Dardania.de - XHELOZIA, BURON NGA DASHURIA APO PARALAJMËRON FUNDIN E SAJ?

[FONT=Book Antiqua][U][COLOR=black][B]Spekter[/B][/COLOR][/U][/FONT][FONT=Book Antiqua]
[/FONT][FONT=Book Antiqua]
[FONT=Book Antiqua][COLOR=black][U]Eshtë komplekse dhe tregon ankthet tona arkaike. Sepse xhelozia nuk është një provë dashurie. Ajo tradhton një problem besimi në vetvete. Një zoom - për një pasion që është më shumë i ankthshëm sesa eksitues[/U]. Në librari mund të gjesh tituj nga më të ndryshëm: “Xhelozia, kënaqësi dhe mundim”, “Kurrë më xhelozë”, “Varësia dashurore”… Këtu mund të shtrojmë një pyetje: mund të trembemi se mos humbasim atë që kemi vendosur që ta posedojmë? Me sa duket po... “[/COLOR][/FONT][COLOR=#333333]

[COLOR=black][FONT=Book Antiqua][U]Eshtë logjike-konfirmon François-Xavier Poudat, që merret me çështjet e çifteve. Martesa nuk është më institucion, duke braktisur idenë e një kontrate përjetë, çifti mundohet të krijojë një kontratë të parakohshme. Ankthi është i vazhdueshëm. Marrëdhënia vërtitet mes mbikonsumimin e partnerëve dhe pavarësisë së tjetrit-ku xhelozia është një lloj shfaqjeje”.[/U] Damien Guyonnet flet për një epokë paranojake. Sipas tij, në mungesë të modelit dhe të sigurisë, janë fantazmat që na udhëheqin. [/FONT]

[FONT=Book Antiqua]Tjetri, [U]qoftë bashkëshorti apo personi që kemi vendosur të ndajmë jetën, kthehet lehtësisht në kërcënim[/U]. [U]Skenaret qesharake Dashuria mund të bëhet e çmendur, në kuptimin kur na zhyt në gjendje që kanë një kufi – jashtë vetvetes-. Nëse të gjithë jemi të shqetësuar kur imagjinojmë ikjen e njeriut që duam, disa syresh zhyten një një delir interpretues paranojak. [/U][/FONT]

[FONT=Book Antiqua]Madje duke mos pasur asnjë hije dyshimi për të krijuar një skenar qesharak. Për psikanalisten [U]Sophie Cadalen[/U], autore e një libri për çiftet, [U]thotë se xhelozia nuk ka shumë lidhje me dashurinë[/U]. “Personi që është xheloz duhet të mbështetet në vetvete. Ajo që e tmerron është një lloj dëshire që nuk e kanalizon dot, kërcënimi i një energjie që e ka në thellësi, brenda vetes ... të cilën e projekton te tjetri. E thënë ndryshe, [U]është personi xheloz, ai që ka tendenca për të tradhtuar apo dëshira të çuditshme”. [/U][/FONT]

[FONT=Book Antiqua]Ndërsa psikanalistja Marcianne Blévis autore e “[U]Xhelozia, kënaqësi dhe mundim[/U]”, kjo simptomë duket më komplekse. Duhet që të na shtyjë ta eksplorojmë edhe më shumë historinë tonë, para lindjes së një vëllai apo motre më të vogël. “Në fillim ka një situatë pasigurie. Për shembull: një fëmijë i vogël që ndodhet përballë një situate ndarjeje. Aureola e mirësisë që e lidhte me nënën e tij, shkatërrohet menjëherë. [/FONT]
[FONT=Book Antiqua]Nëna që nuk e përkëdhel më, të afërt që në mënyrë të pavetëdijshëm nuk i japin atij vendin e mëparshëm. Në një moment të caktuar dallon se i shkëputet një gjë nga vetja”. Një ndjenjë që sipas psikanalistes do të mbetet si një dhimbje e vogël, një valë e zezë e ngelur pezull mbi të, një kërcënim. Një plagë narcistike “Kur vjen momenti për të krijuar një çift, që në fillim i kujton atij një marrëdhënie të parë nënë-fëmijë, ky ankth braktisjeje, humbjeje, mungese, mund të shfaqet sërish. [/FONT]

[FONT=Book Antiqua][U]Xhelozia është një “sëmundje e shtrembërimit”, tregues i një vështirësie për tu ndarë nga tjetri, që shfaqet edhe në ndarjen arkaike dhe brutale që ndodh me nënën”. Kjo situatë fillestare që përjetohet në fëmijërinë e hershme mund të sjellë një “plagë narcistike” që çdo person që është xheloz do të mundohet ta rregullojë në marrëdhëniet me personin e zemrës që konsiderohet “si njeriu që do të mbyllë të çarat”. Prej nga vjen edhe dëshira për ta afruar tjetrin. “Xhelozia është një formë varësie, si bulimia apo toksikomania.Sepse ajo vjen për të na mbushur boshin të pushtojë psikikën, njësoj si çdo lloj droge. Jemi nën hijen e tjetrit”,- thotë François-Xavier Poudat[/U]. [/FONT]

