba, pa përkëdheljen dhe përqafimin e babait, me vaj në buzë e me lot në faqe, pa babain që t’ia ndalë vajin e t’ia fshijë lotin. Ai kurrë në jetë nuk pati kë ta thërriste me emrin: baba! [/FONT][FONT=Arial][/FONT] [FONT=Arial][/FONT][FONT=Arial]Vëjeni dorën në zemër: paramendojeni veten pa njërin prind, që nuk e keni parë kurrë në jetë! Apo, aq më rëndë: merreni me mend jetën e fëmijëve tuaj pa njërin prind! Ah çfarë dhembje në shpirt! Mos mendoni më kështu se do të ju mbushen sytë me lot. Por dijeni, dijeni mirë se Ai u rrit me sy të përlotur sa herë që shihte ndonjë fotografi të babait apo sa herë që nëna i fliste për babain “...që një ditë do të kthehet në shtëpi”.[/FONT] [FONT=Arial] * * *[/FONT] [FONT=Arial]Derisa rrugët vlonin nga truma e masës, një mendje me një pendë në dorë po shkruante ligjin e të drejtës, të lirisë, të paqes, të pavarësisë. [/FONT][FONT=Arial][/FONT] [FONT=Arial][/FONT][FONT=Arial]“Ata po na gjuajnë me plumba vdekjeprurës, e ne do t’ua kthejmë me pëllumba të paqes. [/FONT][FONT=Arial]Ne jemi kundër dhunës. [/FONT][FONT=Arial][/FONT] [FONT=Arial]Ne duam që me paqe e me dialog t’i zgjidhim mosmarrëveshjet tona. [/FONT][FONT=Arial][/FONT] [FONT=Arial]Ne e duam lirinë dhe Pavarësinë që na takon. [/FONT][FONT=Arial][/FONT] [FONT=Arial]Pavarësia e Kosovës është e vetmja zgjidhje që do ta qetësonte rajonin dhe këtë pjesë të Evropës e të botës. [/FONT][FONT=Arial][/FONT] [FONT=Arial]Unë insistoj që Pavarësia e Kosovës të njihet sa më parë drejtpërdrejtë nga Shtetet e Bashkuara të Amerikës dhe Bashkimi Evropian”.[/FONT] [FONT=Arial]Kjo ishte filozofia më e thjeshtë politike që predikoi Ai për gati dy decenie. [/FONT][FONT=Arial][/FONT] [FONT=Arial][/FONT][FONT=Arial]Gjithçka tjetër përtej kësaj filozofie politike ishte ose aventurë e përgjakshme ose lojë e rrezikshme me zjarr, ose edhe prapaskenë jo e ndershme politike. [/FONT][FONT=Arial][/FONT] [FONT=Arial][/FONT][FONT=Arial]Atij ia kanë vrarë babain serbët kur ka qenë vetëm foshnje trejavëshe, të tjerët ose i kanë patur prindërit ambasadorë në Meksikë e Spanjë ose shefa të UDB-së serbe në Kosovë![/FONT] [FONT=Arial][/FONT][FONT=Arial]Ai ka guxuar i pari të flasë kundër okupimit serb. Madje edhe ka kërcënuar se “...Në qoftë se Serbia përpiqet që përsëri të shtyp identitetin tonë kombëtar, atëherë do të ketë një kryengritje. Unë vetëm mund t’i paralajmëroj serbët: edhe ata janë një popull i vogël!”. Të tjetër në këtë kohë ose kanë studiuar e jetuar në Beograd, ose kanë formuar degë të UJD-it në Prishtinë.[/FONT] [FONT=Arial][/FONT][FONT=Arial]Vetëm Ai ka organizuar referendumin, zgjedhjet paralele, formimin e Institucioneve paralele.... Të tjetër ose e ftonin popullin të dilnin e zgjedhje të Serbisë ose “varrosnin dhunë” me arkivole të zbrazura dhe bënin zhurmë nga ballkonet me çelësa të banesave e të veturave.[/FONT] [FONT=Arial][/FONT][FONT=Arial]Ai dhe vetëm Ai pati guximin të kthehej dhe të qëndronte në Kosovë pas përfundimit të Konferencës së Rambujesë në Parisë. Të tjerët ose u vendosën në hotelet luksoze të Tiranës, ose e ftonin popullin që mos të largohet nga Kosova ndërkaq vetë, rruanin mjekrrat, mbulonin fytyrat dhe si lepujt (pardon: si “komandantët e Ballacës”) kalonin kufirin për në Maqedoni.[/FONT] [FONT=Arial][/FONT][FONT=Arial]Të vërtetën për dhunën e krimet serbe si dhe arrestimin e dhunshëm e dëshmoi vetëm Ai në Tribunalin e Hagës. Të tjetër ose dëshmuan për takimet e fshehta me Stanishiqin e bashkëpunëtorët e tyre nëpër banesat private duke u servuar atyre edhe mish derri, ose i hanin fjalët e tyre duke thënë se; “..nuk më kujtohet kur jam zgjedhur komandant apo nuk më kujtohet kur ka ndodhur kjo ose ajo betejë!”[/FONT] [FONT=Arial][/FONT][FONT=Arial]Vetëm Ai i fitoi katër herë zgjedhjet e lira të pas luftës në Kosovë. Të tjetër shpresonin në “mëshirën” e tij ose në fitoret që do t’i korrin në zgjedhjet e vitit 2222.[/FONT] [FONT=Arial][/FONT][FONT=Arial]Vetëm Ai fliste pa ndërprerë për Pavarësinë dhe kërkonte njohjen e drejtpërdrejtë të Pavarësisë së Kosovës. Të tjerët ose kërkonin konferenca e takime ose edhe Pavarësi të cunguar e të kushtëzuar.[/FONT] [FONT=Arial][/FONT][FONT=Arial]Dhe në fund....[/FONT] [FONT=Arial][/FONT][FONT=Arial]Në fund vetëm para Tij u përkul i gjithë populli i Kosovës dhe shprehën dhembje mbarë bota demokratike perëndimore. Për të tjerët do të marrim vesh herdokur vetëm përmes përkujtimeve në faqet e fundit të gazetave.[/FONT] [FONT=Arial][/FONT][FONT=Arial] * * *[/FONT] [FONT=Arial]Vdekja të gjithë i palos përtokë, vetëm engjëjt vdesin në qiell, ndërrojnë jetë duke fluturuar! Ata nuk bijnë përtokë, në fakt ata nuk vdesin kurrë, ata ngjiten më lart! Ata shkojnë në parajsë! Lum Engjëjt për vdekjen e tyre! [/FONT]

[B][SIZE=4]T.Bernard: Franca e konsideron Presidentin Rugova pjesë të trashëgimisë së vet kulturore[/SIZE][/B]

Prishtinë, 14 korrik - [B]"Kemi ardhur me gjeneralin Somare për të shprehur kujtimet tona për Presidentin Rugova, jo vetëm për rolin e tij si burrë shteti, por edhe për përfshirjen e tij mjaft impresionuese që ka pasur me kulturën franceze".[/B]

Kështu u shpreh sot shefi i Zyrës franceze në Prishtinë Tieri Rejnard, që shoqërohej nga gjenerali Somare, pasi vuri lule mbi varrin e Presidentit Ibrahim Rugova, me rastin e 14 Korrikut Festës Kombëtare të Francës. Diplomati francez tha se Ibrahim Rugova ka studiuar në Paris dhe se Franca e konsideron pjesë të trashëgimisë së vet kulturore.

[B]"Siç e dini Presidenti Rugova ka folur gjuhën frënge rrjedhshëm, andaj Franca e ka konsideruar atë si pjesë të trashëgimisë së saj kulturore. Ai ka studiuar në Paris gjatë rinisë së tij dhe kjo është arsyeja kryesore pse ne sot bëmë këtë vizitë tek varri i Presidentit Rugova".[/B]

Nga ana e tij edhe gjenerali Somare tha se të gjithë e kanë vlerësuar Presidentin Rugova. "[B]Ai ka qenë pjesë e kulturës franceze, prandaj unë ndiehem shumë i priveligjuar që jam sot këtu para varrit të tij".[/B]

"Sot është Dita Kombëtare e Francës dhe 14 Korriku është Dita e Pavarësisë së Francës. Për këtë arsye kjo vizitë këtu është vetëm një gjest i vogël simbolik për të kujtuar nderin e Presidentit Rugova", tha ai.

Presidenti Ibrahim Rugova në vitet '7O dy herë ka qëndruar për studime të letërsisë në Paris te profesori i famshëm Rolan Bart (Roland Barthes). Ndërkaq, në vitin 1996 Ibrahim Rugova është shpallur doktor nderi i Universitetit VIII të Parisit.

[B][SIZE=3]Presidenti Rugova përkujtohet në Tiranë si ikonë e pavarësisë dhe Shqiptarizmës[/SIZE][/B]

Tiranë, 29 shtator- Presidenti dhe lideri historik i shqiptarëve Ibrahim Rugova, është përkujtuar në një simpozium në Tiranë kushtuar figurës së tij, si politikan, studiues, shkrimtar, për figurën e tij prej intelektuali, për vizionet ekonomike e integruese brendashqiptare, në kuadër të muajit të kulturës Kosovë-Shqipëri, të organizuar nga dy ministritë përkatëse.

Ky ishte një takim si sprovë për të prezantuar figurën komplekse të intelektualit të madh, Presidentit Rugova, e cila është vlerësuar nga folësit si ikonë e shqiptarëve dhe e pavarësisë, ku morën pjesë akademikë, shkrimtarë, politikanë dhe personalitete të kulturës dhe figura të tjera.

Kolë Berisha, kryetar i Kuvendit të Kosovës, tha se 40 vjeçari Rugova, në fund të viteve të '80-ta, sapo kishte përfunduar librin, "Strategjia e kuptimit", po vazhdonte tashmë ta ndërtonte filozofinë kombëtare të strategjisë së mbijetesës dhe pavarësisë.

Berisha, si njëri nga bashkëpunëtorët shumëvjeçar të Presidentit Rugova, ka përkujtuar edhe momentet e njohjes me Rugovën dhe më pas me përshkrimin e figurës së tij nga kjo njohje.

"Ai qëndronte mbi meskinitetet e ditës, ndiqte yllin e vet dhe nuk luhatej si atëherë kur e shanin, si atëherë kur e lavdëronin, si kur e përkëdhelnin, si kur e akuzonin. As dehej nga lavdërimet, as brengosej nga shpifjet e trillimet; as entuziazmohej nga fama - nga himnizimi...", Berisha.

Ai tha se madhështia e Presidentit Rugova nuk përkulej as përballë vlerësimeve, si Ikonë shqiptare, Ikonë e pavarësisë. Dr.Rugova, tha më tej Berisha, nuk tundohej nga asgjë që mund të provonte ta shmangte nga qëllimi parësor.

"Ai kishte synim shtigjet e gjata. Nuk kishte energji të humbiste kot, Ai e dinte rolin e tij. E njihte vetveten. E dinte përcaktimin e tij. Ai ecte drejt cakut. Nuk ndalej. Ecte ngadalë, por sigurt. Ai merrej me çështjet madhore.

Pos Kosovës, të gjitha të tjerat ishin çështje të vogla për të. Vetëm Kosova për të ishte e madhe", tha Berisha. Duke përkujtuar saktësinë e politikës së Rugovës ai tha: "Të gjithë jemi dëshmitarë me sa saktësi kishte parashikuar ngjarjet dhe zhvillimet në Kosovë. Ibrahim Rugova ishte aq modern, sa edhe tradicional".

Berisha përkujtoi edhe figurën prej intelektuali të I.Rugovëse, që dëshmohej me diskutimet për historinë, për gjeografinë, për etnologjinë, për etnografinë, për folklorin, për pedagogjinë, për metodikën, për astronominë, për tradicionalen dhe për modernen.

Berisha kujtoi se sa i veçantë ishte Rugova në komunikim, në takimet me miqtë, me politikanë e me diplomatë të ndryshëm. "Në biseda me ta, ai përpiqej të gjente pika të përbashkëta, pika ofruese, sepse i duheshin miqtë, kryesisht nga Perëndimi: 'Unë jetoj në Evropë dhe, në këtë kontekst, të mirat apo të këqijat mund t'i kem nga Evropa', iu përgjigj, në një darkë pune për personalitetet më të larta të Malajzisë", tha Berisha.

Ndërsa, ministri i Kulturës, Astrit Haraçia, Presidentin Rugova e përshkroi si njeri që fliste pak dhe shkurt, ndërsa fjalinë "Pavarësi për Kosovën", e kishte shndërruar në sentencë, si një fjali që ngërthen tërë përpjekjen shekullore të shqiptarëve për liri, tha Astrit Haraçia.

Në një kohë, tha ai, pjesa më e madhe e eminencës shqiptare kalkulonte opsione të llojllojta për zgjidhjen e çështjes së Kosovës. Pas gati dy dekadave, sot të gjithë e përfaqësojnë opsionin e Rugovës të përmbledhur në fjalin e tij të thjeshtë "Pavarësi për Kosovën".

"Me skarifica të mbinatyrshme i ndejti pranë dhe realizoi programin e Presidentit Rugova, duke luftuar dhe rezistuar kundër robërisë, duke e përkrahur me shpirt dhe sakrifica të jashtzëzakonshme punën dhe veprën politike të Presidentit Rugova", tha Haraçia.

Në këtë simpozium kanë diskutuar edhe akad.Rexhep Ismajli, prof.Sabri Hamiti, Dr.Ali Aliu, Resul Shabani, Bujar Leskaj, ministri i Kulturës së Shqipërisë, Masimo Januçi, ambasador italian në Tiranë, Luan Malltezi, Florian Mima, Ndriçim Kulla, Marengelen Vergli e Fahri Balliu.

QIK-u

[B]Kosovo. E' morto Ibrahim Rugova[/B]


Il presidente dello Stato balcanico è deceduto a Pristina. Era da tempo malato di cancro. La diagnosi della malattia a settembre



[B][COLOR=#0000ff][IMG]http://www.corriere.it/Hermes%20Foto/2006/01/21/rugova--180x140.jpg[/IMG][/COLOR]Ibrahim Rugova con l'ex-cacelliere tedesco Helmut Schroedere in una foto di repertorio (Reuters)[/B]

[B]PRISTINA - [/B]Il presidente kosovaro Ibrahim Rugova, soprannominato «Il Ghandi dei Balcani», da tempo sofferente per un cancro ai polmoni, è morto a Prisitina per un tumore al polmone. Rugova aveva 62 anni. Rugova ed è stato il leader della lotta per l'indipendenza della minoranza albanese dalla Serbia.
La morte di Rugova è arrivata a quattro giorni dall'inizio dei primi colloqui diretti a Vienna tra serbi e albanesi sullo status del Kosovo, amministrata dalle Nazioni Unite dal giugno del 1999, mediati dall'inviato dell'Onu, Martti Ahtisaari. La diagnosi di tumore per Rugova era stata confermata ufficialmente lo scorso mese di settembre.
«Il presidente Ibrahim Rugova è morto alle 11.40. Ha condotto la sua battaglia contro il cancro con grande dignità e coraggio fino all’ultimo respiro», ha dichiarato Muhamet Hamiti, il suo portavoce. «Era circondato dalla sua famiglia, dal suo medico personale e dai medici americani che lo seguivano». La bandiera della residenza di Rugova è stata abbassata a mezz’asta e le televisioni kosovare hanno interrotto la programmazione per trasmettere musica classica. Personale, guardie del corpo e vicini si sono radunati in lacrime all’esterno dell’edificio, in collina. Deserte le strade di Pristina, con la gente incollata alla radio o agli schermi.
[B]Rugova è stato il primo presidente della provincia, eletto nel 2002[/B].
La provincia è al momento amministrata dalle Nazioni Unite, e stanno per partire i negoaziati per decidere il suo status futuro. Da una parte ci sono gli albanesi, che vogliono la piena indipendenza, dall'altra i serbi, che invece spingono perché rimanga parte della Serbia-Montenegro.
[B]Si apre ora anche la lotta alla successione.[/B] Presidente ad interim dovrebbe essere nominato l'attuale capo del parlamento. Rugova è stato alla guida del più importante partito politico della provincia, la Lega democratica del Kosovo, capace di vincere due elezioni generali consecutive dall’inizio dell’amministrazione Onu. Lo scorso anno, era scampato a un tentativo di attentato quando una bomba nascosta in un cestino della spazzatura era esplosa al passaggio del suo convoglio.

[B] Dr. Ibrahim Rugova: njeriu, intelektuali, burri i shtetit [/B]


Nji vit ma parë, në Kosovën dardane u shue feneri i disidencës politike, ideatori dhe ndërtuesi i rezistencës paqësore dhe flamurtari i lëvizjes për pavarësinë e Kosovës. Emni i tij ishte Ibrahim Rugova, jetim qysh në moshën dyvjeçare, me babën e babëgjyshin të masakruem nga komunistët serbë. Siç thoshte ai vetë: ”I masakruen si kafshët!” sepse ishin shqiptarë, e qenia shqiptar në ish-ndërtesën shtetnore artificiale të quejtun Jugosllavi ishte apriori nji krim. Viktimat shqiptare ishin kriminelë ”sepse nuk ishin sllavë”. Banorë të atyne trojeve tremijëvjeçare, ata ruejtën traditat që trashëguen brez mbas brezi pa devijue dhe pa asnji dëshirë me e zëvendsue me nji tjetër jo-shqiptare. Besnike te ketyne traditave qe perbajne vlerat autentike shqiptare te beses, nderit, burrenise, mikpritjes, guximit civil e ushtarak, ata mbeten shqiptare. Ky qendrim ndaj se kaluemes ka qene dhe qendrimi kryesor i mendimit politik te Dr. Ibrahim Rugoves qe, si intelektual i mirefillte, perseriste:” Aty ku mbarojne vlerat shqiptare, fillon anti-shqiptarizmi!”


<>Une e njoha njeriun, intelektualin dhe ma vone burre-shtetin Dr. Ibrahim Rugova, para se te njihej ne bote si “Kryetar”, e ma vone si “Presidenti Ibrahim Rugova”. Emni Rugova rimonte me ate Kosova, e bahej edhe ma i lehte me u permende, e ripermende, qofte ne mesin e masave te gjana kosovare qe adhurojshin figuren e tij – shpesh here te vetmueme – qofte tek te huejt qe u terhoqen nga manifestimet masive, burrenore e te patundeshme te Kosoves dardane. Ne mes te asaje krahine te martirizueme, ky idhull i vuem ne shenjester, ecte me koke nalt e hapa te lehte si bashkevendsit e tij ne shpatet e shtigjet e zonave malore qe e kishin linde. Rreziku? Po, por krahas me te edhe mosperfillja e rrezikut qe i rrinte mbi koke…!


<>Ne takimin tim te pare, fund prilli 1990, Washington,D.C., u njohem ne rrethana jo te zakonshme. Ka qene Deshmia (Hearings) para Kongresit amerikan, ku Rugova dhe 14 intelektuale kosovare erdhen per here te pare ne kryeqytetin amerikan, “…me internacionalizue problemin e Kosoves”. Ka qene nji fitore bindese, mbrese-lanese dhe ndoshta determinante e diteve te mavoneshme. Nga dhjete deputete dhe senatore amerikane, vetem nji, me origjine serbe, foli ne mbrojtje te Serbise millosheviqiane. Tre prelate ortodoks serbe folen gjithashtu. Asnji efekt. Serbia nuk kishte argumente, aq ma pak te drejte me paraqite pikepamjen e saje ne nji kohe kur pushka serbe vriste cdo dite shqiptaret e Kosoves, burgoste klasen intelektuale, nxirrte nga puna punetorin shqiptar, shtypte me police e taksa bujkun shqiptar, dhe ndiqte me terbim e denonte pa arsye rinine studenteske shqiptare ne Kosove. Fola edhe une ne mbrojtje te Kosoves. Deshmia e Prillit 1990 ne Washington, D.C., vulosi vertetesine e kobit serb ne Kosove.


