Ndodh qė njeriu tė gjendet para ndonjė problemi, sidomos kur mundohet tė zbėrthejė ndonjė prej tyre. Has nė disa pengesa nė tė cilat njeriu ndalet i harlisur; nuk di se si ti tejkalojė ato. Nė atė rast njeriu ndjen njė fuqi tė fshehtė e cila e shpien nė rrugėn e mirė. Pėrkundėr asaj qė nė atė rrugė paraqiten njėherit edhe pengesa tė arsyeshme. Ajo fuqi i tregon njeriut rrugėn e sė keqės, prej saj edhe e largon. Edhe pse gjatė asaj rruge has nė dobi tė cilat i interesojnė atij. Kur njeriu e pėrmban kėtė fuqi arrinė qetėsi tė plotė shpirtėrore, ndėrsa kur largohet prej saj ndihet i shqetėsuar dhe i humbur.
Kjo fuqi, e fshehtė buron nga vetė qenia e tij, e cila ia tregon njeriut tė mirėn dhe tė keqėn, vazhdon duke vepruar mirė dhe duke mos vepruar keq, kjo fuqi ėshtė ajo tė cilėn ne e quajmė durim. Pra, ndėrgjegja ėshtė: Fuqi e brendshme e njeriut e cila urdhėron nė tė mira dhe ndalon nga tė kėqiat.
|