[elvio]

Sikur ky kurmi im të ish mendim,

S’do kish largësi që të më priste rrugën,

Përmes hapësirës si një vetëtimë

Drejt teje do ta kisha çarë udhën.



S'prish punë dhe sikur të jem atëherë

Larg teje, dhe në fund të botës qoftë,

Kapton mendimi tokë e det si erë

Dhe vjen tek ti posa më shkrep në kokë.



Më vret mendimi që nuk jam mendim

Dhe nuk vij dot atje ku ti ke shkuar,

Çfarë më sjellë koha pres me pikëllim,

Sepse me ujë e baltë jam gatuar.



Por uji e balta lotë më dërgojnë,

Të dy me brengë shpirtin ma helmojnë.