Dr. Rugova erdhi i shoqenuem nga Secret Service qe i akordoi Qeveria amerikane, me qe vazhdimisht flitej per mundesine e nji atentati kunder jetes tij. Por une e pashe te qete. Mbas Deshmise, u gjeta prane tij. Ule prane ne nji tavoline te rrumbullaket, ai mbante nji cigare vazhdimisht te ndezun – e qe nuk u shue deri sa u shue jeta e tij. Koken nalt por syte e ulun e ngjite mbi nji gazete amerikane mbi tryeze, i heshtun dhe i menduem. Roja amerikane me bani pershtypje, e ne nji cast kur u ba heshtja ne salle, e pyeta:


2


- Dr. Rugova, duket se gjendja e juej ashte mjaft kercenuese ne Kosove. Si e


kaloni?


Ai me shikoi, e tue vue doren e tij mbi gjunin tim u pergjegj:


- Profesor, karshi dritares sime ne Prishtine gjindet nji koder…afer 500 metra larg.


<>Aty ashte vendose nji top i artilerise serbe…me gryke drejt apartmentit tim…Ata presin… une punoj e pres…Profesor! Jetojme me litar ne gryke…!”



<>Shikova perseri fetyren e tensionueme te Dr. Rugoves, dhe admirova qendrimin e tij te permbajtun para nji rreziku te ketill. Nuk tha asnji fjale te rande kunder serbeve, megjithe se ai ziente permbrenda nga deshprimi qe linde tek i pambrojtuni-viktime. Ai ishte i vendosun per nji politike aktive qe ai e shihte pa arme. Rezistenca aktive paqesore qe ai predikoi ishte forma konkrete e saj. “Nji lufte ne Kosove ashte nji katastrofe per shqiptaret … Serbet kane pushken dhe pushtetin,; na kemi te drejten dhe autoritetin…!”

Dhe kjo ishte e padisktueshme. Mbrenda pese muejve ekzistence, Lidhja Demokratike e Kosoves qe ai dhe koleget e tij kishin themelue numronte afer 600.000 anetare, dhe afirmohej si njena nga levizjet ma efektive, dhe me ta forta ne ish boten komuniste, dhe pa dyshim levizja ma e madhe ne ish-Jugosllavine!



Ma vone Dr. Rugova do te spjegonte: “Jemi para nji dileme: para terrorit milloshevi-qian: a duhet te terhiqemi qe ne fillim, ta denojme por mos te reagojme? Ashte ma efektive puna jone me e tejkalue kete situate tue e demaskue terrorin serb para botes se qytetnueme (ashtu si Gandhi qe perpiqej me turpenue Imperatorine Britanike para botes se qytetnueme per krimet koloniale ne Indi) e me fitue simpatine e botes si viktime e pafajshme qe refuzon dorezimin?”



Pergjegja e pare e Dr. Rugoves u dha botenisht ne Washington,D.C. ne ate prill historik te 1990-s, dhe qe u njoh ma vone si “vija e Rugoves”: Jo agresionit, Jo shtypjes, Jo nenshtrimit, Jo dhunes si arme qendrese te patundun deri ne fitoren finale, te larget ndoshta, por te sigurt.



<>Dr. Rugova refuzoi ti pergjigjej dhunes me dhune, gjakut me gjak, urrejtjes me urrejtje e hakmarrje ashtu si vepronte agresori serb. Ky ndryshim rranjesor e transformoi ate nga nji politikan i rendomte i dites, ne nji burre shteti qe hape shtigje te reja, ne toke te pa lavrueme. Keshtu flet sot Historia! Dy gazetare francez, M.Allaine dhe X.Galmiche shkruejne: “Kjo ishte rruga e ‘rezistences’ politike e civile e inspirueme nga nji intelektual i formuem ne shkollen qe refuzon dhunen, ne shkollen e universalitetit te te drejtave, dhe te demokracise”.


Une e shikoj kete qendrim si shprehje e nji patriotizmi te ri e modern qe hidhte rranje ne trojet dardane. “Shqiptaret e Kosoves, pa dyshim populli ma i shtypun ne ish-Jugosllavine, kane linde si populli ma i lire!” (Antoine Garapon, gjykates frances)


Ky patriotizem i ri kosovar perbuzete “rendin publik” dhe “qetesine” qe ofrojshin burgjet terroriste millosheviqiane, perjashtuese sistematike te vullnetit qytetar dhe te drejtave qytetare per pjesemarrje ne “shtet”. Ky patriotizem i ri ishte perbuzeja e nji qendrimi





3


<>imoral te papranueshem, i nji perspektive politike qe sakrifikonte te drejten e cdo individi me qene, e me jetue, i lire. Ky patriotizem i ri qe andrroi Ibrahim Rugova ishte i menduem mire e koshient, sepse duhej luftue forca e se keqes qe poshtenon ne menyren ma shtazore dinjitetin e qytetareve, sidomos te asaj pjese te pambrojtun te shoqenise qe vuen pa za, qe vajton e mbulon lotet me duer qe dridhen…! Atehere, rezistenca merr kuptimin e saj ma fisnik, ushqen shpirtent e te gjithe qenieve te revoltue-me, dhe linde frymen e solidaritetit gjithekosovar, sikur don me thane:” O vella, o moter! Une jam me ju! Ju jeni ne zemren time, ne mendjen time, si nji deshmitar i gjalle i mesazhit tuej ringjalles qe premton shpresen, shpresen e lirise per te gjithe njerezimin!”


<>
Megjithe “vrasjen kolektive te nji populli te heshtun’ (Christine Von Kohl), Dr.Rugova, arkitekt i rezistences aktive paqesore qe krijoi nji shoqeni te re shqiptare ne Kosove, dek-laronte, besnik i bindjeve te tia te thella: “Na garantojme se nuk do tekete hakmarrje; na nuk do ta lejojme!” Me kete, shkruejne dy gazetaret frances, “…populli i Kosoves ashte angazhue nga Ibrahim Rugova me adaptue vlerat politike dhe shpirtenore te Europes.”


<>
Nga ketu, tek thanja se nji Kosove e lire dhe e pavarun, dhe hymja e saj ne Europe

qe ka qene per idealistin Ibrahim Rugova nji element i fatit shqiptar, ashte vetem nji hap. Ai punoi per kete hap historik, e studjoi ate, e perpunoi, dhe me nji konfidence te plote ne ta ardhmen e Kosoves, priti per momentin e duhun me realizue kete element te fatit shqiptar. Kjo ka qene andrra e tij qe ai e shihte si te pandame nga bindja ne idealizmin e politikes amerikane, orientim qe u ba shtylla e politikes kosovare. Stanley Hoffman i Universitetit Harvard do ta quente ma vone:”…rhe Mother Theresa aspect of the American diplomacy.” Per Ibrahim Rugoven ky qendrim politik u ba “an article of faith” i diplomacise kosovare. Dhe nuk u genjye!



Me 3 shkurt 1994, Dr Ibrahim Rugova i Kosoves se shtypun takohej me Presidentin W.J.Clinton, ne Shtepine e Bardhe. Aty, ai kerkoi – i pari politikan i Kosoves – mbrojtjen nderkombetare te Kosoves per disa vjet me qellim qe te qetesohet situata, e njikohesisht te vendosen, e te forcohen, institucionet demokratike ne Kosove. Menjifjale, nji “trusteeship system” te perkoheshem. Ruejtja e popullsise kosovare nga masakrat serbe, ka qene, per Dr. Rugoven, gur themeltar dhe opsion pa alternative!


*


Ne prill te vitit 2000, pikerisht dhjete vjet mbas Deshmise para Kongresit ne Washington , D.C., vizitova Kosoven e lire, ne shoqeni te mikut tim Hajdar Bajraktari.


Presidenti Rugova u tregue bujar e na ftoi per darke ne residencen e tij private. Ne ate familje, mikpritja e Zonjes Fana Rugova e bani darken edhe ma te kandeshme. Na shoqenonte, shoku i ngushte e besnik i Presidentit, Dr. Alush Gashi, nji intelektual me perspektive, keshilltar politik i Presidentit Rugova. Kolegu i im dhe une folem shtrue mbi pershtypjet tona per Kosoven. Presidenti ndigjonte ne heshtje e me kujdes, por dukej qartesisht i kenaqun dhe mjaft optimist. Here mbas here i referohej diteve te veshtira te praneveres 1999, kur ai dhe e gjithe familja u mbajten “peng” ne shtepi te vet nga policet serbe. Por une nuk diktova shenja urrejtje, as fryme hakmarrje ne thanjet e tia, sikur nuk deshironte me lejue te kaluemen e hidhun me helmue atmosferen e se tashmes, dhe aq ma shume damtimin e se ardhmes se Kosoves. “Kemi nevoje per gjithcka, na tha, sidomos


4


per rruge te mira…rruget jane arteriet e gjakut per trupin e Kosoves.” Ne dalje na tregoi koleksionin e mineraleve te Kosoves, per te cilin ai ishte mjaft krenar.





Heren e fundit e pashe ne vitin 2004 gjate vizites se tij te fundit ne SHBA. Ne nji hotel te New Yorkut, e ne shoqeni te mikut tim pejan, Ramadan Gashi, e pershendeta me mall, dhe mjaft i shqetesuem per shendetin e tij te dobet. Edhe ai e priti mire kete takim. Tani ma nji personalitet politik me dimensione nderkombetare, ai e ndiente plotesisht barren e rande te fatit qe peshonte mbi shpatullat gjysem te kerrusuna te Presidentit te lodhun. Ate dite me dorezoi edhe “Medaljen e Arte te Lidhjes se Prizrenit” qe me kishte akordue me rastin e 125 vjetorit te asaj ngjarje historike. Une e falnderova!


<>
Gjate bisedimit koke-me-koke foli ma shume per problemiet e ndertimit te institucio-neve demokratike ne Kosove, dhe perhapjes se edukates demokratike ne mes te kosovare-ve. Dukej i eksituem, pak i shgenjyem, dhe tregonte shenja padurimi, qe une interpretova si rrjedhime te gjendjes tij shendetesore.



U ndame me nji perqafim te ngrohte e te gjate, sikur e kuptuem te dy se ky do te ishte takimi yne i fundit. Sot, nji vjet mbaa vdekjes tij, mbaj akoma te fresket kujtimin e atij takimi, dhe rikujtoj me mallengjim, e respekt, njeriun dhe punen e tij madheshtore, mendimin e tij fisnik, e aktin e tij guximtar e parimor.


<> Me humbjen e tij, Kosova ka humbe birin e saj qe ka munde vdekjen. Por, Kosova sot celebron edhe jeten e tij te pasun! Pushofte ne paqe te perhershme!





Baldwin, New York

[B]RUGOVA MEDITANS (Kritika letrare e Ibrahim Rugovës)[/B]


[B][I]Shkruan[/I][/B]: Kujtim M. Shala

1. Rugova meditans

L. Poradeci e quante Gj. Fishtёn poet meditans dhe militans, pёr ta karakterizuar dyfish, nё dy fusha: tё mendimit e tё veprimit.
Nё kёtё frymё, sintagma Rugova meditans, titull i tekstit tim, veçon I. Rugovёn mendimtar, nё fushё tё letrave shqipe, duke ditur se karakterizimi i dikurshёm i Lasgushit pёr Fishtёn, vlen po aq pёr Rugovёn, pёr mendimtarin e pёr prijёsin e shqiptarёve tё Kosovёs.
Me pёrjashtim tё vjershave tё shkruara herёt, e gjithё vepra e Rugovёs ёshtё diskursive.
Prapa Rugovёs meditans radhiten gjashtё tituj: Prekje lirike (1971), Kah teoria (1978), Strategjia e kuptimit (1980), Vepra e Bogdanit 1675-1685 (1982), Kahe dhe premisa tё kritikёs letrare shqiptare 1504-1983 (1986), Refuzimi estetik (1987).

Libri i parё, Prekje lirike, krejt i veçantё, ёshtё ndёrtuar nga tekste kritike qё rikrijojnё tekstet e interpretuara, pёr tё identifikuar, nё shumё pika, kritikёn letrare me letёrsinё. Kёtu, mendimi ka ikur nga retorika e vet, pёr te retorika e figurёs dhe e diskursit poetik pёrgjithёsisht. Sa pёr tё eksplikuar mё tej: Rugova, kur shkruan pёr Lorkёn, bёn tё vetin diskursin e Lorkёs dhe e kryqёzon atё me emocionin e vet tё leximit; kur shkruan pёr Lasgushin, diskursin e Lasgushit e kështu me radhë.
Diskursi i Rugovёs te ky libёr provon kritikёn letrare si vepёr letrare, si krijuese tё kuptimeve. Këtu Rugova ёshtё thellësisht subjektiv dhe subjektivizmi/subjektiviteti, i shpallur, i prekshёm, veti statutare/pёrcaktuese e diskursit tё tij.

Te Kah teoria, Rugova, tash mendimtar me retorikёn e mendimtarit, definon e karakterizon kritikёn letrare dhe mendimin për letёrsinё, pasi ka definuar e karakterizuar letёrsinё. Duke qenё letёrsia njё differentia specifica, krijim, edhe kritika letrare, si disiplinё me objekt letёrsinё, ёshtё krijim, qё mban pёrbrenda kritikёn si kategori (mjet shqyrtimi).
Objekti i dyfishtё: teoria e letёrsisё / teoria e kritikёs, Kah teoria e bёn libёr teorik/metakritik.
Vetё titulli (Kah teoria) jep orientimin e autorit e tё diskursit: Teoria.

Strategjia e kuptimit ёshtё libёr eseistik, kritik e teorizues. Duke iu referuar natyrёs sё trefishtё tё kёrkimit, autori ka strukturuar librin nё tri pjesё: I. Ese, II. Kritikё, III. Teori e poezisё shqipe.
Objekt i pёrbashkёt i librit ёshtё Kuptimi, ndёrsa strukturimi teksteve shenjon dominimin e tipit tё kёrkimit nё secilёn nga pjesёt: sё pari diskursi eseistik, nё tё cilin hapet e problematizohet çёshtja; sё dyti leximet kritike, vlerёsuese; sё treti vёshtrimi teorik, nё tё cilin problemi preket/vёshtrohet nga disa anё, si fenomen, dhe insistohet nё argumentime mё konkrete.
Vetё objekti themelor, Kuptimi, pёrpos qё krijon boshtin qё mban pjesёt e librit e tekstet qё bёjnё pjesёt, ka imponuar interpretimin semantik; njё produkt i “përkthimit” të modelit gjuhësor të N. Çomskit në model për kërkimet letrare.

Ndërkaq, Vepra e Bogdanit 1675-1685 ёshtё monografi. Projekti themelor i Rugovёs nё kёrkimet letrare. Aty, zbulohet e lexohet teksti i Bogdanit, duke u fshirё distanca kohore: teksti i djeshёm ringjallet nё leximin e sotёm.
Nga paraqitja e nga kёrkimi i gjenezёs sё veprёs sё Bogdanit, Rugova kalon te struktura e saj e tek interpetimi.
Nё planin e metodёs, Vepra e Bogdanit 1675-1685, nё esencё, ёshtё njё kёrkim struktural/semiotik: lexim i tekstit si sistem kodesh/shenjash tё mbushura mesazhe/kuptime. Rugova analizon strukturat. Hap kodet, pёr t’i hapur kuptimet. Lexon shenjat, pёr ta hapur universin e librit.
Nё fjalёn e mbajtur me rastin e shpalljes Doktor nderi (Honoris Causa) i Universitetit Parisi VIII, Sorbonё, Francё, mё 1996, Rugova e quante veten Nxёnёs tё vogёl tё Bartit tё madh. Nё aventurёn semiologjike te Vepra e Bogdanit 1675-1685 ai ёshtё Trashёgimtar i madh i Bartit tё madh.

Te Kahe dhe premisa tё kritikёs letrare shqiptare 1504-1983 Rugova rishtas ka pёr objekt kritikёn letrare. Kёtu, teoria kthehet nё praktikё kёrkimi. Kahe dhe premisa... ёshtё njё tipologji teorike/historike, esencialisht pёrshkruese e komentuese, e kritikёs shqiptare; pёrshkrimet/komentet bёjnё qё tipologjia tё mos sforcohet.
Duke qenё i pёrbёrё edhe nga njё Bibliografi e gjerё, e komentuar, e teksteve kritike, libri merr edhe status udhёzuesi nё fushёn e metakritikës. Ndërsa, metodiciteti i kërkimit e bën shumë të përdorshëm.

Edhe pse ndёrmjet janё dy librat monografikё (Vepra e Bogdanit... e Kahe dhe premisa...), Refuzimi estetik vijon Strategjinё e kuptimit, qoftё nё planin e fushёs sё interpetimit, qoftё nё atё tё strukturimit. Refuzimi estetik pёrbёhet nga shkrime tё viteve 1980-1986 dhe pёr referencё/objekt themelor ka letёrsinё bashkёkohёse. Tё shkruara nё kohёn e botimit tё veprave qё kanё pёr objekt, tekstet e kёtij libri i dominon vlerёsimi. Rugova komunikon gjallё me veprat e me fenomenet dhe vlerёson nё tipin e avangardёs estetike, siç e pёrcakton vetё.
Duke lexuar veprat e kohёs nёn vetёdijen mbi refuzimin estetik, Rugova provon vlerёn dhe funksonin e veçantё tё letёrsisё (si qenёsi pёrballё idesё e kёrkesёs pёr letёrsi nё funksion social: ideologjik, politik etj.).
Rugova vlerёson autorёt bashkёkohorё dhe bashkёkohёsinё, gjithnjё duke patur vetёdijen pёr vёshtirёsitё e vlerёsimit tё parё, nё distancё tё vogёl ose nё mungesё distance. Procesualiteti ёshtё veti themelore e Strategjisё sё kuptimit dhe e Refuzimit estetik. Duke shmangur kurthet e procesualitetit, edhe pse vlerёsues i parё, Rugova ёshtё vlerёsues i thellё. Nё shumё kuptime, koha i dha tё drejtё, duke i bёrё vlerёsimet e tij pjesё të rëndësishme tё traditёs sё leximit dhe orientuese/determinuese të kërkimeve letrare. Vlerësimet e tij tashmë jetojnë edhe në vlerësimet e të tjerëve për librat e njëjtë.


2. Teoria:
Letërsia / Kërkimet

Shkrimin diskursiv të Rugovës përherë e shoqëron vetëdija mbi letërsinë si differentia specifica (aktivitet krijues i veçantë). Në përputhje me objektin (letërsia), edhe kërkimi bëhet i veçantë, i brendshëm, me burim vetë letërsinë. Rugova, edhe kur pranon ndihmën e disiplinave të tjera për studimin e letërsisë, njeh për themelore shkencën letrare.
Leximi i letërsisë si model i veçantë, i vetes, kur zbresim nga teoria tek empiria letrare shqipe, problematizohet vetiu, duke qenë e njohur natyra e thellë ideologjike e një pjese të madhe të saj, prandaj marria e funksioneve të jashtme, vënia në shërbim të ideologemave. Rugova kërkon e zbulon daljen relative nga kjo skemë te moderniteti shqiptar e, pёrfundimisht, te letërsia bashkëkohore e Kosovës. Letërsia në Shqipëri vijon të jetë fytyrë e ideologjisë, prandaj në funksion të saj.

Koncepti pёr letërsinë si differentia specifica, në diskurs teorik, është shtruar, trajtuar e provuar te Letërisa si differentia specifica. Koncepti i tillë, me një pikëprerje me estetikën ontologjike/fenomenologjike, me pikëpamjen e Hegelit mbi statusin/funksionin e artit e me teorinë e J. Lotmanit mbi artin si informacion artistik, ndërtohet duke njohur empirikisht ndërrimin e statusit të letërsisë e tё arteve nga misionare, nëpёrmjet procesit të transformimit/diferencimit, në veprimtari krijuese. Duke gjykuar përbrenda letërsisë shqipe, diferencimi i tillё nënkupton fundin e letërsisë së mitit nacional dhe lindjen e letërsisë për vete. Ky transformim, në fushë të studimit, kërkon leximin e letërsisë si medium që nuk pasqyron, por që krijon botën e vet. Kjo shpie te kërkimi i modeleve letrare/tekstore, duke i njohur si të veçanta; si struktura që prodhojnë e mbajnë botën e veprës.
Diferencimi i letërsisë dhe i arteve kushtëzohet e shoqërohet nga natyra e hapur e tyre. Duke pasur referencë të deklaruar teorinë estetike e semiotike të U. Ekos (Vepra e hapur), Rugova afrimon leximin/receptimin si zgjedhje të lirë të receptuesit. Vepra e hapur është produkt i poetikave të avangardës ose i poetikave personale jonormative; receptimi i saj esencializon receptuesin përkrah autorit/krijuesit. Vepra e hapur ndërton recepientin, duke e aktivizuar atë në principin e apertativitetit.
Duke pranuar e afirmuar artin e recepientin e tillë, Rugova pranon e afirmon Individin, mendimin individual, përballë kolektivitetit. Kjo është shenjë e madhe, e përhershme, e modernitetit.

