[beku]

Opti i Javës: HASHIM THAÇI, shefi i opozitës
Nga Migjen Kelmendi
Sep 1, 2005, 12:24

e poston beku ne kontribut te temes


Hashim Thaçi
Me e artikulue fenomenin interesant politik që u krye dhe përfundoi gjatë kësaj vere, njashtu trazue e njelmue me shije krype deti, me pyetjen - “Kush po ja rrxon piunat Hashim Thaçit e don me e cullakue pushteti” - i bjen me e konstatue si të përmbystë këtë pyetje. Me këte pyetje vetëmsa e nxamë epilogun e nji aksioni politik. Pyetja që asht mbarrë dhe e vendos n’kambë këte çashtje të praptueme asht kjo:
Si u ba që Thaçi me pasë pushtet fare, kur asht n’opozitë?!
Dhe, çfarë pushteti tek paska Thaçi sa me marr aksionin me ja rrxue piunat dhe, sidomos, kush asht kah ja rrxon?
Krejt tregimi fillon nga nji studio filmi. Studio e andrrave ideologjike – Kinostudio “Shqipëria e Re”.
Po si lidhet nji studio e Shqipërisë enveriane, e nji shteti totalitar, me kontemporanitetin politik e demokratik të Kosovës dhe shefin e opozitës Hashim Thaçi?
Mendoj se asht nji moment që i lidh këto dy premisa: Qeveria e Përkohshme.
Ju kujtohet, menjihere mbas lufte, kur protagonistat e luftës në Kosovë që dilnin nga rradhët e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, filluen me mendue e me veprue politikisht, të parën punë që e ban e formuen nji Qeveri. Njashtu si nëpër filmat me Partizanë e Gjermanë t’Enverit. U ngutën. Mule se po na e marrin pushtetin. E s’ka kush na e merr, na gjallë, sepse simbas filmave me Partizanë e Gjermanë, Partizanët kur fitojnë - fitojnë me ka krejt. E natyrisht, edhe pushtetin. Po them, u ngutën dhe harruen se ushtria serbe nuk iu dorëzue UÇKs, por forcave aleate dhe NATOs. Edhe pse kjo nuk e zvogëlon aspak vetmohimin, guximin dhe meritën e tyne që kjo luftë doli e fitueme.
Nga nji keqkuptim i thellë, për të cilin si metaforë po përdori parabolën me simplifikimet e filmueme në kinostudion “Shqipëria e Re”, simbas së cilës pushteti automatikisht mbas lufte i takon fituesit, Hashim Thaçi dhe partia e cila mblodhi forcat e dalme nga lufta e UÇKs, vazhdon me mendue se duhet me pasë pushtet edhe nëse zgjedhjet i humbë (sic!). Këte e mbështet bash në faktet dhe argumentet e pamohueshme se meritat për luftën e fitueme janë në anën e tyne.
Kështu, Thaçi me kambëngulje gjatë tanë kësaj kohe, ku si n’bankë e ka të sigurueme humbjen në zgjedhje (e s’po din e as po len me i ndihmue kush), investon në disa pushtete të vocrra, të cilat i mban dhe don me vazhdue me i kontrollue derisa dikush ka me ja rrxue, siç ja rrxuen.
Po cilat janë ato pushtete të vocrra?
I pari dhe ma i randësishmi asht – “Sigurimi”. A ka diçka ma të randësishme se informata e duhun në kohën e duhun. Ta kishte Bujar Bukoshi informatën për intervenimin e NATOs, sot kishte me i udhëheqë proceset në Kosovë. Po e ka pasë huq. Me tahmin i ka pasë dalë se nuk intervenojnë. Kështu i patën thanë edhe këshilltarët. Dhe, jo vetëm atij. Me faktin se Thaçi i jep randësi të madhe infomimit, kjo e vërteton si koshient dhe vigjilent në veprimin politik. Por, në botën jashtë kinostudios “Shqipëria e Re”, sigurimi asht institucion me procedurë dhe mbikqyrje demokratike. Vetë ideja me e pasë nji Sigurim Privat asht megallomane, e bile e pashije.
I dyti asht Universiteti me Rektoratin.
I treti asht nji pushtet i lehtë dhe latent në RTK dhe ndoji gazetë, ku ka nis me e dhanë “Epokën e Re” për “Expressin”, si Adem Demaçi nusen e vjetër për njo të re. (Kjo e reja diqysh ma e teleistë!)
I katërti asht kontrolli i heshtun dhe me teledirigjues i privatizimit në zonën e vet, Drenicë, ku Thaçi ka mendue se asht e moralshme dhe e drejtë që ai dhe partia e tij me i diktue mënyrat dhe format e privatizimit. Nahija jonë, halli jonë. Tevona, kështu u ka premtue edhe drenicakëve të lodhun e të harruem se, nji ditë, n’pastë drejtësi në këte botë, ai ka me qenë njeriu që ka me ju prue punë, lumni e t’ardhme këtyne njerëzve të harruem të Drenicës.
Por, çka ndodhi?
“Ferronikelin”, të vetmen gja që ka Drenica, ja shiten pa e pyet. Ja rrxuen pushtetin e heshtun dhe ja shitën të vetmin atu që i garantonte atij dhe partisë vota.
Në Rektorat e Universitet ia shemben piunat, si me dorë. Njaq sa edhe nuk e muer ngenë me i mbrojtë.
“Sigurimin”, që ende nuk ia kanë shemb, po mundohet diqysh me e ‘martue’, sa mos me i mbetë rrugëve.
Në RTK Zatriqi nuk i bindet ma dhe ngadale po i zbehet influenca. Aq ka nis me u ba i pamvarun RTK nga influenca e tij, sa ka nis me u ba nervoz e i pakontrolluem, e me ba edhe asi gabimi – me kërkue mos me pague obligimin qytetar ndaj RTKs. Edhe nëse ka pasë ndonji dyshim për këtë influencë latente të Thaçit në RTK, kjo ftesë për mosbindje e mospagesë dhe nervoza, vërtetojnë dhe zbulojnë se Thaçit ia rrxuen edhe nji piun.

