[rafet llapjani]

Postimi origjinal është bërë nga Idila

Ishte fundjavë ditë pranvere me Diell. Tek udhëtoja me veturë nëpër autoudhë (autostradë), një veturë me ngjyrë të zezë ishte parkuar në qoshe të rrugës ndërsa zotëriu (duhej të ishte rreth të dyzetave) stoponte veturat një pas një në pikë të vapës!

...ndalova, u rreshtova para veturës së tij dhe prita të dëgjoj se ç`në zor ishte katandisur i gjori mes autoudhës...

S`kaloi as një min. ai u afrua dhe fillon të ankohet se kishte gruan dhe fëmijët në veturë. Vinte nga Anglia, kalonte nëpër Zvicër dhe tani që të shkonte në Gjermani tek i ati i nevojiteshin para për ta furnizuar veturën me benzin. Dola nga vetura për t`u siguruar nëse vërtet kishte familjen... u afrova dhe c`të shoh, një grua e mbuluar me perçë dhe dy fëmijë të vegjël të pafajshëm pritnin ndihmë....

Iu drejtova zotëriut duke e qortuar se pa para nuk mirret gjithë kjo rrugë....
-Është festë tha dhe askund nuk mund të nxjerr para pasi që nuk punohet sot.....filloi me lutjet e tij...All-llah, All-llah e ku ta di se çfarë thoshte...
E po u binda se qenka njeri besimtar thashë, njeri i Zotit, gjatë lutjes filloi të nxjerrë dhe orën e dorës të ma japë për para....

Sa të duhen e pyeta! -Sa të doni tha, veç sa të arrij tek im atë dhe do t`ua shpërblej dyfish, ai është shumë i pasur ka Ofiçinën e tij....

I afrova 200 Fr pa asgjë në shkëmbim sepse tepër i besova. I refuzoi! -Pak janë tha ....

...shikoj gruan dhe fëmijët....vapë e madhe....ndjej keqardhje....


Dhe tani të dashur miç/mikesha, më intereson të di si do të vepronit ju po t`u rastiste diçka e tillë?!

(dhe një gjë nuk isha vetëm në veturën time... sepse po të isha vetëm s`do të kisha guximin t`u ndalohesha të panjohurëve)

Se si veprova më tutje do të ua tregoj më vonë...

Por më parë të dëgjojmë reagimin tuaj....

Idila motrushe per mendimin tim mu ashtu edhe une kisha veprue pa mar parasysh se si dote jet puna ati njeriut ,vetem nje kisha per te shtuar ne vendlindje me ka ndodh, dhe saher qe shkoj tek ata qe dalin lypin gjith ju ofroj lek ne ate mundsin time sa kam keshtu mue njeher me pat ndodh ne vendlindje isha me vallun ne prishtin ne nje kafene dhe u avyt nje plak edhe shtreu dore dhe me tha pash zoti qe keni zot mbi krye ma jen naj lek se nuk kan nipat e mesat qka me hanger besom qe mu nderpre edhe ajo makijeato qe kesh tue pie une edhe pa u mendu ja dhash lek kur shkoj me tha vallau pse bre i hupt ja dhe i thash vllau qysh bre pse pash zotin a sju vjen marre nje palk me lyp e ju ase qe mos me kthye kryt kah ajo me tha vlla o ti se din qe ajo e ka shpin ne tre kat une pa njo pa dy ju ktheva vllau thash o vlla qysh bre po thue ashtu kur bre ke pa femer ose(plak) shqiptari tu lyp pastaj ithash vallaut nuk jena shkue ne ate mase si ajo plak se ishe dal me lyp edhe kishe than aka ma ,per mos te zgjatur mashum une kam nje bindje pa mar parasysh se qysh e qet njeriu vehten ne keto pozita jam gjith i gatshum te jap aqe sa kam mundsi.