[Domira]

Postimi origjinal është bërë nga Bajlozi i Zi

Me t'pelqy menyra qysh e ke shprehë, krejt çka ke dashtë me thanë.
Në ate qe e shprehë, gjithmone me pasë diçka qe shume pak, ama shume shume pak, e kane: me e pasë
SINQERITETIN.
Edhe, sinqeriteti, për një jetë njeriu, nuk ka t'pagune. Nuk ka.
Ta lejosh zemrën tënde të flasë, të këndojë... dhe ta dëgjosh deri në tingullin e fundit.
Të shprehesh pa "ngërç", pa "a ta them keshtu a mos ta them hiç", pa reumatizëm në shpirt.
Të shprehesh lirshem, ashtu siç din ti, në menyren
tende, pa e kthy kryet anash per turmat, a do te
pershendesin a do te peshtyjne... dhe të mos e tradhëtosh kurrë atë që ti je, të jesh besnik ndaj asaj që është esenca jote.


Turqeta

Nuk ka te pagune, nuk ka ndjenje me te mire se mos me pas nevoje me u fsheh.
Nuk ka ndjenje me te mir se kur e shikon njeriun ne sy dhe nuk ke nevoje ta largosh shiqimin per asnje fjale te pasinqerte e cila ka objektiv zemren tende, nuk ka ndjenje me te mire kur mund ti rrish perballe edhe kercenimit me te eger dhe padrejtesive qe te drejtohen.
Nuk ka ndjenje me te mire kur nuk ke cka fsheh, kur ke guximin ti thuash te gjitha sinqerisht dhe pa ndrojtje kur nuk ke bere padrejtesi ndaj dikujt.
Fuqia e fjales, shiqimi dhe qendrimi para sfidave te jetes jane te pathyeshme kur keto burojne nga zemra dhe sinqeriteti njerzor. Ska qe i thyen te tillet pa marre parasysh aftesite manipuluese dhe psikopatike te kujdo...
Sa per kengen...ah kenga...ajo buron nga bukuria e shpirtit, kurse zeri pasqyron kete bukuri
:)