[jonuzi]

mirëpo a ishte kjo zgjidhja, jo nuk ishte, ai donte t’ia bënte të qartë asaj se nuk ishte si gjithë të tjerët, e donte dhe kjo dashuri nuk meritonte të priste gjatë, nuk meritonte që të maltretohej duke e pyetur veten me dhjetëra herë në ditë se çfarë vallë mendonte ajo. Nuk donte të jetonte në pritje dhe as që dëshironte që dikujt t’i shkaktonte ndonjë lëndim, ajo duhej të fliste me të dhe të kuptonin njëri tjetrin, sepse ............
Tash nga ai takim kishin kaluar disa ditë, ndjente se ishte shumë i shqetësuar dhe duhet të bisedonte patjetër me atë,
Këtë letër ai vendosi t’ia dërgoj asaj, që ta lexon dhe të kupton, se çka në të vërtet ai mendon për atë, kurse ajo nëse edhe më tutje dëshironte ta sfidonte, ok, nuk kishte çka të bënte veçse të rrinte e të prissssssssssssssteeeeeeeee


Ai e dinte që të kupton drejt, duhet patjetër të harron diçka, ngase në çdo moment atë që e shihte nuk ishte edhe ajo që e ndjente, ai shkruante në ditarin e tij “ndoshta ndonjëherë meriton të ndalesh dhe të mendosh edhe për gjëra të që nuk të preukopojnë ..............”

***************

10 dhjetor

Kurrë nuk kishte abuzuar dhe as që i shkonte ndërmend që të abuzonte duke shfrytëzuar pozitën e tij, thjesht nuk donte që mirëbesimi i të tjerëve të keqpërdoret nga ai, thoshte se të tjerët le të bëjnë si të duan , mirëpo e shihte se kishte probleme në këtë drejtim me të tjerët, veçanërisht me shokun e tij, i cili pa fije mëshire mundohej ta shfrytëzonte këtë, gjë për të cilat shpesh herë kohëve të fundit kishin pasur dhe po kanë probleme.
Ajo sot ishte në festimin e ditëlindjes së tij, si zakonisht ajo dukej po e njëjta, thuajse nuk kishte ndodhur asgjë, i foli me plotë kuptimin e fjalës si çdo herë dhe ai më pas vazhdoi me detyrat që kishte, gjatë