[lirik]

Isha ne nje vendë
autori xhelal ferizi

isha ne një vendë
ku më deshtën

edhe kohrat e larmishme

dhe me pshtynë,
njekohsisht
...
isha ne nje vendë
,kut nuk merresha dot vesh
me kohen

ku kohrat
edhe më shtynë
...

në gjuhë te ndryshme
të fjales
e nuk merresha dot vesh
e
as në shqip
sepse koha e zezë u zgerdhesh
që zogun e lendoj ne pip


.......

e kam perdorë fjalen

edhe gjuhen e damarëve

e deshiren
ma të madhe

per tu kuptuar
..
edhe emocion valen
perlotshem kam gurgulluar
kam folë per dheun e te parëve
dhimbshëm duke rënkuar

......
isha ne një vendë
ku u mohova

edhe botërisht
aty

aty ku provova
per te lulezuar
njerzisht
koha nuk kishte sy
dikush luante me biisht
penden deshten per te ma thy
e mua
padrejtesisht

.....
.........


un isha në një vendë
ku me sy

kerkoja rreht e rrotull
dashurinë e ëndrruar

un isha aty
e atje
fjalë

e pendë

e mohuar
....


e në jetë
sa her her
gati jam thy
edhe atje
edhe mbi dhe

ne at vendë

sa her jam bërë
pendim
mohim
sa her
mbolli mbi mua
mohim
ajo kohë e pa vlerë


un isha i mohuar
edhe ather
jetim


e hap i vonuar
fjalë e ankimit
ne vargun tim

që shekulli
nuk dinte pper ta vlersuar
e din loti im
sa shum kam shpirtezuar
edhe ne meditim

------
un nga hiri ne hi
kam mbi
e perseri

si syth kam qelë
per ideal
per dashuri

sa shum kam vrapuar
ne pa djallzi


pas joshjeve
të jetes
kam vrapuar
neper iluzionim

shprtezim u bëra
per dhe
toke e fushë e mal

per vatanin tim


, i qelur si syth perseri
i qelur shqip



si pip

,,,,,,

e u thava
perseri
neper zgrip

ne kohen
plot larmi
vyshku
e
ringallu

per me mbi
perseri

duke u rigjallruar

zhgenjyeshem
neper mashtri
ne dolli
sa shpresat i kam pi
per se po vonohem
nuk e di
perkthyeshem
nuk spjegohet
fjala ket gjuhë nuk e ka
kjo vetem shpirtezohet
e nuk thuhet
fjaloret nuk e njohin
prandaj jam tha
se nuk e them dot
as me lot
vargun e kam nënë
vlla
baba
le te thot
neper kohra e mot
se un s e them dot
as me lot




.....

rrenjet i pata
në shpresë
në besë

në dashuri

her her
mbeta idilik

varg i harruar
e her lirik

ne cicerimen time
neper varg
te vetmuar

penda ime
sa e sa her
gjithqkajat i ka shpirtzuar

------------




më duani tash
me duani
mos me leni të mjerë


edhe
ju
të tjerë

se un isha i dashuruar

por koha ishte e pa vlerë

..........


e ju kureshtarë
të ri

ju
te ju
pra
që erdha
tash

ne ket vend


un ju sjellë besë
ju fali mirësi

ju duhet per te mshiruar

mos me leni te vdes

neper anomali

qe shekulli i ka
e koha me ves

kur un ciceroj
pa ja nda

askush nuk më ndëgjoj
kur un e vargu kemi qa

-------
si ngriteni ju
ne qdo mengjes
si i thoni kohes

kah cila udhë
un me ra

sa shum halle e rrudhë
penda ime

kohrat me kan hudhë
e dielli ka qa
a e shihni se kn ardhe sa pelime
e toka ma nderë nuk po ka

.......
kah te ciceroj
më thoni
apo të iku për sëri
të fluturoj

e ju
perseri
të më harroni

kush do të ju këndoj
nes eju zogun e mohoni

per se me leni vargoj

nga vendi në vendë më largoni


......


më qelni
më qelni si lule
përsëri

ju prap,

si,. lule
në gjelbrim
në hapsirë
o në saksi

dikund në një vendë
o në dheun tim

un
me vargun
e lirë
nga hiri ne hi
po mbij perseri



ma shihni lotin tim

un kekroj dashuri

lotii

qe kullon si vesë

qe kerkon paqe me pi
e vlerë
besë
pranverë
dashuri

----------

më mbani
më ushqeni me njomsi

,më qeshni me shendë

kerkoj jetë
jetë
dashuri
bukuri

se erdha në kët vend

pak shpresë te re me pi


un jam i vuajturi vet

dua te gjejë qetsi
nga deti ne det
nga dheu
ne dheun e zi

nuk dua te mbetem shkret
dua me mbi
ne liri
nuk dua te jem tretë
ne shekullin e mohimit t e zi


.......
kohrat e fjalen
mos mi leni shkret

dua buk shpirti

per vargun tim

qe gjalloj

mbi dhe
mbi tokë
e det

duke ëndrruar liri
e dashuri
per se
udhet te me mbesin shkret
e fjala pa bukuri
pe r se
mbi dhe
te jem pa ardhmeri
un
zogu i vargut te ri

