[4peace]

Postimi origjinal është bërë nga panta_rhei

-..., a po të duket bre edhe ty që diqysh kohëve të fundit njerëzit po sillen sikur me e dijtë që bota është në të sosur?
Nuk po e kanë fort gajle për fytyrë, nuk e kanë gajle për moral... nuk lodhen fort për pasojat e veprimeve të tyre... nuk brengosen fort për pasojat e fjalëve që flasin... nuk e kanë gajle fort nëse hyjnë borgj... nuk e shohin të arsyeshme të zgjedhin njerëzit nëse janë shokë të mirë e të ndershëm, ose nëse janë të pandershëm... besnikë a jobesnikë... nuk ju bën përshtypje fort përkushtimi ndaj familjes, prindërve... nuk lodhen fort me kënd shoqërohen, as me kënd dashurohen, as se me kënd martohen...
Kryesisht, njerëzit po jetojnë "sot për nesër"... pa të ardhme. Ose, nuk ju intereson fort të kujdesen se si do të jetojnë në të ardhmen e vet - mbi çfarë baze?

...këto ishin fjalët e mikut.
Personalisht, tentova që këtë reflektimin e mikut tim, ta kufizoj vetëm brenda shoqërisë shqiptare. Thënë të drejtën, në këtë kontekst, nuk m'u duk fort i pabazë konkludimi i tij. (Pa teprim, m'u duk edhe i arsyeshëm)

Edhepse konkludimi i mikut se "njerëzit po sillen sikur të jenë të vetëdijshëm se bota është së shpejti në të sosur", m'u duk i ekzagjeruar, dhe paksa i fryrë... mendoj se sjelljet e njerëzve (tanë sidomos), megjithatë tregojnë se, nëse jo bota, diçka është në të sosur në këtë shoqëri(?!)

Mjaft bukur e paska reflektuar (përshkruar) gjendjen e sotme ai miku yt.
Ne, vërtet, edhe më heret kemi jetuar "sot për nesër" por me një dallim të madh nga sot.
Sot njerëzit hyjnë borxh për kumar, për bastore...e qebesa edhe për bizllese (biznese) nga më të dyshimtat, pëkundër asaj që më herët njrëzit hynin në borxh kryesisht nga nevoja: për ushqim, ngritje shtëpie apo dasëm.
Ishim me një shok (i cili gjithashtu jeton në vendlindje) në një shitore dhe, siç ishim duke biseduar (rreth një pune që kishin në atë dyqan) hyri një njeri, bleu diçka dhe iku pa e përshëndetë asnjërin nga ne. Pasi doli, ky shoku po më thot: "A e pe këtë që posa doli"? "Po", i thash unë, " e kush ishte ai?", e pyeta. "Ky", m'u përgjigj ai, "në besim të një shokut tim m'i ka marrë (hiq më shumë e hiq më pak se) 12.000 € hua. E tash as s'don të më njohë."

Raste si ky ka me qinda tek ne. T'i marrin lekët e nuk të njohin, sepse atë hua me siguri e kanë djegur diku, kështuqë s'ka as gjasa minimale për t'i kthyer ato. Sa ka ra morali tek ne e tregon si shembulli im ashtu edhe i phanta-rei.

Me siguri që një gjendje e tillë tregon se diçka është në të sosur e sipër. Pyetja është: Edhe sa do të zgjasë kështu?!


***