[at|n|]

Kremtimi i festave jomuslimane


Këto ditë jomuslimanët festojnë ditën për të cilën besojnë se është lindur Isa biri i Merjemes (paqa qoftë mbi ata), dhe vitin e ri. Mjerisht edhe disa bijë të ummetit marrin pjesë në këto festa, duke i imituar dhe duke i kushtuar rëndësi të madhe traditave të tyre. Por, të tillët as që e kuptojnë rëndësinë e këtyre festave dhe traditat me besimet e fabrikuara dhe të deformuara, dhe as nuk e kanë të qartë qëndrimin e Sheriatit mbi pjesmarrjen e tyre.

Sheriati ka caktuar festat muslimane, të cilat janë specifike vetëm për ata, e ato janë 'Eid ul-Fitr dhe 'Eid ul-Adha (dy Bajramet). Transmeton En-Nasaa'i nga Anasi se ka thënë:



“Pasi që i Dërguari i All-llahut s.a.v.s. bëri hixhret në Medine, banorët e Medinës kishin dy festa, në ato dy ditë mbanin karnevale dhe kremtonin. Pejgamberi s.a.v.s. kishte thënë: “Në vend të këtyre dy ditëve All-llahu ka caktuar për ju dy ditë të tjera të cilat janë më të mira se këto, ditët e 'Eid ul-Fitr dhe 'Eid ul-Adha (Bajrami Ramazanit dhe ai i Kurbanit).”



Nga ky hadith i Pejgamberit s.a.v.s. shohim se muslimanët kanë vetëm dy ditë festa, 'Eid ul-Fitr dhe 'Eid ul-Adha. Ato dy ditë feste i zëvendësuan të gjitha festat tjera nga koha e injorancës (xhahilijetit). Dy Bajramet janë të lidhura me akiden islame, sipas aspektit të teuhidit, bindjes dhe pasimit të dispozitave të All-llahut.

Sa i përket festimit të krishtlindjeve në përgjithësi, e sidomos kur janë në pyetje perëndimorët, bëhet fjalë për festën e cila bazohet në besimin e tyre të devijuar në Isain a.s., të përzier me traditat e helenëve antik dhe atyre romake. Nuk ka musliman të cilët dyshojnë në devijimet e atyre të cilët besojnë në to.



“Gjithashtu bënë kufr ata që thanë: “All-llahu është i treti i treve”

(El Maide, 73)



“E mohuan (e bënë kufr) të vërtetën ata që thanë se: “Zoti është ai, Mesihu bir i Merjemes”

(El Maide, 17)



Gjatë festave të veta ata i zbukurojnë shtëpitë e tyre, dyqanet, shkollat dhe rrugët. Mbajnë kremtime publike dhe familjare, në kisha dhe në vende tjera, shkëmbejnë dhurata dhe këndojnë këngë.



Sheriati u ndaloj muslimanëve të imitojnë të tjerët, në gjërat e tyre religjioze dhe simbolet e tyre. Buhariu në sahihun e tij shënon se Ebu Said Al-Khudri ra. Transmeton se Pejgamberi s.a.v.s. ka thënë:



“Jam i sigurtë se do të ndiqni rrugët e të parëve, hap pas hapi, arshin pas arshini. Ata edhe nëse hyjnë në birën e zhapinit edhe ju do të hyni në të! ‘O Pejgamber i Allahut’ – e pyetëm për hebrenjtë dhe të krishterët? ‘Kush tjetër?!’ – tha ai.”



Kështu pra, Pejgamberi s.a.v.s. ka ndaluar pasimin e hebrenjëve dhe krishterëve, duke i qortuar ata të cilët i pasojnë mënyrën e jetës së tyre, imitojnë zakonet e tyre, traditat dhe simbolet e tyre. Kjo është dëshmi e cila ndalon muslimanët t’i imitojnë. Sheriati e plotëson këtë ndalesë duke i rënditur pasuesit e tyre me vetë ata. Pejgamberi s.a.v.s. thotë:



“Ai i cili imiton disa njerëz, i përket atyre!”