...


se helm
neper kohra
me dhanë ata,

e shekulli
e bijte e ti

te zi

ata

me dhan udhët

e stine te ngrira

e mergim
me pi

mua
e vargjeve te lira
me ktheni perseri
ne njomsi


me pi

mirnjohesi

rigjallerim
dikund
ne nje shekull
ne nje dhe
qe ndoshta do te ishte dheu im

......
se ata
as vargjet e lira
nuk mi lan
ne cak

ne kthimin tim
fjalet me mbrri

lotin ma bene gjak
nuk di

si quhet ky art i zi

i pa shpirtsi

me ktheni
me ktheni ne dasshuri
------
me lejoni

që te më njihet mundi
per liri
--
mirnjohja
shpirtë
të më shpallë

i gjallë
zog

qe kendon
per dashuri
per dhe
te parave
tokë
e zallë
me mallë


m - leni

në rikthim
perseri

se kam mallë

më duani
perseri




me shpërlani

me sherbet dashurie

mos më ndani

më mbani
për dashurie

jo vetem te poini
e të hani
te qesheni
e te zgerdhesheni
kur un
kam mbete në të ftofta hije
pa
mote
të bardha
pa shije
jetësie



----------


me shihni me sy të mirë
më leni varg lirie
në romantikë hane
me shpërlani

, me ,ujë t ë,bekuar,

me shpërlani
me ujë shalqini

, e kroje,dardane

dua të shkoj aty

edhe atje

ku buron ibri
e drini

të shoh
në gjuhë nane

si flet toka
mali
dhe i imi


ma falni
edhe ndonje urim

a, fjalë, të butë
n'gjuhë nane
dua ta shoh
edhe shqipen sqepe krrutë
duke valuar
nuk dua moh



mos
mos me leni keshtu
te pervluar

neper ndonje skutë
i harruar
se arti
e vargu
me mbushen lot
mebet zog i mohuar


...
mos qeshni
mos perqeshni
ju

më buzqeshni
kur unë thërras

lotin

e gezimin
,me zemer,

ne ndonje
shpresë

a
metaforë
a fjalë

ne mallëngjim

shpirti im
esht emocion me valë
qe grugullon
neper dheun tim
ai neper dashuri duhet me dalë
e jo ne mohim
lotin mos ma derhni si rreke
si valë

e shpirtin tim
mos ma thyeni ne mohim

........
jo
ashtu

nuk dua te vdes
ne udhe me harrim
ne kohe te pakuptim

dua ne emrin tim te mbes
e jo te me quajne harrim
shtegtarë i pa shpresë
udhtarë
neper pendim


gjithumnd i huaj
te vuaj

si pa fis
si pa farë
te dukem
neper dhe e
uj
neper mohimtar
te eci
me hap
neper mohime
sikur te jem i askuj
ku je ti dheu im
toka
ime
nga vendi ne vende
sa po vuaj
asksuh nuk me permende

pse
kush jan keta shekuj
keto
kohra
e muaj
sot dje
e
pardje







nuk dua të me harrojnë
te me mohojnë
pse
nga psehja ne pse
loti
po me shkon rreke
e stina e moti
ne mohim
permbi dhe



as lulet

qe te gjitha
nuk i di me emer
as shprehjet
qe ,nuk kan mbarim,
nuk dua
qe te harrojne
emrin
e vargun tim
le te me kujtojne
le te me ndjejne
dua pereqafim
nuk dua kohra q eme thejne
as mua
as artin tim
e vargun tim

dua gezim te lirë
embelsire
jo harrim
mohim
pelim

tregoju o vargu im i lirë
shekullit
qe nuk njeh
shpirtezim

tregoju
se un
e vargu im
duam cierim

vallzim
shpirtëzim
rigjallerim





...
un jam tha
jam vyshkë
e ndryshkë



për nje pikë shpëtim

,,,
per nje grusht dhe
kam qa

neper udhet e kohes
me mallengjim

sa her gjysem vedkur jam ra
e perseri
jam bë jete kthim
neper shpirtesi
te gjakut tim
neper rikthim


sa her dorë
kam dhënë në dashuri

pa djallzi

duke i besuar
entuziazmit tim

e qasteve
e shekullit
te maskuar


nuk dua ne varr me ra

i pa kthim
i pa

gezim
i pa lulzim
i pa shpetim
neper mohim

vetem pse don shekulli kopil


dua te jem bilbil

karajfil



.......
e dua te drejten
e drejta te me quan
rigjallërim

mjaft ma dimër katil
dua rreze

dua te jem ligjerim

shpirte ne qdo qerpik
qe te behet sy
neper kohë
vargu
e caku im




........
un njiher thash
se kam kaluar
neper shum hije
neper zhegnjim
me kan pshyt ne fjalë
ne dije
ne metaforë