Kritika letrare, në përgjithësimin teorik të Rugovës, është aktivitet që vë komunikimin e parë me veprën letrare. Ajo është tjetër nga Teoria, Historia e letërsisë dhe Estetika. Kritika rri ndërmjet Teorisë e Praktikës, Shkencës e Artit, dhe, së pari, ka karakter vlerësues. Realisht, ky është një tip i kritikës.
Autori ynë niset nga etimologjia e fjalës kritikë, skicon historinë e konceptit kritikë, paraqet, komenton e vlerëson metodat e kërkimit, për të arritur përgjithësimet për kritikën letrare si disiplinë.
Duke përgjithësuar lidhur me metodat e kërkimit, Rugova nënvizon ”dy baza metodologjike nga të cilat niset kritika letrare”: 1. vepra letrare produkt i jashtësisë dhe 2. vepra letrare produkt absolut artistik, d.m.th. vepra letrare si mimesis, vepra letrare si poiesis.

Te teksti me titullin Mjeti kritikë Rugova diferencon pikëpamjen e vet mbi kritikën letrare (disiplinë), duke e definuar atë si krijm që aplikon kategorinë kritikë, e cila është formë e njohjes, proces/mjet. Aplikimi i drejtë i kategorisë, prodhon kritikën shkencore, mendon teoricieni ynë.
Rugova mbron natyrën dyfishe të kritikës letrare: statusi njohës (gnoseologjik) dhe vlerësues (aksiologjik). Principi kritik përmbushet duke kaluar nga njohja te vlerësimi.

Kritika letrare atribuon kuptimet. Çdo interpretim është një mundësi interpretimi. Kuptimi i prodhuar (vepra) dhe kuptimi i atribuuar (interpretimi) s´kanë si të përputhen në të gjitha pikat. Vepra hesht, Intereptimi bëhet zë i saj. Kritika moderne, duke njohur fiaskon e kritikës tradicionale në kërkimin ekskluziv të kuptimit të implikuar, bëhet atribuuese. Argumentimi i referohet atribuimit e jo kuptimit të implikuar. Argumentimi shpie te konceptet “që përfaqësojnë përvojën interpretuese dhe përvojën krijuese”. Pra, përvoja interpretuese del nga përvoja krijuese në procesin e atribuimit të argumentuar të kuptimeve.
Atribuimi, në esencë, është produkt i leximit të gjuhës në planin e dytë (si konotacion) dhe i aktivizimit të strukturës së thellë të tekstit, i mbushjes së kësaj strukture me kuptime. Kritika, e kryqëzuar me semantikën, kërkon e interpreton fushën e konotimit tekstor.

Jeta e kritikës është e barabartë me lirinë e kritikut, me shumësinë e kërkimeve. Rugova gjykon monizmin në kërkimet letrare, si skematizim që pamundëson individualitetin.
Mjeti kritikë përgjithëson dijen mbi kritikën në e përtej kritikës letrare. Kritika (kategori) është karakterizuesja themelore e kërkimit letrar dhe e kërkimit të shkencave humane përgjithësisht.
Të kritikosh, do të thotë të vësh në krizë. Vënia në krizë prodhon debatin. Debati siguron thyerjen e skemave, përjashton normativitetin final, shtyn dijet përpara. “Është e vërtetë shikuar në aspektin sociokulturor se kritika është treguesi më i mirë për stabilitetin e një shoqërie. Pra aty ku ka liri, ka edhe kritikë, e ku ka kritikë ka edhe liri. Dhe, shoqëritë e meset e ndryshme që janë të ndieshme ndaj kritikës, dëshmojnë se ende nuk janë të zhvilluara në frymën e tolerancës dhe kufizojnë me dogmatizmin. Prandaj duhet kuptuar njëherë e përgjithmonë se gjërat dhe çështjet e ndryshme duhet të shikohen në mënyrë më demokratike. Për ta përforcuar këtë po shprehemi me një mendim paradoksal të Roman Jaboksonit se, uniteti i shkencës, me këtë rast edhe i kritikës, qëndron në diversitet, e jo në pajtimësi siç qëndron uniteti politik, çfarë do të thotë se fusha e parë hulumton e kërkon, kurse fusha e dytë gjendet në veprim aktual, ku pajtimësia është e domosdoshme. Rezulton: nuk duhet të frikohemi nga mospajtimet e argumentuara në fushën e mendimit, sepse na pasurojnë, po të frikohemi nga pajtimet servile, që sjellin inkuadrimin e të paaftëve në fushën letrare e kulturore.”, konkludon Rugova te Strategjia e kuptimit.


vazhdon..

[B]vazhdimi..
[/B]
3. Kritika / Metakritika

Kritika letrare e I. Rugovës, në pikat themelore, është aplikim i teorisë së tij për kritikën. Përgjithnjë, kritika e tij njeh objektin e vet si një differentia specifica.
Duke shkruar, në pjesën më të madhe, për vepra të bashkëkohësisë, Rugova leximin e sotëm (kritikën) e mat me kohën sot. Leximi i parë (kritika) është hyrje e konditë në procesin e formulimit të teorive, ndaj kapërcimi i përhershëm i Rugovës te teorizimet, del krejt i natyrshëm: mbi rrjetin e kritikave për veprat e caktuara, fitohet diskursi që përgjithëson këtë rrjet. Domethënë, kritika, nё njё nivel tё caktuar, aplikon teorinë, ndërsa vetë hap rrugë për teorizime/përgjithësime mbi korpusin e teksteve të vlerësuara, për të synuar të bëhet instrument edhe vetë. Kёrkesa e Rugovёs pёr njё kritikё argumentuese, pёrkon me kёrkesёn pёr bashkëjetesë ndërmjet Kritikës e Poetikës; relacion në të cilin kritika aplikon principet e poetikës, bëhet diskurs argumentues.

Te Strategjia e kuptimit dhe te Refuzimi estetik procesi që përshkruam përmbushet duke qenë objekt kërkimi një korpus tekstesh; te Vepra e Bogdanit 1675-1685 objekt është një vepër. Te kjo e fundit aplikohet/provohet teoria, ndërsa rezultatet e kërkimit përgjithësohen, për t’u parë të vlershme për letërsinë e tipit të veprës së Bogdanit.
E thënë më ndryshe, Rugova aplikon e provon teorinë dhe nga praktika e kërkimit formulon pёrgjithёsime teorike. Vepra letrare bëhet objekt i teorisë e burim i përgjithёsimeve/formulimeve të reja teorike.
Pjesën e dytë të librit Strategjia e kuptimit e përbëjnë kritikat recensioniste për poetët: A. Podrimja, Rr. Dedaj, B. Musliu, E. Basha, S. Hamiti etj. Kritika e tillë esencializon vlerësimin.
Po ky tip kritike përbën edhe pjesën e dytë të librit Refuzimi estetik; vetëm se tash bëhen referencë edhe autorë të tjerë dhe, përpos poetë, edhe prozatorë.
Vepra e Bogdanit 1675-1685 hyn në tipin e kritikës që kërkon provën; procedurë që karakterizon diskurset akademike. Zhanri përputhet me diskursin; kemi përpara një studim monografik. Por, Rugova provon se diskurset akademike s’jetojnë pa pasionin e kërkimit. Diskursi i Rugovës te Vepra e Bogdanit... është diskurs i dashuruar (R. Bart). Në këtë diskurs, Bogdani i ngjan Rugovës sa ky Bogdanit.
Rugova rigjen kohën dhe modelin kulturor të veprës së Bogdanit, në shembullin e Kurtiusit, jep gjenetikën e veprës, duke paraqitur, përshkruar e duke sjellë informacione; analizon e interpreton tekstin në principin srukturalist/semiotik të R. Bartit.
Vepra e Bogdanit analizohet si shfaqje e retorikës së Mesjetës, nëpërmjet një Retorike të strukturës. Ndërsa, interpretohet në principin e Semiologjisë së diskurstit. Lënda e Retorikës së vjetër është bërë objekt i Retorikës së re.

Përfundimisht, format e kritikës letrare të I. Rugovës janë: recensioni e kritika introduktore, kritika procesuale, kritika eseistike e kritika akademike. Në varësi me formën, merr ngjyrё edhe diskursi i tij: forcohet ose reduktohet statusi vlerësues.

Titulli Kahe dhe premisa të kritikës letrare shqiptare 1504-1983 përcakton objektin themelor dhe shtrirjen e kërkimit. Rugova ka përpara gjithë kritikën shqipe dhe bën objekt kahe e premisa të saj. Kahe ka kuptimin e orientimit, interesimit, ndërsa premisat janë pikënisjet teorike dhe rezultatet e kritikës. Duke gjykuar se ta interpretosh kritikën, do të thotë ta interpretosh letërsinë me ndërmjetësim, Rugova aplikon periodizimin e letërsisë shqipe tash në fushën e kritikës. Kështu, kahet themelore të kritikës vihen në kohë, ndërsa premisat kushtëzohen nga kahet.
Koha e shpie kërkimin te kontekstet sociokulturore; kahet te fenomenet; premisat te shtrati teorik i fenomeneve.
Përballë distinksionit, të pranuar, ndërmjet historisë së kritikës e teorisë së kritikës, Rugova kryqëzon këto principe e domene. Te studimi i tij, kërkimi diakronik identifikohet me sistematikën: leximi i teksteve sipas rendit kohor të shfaqjes.
Te Kahe dhe premisa..., Rugova paraqet, përshkruan, karakterizon e komenton, d.m.th. pozicionohet, prandaj edhe vlerëson. Pozicionimet e tij, në rend të parë, janë karakterizime të mëtejme të objektit dhe rrallë shqiptohen mospranime, meqë ai lexon kritikën duke pasur parasysh modelin kulturor e sociokulturor të shfaqjes së saj. Që të eksplikohet më tej: Rugova nuk e gjykon kritikën e djeshme nga sot, ndërsa kur ka përpara kritikën bashkëkohore, redukton maksimalisht vlerësimin dhe përshkruan e karakterizon.
Proceduralisht, kërkimi metakritik i Rugovës: paraqet, përshkruan, komenton, vlerëson dhe argumenton, gjithnjë duke pasur për burim tekstet-objekt dhe teorinë e kritikës (instrument).
Kahe dhe premisa... është sprova më e gjerë e I. Rugovës dhe sprova më e gjerë metakritike në kërkimet shqipe. Ky libër është bërë referencë themelore në këtë fushë kërkimesh. Është një libër-model.


4. Estetikë dhe Ideologji

Diskursi eseistik/teorik i Rugovёs pёrherё prek çёshtje aktuale, tё ndieshme. Rugova ballafaqon pikёpamjet e kundёrta dhe vlerёson ato. Pozicionimet e tij përcillen nga argumente, tё cilat vetiu pёrfaqёsojnё pikёpamje autoriale, prandaj propozojnё zgjidhje. Pikёpamjet autoriale tё Rugovёs artikulohen duke u matur me referencat, me dijen mbi çёshtjen e diskutuar.
Nё kёtё pikё, do t’u referohemi dy teksteve tё tij: Njё korrektor estetikoteorik (Kah teoria) dhe Refuzimi estetik (nga libri me po kёtё titull), nё tё cilёt Rugova rivё, mbron e afirmon distinksionin ndёrmjet Estetikёs e Ideologjisё/Politikёs. Ky ёshtё njё problem i moçёm e i ri, me fillesё te filozofia e Platonit dhe ajo e Aristotelit. Prapa emrit tё Platonit vihet estetika ideologjike, e artikuluar fuqishёm te Republika, ndёrsa prapa emrit tё Aristotelit estetika ontologjike. Estetika ideologjike e zhvendos objektin estetik nё fushё tё sociales dhe të ideologjisё; studimet sociologjike/sociologjizuese e ideologjike/ideologjizuese tё artit.
Estetikёn ideologjike Rugova e sheh tё shtrirё nga Antika te shek. XX, te Sartri e Lukaçi. Kёrkesё e pёrhershme e saj ёshtё vёnia e artit/letёrsisё nё funksion social/ideologjik/politik. Kjo ёshtё kёrkesa pёr art/letërsi tё angazhuar, e skematizuar fundёsisht te letërsia e realizmit socialist. Letërsia e realizmit socialist, si teoria/kanoni i saj, ёshtё produkt i ideologjisё, ndaj vihet nё funksion tё ideologjisё. Letёrsia e tillё e humbet funksionin estetik.
Estetika ideologjike e realizmit socialist, duke e thjeshtёzuar skemёn fundësisht, kanonizoi tipologjinё bardh e zi: nё njё anё “letёrsia pёrparimtare”, nё tjetrёn “letёrsia reaksionare”. Rugova vihet pёrballё skemёs sё tillё, duke njohur autonominё e qenёsisё e tё objektit estetik. Kёshtu ai shtyhet tek estetika ontologjike.
Konturat e estetikёs ontologjike i dha Aristoteli, duke ndarё tё bukurёn (estetika, arti) nga e mira (etika). Estetika ontologjike njeh objektin estetik, aktin estetik dhe efektin estetik (si produkt tё tyre). Atributi i pёrsёritur (estetik) pas objektit, aktit e efektit shenjon domenin (estetika), natyrёn/funksionin e artit dhe refuzon ideologjinё. Refuzimi i tillё ёshtё shtruar e trajtuar sёrish, mё gjerёsisht e mё thellё, tek eseja e njohur Refuzimi estetik.

“Refuzim do tё thotё tё mos pranosh, tё mos pranosh atё qё tё imponohet, e kjo varet nga qёndrimi personal dhe nga ia i pёrgjithshёm”. Kjo ёshtё fjalia e parё e esesё Refuzimi estetik; njё pёrkufizim/konkluzion dhe njё çelёs pёr ta lexuar tekstin. Refuzimi ёshtё alternativё e pranimit, vёnё pёrballё imponimit, i cili prek të gjitha sferat e jetёs sё njeriut.
Letёrsia, si artet, ёshtё sistem autonom. Autonomia e tillё sigurohet nga refuzimi estetik, i cili buron nga vetё kjo autonomi. Ndёrsa, autonomia bëhet e mundur nga qenёsia estetike e veprёs letrare.
Refuzimi estetik, tradicionalisht, realizohet me kategori tё brendshme, si: satira, sarkazma, grotesku etj. Kategoritё e tilla konstituojnё atё që do ta quaja Estetikё tё refuzimit.
Qenёsia estetike mban letёrsinё gjallё, funksionale dhe me ndikim jetёgjatё pёrballё politikёs, shtetit e pushtetit. Refuzimi estetik ёshtё manifestim i brendshёm i kёsaj qenёsie, përballë jashtësisë përplot imponime.
Rugova skicon raportin politika - letёrsia nё kohё tё ndryshme, pёr tё arritur te konkluza se ato përherë janё “dy fusha tё kundёrta, tё ndara”. Politika do ta kufizojё e ta kontrollojё letёrsinё, ndёrsa kjo e refuzon, pёr tё jetuar mё gjatё se politika. Politika lidhet me njё kohё; letёrsia shkon pёrtej kohёs sё shfaqjes dhe jeton e ndikon nё pёrputhje me mjaftueshmёrinё/manifestimin e qenёsisё estetike.
Politika ёshtё veprimtari pragmatike. Letёrsia ёshtё qenie estetike.
Politika mund tё zhvillojё diskurs represiv nё relacion me letёrsinё. Letёrsia mbrohet e ekziston nё vete nёpёrmjet refuzimit estetik.


5. Shekulli i Ibrahim Rugovës

I. Rugova ёshtё njё nga themeluesit e kritikёs letrare moderne nё Kosovё. Megjithatë, Rugova mbetet figurё me tё cilёn, mё shumё se njё shkollё e kritikёs, identifikohet një mënyrë e të menduarit, njё model/qark kulturor: Prishtina e viteve ’70-tё tё shek. XX. Qarku kulturor i Prishtinës ka modelin e vet letrar, tё pёrfaqёsuar fuqishёm nga A. Pashku, A. Podrimja, Z. Rrahmani etj.; modelin kritik, me autoritet themelor S. Hamitin. Rugova bёn bashkё e pёrfaqёson kёto modele, nё cilёsinё e mendimtarit, ndaj fjala pёr Rugovёn ёshtё fjalё pёr ikonën e qarkut.
Ky qark tashmё ka krijuar trashёgiminё e vet nё fushё tё krijimit e tё mendimit.

Brezi i Rugovёs, pёrballё ideologjisё mbi literaturёn, krijoi ideologjinё e literaturёs; mendimin qё buron nga literatura e qё provё e ka vetё atë.
Çelësi për ta lexuar Rugovën përballë kritikës së kohës është libri Prekje lirike. Ky libër refuzon leximin e jashtëm/sociologjizues/ideologjizues, dominant në kulturën letrare shqipe, dhe provon fuqishëm kritikën si rikrijim të veprës letrare. Aty, normën e leximit e përcakton estetika e tekstit letrar e jo skemat sociale. Veprën e prodhon diskursi letrar; ajo përmbush këtë diskurs, duke qenë një shfaqje konkrete e tij, dhe asnjë strukturë tjetër.
Prekje lirike, një titull figurë në ballë të një libri diskursiv. Prekja është figura e komunikimit; lirike është atributi që shenjon komunikimin subjektiv, të butë (lirik) me tekstin letrar. Për të dalë nga paradoksi, këtë titull do të duhej ta lexonim si shenjues të diskursivitetit të relativizuar, të kryqëzuar me diskursin letrar e shpesh të tretur në këtë diskurs. Prekje lirike është figura e komunikimit me tekstin në mungesë distance. Subjektivizmi shpallet “ideologji” e interpretimit.
E përbërë nga lexime krejt personale, Prekje lirike është kritikë letrare e një poeti. Subjekti është hapur plotësisht përpara teksteve, për t’i hapur ato. Çdo shenjë e tekstit, qoftë emocioni, qoftë retorika, qoftë interpretimi, ruan e reflekton natyrën e subjektit.
Diskursi i Rugovës, duke relativizuar kufirin ndërmjet tekstit letrar e tekstit diskursiv, provon diskursin letrar si amëz të metadiskurseve.
Prekje lirike mban tekstet me të cilat Rugova hyri në botën e komunikimeve letrare, duke qenë krejt i hapur. U bë sistematik te Kah teoria e tutje. Ai nisi jetën në letërsi si Krijues, e vijoi si Rikrijues dhe e mbylli si Klasifikues/Sistematizues.

Duke karakterizuar pёrfundimisht:
Rugova teorizon e propozon studimin e specializuar tё letёrsisё.
Diskurin e tij e shoqёron pёrherё njё fill përgjithësues, prandaj universalizues.
Tё gjitha trajtat e kritikёs letrare vihen nё funksion tё njohjes e tё vlerёsimit tё veprёs letrare. Rezultatet e kёrkimit, nga kёtu, mundёsojnё diskursin teorik/pёrgjithёsues. Kjo ilustron kёrkesёn e pёrhershme tё Rugovёs pёr t’u marrё me fenomenet.
Në diskursin e pastër kritik, Rugova kërkon stukturat, pastaj interpreton, në fund vlerëson.

Vepra e I. Rugovёs ёshtё njё nga trashёgimitё e mёdha tё modernitetit shqiptar. Duke reflektuar veten pёrtej kohёs sё shfaqjes, vazhdon tё jetё njё determinuese e gjallё e kёrkimeve letrare te ne.
Ajo ruan e reflekton frymёn e mendimtarit e të njeriut Ibrahim Rugova. Reflekton natyrën e hapur të Njeriut dhe asketizmin e thellë të Mendimtarit.
Vepra është shenjë ideale e identitetit. Një idealitet i obejktivuar. Ajo mban gjallë Autorin; pse jo edhe Njeriun.
Vepra e Rugovës tashmë po bëhet objekt studimi. Kjo është edhe një shenjë se ajo po shndërrohet në vepër klasike. Vetëm veprat e tilla mbeten gjallë.
Një vepër klasike më s’mund quhet Zbulim, por Vlerë, Identitet.
Unë, sot, vetëmsa po tërheq vëmendjen: Jetojmë në Shekullin e Ibrahim Rugovës.