[FONT=Book Antiqua]Ngandonjëherë një njeri xheloz është i pushtuar nga një fantazim: ish-i dashuri, i harruar prej kohësh apo një rival imagjinar: “Ky konkurrent është i shpikur. Në të njëjtën kohë i dashuruar dhe i urryer. Ai i ka të gjitha cilësitë, pikërisht ato cilësi të cilat nuk i kemi”,- thotë Marcianne Blevis. Ashtu si çdo person xheloz vuan nga një mungesë vlerësimi për veten ai kërkon në mënyrë të pavullnetshme, “patericë”, pranë rivalit. “Frojdi flet për ndjenjat e homoseksualitetit përkarshi një rivali.[/FONT]

[FONT=Book Antiqua]Personi që është xheloz kërkon në veten e tij një “njohje homoseksuale”, konfirmimi i një identiteti seksual që atij i duket si defekt”. [U]Edhe pse torturuese, xhelozia është një kënaqësi. “Xhelozia mund të jetë e këndshme, sepse lejon që të evitosh hijet e një rutine të jetës në çift”, shpjegon Marcianne Blévis[/U]. [B]Rivali i shpikur Xhelozia[/B] [U]shtyn erotizmin, mbështet dëshirën? Të gjitha çiftet kanë nevojë për një lloj ndjelljeje, që na kujton se jo gjithçka mund ta kemi dhe se tundimet ekzistojnë.[/U] Sociologu Jean-Claude Kauffmann në librin “Trupi i femrës, nën vëzhgimin e burrit” mbështetet në reagimin e meshkujve kur shohin gjoksin nudo të grave të tyre kur janë në plazh. Xheloz apo jo? “Meshkujt 20-vjeçarë në fillim të lidhjes nuk mendojnë se të dashurat e tyre mund të shohin edhe më tutje... Ndërsa në moshën 40-vjeçare nuk janë edhe aq shumë të bindur. Kështu nis edhe loja e vëzhgimeve, kur burra të tjerë ushqejnë marrëdhënien në çift”,- thotë sociologu. A nuk është pikërisht kjo ideja e shkëmbimit, kaq e përhapur tek çiftet pseudoliberalë? “Në fakt, thotë Sophie Cadalen, shkëmbimi lejon që të kufizosh një njeri dhe të menaxhosh xhelozinë tënde. Duke iu dhënë kësaj praktike, kontrollojmë seksualitetin e tjetrit dhe e mbyllim në një “burg të praruar”. Deri në momentin kur rivali i shpikur bëhet mjaftueshëm i fuqishëm dhe i pranishëm për ta shtyrë xhelozin në një dhimbje të llahtarshme. [/FONT]
[FONT=Book Antiqua]“Në këto raste, rivali shndërrohet në një person që “mbush” këtë horizont lirie, një pjesë të papritur, “një dëshirë që qarkullon” mes çiftit. Sërish gjendemi të burgosur, të mbytur në dhimbje”,- shpjegon Sophie Cadalen. Pa folur për rastin kur bashkëshorti shtyhet derisa e hedh në krahët e dikujt tjetër, duke i thënë vetes “kisha të drejtë”.... Në këtë mënyrë, psikanalisti mund të ndihmojë xhelozin që ti vendosë fjalët dhe ngjarjet në një moment të kaluar, për të identifikuar “atë re të errët”, ajo pasiguri e fillimit, “mungesa e tjetrit” nuk na lejon që të jemi të lirë. [/FONT]
[FONT=Book Antiqua]Mes gjithë “viktimave” të mundshme, një vogëlushe “që nuk ka mundësi të shfaqë feminilitetin” nga frika e së jëmës, një tjetër që vuan mungesën e një babai, që nuk mundi ta kishte pranë, ... “Një nga pacientet e mia gërmonte nëpër xhepat e burrit të saj derisa iu kthye në sëmundje. Në të vërtetë ajo kërkonte që të hynte në një univers mashkullor që ajo nuk e njihte dhe mbi të cilin ajo vetëm fantazonte”,- shpjegon Marcianne Blévis. Për një gjë duhet të sigurohemi: ka dhe më keq se sa të jesh xheloz: të mos e provosh asnjëherë xhelozinë. “Një nga pacientët e mi, bënte lavde se në moshën 45-vjeçare nuk e kishte ndjenjën e posesivitetit. [/FONT]

[FONT=Book Antiqua]Ai praktikonte shkëmbimin, duke i detyruar femrat e jetës së tij që të hidheshin në krah të burrave të tjerë. Në fakt gjatë jetës së tij ai nuk kishte pasur një vlerësim të mirë për veten, duke i mbushur mendjen vetes se nuk ishte asgjë. Kur ky njeri e gjeti veten, ai zbuloi edhe një formë normale të xhelozisë. Kështu ai rinisi të jetonte ....”, përfundon Marcianne Blévis. [/FONT]

[FONT=Book Antiqua]Marrë nga Le Figaro [/FONT]
[/COLOR][FONT=Book Antiqua][COLOR=black]Përktheu: Aida Harka[/COLOR] [/FONT][/COLOR][/FONT]