[Arb]

BARTJA E SHAMIVE - ROBËRIM I FËMIJËVE


Populli shqiptar, përveç ca elementëve të kuzhinës, nuk ka asgjë të përbashkët me orientalizmin lindor. I tëri është i drejtuar nga bota oksidentale, perëndimore. Dhe, kjo, tashmë, është dëshmuar, thënë e rithënë. Dr. Rugova ka bërë atë ndërhyrjen e nevojshme dhe shkencore, në shpjegimin e raporteve të shqiptarëve në mes Lindjes dhe të Perëndimit, duke përparësuar të dytin. Kjo dëshmohet në serinë e dokumentacionit kohor.

Bartja e shamisë në shkolla, në vende publike e kudo tjetër, është anakronike për kohën. Një kërkesë e tillë është ta bëjsh Kosovën Afganistan të Bin La Denit dhe të dhëndërit të tij kryetar-kriminel, Mulla Omarit. Këta xhahilë e katilë të haremeve islame, kulmuan në krimin e tyre me mbylljen e dyerëve të shkollave për fëmijtë-vajza, duke i kthyer në shekujt e hershëm të skllavërisë.

Bashksia Islame dhe Lëvizja "Bashkohu", në rastin e shamive, thirret në të drejtat e njeriut! Ç`hipokrizi e turpshme! Detyrimin për mbulesë të kokës, dënimin me elementin e parë të skllavërisë, e quajnë të drejtë, liri! Ironi e cinizëm i skajshëm i mendësive të mykura islame, talebane.

Bota e lirë dhe bashkëkohore ka përcaktuar një limit moshe, deri kur fëmija duhet të jetë nën përkujdesjen e prindëve dhe për çdo gjë duhet të firmosë prindi. Dhe, kjo kohë shtrihet nga lindja e deri në ditën që mbushë 18 vjet. Përgjatë kësaj kohe është studjuar dhe konkluduar se fëmija nuk e ka pjekurinë e nevojshme për të marrë vendime të pavarura, pa konsultuar prindërit ose, në mungesë të tyre, tutorin, i cili caktohet me vendim gjykate.

Rasti i Prekazit, i 5 majit 1998, ku u sakrifikuan dhe u masakruan, gjakftohtësisht dhe kriminalisht, gra dhe fëmijë të pambrojtur, demanton bindshëm panagjerikët e pacipshëm, bile edhe kriminal, të cilët, për interesat e tyre meskine, inatçore, karrieriste e pushtetare, masakrën e dhimbshme, të trishtme dhe tmerruese të Prekazit, cinikisht e paturpësisht, e trajtojnë si betejë, luftë, madje epope!!!

Edhepse kanë kaluar 13 vjet nga masakra e Prekazit, propaganda e shpëlarë majtiste tallet e përtallet me viktimat e familjes Jashari. Tellallet e kësaj zhurme shurdhuese asnjëherë nuk e ndanë Adem Jasharin si kryeçetanik të Drenicës, me Adem Jasharin e ngujuar në shtëpi, në mesin e familjes, kryesisht, gra dhe fëmijë. Femra në Kosovë është po aq e pafuqishme, sa edhe fëmija, sepse vazhdon skllavëria kanunore, me pak përjashtime në qytete. Edhe nëse një grua-nënë pranon të vdes krah burrit të saj, ajo kurrë, madje në asnjë rrethanë, nuk aprovon vdekjen e krijesës të saj - fëmijës. Pikërisht për këtë bota e qytetëruar do të gjykonte ndryshe edhe për vet figurën e Adem Jasharit. Është e drejtë e prindërve të lindin fëmijë, por ligja nuk u jep të drejtë, madje i ndëshkon rëndë, nëse ata janë autorë ose shkaktarë të vdekjes të fëmijëve të tyre, sepse ata, tashmë, janë më shumë se fëmijtë e tyre, janë qytetarë të një shteti.

Rrjedhimisht, si në rastin e parë, ashtu edhe në rastin e dytë, kemi një shkelje të pamëshirshme të të drejtave dhe të lirive të njeriut, në veçanti, të njeriut të pambrojtur, siç është fëmija dhe gruaja. Çfarëdo trajtimi ndryshe i rasteve në fjalë, do të ishte hipokrizi dhe demagogji e kulluar.

Kushdo që ka pasur, ose ende ka, vajzë në shtëpi, e cila, padyshim, përbën stolinë e parë të familjes, ka vënë re se një pjesë, jo të pakët, të kohës, ia kushton krehjes dhe rregullimit të flokëve. Imagjinoni, qoftë edhe vetëm për një çast, mbulesën me shami të flokëve, të kokës të fëmijës-vajzë, pse kështu dashka mendja e mykur, mendja boshe, mendja islamike - talebane e prindit të saj! Kundër kësaj race shkretëtirash, shoqëria e civilizuar duhet të ushtrojë kontroll të vazhdueshëm dhe duhet të ndërhyjë, jo vetëm për sjelljet në shoqëri, por edhe në familje. Një shoqëri e shëndoshë, qytetëruese e ligjore, nuk duhet të lejojë të nëpërkëmbën të drejtat e grave dhe të fëmijëve. Mjerisht, Kosova, në këtë aspekt, jo rrallë, konkuron Afrikën myslimane.