[SIZE=2][B]Familjes Rugova iu dorëzua dekorata e presidentit Moisiu akorduar ish kryetarit Rugova[/B] [/SIZE][SIZE=2]Këshilltarët e Presidentit të Shqipërisë, Afrim Krasniqi dhe Muhamet Kapllani, i kanë dorëzuar sot familjes Rugova, dekoratën e lartë që presidenti Alfred Moisiu i ka akorduar ish kryetarit të Kosovës, Ibrahim Rugova. [/SIZE][SIZE=2]Me këtë rast këshilltari Muhamet Kapllani tha se kjo dekoratë i jepet njërit nga figurat më të shquara të kombit shqiptarë.[/SIZE]

Titulli: Të tjerët për Dr. Rugovën.
 

[B][SIZE=2]Presidenti Bamir TOPI perkujton (ne fjalin e tij ne Parlamentin e Kosoves) ikonen e Shqiptareve - Presidentin Rugova[/SIZE][/B]
[SIZE=2][/SIZE]
[SIZE=2]"Te gjithe ne kthejme me mirenjohje dhe respekt mendimin tone drejt ikones se rezistences, te mbijeteses, te vuajtjes, por edhe te shpreses se popullit te Kosoves. Urtesia, mirenjohja njerezore, shpirti i tij i paqes, durimi, por edhe besimi tek e drejta e udheheqesit, Ibrahim Rugova, mbeten parime dhe vizione projektuese per te ardhmen e vendit tuaj."[/SIZE]

Titulli: Të tjerët për Dr. Rugovën.
 

[url]http://video.google.com/videoplay?docid=-1378702910718029609&q=rugova&total=334&start=0&num=10&so=0&type=search&plindex=4[/url]

Titulli: Të tjerët për Dr. Rugovën.
 

[LEFT][FONT=Microsoft Sans Serif][SIZE=2]Albert Rohan ishte kthyer në Ballkan, tash në Kosovë, ndërkohë që mbante postin e Sekretarit të Përgjithshëm në Ministrinë e Jashtme austriake në vitin 1990.[/SIZE][/FONT]
[FONT=Microsoft Sans Serif][SIZE=2][/SIZE][/FONT]
[FONT=Microsoft Sans Serif][SIZE=2]“Ideja ishte që ta alarmonim bashkësinë ndërkombëtare me atë se çfarë po ndodhte në Kosovë”, tregon ai arsyet e kësaj vizite. Njeriun e parë në Prishtinë që kishte takuar Albert [/SIZE][/FONT][FONT=Microsoft Sans Serif][SIZE=2]Rohan ishte Ibrahim Rugova, kryetar i LDK’së.[/SIZE][/FONT]
[FONT=Microsoft Sans Serif][SIZE=2][/SIZE][/FONT]
[FONT=Microsoft Sans Serif][SIZE=2]Rohan e Rugova, në fakt, ishin takuar edhe më parë në Vjenë në njërën nga odisejadat paqësore që ai i bënte me qëllim të informimit të opinionit botëror për gjendjen në Kosovë.[/SIZE][/FONT]
[FONT=Microsoft Sans Serif][SIZE=2][/SIZE][/FONT]
[FONT=Microsoft Sans Serif][SIZE=2]Në një takim me Ibrahim Rugovën, diplomati Rohan sjell ndër mend njërin nga aspektet[/SIZE][/FONT]
[FONT=Microsoft Sans Serif][SIZE=2]më interesante të këtij takimi.[/SIZE][/FONT]
[FONT=Microsoft Sans Serif][SIZE=2][/SIZE][/FONT]
[FONT=Microsoft Sans Serif][SIZE=2]“[B]Askush nuk po e nderon politikën e mjeteve paqësore. Herët a vonë, grupet më radikale [/B][/SIZE][/FONT][FONT=Microsoft Sans Serif][SIZE=2][B]do të vijnë dhe t’ju pyesin se çfarë keni arritur me këto politika paqësore[/B]”, i kishte thënë [/SIZE][/FONT][FONT=Microsoft Sans Serif][SIZE=2]Rohan liderit kosovar të asaj kohe.[/SIZE][/FONT]
[FONT=Microsoft Sans Serif][SIZE=2][/SIZE][/FONT]
[FONT=Microsoft Sans Serif][SIZE=2][B]“Ajo që kemi arritur është se ne, kosovarët, jemi ende këtu[/B]”, ju kishte përgjigjur pacifisti i [/SIZE][/FONT][FONT=Microsoft Sans Serif][SIZE=2]përjetshëm, përgjigje të cilën më vonë [B]Rohan e kishte konsideruar interesante dhe shumë [/B][/SIZE][/FONT][FONT=Microsoft Sans Serif][SIZE=2][B]inteligjente.[/B][/SIZE][/FONT]
[FONT=Microsoft Sans Serif][SIZE=2][/SIZE][/FONT]
[FONT=Microsoft Sans Serif][SIZE=2]Express[/SIZE][/FONT][/LEFT]

Titulli: Të tjerët për Dr. Rugovën.
 

[B][I][SIZE=3]Arberie Hadergjonaj per DR.Ibrahim Rugova[/SIZE][/I][/B]

[B]Oh moj dardani antike gjuje vellon e lashtesise, [/B]
[B]Rrok-lahuten ti kreshnike per babain e Pavaresise [/B]
[B]Qka tha aj Ibrahim Rugova ne Prishtine kur mbylli syte [/B]
[B]Moj Kosove per ty punova siq punon qiriu per drite..! [/B]

[B]Ref(2x): [/B]
[B]Burr Kosove e nder dardani perjetesisht botes i flet, [/B]
[B]Se ti je kand i Ballkanit qe me pllumb luften e vret [/B]
[B]Burr Kosove e nder dardani perjetesisht botes i flet [/B]
[B]Se ti je Gand i Ballkanit qe me pllumb luften e vret [/B]

[B]Ibrahim Rugova: [/B]
[B]"Dhe ajo eshte nje kerkese e gjithe popullit dhe nuk mund ta injoroj askush "[/B]

[B]Oh moj dardani antike shkundi malet plot me bor [/B]
[B]Ne brilant ta ktheva lotin moj e shtrenjta nanë Kosove... [/B]
[B]ç'tha Ballkani ç'tha Europa per ty Ibrahim Rugove [/B]
[B]Emrin tand ka mar epoka me beku lirin n`Kosove [/B]

[B]Ref(2x): [/B]
[B]Burr Kosove e nder dardani perjetesisht botes i flet, [/B]
[B]Se ti je kand i Ballkanit qe me pllumb luften e vret [/B]
[B]Burr Kosove e nder dardani perjetesisht botes i flet [/B]
[B]Se ti je Gand i Ballkanit qe me pllumb luften e vret [/B]

[B]Burr Kosove e nder dardani perjetesisht botes i flet, [/B]
[B]Se ti je kand i Ballkanit qe me pllumb luften e vret [/B]
[B]Burr Kosove e nder dardani perjetesisht botes i flet [/B]
[B]Se ti je Gand i Ballkanit qe me pllumb luften e vret [/B]

[B]Ref(2x): [/B]
[B]Burr Kosove e nder dardani perjetesisht botes i flet [/B]
[B]Se ti je kand i Ballkanit qe me pllumb luften e vret [/B]
[B]Burr Kosove e nder dardani perjetesisht botes i flet [/B]
[B]Se ti je kand i Ballkanit qe me pllumb luften e vreeeeet [/B]

Titulli: Të tjerët për Dr. Rugovën.
 

From The Times


Ibrahim Rugova
Steadfast leader who became 'Kosovo's Gandhi' with his passive resistance in the fight for independence
December 2, 1944 - January 21, 2006
RECOMMEND?
WITH his characteristic red scarf, which he swore he would not remove until Kosovo became free, Ibrahim Rugova was a leading figure in the politics of the Balkans from the late 1980s until his death. His political life was devoted to the cause of Kosovan freedom, but if he was unflinching in his objective he was equally determined upon the means to its attainment: he was, and it was an analogy he was not shy of using himself, Kosovo’s Gandhi, a man dedicated to peaceful resistance and to the achievement of one’s goals by nonviolence.
Ibrahim Rugova was born in a small village in the Istog area of Kosovo in 1944. It was a turbulent time in Kosovo. During the Second World War the area had been included in Albania, the majority of Kosovo’s inhabitants being, like Rugova, ethnic Albanians. After the Germans had withdrawn, Serbian communist partisans reimposed rule from Belgrade. And this they did with considerable brutality. On January 10, 1945, they shot Rugova’s father and grandfather. They were but two of the many who died during the reimposition of Belgrade’s authority, an authority which was to be maintained with great strictness until the second half of the 1960s.

Rugova finished his secondary schooling in the town of Peja, graduating in 1967 before moving on to the University of Pristina, where he was a student in the Faculty of Philosophy’s Department of Albanian Studies until 1971. He then enrolled as a research student concentrating on literary theory and receiving his doctorate in 1984 for his thesis The Directions and Premises of Albanian Literary Criticism, 1504-1983.

As part of his advanced studies he spent 1976-77 at the École Pratique des Hautes Études in Paris where his supervisor was the redoubtable Roland Barthes. In Pristina he also edited the student newspaper Bota e Re (New World) and the magazine Dituria (Knowledge). In the early 1970s he worked in the Institute for Albanian Studies in Prishtina. He also continued his journalistic activities, serving as editor-in-chief of the Institute’s periodical Gjurmime albanologjike (Albanian Research). Like most intelligent men and women of his generation, Rugova joined the Communist Party, primarily as a means of ensuring a decent career. As a conscientious academic he published a number of works in his own field and in 1988 was elected president of the Kosovo Writers’ Association. This appointment came with potential political change — and danger.

By the late 1980s tensions between Serbs and Albanians in Kosovo were rising rapidly as President Slobodan Milosevic of Serbia sought to tighten the central control over Kosovo which had been relaxed under the Yugoslav constitution of 1974. The writers’ association became an important factor in the Albanian protests, and eventual resistance, to the reimposition of Belgrade’s control. When Milosevic’s regime produced new constitutional proposals in 1989, Rugova was one of the 215 who signed the Appeal of Kosovo Intellectuals against the proposal. He was immediately expelled from the Yugoslav League of Communists and pushed into the maelstrom of political dissidence. In December 1989 he was a founding member of the Democratic Alliance of Kosovo (LDK) and was immediately chosen as its leader.

Rugova’s response to the tightening of Serbian control in Kosovo was passive resistance. This included the boycott of elections: to vote would imply recognition of the legitimacy of the existing state power. This did not greatly upset the Serbian authorities. Having refused to have anything to do with the Belgrade parliament, the Kosovan deputies then went underground, declared Kosovo a republic and established a virtual parallel state. This conducted both parliamentary and presidential elections, Rugova winning both the latter. The parallel government, operating from a grubby building in Pristina, provided Kosovo’s Albanians with education and medical services, most of the money coming from Kosovan Albanians abroad.

In the late 1990s Rugova’s star waned temporarily. When the Dayton Accords brought no change in Kosovo’s status, many questioned his policy of passive resistance. In 1998 the appearance of the Kosovo Liberation Army (KLA) presented a direct threat to his domination of the Kosovan political scene. During the Nato campaign of 1998-99 Rugova appeared to have been elbowed aside, and when the Rambouillet conference met the United States treated the leader of the KLA as a more important figure than Rugova. But Rugova did not make his position any more credible by his own conduct: he appeared on Serbian television with Milosevic in an appeal for an end to the bombing campaign, though it is quite possible that this was done under duress.

The damage was not long-lasting. When the United Nations Mission in Kosovo (UNMIK) established a new system of government in the area, Rugova returned to his former dominant position. In the elections of October 2000 the LDK won 58 per cent of the votes and on March 4, 2002, Rugova was elected President.

As President, Rugova maintained that the only long-term solution for Kosovo, which was still technically part of Serbia, was that it should become independent. Nothing else would satisfy its Albanian population, he argued, and that an independent Kosovo would serve as a buffer state between Serbia and Albania and would therefore make the Balkans more stable. Rugova was equally insistent that independence had to be secured not with Kalashnikovs but through negotiated agreements with all the parties concerned. This was not to the taste of the heirs of the KLA, but in November 2004 Rugova took an uncharacteristic gamble and made Ramush Haradinaj, the former KLA commander, Prime Minister, even though he was under investigation for alleged war crimes. With crucial negotiations with the United Nations on Kosovo’s future on the horizon, Rugova wanted to unite all Albanians.

These negotiations were approaching a critical stage when, in August 2005, Rugova was flown to a US military hospital in Germany. It was later announced that he had lung cancer.

Rugova at times showed an inflexibility which perhaps came from his training in literary theory, but most of those who met him found he possessed a personal, quirky charm, represented not only in his red scarf but also in his passion for geology. After official business had been completed, all visitors were shown the presidential collection of crystals and then given a sample as a present. It was a carefully graded process with leaders of delegations receiving theirs wrapped in a small velvet cloth while the others had to be content with a napkin. The size of the crystal could also reflect Rugova’s pleasure, or otherwise, at the outcome of the meeting and as a result diplomats in Pristina were constantly comparing notes.

His dedication to peaceful resistance and non-violence brought Rugova a number of awards, including the peace award of the Paul Litzer Foundation in Denmark in 1995, and, three years later, the European Parliament’s Sakharov Prize. He was awarded the degree of Doctor Honoris Causa by the University of Parisin in 1996.

He is survived by his wife, Fana, and their three children.

Ibrahim Rugova, President of Kosovo, was born on December 2, 1944. He died on January 21, 2006, aged 61.

PRINT
EMAIL

Titulli: Të tjerët për Dr. Rugovën.
 

[B][SIZE=2]Sejdiu: Presidenti Rugova - njeriu që bëri epokë [/SIZE][/B]


[SIZE=2][I]Me rastin e datëlindjes së 65-të të presidentit historik të Kosovës, dr. Ibrahim Rugova, pasardhësi i tij, presidenti i Republikës së Kosovës, Fatmir Sejdiu vendosi kurora lulesh dhe bëri homazhe te varri i dr. Rugovës.[/I][/SIZE]
[I][SIZE=2][/SIZE][/I]
[URL=http://img20.imageshack.us/i/rugova.jpg/][IMG]http://img20.imageshack.us/img20/1880/rugova.jpg[/IMG][/URL]

Presidenti Sejdiu tha se jemi sot pranë varrit të dr. Ibrahim Rugovës, pranë varrit të njeriut i cili bëri epokë zhvillimesh në fundin e shekullit të kaluar dhe në fillimin e këtij shekulli.

”Unë erdha sot me bashkëpunëtorët e mi, një pjesë e të cilëve kanë qenë bashkëpunëtorë të ngushtë edhe të Presidentit Rugova sikur edhe unë vet, për të shënuar simbolikisht krahas gjithë asaj që e bëjmë esencialisht, ecjen dhe kujtimin e përhershëm për Presidentin historik të Kosovës, dr. Ibrahim Rugova. Njeriun që bëri epokë në zhvillimet më të rëndësishme të fundshekullit të kaluar dhe të fillim shekullit që jetojmë tash dhe njeriu që i mungon shumë Kosovës”, tha Presidenti Sejdiu.

Rruga jonë, synim i yni do jetë integrimi i Kosovës në BE, në NATO, për të arritur që të realizojmë synimin dhe vizionin e themeltarit të shtetit të Kosovës, dr. Ibrahim Rugova, u shpreh Sejdiu.

“Kujtimi për të është i gjithmonshëm, vepra e Tij, prej kolosit të dijes edhe të luftëtarit për rezistencë dhe liri të vendit, do të jetë fanar ndriçues në ecjen tonë të mëtejshme. Për ne është me rëndësi që vizioni i Tij, dhe vizioni i gjithë atyre që u shkrinë dhe ranë për Kosovën të jetë i realizuar në kuptimin më të mirë, me Kosovën shtet demokratik, të prosperimit të përhershëm, dhe me Kosovën që pandalshëm karshi sfidave që ka, ec në realizimin e vizionit themelor të trasuar që herët, po edhe të Presidentit Rugova në këtë rast që është themeltar i vet shtetit të pavarur të Kosovës, për të qenë të integruar në Bashkimin Evropian, në NATO, për të pasur të pashkëputshme miqësinë me Shtetet e Bashkuara të Amerikës”, vijoi presidenti Sejdiu.

Titulli: Të tjerët për Dr. Rugovën.
 

st1\:*{behavior:url(#ieooui) }[FONT=Georgia][I][IMG]http://www.zemrashqiptare.net/images/articles/2009_11/11313/u1_XhaferLeci.jpg[/IMG]Reagim ndaj shpifjeve prej 19 kapitujsh me titull: "Realpolitika e Ibrahim Rugovës", publikuar në webfaqen Pashtriku.org[/I][/FONT]
[FONT=Georgia]
[/FONT]
[FONT=Georgia][B]URREJTJA PATOLOGJIKE E SHERADIN BERISHËS PËR DR. IBRAHIM RUGOVËN[/B][/FONT]

[COLOR=#000066][FONT=Georgia]
[/FONT][/COLOR]
[COLOR=#000066][FONT=Georgia]Nga[/FONT][/COLOR][COLOR=#000066][FONT=Georgia][B]Xhafer Leci[/B][/FONT][/COLOR][FONT=Georgia]
[/FONT][FONT=Georgia]
Gjithçka që ka shkruar dhe që shkruan Sh. Berisha për Dr. Ibrahim Rugovën është e thënë në kontekstin më negativ të fjalës, duke u përpjekë që këtë figurë të madhe kombëtare ta nxjerr si të pa vlerë!? Por, e ka kot, sepse, siç duket Sh. B. vuan keq nga psikomania ndaj figurës emblematike të Ibrahim Rugovës, ose ka edhe shumë psikofobi ndaj presidentit historik të Kosovës, gjegjësisht ndaj kryetarit karizmatik të LDK-së. Qëndrimet e tij abuzive janë vërejtur qartë që disa vite rresht në disa publikime-kopjime të tij të deritanishme kushtuar Dr. Rugovës. Që, Sh. Berisha është [/FONT]“[FONT=Georgia]historian[/FONT]”[FONT=Georgia] i cili merret me politikë këtë e kemi mësuar vetëm kohëve të fundit!! [/FONT]

[FONT=Georgia]Madje, në shkrimet-kopjimet e tij herë na paraqitet në rolin e zbuluesit të SHIK-ut, duke hapur dosjet e "udbashëve" dhe intelektualëve shqiptarë, herë si [/FONT]“[FONT=Georgia]historian[/FONT]”[FONT=Georgia] e herë si [/FONT]“[FONT=Georgia]hulumtues[/FONT]”[FONT=Georgia], duke gjurmuar vetëm anët negative në biografinë e dr. I. Rugovës.

