[Murgesha]

Unë dhe ti!

Unë s`të njoha, asnjëher
Po në mendje të kam, çdo her
Ti më la në mëshir fati, dikur
E unë s`tu hidhërova, kurr.

Ti më njeh e më don
Në gjoksin tim, gjithë pushon
Ta dua, atë shtat si selvi
Krenohem për tënden, bukuri

Unë Ty shumë, do të të doja
Mallshëm, do të përqafoja
Për gëzim a hidhërim,
Tek ti, do t`kërkoja mësim

Ti për çdo hall, më ke mua
Çdo herë të këshilloj a ndihmoj
Saherë, kokën ta ledhatoj
Çdo brengë, shpirti e harroj

Kur takova atë, që më turbulloi mendjen
Nuk dija, si ta qetësoj zemrën
Nuk kisha kujt ti flas a tregoj
Kam një djalë që e dashuroj

Kur pash, që të humbi qetësia
Vinte nata, e ti nuk doje të flije
Kur tërë kohën, rrotull më vije
Kuptova se ke ra në dashuri


Erdhi dita të ndahem nga familja
Të martohem me dashurinë time
Kur po dilja nga dera e shtëpisë
Pë ty ktheva kokën pas o nëna ime

Ditën, kur krushq do vijnë me të marr
Ti do të dukesh, si një princesh e rrallë
Gëzim të madh do ketë zemra ime
Që jam aty, me të dëshiru fat bija ime.