(Ahmedi dhe Ebu Davudi)



Për këtë arsye nuk u lejohet muslimanëve të festojnë festat joislame, siç janë krishtlindjet dhe viti i ri, të cilët janë specifike për krishterë. Nuk u lejohet pjesmarrja në to, të jëtë ai festim publik apo familjarë, e mbajtur në kishë, shkollë apo diku tjetër. Ndalesës i bashkangjiten të gjitha ato të cilat kanë lidhje me festimin në kuptimin e shprehjes dhe simboleve, me të cilat do të tregohet se muslimani është pjesmarrës në to, siç janë shkëmbimi i dhuratave, urimeve, zbukurimi i shtëpive dhe dyqaneve etj.

Arsyeja kryesore pse disa muslimanë kopjojnë perëndimin është kompleksi i inferioritetit. Ai buron nga dekurajimi i tyre intelektual dhe emocional, për shkak të mungesës së vetëdijes, ideve dhe zakoneve islame, dhe mendimeve se vetëm ata mund të sigurojnë drejtësinë, lumturinë dhe plotësimin e tërë njerëzimit. Në të njejtën kohë ata nuk e vërejnë çoroditjen e asaj kulture, vlerave, traditave, motiveve dhe mënyrës së jetës në të cilën themelohen.



All-llahu i Madhërueshëm thotë:



“Nëse u vjen nga Unë udhëzim (libër e Pejgamber) kush i përmbahet udhëzimit Tim, ai nuk ka për të humbur (në dynja) e as nuk ka për të dështuar (në jetën tjetër). E kush ia kthen shpinën udhëzimit Tim, do të ketë jetë të vështirë…”

(Ta Ha, 123-124)



O musliman!



Në Bajramet tuaja manifestohen vlera dhe mendime të larta. Kështu me Bajramin e Ramazanit ('Eid ul-Fitri) shënoni fundin e muajit të bekuar të ramazanit, muajit të bindjes dhe adhurimit ndaj All-llahut të Madhëruar. Ky është muaj i dhënjës së lëmoshës dhe forcimit të lidhjes në mës të muslimanëve, muaj i përkushtimit dhe vlerave ku muslimanët garojnë në vepra të mira, sikurse garojnë të largohen nga gjërat të cilat All-llahu i ndaloj në kuptimin e veprave të këqija dhe të qortuara. Në atë Bajram manifestohen vlerat e mëshirës ndaj jetimëve dhe atyre të cilët ndodhen në fatkeqësi.

Ndërsa sa i përket festës së bekuar të Kurbanit Bajramit ('Eid ul-Adha), në të kryhen ceremonitë e Haxhit, atëherë kur muslimanët nguten në drejtim të shtëpisë së All-llahut për të lavdëruar All-llahun, të pastrohen nga mëkatet dhe të lirohen nga shirku. Në këtë Bajram shihen mendimet e larta të bindjes dhe sakrificës në rrugën e All-llahut, kur muslimanët pasojnë rrugën e babait të tyre Ibrahimit a.s. Të dy Bajramet janë shprehje e unitetit të muslimanëve nga njëra anë e botës në tjetrën, me kufijtë dhe barijerat të cilat i kanë vendosur kolonialistët e huaj që ta ndajnë ummetin islam.

O Musliman, ju të cilët e morrët përgjithësinë që të mbani mesazhin e islamit si udëhëzim i njerëzimit. All-llahu ju ka bekuar me islam, që ta praktikoni në të gjitha sferat e jetës tuaj. Dhe u pëcaktoj përhapjen e mesazhit islam, të shpëtoni njerëzit nga mjerimi dhe padrejtësitë e sistemit kapitalist dhe demokratik. Mundohuni të keni sukses në këtë botë dhe në tjetrën. Mos i dëboni të tjerët nga feja e juaj duke pasuar mënyrën e jetës së tyre, t’i imitoni traditat dhe simbolet e tyre, duke treguar një anim më të madhë kah ata se sa kah vetja juaj. Përkundrazi, duhet të jeni ambasadorë të islamit dhe shtetit islam, atëherë ju dhe të gjithë njerëzit e tjerë me ndihmën e All-llahut do të jeni të lumtur nën dritën dhe drejtësinë e Islamit.

All-llahu i Madhëruar thotë:

“Dhe ashtu (sikur u udhëzuam në fenë islame) Ne u bëmë juve një popull të drejtë (një mes të zgjedhur) për të qenë ju dëshmitarë (në ditën e gjykimit) ndaj njerëzve, dhe për të qenë i dërguari dëshmitar ndaj jush.”

(El Bekare, 143)


26.12.2005.islamgjakova.net

at|n|