Megjithatë, po i kthehemi temës se pse po merremi me Sheradinin në këtë shkrim-reagim. Jo, se ia vlen me polemizuar me të, por më shumë për me konstatuar se shkrimet e tij dhe të disa të tjerëve për Dr. Rugovën dhe LDK-në, të botuara kohë pas kohe në disa webfaqe, sidomos ato tek webfaqja personale e tij ([URL="http://www.pashtriku.org/"][COLOR=#0033cc]www.pashtriku.org[/COLOR][/URL]), janë kryekëput trilluese, përplot me gënjeshtra dhe insinuata shpifëse, për të cilat në çdo shtet ligjor autori i tyre do të dënohej me burg ose me gjoba të mëdha në të holla. Dhe, habitemi se si udhëheqësit LDK-së dhe të LDD-së si dhe të apostrofuarit në shkrimet-kopjimet e tij të porositura kundër dr. Ibrahim Rugovës nuk ngritin aktakuzë ndaj Sheradinit, duke e denoncuar në gjykatat përkatëse për shpifjet që ai u bënë figurave nacionale dhe intelektuale të Kosovës në krye me Dr. I. Rugovën...!?[IMG]http://www.zemrashqiptare.net/images/articles/2009_11/11313/u1_IbrahimRugova.jpg[/IMG]Si t[/FONT]’[FONT=Georgia]iu besosh p.sh. [/FONT]“[FONT=Georgia]fakteve[/FONT]”[FONT=Georgia] të tij për formimin e Degës së LDK-së në Gjermani të cilat fund e krye janë trilluese. Për shembull, asnjë datë e cekur prej këtij [/FONT]“[FONT=Georgia]hulumtuesi[/FONT]”[FONT=Georgia] nuk qëndron, por edhe asnjë e vërtetë tjetër rreth historisë politike të subjektit më të madh partiak të Kosovës nuk është ashtu siç thotë të cilat ky ia ofron lexuesve të pakët të webfaqes së tij private?! [/FONT]

[FONT=Georgia]LDK-ja, Dega në Gjermani, është formuar në Stuttgart-Esslingen më 5 maj 1990, ku unë, Xhafer Leci, kam qenë pjesëmarrës, dhe as atëherë e as në janar të 1990-tës në Këshillin nismëtar nuk ka qenë Prof.dr. Ali Aliu , siç shpif Sheradini, por kjo ka qenë vetë iniciativë e patriotëve në Gjermani, Zvicër dhe Slloveni, ku në këshillin nismëtar ka marrë pjesë kolonel Naim Maloku, veprimtar nga Sllovenia, tani deputet në Parlamentin e Kosovës".
Fondi humanitar është udhëhequr nga z. Marjan Tunaj dhe ka qenë i vetmi fond që ka qenë transparent në mërgatë dhe i regjistruar pranë institucioneve shtetërore gjermane. Dhe të gjithë atyre që kanë kontribuar me ndihma financiare i është lëshuar vërtetimi përkatës. Ndërsa, Fondi i Aachen-it ka ndihmuar arsimin, shëndetësinë si dhe ka zbutur në masë edhe varfërinë e mijëra punëtorëve shqiptarë në Kosovë të cilët pushtuesi serb i largoi nga puna.[/FONT]

Titulli: Të tjerët për Dr. Rugovën.
 

[FONT=Georgia]
Dega e LDK-së në Gjermani ka qenë bartëse kryesore për formimin e Fondit të 3%-shit. Ka pasur mosmarrëveshje dhe përplasje mes kryeministrit në ekzil z. Bujar Bukoshi dhe strukturave të LDK-së, por jo në masën siç pretendon [/FONT]“[FONT=Georgia]historiani[/FONT]”[FONT=Georgia] zbulues Sh. B. nga Ludwigsburgu. [/FONT][FONT=Georgia]

[/FONT][FONT=Georgia]Me gjithë të drejtën e shprehjes së mendimit të lirë, duhet shtruar pyetjen publikisht; se në emër të kujt Sh. B. i jep të drejtë vetes që kur shkruan për dr. I. Rugovën dhe LDK-në ta dezinformojë opinionin rreth punës dhe angazhimeve politike dhe kombëtare të dr. Rugovës, duke i shtrembëruar faktet e historisë më të re të Kosovës dhe popullit shqiptar, pra duke pohuar gjëra krejtësisht të pavërteta, para së gjithash, kokë me vete dhe i pa autorizuar nga askush!? (Le të mbetet rezervë mundësia e porosisë partiake, PDK-së, meqë edhe vëllaun e ka funksionarë të kësaj partie në Prizren), ngase vetëm mercenarizmi mund ta bëjë të bardhën të zezë, ashtu siç përpiqet ta bëjë Sheradini në këto "hulumtimet" e tij psikofobike kundër dr. Ibrahim Rugovës.

Për këtë, kërkojmë nga strukturat udhëheqëse të LDK-së si dhe ish udhëheqësit e saj që ta ngritin zërin kundër gënjeshtrave që po lanson që disa vite rresht Sh. Berisha, me qëllim për ta mbrojtur të vërtetën e kohës dhe ngjarjeve, sepse ata që dje e digjnin flamurin e dr. Rugovës nëpër rrugët e Kosovës, ngase bartte të gjitha tiparet kombëtare, janë pikërisht ata të cilët Ditën dhe festën e Flamurit kombëtar e hoqën nga kalendari i festave shtetërore të Kosovës.[/FONT][FONT=Georgia][/FONT]

[FONT=Georgia]Sh. Berisha djallëzisht dhe paturpësisht sulmon figurat e dëshmuara të kombit, në veçanti dr. I. Rugovën, i cili tri herë radhazi ishte i zgjedhuri i popullit të Kosovës. Në qendër të denigrimit nga ana e këtij shpifësi ordinerë janë edhe figurat e njohura të shkencës, kulturës dhe të politikës si akademikët Fehmi Agani, Mark Krasniqi, etj.[/FONT][FONT=Georgia][/FONT]

[FONT=Georgia]Rezistenca paqësore e presidentit Rugova me formimin e institucioneve paralele, kuptohet se nuk kishte pushtet ekzekutiv, por kishte pushtet absolut moral në Kosovën e viteve 1990/99, si vullnet i shprehur unanimisht nga populli i Kosovës. Vetë presidenti Rugova dhe LDK-ja kanë thënë disa herë: [/FONT]“[FONT=Georgia]se derisa të shteren të gjitha mjetet paqësore do provojmë të arrijmë pavarësinë pa luftë, por nuk i përjashtojmë mundësitë tjera...[/FONT]”[FONT=Georgia], që nënkuptonte qartë luftën.[/FONT][FONT=Georgia]
[/FONT][FONT=Georgia]Kjo politikë dhe mençuri u zbatua në harmoni të plotë me vullnetin e shumicës së popullit tonë si dhe të shumë vendeve mike të botës perëndimore. [/FONT][FONT=Georgia][/FONT]

[FONT=Georgia] Një kapitull të tërë Sh. Berisha ia kushton burgosjes dhe gjyqit të Mr. Ukshin Hoti. Qëllimi është i qartë, të denigrohet me çdo kusht figura madhore e dr. Rugovës. Citojmë atë çka thotë Sheradini: "Dr.Ibrahim Rugova, meqë ishte kryetar i shumëfishtë i "organeve përgjegjëse të Republikës të Kosovës" pa ngurrim dhe zëshëm them, se ai është përgjegjësi kryesor politik i "alternativës shqiptare", për burgosjen e tretë të Ukshin Hotit." Si argument sjell librin e Nafi Çegranit, ku autori përmend emrat e disa intelektualëve shqiptarë si "shërbëtorë të regjimit jugosllav", por jo edhe emrin e dr. Ibrahim Rugovës.[/FONT]

Titulli: Të tjerët për Dr. Rugovën.
 

[FONT=Georgia]Sheradin enveristi, duke fajësuar alternativën kosovare të kryesuar nga dr. Rugova, shfajëson pushtuesin serb. E vërteta është se Mr. Ukshin Hotit Serbia nuk ia fali atë përkrahjen e hapur që ai u bëri demonstratave të vitit 1981, ashtu siç u hakmor edhe ndaj avokatit Bajram Kelmendi me djem për aktakuzën e përgatitur kundër Millosheviçit dhe regjimit të tij kriminal të cilën ia kishte dërguar Tribunalit të Hagës.[/FONT][FONT=Georgia][/FONT]

[FONT=Georgia]Rrjedhimisht, dr. I. Rugova nuk ka asnjë lidhje me arrestimin e Ukshin Hotit. Megjithatë, pa dashur ta mbroj presidentin historik të Kosovës, dua të shpreh mendimin tim për ta denoncuar këtë lloj përpjekjeje për denigrimin e figurës të tij. [/FONT][FONT=Georgia][/FONT]

[FONT=Georgia]Bota shqiptare nuk i kishte besuar trikut të Millosheviçit, atëherë kur ai e montoi atë pamjen televizive për ta diskretituar para popullit të tij figurën historike të Ibrahim Rugovës. Edhe ata rugovistë që gjendeshin në pranverën e vitit 1999 para sulmeve të majtistëve shqiptarë bashkë me Ibrahim Rugovën deklaronin nga kampet e refugjatëve: [/FONT]“[FONT=Georgia]Ani, ai e di se çfarë bën[/FONT]”[FONT=Georgia] dhe mesazhi i shqiptarëve ishte i qartë: [/FONT]“[FONT=Georgia]Ne kemi besim të plotë në Rugovën, pavarësisht çfarë thonë dhe shpifin komunistët[/FONT]”[FONT=Georgia]. [/FONT]“[FONT=Georgia]Ne e duam atë, edhe nëse ai ka bërë ndonjë gabim[/FONT]”[FONT=Georgia]. Pra, populli e pranonte politikën e tij në tërësi sepse e dinte se Rugova ishte i pa luhatshëm në politikën e tij paqësore dhe kombëtare.[/FONT][FONT=Georgia][/FONT]

[FONT=Georgia]Ndërsa shpifjet e llojit të Sheradinit dhe sheradinëve tjerë kundër dr. Rugovës, më shumë se çdo kënd tjetër i demaskojnë dhe denigrojnë vetë akuzuesit. Dhe kjo në publicistikë quhet vetëvrasje me dorën tënde.[/FONT][FONT=Georgia][/FONT]

[FONT=Georgia]Mirëpo të bën përshtypje fakti: pse ndodh pikërisht tani, në këtë periudhë të sulmohet nga një grusht njerëzish njeriu më i madh i të gjitha kohërave shqiptare? Për mendimin tim, sa më shumë ngushtohet rrethi i njerëzve të cilët e sulmojnë me metoda staliniste figurën dhe veprën e madhe të Ibrahim Rugovës, aq më e qartë bëhet se ky rreth shqiptarësh kanë ngrënë dikur një çorbë të prishur dhe tash vazhdojnë ta vjellin atë. Është në stilin serb të linçimit, denigrimi që i bëhet Ibrahim Rugovës. Ndërsa vetë serbët gërmojnë shtatë pash nën tokë për t[/FONT]’[FONT=Georgia]i sajuar heronjtë e vet dhe për t[/FONT]’[FONT=Georgia]i përdorë në shërbim të orekseve pushtuese. Mjerisht, ne shqiptarët kur e bëjmë punën e serbëve marrim dhe i denigrojmë vetë figurat më madhore të kombit që na i ka dhuruar Zoti. Ky grusht njerëzish nuk kursejnë as Ibrahim Rugovën edhe pse për të (I. Rugovën) bota demokratike ka shkruar me dhjetëra libra duke e ngritur në piedestalin e personaliteteve më të shquara botërore. [/FONT][FONT=Georgia][/FONT]

[FONT=Georgia]Ndoshta kalemxhinjtë anti-Rugovë mendojnë se përnjëmend do të kenë sukses në denigrimin e figurës së tij. Harrojnë se shpifjet vetëm se arkivohen diku dhe i zë pluhuri, ndërsa brezat që do të vijnë do të ndjehen të turpëruar për këto lloj paçavuresh, që etërit e tyre shkruajnë sot kundër liderit historik të shqiptarëve dr. Ibrahim Rugovës. [/FONT][FONT=Georgia][/FONT]

[FONT=Georgia]Në traditën shqiptare një fjalë e urtë thotë: [/FONT]“[FONT=Georgia]armikun vraje, por për inat mos e shaj[/FONT]”[FONT=Georgia]. Nëse Ibrahim Rugova me filozofinë e tij politike i ka eklipsuar idetë politike të mbrapshta të kalemxhinjve të sotëm, ky nuk është faji i mençurisë të tij, por është faji i injorancës së këtyre kalemxhinjve. Nëse disa njerëz, të ashtuquajtur shqiptarë, vazhdojnë ta konsiderojnë Rugovën [/FONT]“[FONT=Georgia]armik[/FONT]”[FONT=Georgia], ata nuk munden që ta vrasin atë me shpifje dhe trillime. Ibrahim Rugova ka qenë dhe mbetet idoli i gjithë shqiptarëve. Sa më shumë kohë që do të kalojë, aq më shumë do të rritet fuqia e filozofisë së tij politike, mahnitëse për kombin dhe botën.[/FONT][FONT=Georgia][/FONT]

[FONT=Georgia]Më 1992 dr. Rugova, në kthim nga një vizitë e bërë në Amerikë, ndaloi në Zvicër për të takuar bashkatdhetarët. Në një hotel në Lugano, biznesmeni Hajdin Sejdija shtroi një darkë për nder të mysafirit shumë të respektuar, dr. Ibrahim Rugovës. Këngëtari i njohur tiranas Luan Zhegu, (dikur kandidat për deputet i Partisë Socialiste, por që nuk fitoi) i këndonte Enver Hoxhës. Dr. Rugova, duke e konsideruar si nonsens ekstrem këngët për diktatorin E. Hoxha, madje në Zvicrën demokratike u kishte thënë enveristëve, se për mua këndoni sa të doni, por Enver Hoxha ka vdekur. (Është fjala jo vetëm për vdekje fizike, por për vdekje ideologjike.) Luani menjëherë kishte ndërprerë këngën për Hoxhën, duke vazhduar me këngë të tjera. Sipas Sheradinit, i pranishëm ishte edhe Xhavit Haliti, i cili i thotë Rugovës: "Duam të fusim armë e të formojmë ushtri në Kosovë." Dr. Rugova përgjigjet: "Unë s mund t ju pengoj, por mos i thoni kujt se jeni marrë vesh me mua." Dhe, duke u nisur nga këto dy fjali, qofshin edhe të gjata, Sheradini vazhdon me një lum fjalësh dhe akuzash bajate.[/FONT][FONT=Georgia][/FONT]

[FONT=Georgia]Mendoj se përgjigja e dhënë nga dr. Rugova ka qenë shumë korrekte. I mençuri Rugovë e dinte mirë se aty kishte njerëz në shërbim të Sigurimit famkeq të UDB-ës shqiptare. Ai e dinte gjithashtu se Sigurimi Shqiptar, duke qenë partner besnik i UDB-s jugosllave për gjysmë shekulli me radhë kishte denoncuar të gjitha grupet dhe organizatat ilegale liridashëse të Kosovës[B].[/B] Ndërkohë, në Shqipëri kishte dënuar me burg të rëndë, pothuajse, të gjithë ish të burgosurit politikë të Kosovës, të cilët pas vuajtjeve të shumta kërkuan shpëtim në shtetin amë, duke filluar nga profesor Selman Riza, akademik Shaban Basha, Qazim Bllaca, Aziz Zhilivoda, Hoxhë Marevci, Hoxhë Visoka, Zeqir Rashica, Murteza Bajraktari, Qerim Jakupi, Esat Myftari, Idriz Zeqiraj, Gani Demiri, Ymer Llugaliu, Hysen Bukoshi, Shefqet Kelmendi, Istref Kelmendi, Selim Kelmendi, (i vrarë në burgun e Burrelit), Ibish Kelmendi, Bardhyl Kelmendi, Namik Luci, Nazmi Berisha, Sytki Hoxha, Shefqet Kaçaniku, Jahir Haliti, Jetullah Gashi, Ramë Sejda-Berisha, Remzi Selimi-Bushi, Avdullah Zagora, Fazli Deliu, Ismet Boletini, Istref Hoti, Mehmet Zeneli-Thaçi dhe shumë të tjerë. [/FONT][FONT=Georgia][/FONT]

[FONT=Georgia]Dr. Rugova i dinte gjithashtu intrigat përçarëse të Sigurimit Shqiptar brenda Lëvizjes të Kosovës në mërgatë, nëpërmjet ambasadave. Ambasadorët shqiptarë morën përsipër gjoja "pajtimin" e grupeve të përçara. Por, ata thelluan përçarjen,duke u thënë veç e veç, në Vjen e Stamboll, "mos lëshoni pe, se ju keni të drejtë!" Këto poshtërsira të lakejve të Enver Hoxhës i ka denoncuar besnikërisht ish i burgosuri politik Sabri Novosella, njëri nga negociatorët e grupeve. Mosbesimin total që dr. Rugova kishte karshi komunistëve të Shqipërisë dhe të qeverisë të tyre komuniste e ka shprehur hapur edhe në takimin me presidentin Klinton. Veç tjerash, ai i kërkoi Shtëpisë së Bardhë rikthimin e profesor Sali Berishës në pushtet, sepse është në të mirën e Shqipërisë dhe të Kosovës.[/FONT][FONT=Georgia][/FONT]

[FONT=Georgia]Të vonuar duken Xhavit Haliti e Sheradin Berisha me shokë lidhur me përgatitjen për luftë. Dr. Rugova shumë më herët punonte për këtë. Tashmë kishte siguruar pikat për ushtrimet ushtarake të djemve të Kosovës. Ishin ndarë edhe detyrat për zonat gjithëpërfshirëse të Kosovës. Në qendër të organizimit ishte vënë juristi i diplomuar Sali Çekaj, i cili mbulonte edhe zonën e Dukagjinit. Ai kishte kontaktuar edhe me Adem Jasharin dhe Zahir Pajazitin që përfaqësonin Drenicën dhe Rrafshin e Kosovës me Gollakun. [/FONT]

Titulli: Të tjerët për Dr. Rugovën.
 

[FONT=Georgia]Kur disa kokëkrisur kërkonin fillimin e luftës më 1992 dr. Rugova i kuptojë hilet e sllavëve. Ai nuk pranoi kërkesat e Kroacisë për hapjen e Frontit të Jugut, siç i thonin atëherë, duke i ditur se cilat do të ishin pasojat e kësaj nisme fatale për Kosovën. Por, ua hodhi topin e lojës nga Prishtina në Lubjanë, Zagreb dhe Sarajevë, sepse atyre u takonte fillimi i luftës me Serbinë, meqë i kishin të organizuara ushtritë republikane, gjë që Kosovës i mungonte. Rrjedhimisht, dr. Rugova e shpëtoi Kosovën nga një asgjësim total, për të cilin ishin marrë vesh sllavët e Jugut.[/FONT][FONT=Georgia][/FONT]

[FONT=Georgia]Shokët e Sheradinit i shpallin heronj edhe persekutorin edhe viktimën tij, pra edhe Fadil Hoxhën edhe Shaban Polluzhën, të cilët kanë luftuar me njëri - tjetrin. I pari, përkrah regjimit jugosllav, i dyti kundër Jugosllavisë. Të një mendjeje janë edhe enveristët e sotëm të Kosovës, Rexhep Qosja dhe Hashim Thaçi.[/FONT][FONT=Georgia][/FONT]

[FONT=Georgia]Enveri i vogël, Hashim Thaçi angazhoi [/FONT][FONT=Georgia]TMK[/FONT][FONT=Georgia]-në për ta përcjellë me nderime të larta shtetërore vrasësin e Shaban Polluzhës me shokë! Tek varri i Fadil Hoxhës H. Thaçi, në mes tjerash tha se neve e vazhduam luftën aty ku e latë ju...! Dhe, vërtetë ashtu bënë disa nga garda e enveristëve të rinj të instruktuar nga mbeturinat e Sigurimit të Enver Hoxhës, duke filluar nga vrasja e ministrit të mbrojtjes Ahmet Krasniqi në Tiranë për të vazhduar me vrasjet seriale politike në Kosovë. Dhe, të gjithë të vrarit ishin pasues të së djathtës së Shaban Polluzhës.[/FONT][FONT=Georgia][/FONT]

[FONT=Georgia]Rugova është kritikuar ashpër pse kinse po e krahason Shqipërinë me Serbinë, kur ai thoshte se ne jemi të hapur ndaj të gjithë fqinjëve, si ndaj Shqipërisë, si ndaj Serbisë etj. Edhe ata që dikur për të gjallë të dr. Rugovës kërkonin kokën e tij, tani po e kopjojnë atë, duke përsëritur pothuajse të gjitha ato që Rugova kishte thënë shumë vite më parë. Kush tjetër para Ibrahim Rugovës kërkoi bisedime me ndërmjetësimin e palës të tretë? Kush tjetër kërkoi protektorat civil dhe ushtarak ndërkombëtar për një periudhë kalimtare për Kosovën? Kush tjetër foli para dr. Rugovës për ndërtimin e autostradës Durrës [/FONT]–[FONT=Georgia]Kukës- Merdare dhe marrjen në shfrytëzim të Portit të Shëngjinit nga Kosova? Për të gjitha këto parashikime profetike, tëra në vitet 90-ta nga dr. Rugova, u bënë realitet në vitet e para të shekullit 21. Populli i Kosovës dhe mbarë kombi shqiptar i gëzuan parashikimet e tij gjeniale dhe mori pagëzimin meritor lider shpirtëror i shqiptarëve. Kur Rugova shpaloste parashikimet e tij para shqiptarëve, Rexhep Qosja me komunistët e tij tallej dhe i quante "ëndrra me sy hapur të kryetarit të LDK-së!"[/FONT][FONT=Georgia][/FONT]

[FONT=Georgia]Dr. Rugova kritikohej pse nuk pranoi një qeveri që Rexhep Qosja me kompani e kishin bërë sipas planit të socialistëve të Shqipërisë. Në atë biçim qeverie kishin ndarë dy poste për LDK-në, dr. Ibrahim Rugova - president dhe një ministër të arsimit! Të gjitha ministritë tjera i kishin marrë vetë! Kjo ishte qesharake dhe askush nuk mund ta pranonte pa i matë forcat realisht. Zgjedhjet e pas luftës dëshmuan qartë falsitetin e asaj qeverie të kompozuar në zyrat e Tiranës komuniste. Në nivel të Kosovës R. Qosja fitoi 3600 vota, pra më pak se sa një ashkali dhe nuk arriti të bëhet as delegat i Kuvendit të Kosovës!!![/FONT]

Titulli: Të tjerët për Dr. Rugovën.
 