Zgjedhjet Thaçit po ja marrin votat. Rektoratin ja morën Amerikanët. RTKn Daci. Sigurimin Britanezët. “Expressin”, për të cilin ai thotë se asht “investimi jem ma i mirë”, as po mundohet me ja marr kush. Hashim Thaçin janë tue e striptizue e xhvesh pushteti deri n’asht.
Pse?
Këtu vijmë edhe deri te poenta e këtij shkrimi: si u ba Thaçi me pasë pushtete?
Edhe nëse e lamë hulumtimin e çashtjes si u ba me pasë pushtete, pyetje kredibile asht - çka po i duhen?
Bindja e rreme që i krijojnë këto pushtete të vocrra, nuk po e len me e fitue e me e pa pushtetin e madh – Zgjedhjet Parlamentare.
Thaçi ka mbetë i ngujuem me do pushtete të vocrra, që s’po i lshon, nga të cilat rrezikon me e tretë e me humbë edhe ate kapital moral e politik që e ka fitue gjatë lufte.
Cullakimi nga këto pushtete asht rruga që ka me i ndihmue me reflektue e me kuptue - pse po i humbë zgjedhjet.
Nëse del kështu, kjo xhveshje ka për qëllim në të vërtetë me i ndihmue me u ballafaque me faktet dhe me realitetin. E realiteti e konfirmon se Gjigand lufte, por Xhuxh politik. Aspak fleksibil, i mbyllun dhe me ambicie të nji kontrolli total, aspak transparent, bile i pëlqen nofka “Gjarpni”, pa aftësinë popullore me afrue e me mobilizue njerëz e potenciale, pa kombinatorikë e strategji, e mbi tanat i zorshëm dhe i pagatshëm për kompromise.
Nuk ka qenë kompromis Surroi, po Rugova.
Fakti, sado i saktë dhe i akulltë në vërtetësinë e tij, se në nji formë të tërthortë ORA asht krijesë e PDKs, nuk mjafton që Thaçi me e pasë bindjen komfore se situata s’un praptohet dhe Surroi s’un e shfrytëzon jofleksibilitetin politik të Thaçit në favor të vet. Surroi lehtazi mundet me u vërtetue si nji manikin i rebeluem i cili, si në prralla, e merr vesh se paska pas qenë i manipuluem, e i shnuk pejtë.

Thaçi e ka nji pandan – Ramush Haradinajn. Nëse nga ky shkrim nuk shifet se për çka asht fjala, atëhere le t’i mendon tana veprimet që i bani Haradinaj deri sot. Ka me e kuptue.
Nëse ky rrxim i piunave, që ma konfirmuen edhe disa qarqe t’afërta me autoritetet vendosëse, nuk i ndihmon Thaçit me reflektue për t’ardhmen e tij politike, atëhere kjo xhveshje prej pushteti asht nji argument se ai e ka kohën me u tërheq e me i ba vend ndryshimeve radikale mbrenda kësaj partie që udhëheq, nëse don që kjo parti të ketë t’ardhme. Dhe nëse don që partia e tij mos me u shfrytëzue si nji trampolinë e madhe që ka me e katapultue nji politikan tash për tash të vocërr – Veton Surroin.
Apo ndoshta edhe kjo mundësi s’asht mos me u marr parasysh.


Diqysh vetiu po m’vjen me e ndërtue parabolën se Thaçi e Surroi janë n’aso koordinatash politike si Nano me Edi Ramën. Ka mbetë vetëm Surroi me e kërkue dorëheqjen e Thaçit e me i dalë opozitës n’krye.
Se ORA e Surroi janë krijesa politike të Thaçit e PDKs, nuk asht kurrfar argumenti që të krijon komfor. Edhe Edi Ramën e pat gjetë Nanua në Paris, t’untë e t’palamë, me thoj t’lyem, dhe e pat prue n’Tiranë me e ba ministër. Sot, Rama, mbas zgjedhjeve të humbuna të PS, si me imagjinatë shekspiriane, kërkon dorëheqjen dhe vendin e Nan(u)os.
Por, une gjithmonë them, kjo s’asht imagjinatë shekspiriane. Kjo asht vetëm nji imagjinatë që bahet në gjuhën letrare shqipe – imagjinatë enveriane.
Pandani mun i gjindet vetëm në Rusi, e jo n’Britani.

(Notë: Në këte tekst personifikimi i partive politike me liderat dhe gjuha direkte janë të qëllimta. Gjetje narracioni.)