[Florim Zeqa]

Para dhe gjatë luftes në Kosovë ekzistonte bindja e përgjithëshme qytetare së pas perfundimit të luftës Kosova do të ecën më hapa të shpejtë përpara; së gjërat do ta marrin të mbarën, do të rritet dashuria në mes të njerëzve, do të shtohet humanizmi e solidariteti ndërqytetar, do të ketë rimëkëmbje e zhvillim ekonomik të vendit,...e çka jo tjetër.
Të bindur në këto gjëra që s'ndodhën asnjëhere në Kosovë, shumë nga mërgimtarët e viteve të '90-ta, qoftë azilkërkues apo më statut të rregulluar të emigrantit, i lanë ato vendet e bukura, ja kthyen shpinën luksit të përëndimit për tu kthyer në atdheun e tyre të shënjtë-Kosovën e lirë e të pavarur, për të rifilluar jetën në shtetin e tyre të ri.
Në fillim vullneti e shpresat e të riatdhesuarve në vendin e tyre të lindjes ishin shumë të mëdha, ngase pritnin zhvillim ekonomik, hapje të vendeve të punës,...por më kalimin e viteve shpresat filluan të zbehën nga zhvillimet e papritura e të pa dëshiruara si pasojë e futjes së kulturave të huaja në vendin tonë, e për më tepër nga qasja e gabuar e qeverisjës së vendit, sidomos pas shpalljës së pavarësisë e tutje.
Qasja egoiste për përfitime materiale e "historike", fillimisht u shfaq nga grupe të caktuara më tendencën e përfitimit moral e material nga lufta e pastër çlirimtare e UÇK-së, nga rezistenca e qëndresa heroike e popullit të Kosovës, më qëllimin e marrjës së primatit të çlirimtarëve e shpëtimtarëve të vendit !
Kjo dukuri fillimisht u shfaq më ndërtimin e lapidarëve të dëshmorëve e martirëve të lirisë, për të vazhduar më ndërtimin e komplekseve memoriale, ndërtimin e shesheve e rrugëve,... te veshura në pllaka mërmeri, granit e gurë të çmueshëm, varësisht prej fuqisë politike e "ekonomike" të "bosëve" partiak.
Madhështia e këtyre komplekseve e shesheve dallon jo për nga madhështia e të rënëve, por nga "madhështia" e liderëve partiak, nga e cila varijon edhe kostoja e komplekseve dhe shesheve, duke filluar nga dhjetëra mijëra euro, në qindra mijëra e deri në miliona euro.
Ndodhë kjo në Kosovën e varfër, në vendin e vetëm në rajon ku qytetarët nuk gezojnë nga shteti sigurime shëndetësore, ku pensionistet marrin vetëm nga 45-75 euro në muaj, ku mbi 50 % të popullatës janë të pa punë,...ku rroga mesatare e atyre që punojnë në ketë vend nuk arrin as në 200 euro në muaj.
E gjithë kjo "mrekulli" ndodhë para syve të të gjithëve, dhe askush nuk i jep llogari askujt,...për të mos u bërë asnjëhere transparente kostoja reale e këtyre investimeve të parakohëshme (pa nevojshme), për të mbetë në heshtje miliona euro përfitime të liderëve që projektojnë këto investime jo profitabile për qytetarët e vendit.
Në të gjitha vendet ku kanë ndodhur luftërat çlirimtare, ekziston një memorial i lirisë për të gjithë të rënët, dhe vetëm një ditë e dëshmorëve, por jo dhjetëra e qindra sosh çfare janë sot në Kosovë.
Ndodhë kështu sepse Kosova nuk e ka një ditë te çlirimit siq e kan të gjitha vendet e botës. E ka një ditë të "paqës" sa për ti vënë në pikëpyetje 364 ditët tjera të vitit; janë ditë robërie apo lirie, janë ditë të zhgënjimit apo ditë të shpresës për një të ardhme më të mirë ?, janë ditë pritje apo ankthi për të nesërmën e pasigurtë ?
Ndarja e përçarja në mes liderëve partiak e grupeve të caktuara është reflektuar edhe në ndarjën e dëshmorëve të lirisë, në ndarje rajonale, në dëshmorë të; Drenicës, Dukagjinit, Llapit, Gollakut, Pashtrikut, Rugovës, e kështu më radhë deri të ndarjet partiake, në dëshmorë të; PDK-së, AAK-së, LDK-së,...apo vetëvendosjës ?
Një ndarje e tillë e dëshmorëve e martirëve të lirisë është më tepër së fyerje që ju bëhet atyre që ranë në altarin e lirisë, të cilët ranë jo si anëtarë të kësaj apo asaj partie politike, as pse ishin të këtij apo atij regjioni, por pse ishin patriot e liridashës të vërtetë të atdheut të tyre, për të cilin dhanë më të shtrënjëtën-jetën e tyre.
Sot në Kosovë janë më qindra, ndoshta edhe mijëra familje të dëshmorëve që janë lënë në harresë të plotë nga shteti i tyre,... të zhytur thellë në varfëri të skajshme, më thyerje të mëdha shpirtërore nga denigrimi social e politik.
Shumë nga luftetarët e djeshëm, sot luftojnë për ekzistencë, duke punuar si hamallë rrugëve të kryeqytetit e gjithë Kosovës për të siguruar kafshatën e gojës për fëmijet e tyre.
Si pasojë e kësaj viteve të fundit janë shpeshtuar rastet e vetëvrasjeve të ish çlirimtarëve, veprimtarëve e aktivistëve të devotshëm të çështjes kombëtare të shkaktuara nga thyerjet e mëdha shpirtërore e çasja e gabuar e qeverisjës së vendit nga paslufta e tutje e sidomos pas shpalljës së pavarësisë.
E rëndë dhe e papërballueshme është për luftëtarët, invalidët e veteranët, veprimtarët e aktivistët të mbetur në varfëri, kur i shofin kolegët e tyre të deridjeshëm (të luftës e të paqës) të shëndrruar në milonera mbrënda natës,...më biznese të shumta, më shtëpia të mëdha e shumë luksoze, më vetura nga më të shtrënjëtat e më privilegje të shumta që ua garanton ky shtet, i cili për dikë është bërë nënë e për dikë tjetër njerkë!!!

Florim Zeqa