[FONT=Georgia]Akuzohej Rugova se, kinse ai kërkonte vëzhgues të huaj për hulumtimin e forcave të armatosura të Kosovës...! Si për rastin e plagosjes së rektorit serb Papoviq, që të gjithë e dimë se Rugova në pyetjen e gazetarëve vendas dhe të huaj ka thënë: [/FONT]“[FONT=Georgia]neve nuk e dimë kush qëndron prapa këtij sulmi[/FONT]”[FONT=Georgia].[/FONT][FONT=Georgia]
[/FONT][FONT=Georgia]E vërteta është krejt tjetër. Ata që i ftojë I. Rugova si vëzhgues në krye me gjeneralin në pension z. William Voker e shpëtuan Kosovën nga një asgjësim kolektiv gjenocidi të përgatitur nga Beogradi kundër popullatës të pa mbrojtur shqiptare të Kosovës. Rolin që luajti William Voker së bashku me mbi 2000 vëzhgues tashmë këtë e dinë të gjithë shqiptarët dhe bota mbarë.

Kush e sabotoi luftën? Kjo pyetje vazhdon të përsëritet qysh prej dhjetë vjetësh, edhe pse pyetja ka marrë përgjigje të saktë me kohë. Luftën e Kosovës e sabotoi e majta komuniste e Kosovës, në bashkëpunim të ngushtë me Sigurimin komunist të Shqipërisë. Kërkesës për bashkëpunim dhe koordinim të aksioneve luftarake të Presidentit Rugova disa majtistë përçarës iu përgjigjen me rrahjen e deputetëve në Drenicë. Dhe, po të mos ishte intervenimi i shpejt i familjarëve të njërit nga deputetet e marrë peng që kërkuan llogari sipas Kanunit, komunistët fanatikë do t`i pushkatonin të gjithë, ashtu siç kanë bërë me shumë veprimtarë të tjerë për të cilët hapnin lajme të rreme sikur ishin bashkëpunëtorë të pushtuesit, ose mund të jetë vrarë nga pushtuesit.
Sabotimi i luftës vazhdoi me ndërhyrjet qëllim këqija për shkarkimin e kuadrit ushtarak profesional, duke emëruar njerëz të papërvojë ushtarake. Bash për këtë komandantët e zgjedhur nuk arritën ta mposhtin në beteja pushtuesin, por me aksionet që i bënin më së shumti e pësonte popullata civile. Nga qindra veta të vrarë në komunën e Rahovecit, Drenasit etj. ishin civilë të pa armatosur, pra të pa mbrojtur! Mungesën e rezultateve në luftë , duhet shikuar nisur nga "mësimet" komuniste të Ibrahim Kelmendit të dhëna para gati tri dekadave, se për t`ia rritë namin luftës tonë, organizatës tonë, duhet të vriten qoftë edhe shokët tanë, pavarësisht se edhe ata po luftojnë kundër pushtuesve serbë! "Mësimet" dhe metodat se si duhet të faktorizohet një luftë, një aktivitet i pabërë i Ibrahim Kelmendit, i denoncon bindshëm bashkëpunëtori i tij i dikurshëm, Fahridin Tafallari, në qershorin e këtij viti (2009) në faqet e Internetit, me titull: "Ibrahim Kelmendi ka ndikim në vrasjen e vëllezërve Gërvalla dhe Kadri Zeka", kur thotë: [/FONT][B]“[/B][I][FONT=Georgia]Pas vrasjes së [/FONT][/I][I][FONT=Georgia]TRE[/FONT][/I][I][FONT=Georgia] YJEVE, një ditë, duke diskutuar me mua, Ibrahimi më thotë, se ne [/FONT][/I][I]“[/I][I][FONT=Georgia]shokët[/FONT][/I][I]”[/I][I][FONT=Georgia] e tyre, vetë duhet t[/FONT][/I][I]’[/I][I][FONT=Georgia]i vrasim shokët tanë... për të ngritur lart emrin e organizatës[/FONT][/I][I]…[/I][I][FONT=Georgia]!? Kjo thënie e tij e tmerrshme më befasoi shumë dhe i ktheva përgjigjen aty për aty, tepër, tepër i befasuar se emri i organizatës nuk mund të ngrihet lartë kur asaj i vriten prijësat...dhe vazhdova duke i thënë, se edhe po qe se duhet ngritur emri i organizatës, atëherë duhet të vriteshim unë dhe ti e ndonjë tjetër dhe JO Jusufi, Kadriu e Bardhoshi!!![/FONT][/I][I]”[/I][I][FONT=Georgia]
[/FONT][/I][I][FONT=Georgia](Faridin Tafallari)[/FONT][/I]

Titulli: Të tjerët për Dr. Rugovën.
 

[I][FONT=Georgia](Faridin Tafallari)[/FONT][/I][FONT=Georgia][/FONT]

[FONT=Georgia]Për të qenë edhe më i plotë sabotimi i luftës, veglat e UDB-së shqiptare dhe asaj jugosllave, në koordinim të Tiranës zyrtare ekzekutuan në mes të Tiranës ministrin e mbrojtjes të Republikës të Kosovës, kolonel Ahmet Krasniqin. Pastaj do të vriten edhe oficerë, policë dhe ushtar të përzgjedhur të forcave të armatosura të Republikës së Kosovës të organizuara në luftën për çlirim të Kosovës nga Presidenti historik dr. Ibrahim Rugova.[/FONT][FONT=Georgia][/FONT]

[FONT=Georgia]Kush dhe pse bëri dy atentate kundër Ibrahim Rugovës, sepse ai ishte pengesa e pakalueshme për Serbinë dhe veglat e saj në Kosovë, me ideologjinë e përbashkët sllavo-komuniste. Vrasja e tij do të ishte humbja e Kosovës dhe këtë e donin disa nga krerët enveristo-kumunistë të Tiranës.[/FONT][FONT=Georgia][/FONT]

[FONT=Georgia]Pse majtistët e Kosovës e dogjën flamurin dardan të ideuar nga dr. Rugova me simbole të Dardanisë antike? Këta "trima" rrugësh e kafenesh të cilët dogjën flamurin dardan, pse nuk e dogjën këtë që projektuan të huajt me sugjerimin e Serbisë pa asnjë shenjë të identitetit kombëtar?! Janë po këta sejmen që e pranuan pa asnjë vërejtje! [/FONT][FONT=Georgia][/FONT]

[FONT=Georgia]Stërvitja ushtarake e djemve të Kosovës në Shqipëri ishte projekt i Presidentit Ibrahim Rugova me shokë. Rrjedhimisht, Adem Jashari ka qenë ushtar i Ibrahim Rugovës. Me rastin e masakrës në Prekaz ai shpalli katër ditë zije kombëtare dhe kjo u respektua në të gjithë Kosovën. Shqiptarët nderuan me dinjitet këtë dhimbje të madhe dhe nuk i hapën dyqanet dhe bizneset tjera, nuk punuan gjatë atyre katër ditë të zisë kombëtare. Më vonë dr. Rugova me dekret të veçantë e shpalli Adem Jasharin "Hero të Kosovës". Akuzohej Rugova se nuk i vizitoi Jasharët. Por, e heshtin atë çfarë kishin thënë ata që spekulonin në emër të familjes Jashari, madje pa qenë fare të autorizuar. Veç kësaj mungonte siguria. Komunistët e donin me çdo kusht pushtetin, ndaj edhe e gjuajtën në shtëpi dhe rrugë, bile në mes të Prishtinës. Atëherë, si mund të udhëtonte fushave dhe arave të Drenicës, kur i përgatiteshin prita dhe pusi?Të gjitha spekulimet tjera në relacionin dr. Rugova dhe Jasharajt janë manipulime dhe shpifje të radhës të komunistëve-enveristë.[/FONT][FONT=Georgia][/FONT]

[FONT=Georgia]Ata që e akuzojnë Rugovën për mbajtën e zgjedhjeve në vitin 1998, çirreshin se Presidentit i ka mbaruar mandati, Parlamentit gjithashtu, prandaj nuk i njohnin as njërin dhe as tjetrin. Vërtet, lufta ishte në prag, koha për zgjedhje nuk ishte e favorshme. Por, lufta kërkonte mobilizim dhe organizim në përshtatje me kushtet dhe mundësitë që kishte Kosova. Dr. Rugova ishte njeri i matur, i mençur, njihte mirë edhe raportin e forcave, prandaj donte që shqiptarët të pajtoheshin të ishin të bashkuar në luftën për liri. Prandaj, mori vendimin e vështirë, por të imponuar nga mosnjohja e organeve institucionale nga ana e përçarësve të cilët dirigjoheshin nga komunistët e Tiranës zyrtare. Pjesëmarrja në zgjedhje qe masive, bojkotuesit kishin njëfarë emri, por jo edhe anëtarësi. Fitorja ishte bindëse dhe legjitimiteti i Presidentit Rugova ishte i pakontestueshëm për shqiptarët e Kosovës dhe komunitetin ndërkombëtar.[/FONT][FONT=Georgia][/FONT]

[FONT=Georgia]Në shumë vende të botës zhvillohen luftëra me vite e dekada dhe megjithatë mbahen edhe zgjedhje. Përmendim këtu Çeçeninë, Afganistanin, Palestinën e tjera. Edhe Palestina që nga viti 1947 është në luftë me Izraelin, mbi një milionë të vdekur dhe të plagosur, e shumë të tjerë të shpërngulur me dhunë ndër vende tjera të botës dhe megjithatë janë mbajtur disa palë zgjedhje. A thua mos qenka dashtë të presin kur të çlirohet Palestina që palestinezët t`i mbajnë zgjedhjet e tyre parlamentare?![/FONT][FONT=Georgia][/FONT]

[I][FONT=Georgia]Mero Baze në librin e tij [/FONT][/I][I]“[/I][I][FONT=Georgia]Shqipëria dhe lufta në Kosovë[/FONT][/I][I]”[/I][I][FONT=Georgia] (f. 91) shkruan: [/FONT][/I][I]“[/I][I][FONT=Georgia]Zgjedhjet në Kosovë dhe fillimi i betejës diplomatike të shqiptarëve. Shqiptarët e Kosovës votuan për presidentin dhe zgjedhjet parlamentare më 22 mars 1998. Zgjedhjet u cilësuan të paligjshme nga autoritetet serbe, por u zhvilluan me një miratim në distancë të vendeve perëndimore dhe kryesisht SHBA-ve. Zgjedhjet u paraprinë nga debate të ashpra brenda shqiptarëve për mospjesëmarrje në to. Adem Demaçi, kundërshtari kryesor i Rugovës, u tërhoq nga kandidimi disa kohë para zgjedhjeve, ndërsa Luljeta Beqiri, vetëm javën e fundit. Rugova fitoi bindshëm si president i Kosovës, ndërkohë që zgjedhjet nuk u mbajtën në disa pjesë të Kosovës të prekura nga masakrat, si rasti i Drenicës.
(Mero Baze)[/FONT][/I][FONT=Georgia][/FONT]

[FONT=Georgia]Sheradini përmend edhe librin e Mehmet Krajës [/FONT]“[FONT=Georgia]Vitet e Humbura[/FONT]”[FONT=Georgia] ,fjala është për vitet që vërtet i ka humbur M. Kraja, duke mbetur pa asnjë post, vlerë e kredibilitet. Mirë e ka titulluar librin për vete, tani ka kohë le ti vjatoi vitet e veta të humbura. Kur është për akuza sheradinët, Mehmet Krajën, Nafi Çegranin etj. i quajnë njerëz të UDB-së[/FONT]…[FONT=Georgia] Ndërsa kur u nevojiten për interesa të veta i marrin si shembuj të mirë edhe UDB-ashët! Dr. I. Rugova nuk i ka humbur vitet e punës së tij, por i ka realizuar të gjitha projektet dhe vendimet e marra me shokë për pavarësisë së Kosovës. [/FONT][FONT=Georgia][/FONT]

[FONT=Georgia]Kush e propozoi i pari formimin e Gardës Kombëtare nga radhët e [/FONT][FONT=Georgia]TMK[/FONT][FONT=Georgia]-së për pritjen e mysafirëve burrështetas tjerë nga vendet e botës të cilët do të vizitojnë Kosovën...? Natyrisht, i kujdesshmi Rugovë i cili ishte i përkushtuar për të bërë një shtet dinjitoz të modelit tërësisht perëndimor, urdhëroi krijimin e kësaj trupe.[/FONT][FONT=Georgia][/FONT]

[FONT=Georgia]Shoku Sheradin është zgjatur tej mase rreth marrëveshjes për arsimin dhe Organizatën ndërmjetësuese italiane Shën Exhidio. Ai nuk i kursen në akuza dy viganët e mendimit filozofik shqiptar, të cilët i vunë themelet e shtetit të Kosovës. Është e vërtetë që ata biseduan me Millosheviçin dhe vartësit e tij për t`i nxjerrë nxënësit shqiptarë nga podrumet. Ndoshta fituan pak klasë mësimi dhe shkolla dhe këtë e dinin edhe ata, madje shumë më mirë se ne, por fituan shumë në rrafshin ndërkombëtar. Millosheviçit dhe regjimit të tij ia çjerrën maskën. Për ata që kanë pesë fije tru në kokë e dinë se Rugova dhe Agani fituan shumë nga kjo marrëveshje dhe Millosheviçi humbi keq. Ndërsa kokëtulët nuk arritën ta kuptojnë kurrë këtë sukses politik të Kosovës.[/FONT][FONT=Georgia][/FONT]

[FONT=Georgia]Disa vite pas lufte isha për vizitë te një miku im, me vete kisha gazetën [/FONT]“[FONT=Georgia]Bota sot[/FONT]”[FONT=Georgia], një mysafir cili ishte aty tek ai miku, nuk dua t[/FONT]’[FONT=Georgia] ia përmendi emrin, [/FONT][FONT=Georgia]
[/FONT][FONT=Georgia]me pyeti; Xhafer të pëlqen Borba sot, unë ja kthej Borba është gazet serbe e kjo është [/FONT]“[FONT=Georgia]Bota Sot[/FONT]”[FONT=Georgia] gazetë shqiptare, dhe mos ofendo se kjo nuk të bënë nder.[/FONT][FONT=Georgia]
[/FONT][FONT=Georgia]Pse e urreni ju disa [/FONT]“[FONT=Georgia]Boten Sot[/FONT]”[FONT=Georgia] i them unë atij? Sepse kjo gazetë nxitë dhe krijon urrejtje ma kthen ai. Jo, jo i them unë atij, [/FONT]“[FONT=Georgia]Bota Sot[/FONT]”[FONT=Georgia] zbulon krimet dhe kjo i pengon dikujt. Cilat krime me pyet ai? A nuk i di ti vrasjet, plagosjet, etj, i them atij?[/FONT][FONT=Georgia]
[/FONT][FONT=Georgia]Deri me tani më thotë ai [/FONT]“[FONT=Georgia]janë pre vetëm disa lisa të vegjël, duhet të priten edhe shumë të tjerë për të ardhur tek lisi më i madh...[/FONT]”[FONT=Georgia]!?[/FONT][FONT=Georgia]
[/FONT][FONT=Georgia]Hë, i them unë, a e paskeni vendosë ta vrisni edhe Presidentin Rugova a?!?[/FONT]

Titulli: Të tjerët për Dr. Rugovën.
 

[FONT=Georgia]
<!--[endif]-->[/FONT][FONT=Georgia][/FONT]

[FONT=Georgia]Milazim Krasniqi, asnjë argument, fakt e provë nuk ka sjell për këtë gënjeshtërtë tij[B]; [/B]kur ka qenë në Shtab, me kënd ka biseduar dhe çka kanë biseduar?
E vërteta për takimin e LDK-së me përfaqësues të Shtabit është: Delegacioni i LDK-së shkoi në Shtab të UÇK-së, në Drenicë për bisedime rreth organizimit të përbashkët të luftës. Përfaqësuesit e Shtabit jo vetëm që nuk biseduan me ta, por i lidhen, ua mbyllën sytë dhe i rrahën. I shpëtuan nga më e keqja vëllezërit e Gjergj Dedës që kërcënuan për hakmarrje Bardhyl Mahmutin në Zvicër dhe Rexhep Qosjen në Prishtinë. Për këtë rast më gjerësisht lexo librin e historianit akademik Zekeria Cana[/FONT]“[FONT=Georgia] ''Ditari i Robërisë".[/FONT][FONT=Georgia][/FONT]

[FONT=Georgia]Ndërsa Milazim Krasniqi ishte në krye të grupit bandë, që intrigonin me majtistët e Kosovës dhe zyrtarët komunistë të Tiranës për eliminimin politik të kryetarit Rugova. Komploti u zbulua nga kuadri i LDK-së në diasporë. Milazimi si kapobandë i diskredituar u largua me bisht ndër këmbë, duke u strehuar në bazën e tij në PDK-në. Ndërsa shokët e tij të intrigës përfituan nga zemërgjerësia e dr. Rugovës dhe sot, në mungesë të tij po ia bëjnë gjëmën LDK-së. Milazim Krasniqi është njeriu i interesave personale dhe materiale. I biri i tij Memli, një Rapper Hip Hop, tani zëdhënës i Thaçit, vajza Teuta punonjëse në [/FONT][FONT=Georgia]RTK[/FONT][FONT=Georgia], gruaja i punon në spital. Ai, për shërbimet intriguese e përçarëse në radhët e LDK-së është shpërblyer shumëfish nga PDK-ja, duke marrë post në Universitet dhe honorare tjera të majme. Milazimi është njeri i [/FONT]“[FONT=Georgia]kalemit[/FONT]”[FONT=Georgia] dhe i ka bërë hesapet mirë duke ditur se në LDK një familje e tërë nuk mund të privilegjohet kaq shumë. [/FONT][FONT=Georgia][/FONT]

[FONT=Georgia]Kush dhe pse e prishën marrëveshjen në Osllo, ku ishte vendosur që kolonel Ahmet Krasniqi të jetë ministër i mbrojtjes? Për këtë duhet të flasin pjesëmarrësit e kësaj marrëveshje: Dr. B. Bukoshi, Adem Demaçi, Xhavit Haliti etj. Jo vetëm kaq, por Ahmeti u ekzekutua në krye të detyrës në qendër të Tiranës. A nuk do të thotë kjo se vrasësit ishin sabotues të luftës?[/FONT][FONT=Georgia][/FONT]

[FONT=Georgia]Kush e bëri listën për likuidimin e 9 intelektualëve më të mëdhenj të Kosovës si; Dr. I. Rugova, akademikët F.Agani, Mark Krasniqi, Sabri Hamiti, Zekerija Cana, kryeminstri B. Bukoshi etj., dhe i dhjeti më radhë ishte nga Shqipëria gazetari Mero Baze. "[I]Kam duruar deri tash katër lista vdekjesh nga kjo racë dhe do të duroja edhe njëqind të tjera nga [/I][/FONT][I]“[/I][I][FONT=Georgia]daja[/FONT][/I][I]”[/I][I][FONT=Georgia](Azem Syla), nga [/FONT][/I][I]“[/I][I][FONT=Georgia]Zeka[/FONT][/I][I]”[/I][I][FONT=Georgia] (Milaim Zeka) dhe të gjitha pseudonimet që fillojnë me emra zvarranikësh dhe përfundojnë me pseudonimet e Enver Hoxhës, duke u inkurajuar nga proverbi shqiptar se [/FONT][/I][I]“[/I][I][FONT=Georgia]qeni që leh, nuk të ha[/FONT][/I][I]”[/I][I][FONT=Georgia], por tashmë ky lloj qeni që po leh për hesap të Serbisë e Greqisë, e cila në fakt ka treguar se së paku dhëmbë ka. Ndaj ka ardhur koha që të lidhen këta zagarë .
(Mero Baze)[/FONT][/I][FONT=Georgia][/FONT]

[FONT=Georgia]Për takimin e presidentit Rugova më 1992 me Presidentin Clinton në Amerikë, disa majtisto-komunistë nga xhelozia atëherë thoshin: " Kjo është një fotografi e montuar, nuk është e vërtetë se Rugova është takuar me Clintonin...". Por, në telegramin e ngushëllimit që ish presidenti Clinton u dërgonte shqiptarëve, me rastin e vdekjes së të madhit Rugovë shkruante: "E kam pritur disa herë në Shtëpinë e Bardhë Presidentin Rugova..." Dhe, tani pyesim batakçinjtë komunistë, a i besoni mikut të madh të Kosovës, çlirimtarit të vërtetë të Kosovës, zotit Bill Clinton?![/FONT][FONT=Georgia][/FONT]

[B][FONT=Georgia]Ibrahim Rugova në librin [/FONT][/B][B]“[/B][B][FONT=Georgia]Pavarësia dhe Demokracia[/FONT][/B][B]”[/B][B][FONT=Georgia], Prishtinë 1991,.f. 235
i ka përfshi të gjitha takimet dhe intervistat e tij nga periudha 1989-1991, të cilat
nuk mund t[/FONT][/B][B]’[/B][B][FONT=Georgia] i shtrembërojë Sheradin Berisha dhe as të tjerët, [/FONT][/B][FONT=Georgia]sepse [B]ato janë origjinale dhe mirë të dokumentuara.
[/B]Sheradin komunsti spekulon, madje edhe e akuzon Hollbrookun dhe C. Hillin për besimin që kishin tek dr. Rugova, duke e konsideruar Ibrahim Rugovën si njeriun kyç në procesin e negociatave me Serbinë."[/FONT]

Titulli: Të tjerët për Dr. Rugovën.
 