ne fe
e atdhe
në ballin tim

shekulli i pa fe
i pa mshirë





se atij
ah atij
që

,doren i dhash
e ai

e ajo kohë
koile
me hile
e
me mashtrim

qe un e nxora
ne dritë
e ne udhe
me ndriqim

........
nga ajo kohë
mora plagë
mora lendim
.........
ajo
ah ajo

me shtyu

me pshtyu

me qoj

ne humnerë,

me rrokullisi
pa ndonjë , pendim
ajo nuk pat nderë

shkeli mbi vargun tim
mbi shpirtin tim
me mohim



.un,te ju erdha , tash
i stinë
tjera
a rrin te ju
ndonje gjallerim
vera
a pranvera
per shpresen e artit tim

kerkoj rigjallerim
metafora tjera
tjeter cicerim


kerkoj perseri pranverë
dua cicerim
me leni te ciceroj nje her

ne stilin
e shpirtit tim
ne pranverë

per seri
un do te ju sjell emocion
do te ju sjelle dashuri

nese shpirti juaj me ndegjon
e buzqeshje me jepni me pi

.........


nuk ju njoh,
kush jeni ju

as sy

as mendje,
nuk ua di

mos me leni
mos ne moh

a keni ju ndjenjesi


as besen
nuk ua njoh
a ,e,keni

lukset tuaja
a i leni

,ne pjatë
nuk e di
nuk di
as ne cilen fe

jeni
e ne cilin tarikat


un kerkoj dolli
pa djallzi

rruga im e ishte e gjate

mbi dhe
kekron dashuri
dit enat
neper drite
e dite
dua te jem
ardhmeri



dua jete
me pi
perseri

e gezim
e kthim

ne postin tim

ku isha me plot
dashuri
ne ledhatim

ndoshta ju shikoj
me dro

e me ,endje
e me shprese

un nuk ju mohoj

un kerkroj
te mos vdes
neper dhe
e
ne dheun tim
neper kerkim
e mohim

e ne dhe te huaj
kerkoja
ringjallje

gjaku po behet uje

mjaft ma me keto tallje

nuk dua
nuk dua
te vdes

ne harrim
q -jan keto
kallje
q esht ky shekull qe djegë
o toske
o gegë

qka je duge djegur
o stine
o mote

o shekulli im
un e dua dashurine
nuk dua mohim
ma leni bukurine
lirine
dua perseri fluturim




..........
u dogja
un

me pritjen time
te gjatë
neper kerkim

kerkoj
rikthim
aty

ku shpirti im
do te ket sy

e ku dashuria
shpresa

nuk ece ma
hapi im
i pa faj

neper krajata

mos me leni jetim

si vesa
kur bie
mbi lulen e thatë
si e zeza nata
qe meshire
per yjet
nuk ka aspak
as koha
qe lotin
e ben gjak



se keshtu
qasti i pa mshirë
me duket
shekull i gjatë
nuk dua ma krajatë
dua uratë

miresi


kerkoj bukuri
meshirë
shkelqim


e art

të keni shpirtë
per vargun tim

që yjet

i ka shpirtezuar

i ka zbrite nga lart

ata
sa her jan jetesuar
n driten e vargut te arte
+
e ju
ju me keni harruar
mohim i thartë
esh emri juaj i mallkuar
do te vijne bukurite nga lart
nje dite
e
fjala ime
penda ime
do te jet
uratë

ne secilin cilin vend
e thash
me cicerim

nuk dua greminë
as un
as kombi im

me leni penden
punen
dheun

lirinë
artin
me zbukurim
...


nder ju kam ardhë
nganjiher

edhe
me nje vyshkje

e me mallë

udheve te gjata

me halle

plot rrudha

ju flet

prej se largu
vargu

poema e shpirtit tim

e kujtime

plot mallë
udha
me
mallengjnime

ti nuk po me flet
o vendi im
o toka ime

un jam
odise

rruget te tillë
me kan shpalle
mbi uje
e mbi dhe
sa he rjam djegë



me vuajtjet
mbi det
e mbi dhe
ja perseri
ku jam
gjallë

ja

ju tregon
penda ime
qe mediton

sa shum kam mallë

sa shum
rruget
odise
me kan shpallë
deri kure valle



e penda ime
nder duar

qe drdihet
nga njiher
e pa faj

e me lot
ajo nuk po lidhet
e gjallë

esht
me rrudha

nj e pend ë
neper mot

qe e qiti udha

ne shtigje te krajatave

dje pardje e sot

shtegtare q e e kan shpalle
vargjet neper mot


mallin e ka ruajtur ne gji
sa her

esht bere hi
dje e pardje
e sot
neper shkrumbin e z
e

ka mbi
perseri
........
koha nuk kupton lot
nuk e kupton dot


qe ajo
mbu vargun
i ka derdhur
si shii
sa e sa lot
per liri
per dashuri
per shqipni




nuk di,
a mund te gjejë,
ketu ndër.ju
burime
e shpirte
fjala ime
e dlirte


fjalë
valë
me gurgullime

neper troje

me fjalë

e argjend

un
e penda
ime

tash
qe erdhem
ne kët vend ë

nuk di si ti quaj
keto ndjenja

keto shpirtezime

nuk di
si quhet ky vend
o fjala ime


autori xhelal ferizi