[Dilaver]

Rrënjet psikologjike të paragjykimeve për seksin më të ndieshëm i gjejmë në mitologji, gojëdhëna e fjalë të urta popullore.
Parafytyrimi të cilin e ofrojnë fjalët e urta popullore tregojnë se gruaja është djallë, e pafrenuar, e keqe, dinake, e marrë, e pabesë etj.
Në kulturën patriarkale me shekuj ka mbreteruar qëndrim negativ për femra.
”Gruaja është e keqe, hakmarrëse”.
”Jo vetëm se është e keqe por ajo është në njifar mënyre burim i të gjitha të kqijave”.
”Të gjitha të kqijat kanë ardhë nga gruaja” .
”Nga gruaja e keqe, nuk ka të keqe më të madhe në botë”.
”Gjarpnusha e gruaja janë e njejta gjë”.
Krahasimi i gruas me gjarpnushën është edhe një ”dëshmi” që gruaja është e lidhur me botën djallëzore, sepse edhe gjarpnusha është simbol e gjindet në komplot me atë botë.

”Gruaja është djall më i madh se edhe vet djalli”.
Këtu arrin kulminacioni i paraqitjes negative të gruas.
”Mos i beso gruas së ndryshon si hëna”.
Edhe ky krahasim i gruas me hënen sugjeron në njifar mënyre ”lidhjen” me atë ¨që është satanike.

”Mos i beso gruas as kur është e vdekur”.

Në gojëdhënat popullore fotografia e gruas kryesisht është me ngjyra të erreta. E vetmja pikë pozitive është paraqitja e gruas si nënë.
Pasqyrimi më i papërshtatshëm apo më i errët është prezentimi i gruas si bashkëshorte: “Atë çka djalli nuk arrin, gruaja e keqe ia mundëson”
Fjalët e urta popullore sugjerojnë që me gra duhet me qen i ashpër, i kujdeshëm, duke pas parasysh se janë dinake, djallëzore, tradhtare etj. Posaqerisht duhet pas kujdes me gra të bukura.