[FONT=Georgia]Adem Demaçi i kërkoi Hollbrookut eliminimin politik të Rugovës me arsyetimin absurd se "Ibrahim Rugova është politikan i dështuar, duhet të tërhiqet nga skena politike!?" Këtij bllofi të madh dhe inatçor diplomati Hollbrook do t`i përgjigjej : "Gjendjen në mes të shqiptarëve të Kosovës e cilësoj diçka tragjike, sepse e kemi shumë të vështirë të gjejmë negociatorë në palën e saj ushtarake (UÇK)". Kjo nënkupton se Demaçi me shokë nuk përfaqësonin askënd, sepse siç e pranon edhe Fatmir Limaj, para Tribunalit të Hagës, se shumica e luftëtarëve ishin nga radhët e LDK-së, oficerët e shkolluar kishin organizim hierarkik institucional, pra nën komandën e Presidentit të Kosovës. Ndërkohë që pushtuesit serbë i vrisnin bujqitë dhe barinjtë e fshatrave të Kosovës, Demaçi, "përfaqësuesi politik i Shtabit të Përgjithshëm të UÇK-së," lëvizte rrugëve të Prishtinës, krejt i pa shqetësuar nga askush!![/FONT][FONT=Georgia][/FONT]

[FONT=Georgia]Ndërsa, bashkëpunëtorët e tij bridhnin në relacionin Zvicër, Gjemani, Tiranë, ku intrigonin me zyrtarët komunistë vendorë, duke uzurpuar median vizive (emisionin për Kosovën), nga ku i lansonin të ashtuquajturat "Komunikata të SHP të UÇK-së," që ishin kryesisht përçarëse, duke sulmuar e kërcënuar më shumë LDK-në dhe Presidentin Rugova, se sa pushtuesit vrasës. "Komunikatat" ishin gjithë mburrje, por pa mbulesë reale, madje larg çdo etike. Edhe vet "zëdhënësi" Jakup Krasniqi do t`i zhvleftësonte në Hagë, duke i quajt "propagandë lufte!" Ndërsa, "ushtria" e Demaçit me shokë mbeti gjithnjë rezervë, duke organizuar mbledhje në sallat luksoze të Evropës nën "komandën" e Mujë Rugovës, rektorit të sotëm të Universitetit i zgjedhur me SMS-të e qeverisë Thaçi!!!
M.Rugova, dikur në Perëndim deklaronte se; neve mundemi ta ndërrojmë fenë e gjithçka tjetër por kurrë nuk mund të na largoj askush nga rruga që ndjek Dr. I. Rugova. I. Rugova asnjëherë nuk është marrë me largimin e dezertorëve, asnjëherë nuk është dobësuar me ikjen e dezertorëve, përkundrazi është forcuar.[/FONT][FONT=Georgia][/FONT]

[FONT=Georgia]Në pyetjet kur i bënin gazetarët se Rexhep Qosja dhe Adem Demaçi po të kritikojnë
Rugova përgjigjej: R. Qosja është intelektual i pavarur, ndërsa A. Demaçi është simbol i rezistencës kombëtare, duke mos dashur të flas asnjë fjalë kundër tyre, kjo e madhështonte pjekurinë dhe maturinë e I. Rugovës. [/FONT][FONT=Georgia][/FONT]

[FONT=Georgia]Thirrjet për unitet dhe unifikim të faktorit ushtarak të Adem Demaçit me shokë ishin falso, sepse ata kërkonin të pamundurën, eliminimin politik të njeriut të parë të Kosovës, Presidentit Ibrahim Rugova, në një kohë kur Presidenti i kishte mobilizuar të gjitha strukturat ushtarake dhe civile për luftë dhe mbrojtje.[/FONT][FONT=Georgia][/FONT]

[FONT=Georgia]Jakup Krasniqi nga hotelet luksoze të Tiranës thoshte: "Ibrahim Rugova që moti i ka shkëputur lidhjet me popullin. Politikën duhet ta udhëheqin forcat e reja. Ibrahim Rugova nuk ka krijuar kapital politik për ta drejtuar UÇK-në", si dhe përrallisje tjera të kësaj natyre. Dhe, këto deklarime linçuese bëheshin edhe atëherë kur votimet ishin bërë, madje me pjesëmarrje shumë të madhe dhe fitore të LDK-së, si parti dhe e dr. Rugovës si President ishte absolute. Partitë bojkotuese ishin pa asnjë peshë reale, sepse veç kryesive, anëtarësia e tyre mund të bartej me pak autobusë![/FONT][FONT=Georgia][/FONT]

[FONT=Georgia]Çdo mendje e shëndoshë me një gjykim të pa anshëm nxjerrë konkluzionin se kundërshtarëve të Tij nuk u interesonte uniteti dhe unifikimi i veprimeve, por eliminimi i LDK-së dhe i kryetarit të saj, njëherësh President i Kosovës nga skena politike. Dhe, jam krejt i bindur se po të mos ishin ndërkombëtarët në Kosovë pas dëbimit që u bëri NATO-ja pushtuesve, disa stalinistë të cytur nga SHISH-i Tiranës do ta shkaktonin luftën civile në Kosovë dhe Serbia do të ishte bërë sunduese e përjetshme e trojeve dardane. Ne i kemi dëgjuar qysh gjatë luftës kuadrin aktual të Kosovës nëpër kafenetë e Tiranës duke thënë se "pa gjak nuk ia lëshojmë pushtetin LDK-së!" Edhe në praninë e ndërkombëtarëve e gjakosën Kosovën, duke vrarë kuadrin e përzgjedhur të LDK-së si dhe kuadrin ushtarak që e bënë luftën, përfshirë këtu edhe kreun e luftës në krye të detyrës Ahmet Krasniqin.[/FONT]

Titulli: Të tjerët për Dr. Rugovën.
 

[FONT=Georgia]
Cili ishte synimi arritjeve politike në arenën ndërkombëtare të Begradit, për linçimin, degradimin para popullit shqiptar të Dr. I. Rugovës dhe A. Demaçit, në kohën më të vështirë që përjetonte Kosova gjatë bombardimeve të forcave të NATO-s, më 1999, kur edhe filloi spastrimi kolektiv i shqiptarëve të Kosvës?!?
Unë mendoj se marrja peng e Dr. Rugovës në Beograd, kishte si qëllim që populli të hutohet dhe ta konsideroi atë si tradhtar... Gjithashtu mos pengimi i lëvizjeve të lira të A. Demaçit që populli ta humbë besimin te këto dy figura madhore të popullit tonë.
Pra ky ishte synimi i politikës serbe; përçaj e sundo, dhe ata të cilët nuk e kuptojnë këtë, merren kot me politikë. Mirëpo, për fat të mirë shumica e shqiptarëve e kuptuan këtë lojë të rrezikshme të Beogradit dhe i ikëm më të keqes, vëllavrasjeve në masë të madhe.[/FONT][FONT=Georgia][/FONT]

[FONT=Georgia]Sh. Berisha përpiqet me kot ta vejë në luhajë patriotizmin e Ibrahim Rugovës. Ai na servon pyetjen provokative të diplomatit gjerman Loni Fischer drejtuar Rugovës: "A mendoni që Kosova do t`i bashkohet Shqipërisë?"[/FONT][FONT=Georgia][/FONT]

[FONT=Georgia]Dr. Rugova përgjigjet mençurisht: "Ne kërkojmë të trajtohemi të barabartë me popujt e Jugosllavisë", sepse ishte viti 1991 dhe vetëm kjo përgjigje duhej dhënë. Por, edhe variantin e bashkimit e ka thënë me kohë, e ndoshta edhe i pari nga personalitetet e Kosovës. Bashkimin e kërkon edhe komunisti Emrush Xhemajli, por ideologjia e tij sllavo-bizantine veç sa e largon mundësinë e bashkimit. Nuk bëhet bashkimi me fjalë e intriga , por me punë dhe vepra si ajo e Ibrahim Rugovës, që arriti kulmet e miqësisë me Amerikën zëmadhe, solli NATO-n në Kosovë, duke përzënë Serbinë nga trojet tona. Pastaj krijoi premisat, përgatiti terrenin për pavarësinë dhe sot konsiderohet si themelues i pakontestueshëm i shtetit të Kosovës. Infrastrukturë e afrimit dhe e bashkimit të kombit është edhe ndërtimi i autostradës Durrës [/FONT]–[FONT=Georgia]Kukës- Morinë nga kryeministri Sali Berisha. Ndërkohë që këtë bashkim nuk e duan aleati i partisë së Sheradinit, Edvin Rama, i cili e cilëson si "rrugë që nuk të çon askund!" Dhe, për hatër të Edvinit, kryeministri Thaçi me shokët e tij përfshi këtu edhe presidentin kukull Fatmir Sejdiun me shokë, nuk morën pjesë në përurimin e kësaj vepre madhore kombëtare, edhe pse nuk mungoi kryeministri i Turqisë, Rexhep Taip Erdogan. [/FONT][FONT=Georgia][/FONT]

[FONT=Georgia]Sheradini, duke kopjuar të tjerët akuzon dr. Rugovën pse nuk i përkrahu demonstratat e studentëve, madje me një rast as nuk i priti? Përgjigja është krejt e thjeshtë. Një parti e orientimit majtist ekstremist i futi hundët në organizimin e pavarur të studentëve, anashkaloi të zgjedhurit legal dhe emëroi disa nga anëtarët e rinj të kësaj partie majtiste. Qëllimi i tyre ishte ta vënin nën kontroll rininë studentore që në një rast oportun ta ndërsenin kundër institucioneve legale të Kosovës. Mjerisht, pjesë e këtij manipulimi u bë edhe rektori Ejup Statovci, i cili më parë kishte refuzuar firmosjen e Apelit të 215 intelektualëve! Demonstratat ishin të zbehta dhe me pjesëmarrje simbolike, sepse drejtuesit e emëruar nga strukturat jashtë organizimit studentor konsideroheshin të dhunshëm, prandaj edhe bojkotoheshin. Dr. Rugova ishte njeri i matur, ishte shembull dhe simbol uniteti, nuk mund ta rehabilitonte dhe ligjësonte një klan ilegal dhe të paligjshëm. Në të kundërtën do të binte ndesh me masën prej shumë mijëra studentëve të cilët ishin fyer dhe anashkaluar nga grupi i vetë zgjedhur.
Megjithatë në ato protesta një numër i madh personalitetesh dhe anëtarë nga radhët e LDK-së patën marrë pjesë, si p.sh.Presidenti i sotëm Fatmir Sejdiu, cilit policia serbe ja pati thye dorën dhe, një kohë të gjatë e ka mbajt në gips. Ky grup i pa dijshëm të rinj degjeneroi gazetën e parë opozitare të pushtetit komunist "Bota e re", e drejtuar dikur nga studenti i shkëlqyer Ibrahim Rugova me shokë. Me një anarshizëm rrugësh filluan botimin e shkrimeve denigruese, përçarëse, të cilat në ato kohë të vështira i shkonin përshtat vetëm armikut. Ky grup nuk u mjaftua me kaq, por gazetën e dashur studentore e kthyen në paçavurën "Epoka e re" duke u bërë zëdhënëse e gjithë llumit në rang kombëtar, sa që arritën deri në shpifjen monstruoze sikur Ibrahim Rugova paska fjetur në shtëpinë e Millosheviçit!!! Ja, ky është "studimi historik i realpolitikës të Ibrahim Rugovës" të autorit Sheradin Berisha![/FONT]

Titulli: Të tjerët për Dr. Rugovën.
 

[FONT=Georgia]Sheradini shkruan se si e survejonte Zyra e LDK-së në Tiranë veprimtarinë "terroriste" të UÇK-së në Shqipëri. Fillimisht, fjalën terroriste duhet liruar nga thonjëzat për ta futur në thonjza "UÇK-në", sepse në mes të Tiranës terroristët komunistë vranë ministrin e luftës Ahmet Krasniqin. Dhe, ata që vrasin kreun e luftës pikërisht në kohë lufte nuk kanë asnjë lidhje me UÇK-në e vërtetë. Janë këta shkatërrimtarë përçarës që kërkonin qindra mijëra marka nga Zyra e Përfaqësisë së Kosovës në Tiranë. Dhe, kur merrnin përgjigjen logjike se "ne disponojmë vetëm paratë që nevojiten për funksionimin normal të kësaj Përfaqësie", përçarësit shantazhonin personelin e saj me pusulla makabre: "Në emër të popullit, për tradhti të lartë, jeni të dënuar me vdekje dhe do të ekzekutoheni në rastin më të parë të mundshëm." Dhe, pasonte firma: "Shtabi i Përgjithshëm i UÇK-së". Kjo është "lufta" reale që bënin disa "shtabistë çlirimtarë" në Tiranë!!![/FONT][FONT=Georgia][/FONT]

[FONT=Georgia]Me kërcënime të tilla arritën ta përzënë kreun e Përfaqësisë. Shefat e tyre emëruan Xhavit Halitin dhe tani kërkonin pushtimin e Përfaqësisë. Por, reagimi i dr. Rugovës ishte i shpejt duke emëruar personin tjetër institucional në Zyrën e Përfaqësisë të Kosovës. Vlen të theksohet se shantazhimi bëhej nën ombrellën e Sigurimit komunist shqiptar. Dhe, shteti i Rexhep Mejdanit, edhe pse ishte i informuar për këtë krim të rëndë, duke e penguar punën normale të personelit të Përfaqësisë, madje në kohë lufte, kurrë nuk ndërhyri për të marrë masa sigurie dhe për të goditur shantazhuesit![/FONT][FONT=Georgia][/FONT]

[FONT=Georgia]Një tjetër dezinformim banal që bën Sheradin komunisti është kur thotë se Fondi i Achenit "specifikoi destinimin e këtyre mjeteve vetëm për nevojat financiare të kryetarit të LDK-së, Ibrahim Rugova dhe të strukturave të partisë!" Kjo nuk qëndron fare dhe për këtë kemi dhënë shpjegimet më parë. Por, Sheradini e lidh këtë me "bojkotin që i bëri LDK-ja në Gjermani kryetarit të Sindikatave të Kosovës, profesor Hajrullah Goranit!" Vlerësimet paushalle janë gjithmonë të gabuara. Për të keqen e tij, këtë gabim ai e përsërit në gjithë "studimin e tij historik" të marrëzishëm. Kosova kishte një Qeveri të përkohshme në ekzil, (edhe pse Sheradini thotë se duhej të qëndronte në Kosovë, gjë që përjashtohej një mundësi e tillë), kishte edhe një fond zyrtar, tashmë të konsoliduar të shprehur në 3 %-in obligativ dhe moral nga paga mujore ose të ardhura të tjera nga byroja e punës apo nga ndihma sociale, që mërgimtarët tanë përfitonin në shtetet ku jetonin. [/FONT][FONT=Georgia][/FONT]

[FONT=Georgia]Së pari, mërgimtarët në Gjermani ashtu si të gjithë qytetarët e Kosovës ishin përcaktuar për fondin zyrtar dhe nuk mund të ndaheshin në një fond tjetër. Fondet humanitare, si dhe fonde që kanë bërë emër për të mirë si: "Shoqata Nëna Tereze" dhe "Shoqata Rugova" anëtarësia e tyre ishin pagues të rregullt edhe të Fondit qeveritar. Mërgimtarët kur humbën punën minatorët ishin solidarizuar masovikisht duke tubuar ndihma për ata. Por, tani ishin krijuar rrethana krejt tjera. Punën e humbën dhunshëm, pothuajse të gjithë ish të punësuarit në ndërmarrjet e ndryshme si dhe në administratë. Tashmë ndihmat duhet të ishin të centralizuara dhe të mbikëqyrura zyrtarisht duke i financuar nevojtarët me prioritet.[/FONT][FONT=Georgia][/FONT]

[FONT=Georgia]Së dyti, profesor Gorani vinte në Gjermani gjithmonë nëpërmjet Zvicrës, madje i shoqëruar nga emra dhe fytyra shumë të dyshimta. Ata nuk paguanin as në Fondin e qeverisë dhe as në ndonjë fond humanitar. Ishin anarkistë dhe ashtu edhe si Serbia nuk i njihnin institucionet e Kosovës. Megjithatë, në nderim të profesor Goranit paguanin sallat dhe e prisnin si mysafir të lartë nga atdheu. Kjo është një e vërtetë e parë dhe e përjetuar edhe nga unë Xhafer Leci. Jo rrallë jemi provokuar nga shoqëruesit e profesor Goranit duke e lavdëruar në prezencën tonë në sallat e mbushura me mërgimtarë diktatorin Enver Hoxhën dhe regjimin e tij të urryer. Megjithëkëtë, për respekt të mysafirit, jemi përmbajtur.[/FONT][FONT=Georgia][/FONT]

[FONT=Georgia]Për të qenë "studimi historik" i Sheradinit sa më [/FONT]“[FONT=Georgia]gjithëpërfshirës[/FONT]”[FONT=Georgia] kundër Dr. I. Rugovës kanë kontribuar kryesisht dezertorët nga LDK-ja, duke e braktisur të djathtën progresive për t`u bërë sahanlëpirës në të majtën ekstreme. Dhe, kjo e majtë është përgatitur vite me radhë duke vjelë fonde dhe duke vënë gjoba bizneseve të ndryshme për të blerë mercenarë të shkolluar, të kalemit që të bardhën ta bëjnë të zezë.Njëri prej tyre, Milazim Krasniqi "gabimet" e vitit 1990 i denoncon në qershor të viti 2000! Ky është parimi dhe dinjiteti i këtij komunisti të maskuar, dikur në radhët e të djathtës tonë! Të këtij soji janë edhe disa biçim ministrash që u katapultuan me servilizëm, dikur në të djathtën dhe tani që humbën postet e pamerituara u kthyen për ta lëpirë grazhdin e ndotur komunist. Këta janë zvarranikë pa kurriz dhe pa fije morali kombëtar.[/FONT][FONT=Georgia][/FONT]

[FONT=Georgia]Një urrejtje dhe mllef të madh shfrynë Sheradini për inteligjencën e Kosovës. Këtu imiton idolin e tij Enver Hoxhën i cili duke mos mbaruar as edhe një semestër studimesh, nga inati ekzekutoi dhe burgosi disa gjenerata intelektualësh në Shqipëri! Po citojmë [/FONT]“[FONT=Georgia]historianin[/FONT]”[FONT=Georgia] Sh. Berisha: "Elita intelektuale shqiptare ishte vënë në shërbim të regjimit komunist(!)" Hedhja baltë mbi pjesë më vitale të kombit, inteligjencën e cila diti ta mbrojë për mrekulli qenien tonë kombëtare, është një dëshmi tjetër e punës "serioze" e "studimore" që bën Sh.Berisha në shkrim-kopjimet e tij shpifarake e denigruese. Një përgjithësim i tillë është pjellë vetëm e njeriut me defekte intelektuale.[/FONT][FONT=Georgia][/FONT]

[FONT=Georgia]Dilemat dhe polemikat shqiptare se kush e solli NATO-në në Kosovë nuk kanë të ndalur, por gjëja më e rëndësishme është çlirimi i Kosovës nga regjimi kriminal dhe hegjemonist i Beogradit, pra shpëtimi ynë nga shfarosja kolektive. Derisa Sheradini thotë se LDK-ja ishte kundër UÇK-së njëjtë sikur ata intelektualët si akademik R. Qosja, dr. A. Vinca e të tjerë, të cilët me deklarimet e tyre shkaktonin përçarje brenda forcave politike shqiptare. UÇK-ja nuk ishte ushtri private e askujt. Ajo ishte e popullit, atë e donim dhe e ndihmonim të gjithë fizikisht, materialisht dhe moralisht. Çdo ushtar ishte i dashur dhe i respektuar, sepse e kishte kapur pushkën për ta luftuar armikun shekullor. Disa tjerë thonë se masakra e Reçakut e solli Rambujen dhe NATO-në në Kosovë. Të tjerët thonë masakra e Jasharajve, dhe disa tjerë thonë Rugova, dhe kështu me radhë. [/FONT][FONT=Georgia][/FONT]

[FONT=Georgia]Më të zëshmit janë ata që thonë se UÇK-ja e solli NATO-n në Kosovë. Unë personalisht mendoj se të gjithë këta faktorë që i përmenda më lartë i kanë kontribuar ndërhyrjes të NATO-s në Kosovë. Meritat e UÇK-së janë të pa kontestueshme, ajo ishte forca më reale në terren e cila dhunës masakruese serbe filloi t[/FONT]’[FONT=Georgia]i përgjigjej me pushkë, pra UÇK ishte në mbrojte të popullit. Por roli dhe kontributi politik i dr. I. Rugovës dhe i LDK [/FONT]–[FONT=Georgia]së në gjithë këtë fitore të shqiptarëve ishte dhe mbetët i pazëvendësueshëm, ajo kishte njerëzit e vet në fronte të luftës dhe fronte tjera të cilët i kontribuonin luftës. Në këtë rast po përmend disa nga meritat e LDK-së, meqë kam qenë anëtar i saj dhe në rrjedhat e proceseve dhe zhvillimeve politike gjatë gjithë kësaj periudhe për të cilën po flasim.[/FONT]

Titulli: Të tjerët për Dr. Rugovën.
 

