[Psikologu]

Fatime (Tima) Ukë Sadiku, së bashku me të gjithë fëmijtë ishte mbështetur tek miqtë e familjes dhe shokët e Sadik Ramës, si në Kralanë, Kpuzë, Llaush, Korish, etj., vende, sepse lypeshin për internim nga forcat fashiste. Thuhej se edhe Uka kishte marrë një plagë në shpatullën e djathtë dhe nga ai moment ishte strehuar në Mitrovicë, që ishte nën okupimin e gjermanëve. Karabinierët italianë, në shenjë hakmarrje, të nesërmen pushkatuan Gjokë Marlekun në derën e shtëpisë së tij. Uka qëndron në Mitrovicë, gjer në kapitullimin e Italisë fashiste, më 9 shtator 1943.
Kur u kthye nga Mitrovica, e emërojnë nënprefekt në Rahovec, detyrë e cila i dha mundësi Ukë Sadikut të organizojë forcat kryengritëse në mbrojtje të tokave shqiptare nga serbët e malazezët. Rahoveci ishte qyteti i fundit që ra në duart e komunistëve.
Me largimin e gjermanëve nga Kosova, vedin e goditi mortaja sllavo-komuniste e shqiptare, që ishin betuar në parrullën mashtruese komuniste " vllazërin-bashkim". Nacionalistët kishin bërë përgatitjet e duhuara për t’i përballuar hordhitë komuniste. Ukë Sadiku, Qazim Bajraktari me shumë kryengritës kishin zënë zonat rreth Rahovcit e Përdrinit, Mulla Kadriu vepronte në krahinën e Gjilanit, Adem Voca në Mitrovicë e Shalë Bajgorës, Ndue Përlleshi në Lugun e Drinit dhe Anën e Dushkajës, Sali Rama i Rugovës vepronte gjer në Pejë. Jehonë rezistëncës, i jep dezertimi i Shaban Polluzhës nga radhët partizane, ku, me 10.000 kryengritës, kishin filluar luftën në Tërstenik të Drenicës. Në këtë rrethim ishte edhe Ukë Sadiku me forcat e tij. Aty atë e emërojnë nënkomandant, i cili ndihmoi Shtabin e Përgjithshëm të luftës.
Më 14 shkurt të 1945 u zhvillua ndeshja e parë midis brigadave komuniste dhe çetës së nacionalistëve në majë të Çiçavicës, ku u zhvilluan perpjekje e luftime të përgjakshme e cila vijoi deri në fund të muajit mars. Lufta e Drenicës zgjati rreth dy muaj dhe i dha grusht të rëndë armikut, duke lënë shumë të vrarë në fushën e betejës, derisa u shpartalluan më 20-21 shkurt 1945. Në fillim qeveria zyrtare komuniste e Beogradit nuk i dha rëndësi kësaj kryengritje të Drenicës dhe "mendoj", se ky zjarr i rezistencës shqiptare mund të shuhet shumë shpejt, mbasi ishte një rebelizëm sporadik. Por në të vërtetë, jugosllavët kishin gabuar, sepse të gjithë forcat e armatosura të tyre me armatime të mëdha, filluan të shkatërrohen njëra pas tjetrës.
Pas dështimit të luftës së Drenicës, Kuvendi i Dobërdolit pati rëndësi, për organizimin e forcave nacionaliste. Kuvendi, u mbajt më 4-5 gusht 1945 në Llugën e Dan Pjetrit. Aty u mblodhën 2000 luftarë e prijës çetash të rajoneve të ndryshme nga Kosova, Shqipëria e Veriut, Sanxhaku dhe Rozhaja. Kuvendin e hapi Ukë Sadiku, i cili i dha fjalën Prof. Ymer Berishës. Procesverbalin e mbajti Marije Shllaku. Komandant u zgjodh njëzëri Ukë Sadiku, ndërsa udhëheqës politik u zgjodh unanimisht prof.Ymer Berisha. Po ashtu u zgjodhën komisarët e çetave kryengritëse, sipas territoreve dhe e tërë Kosova u nda në 12 sektorë luftarakë. Ata u quajtën "dymbëdhjetë këshillat". Pas Kuvendit të Dobërdolit, u bënë shumë takime me popullatën e vendit për organizimin dhe mobilizimin rreth organizatës "Besa Kombëtare".
Ukë Sadiku, Qazim Bajraktari, Ndue Përlleshi e Prof.Ymer Berisha, u nisën për një mbledhje të përbashkët me krerët e Shqipërisë së Veriut, diku në Malin e Pashtrikut.