[Domira]

Fjalë pas fjale frymë e lehtësim në të përditshmin shtegëtim. Mendimet skishin dallim, as qeshja, as humori...njëkohësisht ndodhte: mirëmëngjesi dhe natën e mirë...pastaj mrekullitë e tjera virtuale të cilat me së paku kishin lidhje me realitetin.

...po do ti them të gjitha iu përgjigja, dhe ia thash. Bëra mirë sepse as sytë e as mendja nuk më mashtruan...edhe irealja u bë realitet dhe ishin shumë të ngjajshme, ani se perden nuk mund ta skajoja deri në fund. Rëndësi kishte se po gëzohesha pafundësisht, fjalët dhe mendimet kishin po atë artikulim, kurse gazi dhe hareja të njejta, të këndshme, unike dhe të papërsëritshme...

Cingërrimën e celularit e përcollëm me të njejtën hare e qeshje thua se nuk kishte rëndësi se ajo mund të kishte përmbajtje paparamendueshëm domethënëse...

Kush ka fatin të përjetojë një të tillë lumturi...kjo përjetohet vetëm një herë në jetë dhe me këtë ia vlen ta jetosh pjesën e mbetur të jetës, cfardo që të vijë ajo pas casteve të lumturisë së vërtetë...