[FONT=Georgia]1. Në Stuttgart të Gjermanisë më 17-18 janar 1999 u mbajt konferenca e degëve të LDK-së për diasporë. Temë e kësaj konference ishte gjendja e vështirë në Kosovë, lufta gjenocidiale masakruese nga forcat serbe kundër shqiptarëve si dhe organizimi i luftës. Ishin pjesëmarrës të gjithë kryetarët e degëve, i ndjeri komandant S. Çekaj, ministri i financave mr. Isa Mustafa si dhe shumë mysafirë nga Kosova. Hafiz Gagica, kryetar i degës të LDK-së në Gjermani dhe koordinator i degëve tjera në diasporë, ishin të ftuar edhe përfaqësuesit e komunitetit izraelit për Gjermani, kryetari z. Ignjat Bubis i cili gjatë diskutimit të tij tha: [/FONT]“[FONT=Georgia]Unë do t`u shkruaj të gjitha qeverive të botës dhe organizatave qeveritare dhe jo qeveritare që në qendër të Evropës, në këtë rast në Kosovë, nuk guxon të këtë masakra siç bëri Hitleri me ne izraelitët. Dhe me të vërtetë Ignjat Bubis i shkroi dhe lajmëroi qeveritë botërore, sidomos atë të Amerikës, ku komuniteti izraelit atje ishte i fuqishëm.[/FONT][FONT=Georgia][/FONT]

[FONT=Georgia]2. Ataqë thoshin se Rugova po i sjell në Kosovë vëzhguesit ndërkombëtarë për t[/FONT]’[FONT=Georgia]i zbuluar grupet e armatosura shqiptare të cilat po luftojnë kundër ushtrisë serbe, e që Rugova i quajti [/FONT]“[FONT=Georgia]dorë e zgjatur e UDB-së[/FONT]”[FONT=Georgia]. S`ka dyshim se kjo deklaratë kërkon studim nga historianë, diplomatë, politikanë dhe studiues të pavarur. Ndoshta kemi nevojë edhe për ndihmë të studiuesve dhe ekspertëve të huaj. Kjo deklaratë e Presidentit Rugova nuk ka të bëjë asgjë me ushtarët e lirisë, por dihet se cilët ishin ata që gjatë tërë kohës së luftës në Kosovë flinin rehat në Tiranë dhe bënin pazare rreth Kosovës me F. Nanon dhe F. Klosin, për të cilët edhe sot mendojmë se janë në shërbim të politikave serbo-greke. Gjithashtu, bënin biznese të pista personale me paratë e mërgatës të vjela në emër të luftës duke blerë shtëpi dhe troje në Tiranë, Durrës dhe gjetiu për ta vazhduar këtë [/FONT]“[FONT=Georgia]biznes[/FONT]”[FONT=Georgia] edhe pas luftës në Kosovë me uzurpimin e pronave shoqërore, tashmë nën ombrellën e të ashtuquajturës "Qeveri e Përkohëshme" e përbërë nga dajallarët, kushërinjtë dhe miqtë.[/FONT][FONT=Georgia][/FONT]

[FONT=Georgia]3. Ata që thonë se Reçaku dhe miku i madh i shqiptarëve, Uliam Voker e sollën Rambujen dhe se Rambuje e solli NATO-n në Kosovë, atëherë lind pyetja: kush e solli Vokerin në Kosovë si vëzhgues me ata dy mijë njerëz të tjerë që i përmendëm më sipër? Askush tjetër veçse kërkesa e përsëritur e dr. Ibrahim Rugovës. Vetëm inatçorët budallenj mund ta mohojnë këtë të vërtetë absolute. Vetëm militantizmi komunist mohon çdo moral njerëzor, për të realizuar interesat e ngushta partiake. Por, kjo është e dështuar, meqenëse ngjarjet nuk janë zhvilluar shekuj më parë, por vetëm para një dekade dhe kur ekziston dokumentacioni përkatës si dhe njerëzit e gjallë dëshmitarë të kohës dhe këtyre ngjarjeve.[/FONT][FONT=Georgia][/FONT]

[FONT=Georgia]4. Kush e solli Zyrën amerikane në Prishtinë? Pa mëdyshje se është dr.Rugova. Dhe, është dashur mund e mençuri për ta ripërtëri miqësinë e vjetër me popullin e madh amerikan të cilën e pati dëmtuar shumë idhulli i enveristëve të Kosovës, lakeu Enver Hoxha.[/FONT][FONT=Georgia][/FONT]

[FONT=Georgia]5. Kush kërkonte që nga fillimi i viteve të `90-ta protektorat ndërkombëtar ushtarak dhe civil në Kosovë? Dr. Rugova apo jo? Një kuadër komunist mjaft destruktiv dikur në mërgim thoshte: "Ibrahim Rugova sillet që tetë vjet nëpër zyrat e Evropës dhe të Amerikës, nuk solli gjë konkrete. Nuk ka gjë prej kësaj politike." Kjo, pra ishte shkurtëpamësia dhe mëria patologjike e komunistëve të cilët, jo vetëm që nuk ndihmonin daljen nga rrethi i hekurt serbosllav, por e pengonin dhe sabotonin në mënyra të ndryshme çdo nismë të mbarë të njerëzve të mençur dhe të përkushtuar për liri dhe pavarësi, siç ishte vizionari dr. Ibrahim Rugova.[/FONT][FONT=Georgia][/FONT]

[FONT=Georgia]6. Pse qenë kritikuar zgjedhjet e viti 1998? Ishin ato një legjitimitet i opinionit të brendshëm dhe të jashtëm se ky vend ka zot shtëpie, apo jo? Me kënd do duhej të bisedonin aq shumë funksionarë dhe diplomatë të huaj të cilët atëbotë e vizitonin Kosovën, po qese Kosova nuk kishte udhëheqës-president legjitim etj.?[/FONT][FONT=Georgia][/FONT]

[FONT=Georgia]Edhe shumëçka ka për t[/FONT]’[FONT=Georgia]u thënë, sepse Kosova u gjend në mes dy zjarresh: të pushtuesit dhe vendorëve të cilët e gjakosën pamëshirshëm Kosovën. Vranë gjatë luftës dhe pas luftës, madje kuadro dhe luftëtarë të devotshëm për liri dhe pavarësi! Dhe, pse duheshin vrarë atdhetarët tanë?! E tmerrshme, vetëm për të marrë pushtetin dhunshëm, njësoj sikur komunistët dhe fashistët.
Nuk po flasë për shumë nga figurat e jetës politike të ideologjisë të Sheradinit. [/FONT][FONT=Georgia]
[/FONT][FONT=Georgia]Si për vrasjet, plagosjet, plaçkitjet, gjobitje,uzurpimet, se po t[/FONT]’[FONT=Georgia]i numëroja siç ka bërë Sheradini për Dr. I. Rugovën dhe disa bashkëveprimtarë të tij, atëherë do të më duhej ta shkruaj një libër të tërë.
I përmenda tri raste të rëndësishme për ta vërtetuar se kush e sabotonte luftën?
Vrasjen e Ministrit të Mbrojtjes kolonel A.Krasniqi, maltretimin e delegacionit të LDK-së dhe të partive tjera të cilët kishin shkuar në Shtab të UÇK-së për të biseduar për organizimin e luftës, etj, etj.

Ato fotografi të Rugovës me kriminelin Millosheviq në Beograd që vazhdimisht për disa vite rresht Sheradini i reklamon në faqen e tij të internetit nuk janë gjë tjetër përpos turpi i tij prej inkuizitori. E vërteta është se ato fotografi janë bërë disa vite më parë nga marrëveshja për arsim të cila janë shfaqë kur është marrë peng Rugova nga policia e kriminelit të Ballkanit Millosheviç, i cili e kishte aranzhuar atë takim të dhunshëm të Rugovës me të, dhe po mos të ndërhynte qeveria mike e Italisë bashkë me Papa Gjon Palin e [/FONT]–[FONT=Georgia]II-të, dr. I. Rugova kurrë më nuk do kthehej i gjallë në Kosovë.[/FONT][FONT=Georgia][/FONT]

[FONT=Georgia]Po të merresha edhe unë me shpifje si Sheradini, që është përpjekë të thotë diçka, për të mos thënë asgjë, dhe po të shkruaja unë për takimet e Hashim Thaçit me kompani, nga takimi i tij dhe Xh. Halitit me priftërinjtë serbë Artemije etj, në Graçanicë më 1999, si dhe tani për takimet tjera në vazhdim e sipër, do më duhej kohë e gjatë dhe shumë punë e madhe.

Sheradini dhe sheradinët si ky asnjëherë nuk e kanë njohur Rugovën si president të Kosovës, që d.m.th. se kanë qenë kundër vullnetit të shumicës së popullit shqiptar të Kosovës, dhe fundja as Serbia dhe as Rusia nuk e kanë njohur kurrë, ashtu siç nuk po e njohin as tani Kosovën e pavarur!
Ndërsa, kur u konvenon për të bërë ndonjë akuzë ndaj tij, atëherë ia njohin të gjitha postet që ka pasur dr. Rugova.[/FONT][FONT=Georgia]

[/FONT][FONT=Georgia]Sheradin Berishën e kam takuar 3 herë në tubime: në Ludwigsburg në klubin[/FONT]”[FONT=Georgia]Bardhoshë Gërvalla[/FONT]”[FONT=Georgia]në vitet 1990-ta në një tubim që zhvillohej në kuadër të intelektualëve shqiptarë për Gjermani, dhe në atë tubim pati marrë pjesë edhe ish i burgosuri politik Kadri Osmani. Pastaj, në Sindelfingen me 1998 në një mbledhje që zhvillohej në kuadër të LPK-së, ku u fol më së shumti për luftën, ku kërkova fjalën dhe ma dhanë ku dhe diskutova. Në Mannheim në dhjetor 1999, dhe për pos një përshëndetjeje asnjëherë me Sheradin Berishën nuk kemi biseduar për çështjenkombëtare. Asokohe nuk kam mundur ta marrë me mend se ky njeri mund të vjell kaq shumë helme kundër figurës më të madhe të shqiptarëve në historinë e re të Kosovës Dr. I .Rugovës. Pretendimin e madh që ka pasur për të shkruar një [/FONT]“[FONT=Georgia]studim historik[/FONT]”[FONT=Georgia] për historinë më të re të Kosovës është e qartë se bie ndesh me realitetin e ngjarjeve dhe aktorëve real të tyre, që në esencë i gjithë ky mundim i tij shpreh vetëm inatin dhe urrejtjen patologjike që Sh. B. ka kundër themeluesit të vërtetë të shtetit të Kosovës, dhe ai është gjeniu i letrave dhe politikës shqiptare i fundshekullit 20-të dr. Ibrahim Rugova. Pa marrë parasysh faktin se a e pranon këtë apo jo artikullshkruesi i pamfletit prej 19 kaptinash përplot me shpifje, trillime dhe xhelozi kundër arkitektit të pavarësisë së Kosovës, i cili me punën dhe veprën e tij ka hyrë përjetësisht në historinë mbarëkombëtare shqiptare.
Dhe për fund, tash me 1 nëntor 2009 me rastin e vizitës së ish Presidentit amerikan Bill Clinton në Prishtinë, u vërtetua edhe njëherë miqësia e madhe që kishte krijuar Dr. I. Rugova me liderët, qeverinë dhe popullin mik amerikan, falë të cilëve Kosova sot është shtet i pavarur dhe i njohur ndërkombëtarisht nga 63 vende të botës.

<!--[endif]-->[/FONT][COLOR=#000066][FONT=Georgia][/FONT][/COLOR]
[COLOR=#000066][/COLOR]
[COLOR=#000066][FONT=Georgia][B]Xhafer Leci[/B]
Gjermani,
Nëntor, 2009[/FONT][/COLOR]

Re: Të tjerët për Dr. Rugovën.
 

Mero Baze: Ibrahim Rugova iku. Me po aq qetësi sa përballoi gjithë betejat e paimagjinueshme politike dhe historike, përballoi dhe sëmundjen e qartë të tij. Aq të bukur tentoi ta bënte ikjen, sa shumë kush, nisur nga magjia politike e tij, filloi të besonte dhe tek magjia biologjike e mundjes së kancerit të mushkërive.

Për vite të tëra sa herë kam pas rastin ta takoj atë dhe t’i vizatoj si gazetarë miqtë dhe armiqtë e tij, më ka injoruar përshkrimin që i kanë bërë.

Nuk kam dëgjuar asnjëherë të pranojë dhe të shprehet për kundërshtarët për kritikët dhe ata që e sulmonin.

Nuk jetoi gjatë, por tashmë shikoj se dhe kaq pak jetë sa pati, i mjaftoi t’i bindte të gjithë se kishte të drejtë.

Iku gati pa asnjë armik, pa asnjë kundërshtar, pa asnjë rival dhe kam frikë, pa asnjë pasardhës.

Siç mund të ikte një i dërguar i zotit për shqiptarët.

Titulli: Të tjerët për Dr. Rugovën.
 

Personalitet e mdha kombtare qe e meritojn respektin e popullit her pas here e korigjojn te kaluren e tyre siq esht i madh Ismajl kadare edhe kerkojn falje --------------------------------------------------------------------------------------------


[LIST][*]Sonte në KTV mund të ndiqni: *** 17:40 Express *** 18:55 Marketing *** 19:00 LAJMET E MBRËMJES *** 19:40 Sporti në KTV *** 20:05 Pulsi *** 21:15 Serial: “ LALE ” epis. 207 *** 20:15 N’Darkë *** 22:20 Dokumentar: “Njerëzit dhe kujtimet flasin” *** 22:55 Marketing *** 23:00 Interaktiv ...
[/LIST]

[B]Kadare kërkon falje, Rugova kishte të drejtë[/B]

[IMG]http://www.koha.net/repository/images/f1_24kadare1372067297.jpg[/IMG]Publikuar: 24.06.2013 - 11:49Prishtinë, 24 qershor - Ai kishte kritikuar ashpër Ibrahim Rugovën në veprën e tij “Ra ky mort e u pamë”, por shumë vjet më vonë, shkrimtari i madh shqiptar me renome botërore, Ismail Kadare, e pranon se koha e ka dëshmuar se e drejta ishte në anën e Rugovës.

"Është e vërtetë që i kam kritikuar Rugovën dhe Demaçin. Ju tash mund të mendoni se unë do të them se kisha të drejtë me kritiken që i bëra Rugovës. Jo, koha e dëshmoi së e drejta ishte në anën e Ibrahim Rugovës. Unë e kisha kritikuar, kisha qenë i ashpër me të, ai më fali në takimin që kishim në shtëpinë e tij menjëherë pas luftës, ishte meritë e tij. Ai vdiq në paqe, ne u pajtuam, ishim miq“, kështu ka thënë Kadare javën e kaluar gjatë një pritjeje në Këln.

Ai së bashku me bashkëshorten e tij, shkrimtaren Helena Kadare, ishin ftuar me iniciativën e Luan Krasniqit së bashku me Asociacionin Shqiptar për Kulturë dhe Integrim.

Në një ambient të mbushur me shqiptarë, Kadare u pyet rreth raporteve të tij me Ibrahim Rugovën dhe Adem Demaçin. Duke iu drejtuar të pranishmëve ai dhe tha se autori i romanit “Krushqit janë ngrirë”, i cili me këtë libër, përmes botimeve në gjuhën angleze dhe frënge, i bëri të njohura në shkallë planetare, qysh në vitin 1983, kërkesat e studentëve për Republikën e Kosovës tha se “kishte qenë ëndrra ime ta takoj presidentin e Kosovës”.

Sa i përket Demaçit, Kadareja tha se ai e ka tepruar pa dyshim me kritikat ndaj tij, mirëpo Demaçi, megjithatë gaboi për Rambujenë, shkruan “Zëri”. Teksa pritej me kurreshtje nga të pranishmit të shpalosë qasjen e tij për gjendjen e shqiptarëve, ai që e kishte ftuar Luan Krasniqi në fjalën e tij, në shqip dhe në gjermanisht, tha se më lehtë e ka pasur në ring se të mbajë një fjalë para Kadaresë.

Megjithëse rrjedha e fjalës së tij brilante e dëshmoi të kundërtën, fjalët e tij e impresionuan jo vetëm publikun, por edhe vetë Kadarenë. Kampioni i dyfishtë europian foli për rrugën që e çoi atë deri te takimi i tij i parë me Kadarenë në Tiranë vitin e kaluar, në shënimin e 100-vjetorit të pavarësisë.

Fillimisht, tha ai, gjithçka pikënisjen e ka në Berlin, në takimin e tij në përvjetorin e dytë të shpalljes së pavarësisë me ambasadorin dr. Vilson Mirdita. Pasi mori serinë e veprave të tij në 20 vëllime, botim i “Onufrit“ të Tiranës, ai lexoi shumë vepra të shkrimtarit shqiptar, por libri “Mbi krimin në Ballkan“ ishte një lektyrë tronditëse për të.

Luan Krasniqi tha më tej se idetë dhe mendimet e Kadaresë vazhdimisht e përcjellin dhe se për të është një nder i madh që të bëjë diçka për veprën e tij. Luan Krasniqi i impresionuar nga Kadare ishte ai që e ndihmoi botimin në gjuhën gjermane të librit-intervistë të Ismail Kadaresë “Çlirimi i Serbisë prej Kosovës“, vitin që shkoi. (…)