[Psikologu]

Konsulli austro-hungarez nga ana e tij, i shkruan qeverisë së Vienës: “…Mbrojtja e Mirditës do të jetë shumë e dobishme për prestigjin tonë në Shqipëri…”. Orvatjet e kësaj diplomacie nuk gjetën mbështetje në popullin e thjeshtë të Mirditës. Ai kishte rrokur armët për të mbrojtur trojet e veta nga reformat centralizuese osmane, synimet e Fuqive të Mëdha dhe të Dinastive shoviniste të ballkanit. “Mirditasit-siç shpreheshin vetë diplomatët e huaj,- i urrejnë njëlloj si turqit dhe sllavët e grekët…”. Edhe në këto vite, populli i Mirditës, me rezistencën e tij po i shërbente me vendosmëri çështjes shqiptare, që u shtrua për zgjidhje në Prizren. Lufta e tyre qe një mesazh për Fuqitë e Mëdha se lufta e nisur nuk bëhej vetëm kundrë Turqisë, por edhe kundër synimeve të tyre.