[Psikologu]

Presidenti Rugova me punën intelektuale, politike e diplomatike krijoi një epokë


Prishtinë, 23 janar - “Ku ta gjej fjalën – Atë fjalë prej guri? Nga kush do ta huazoj guximin? Kujt t’i vjedhë forcën?”, janë fjalët me të cilat ka përshkruar botën e tij të trishtë emocionale z.Kolë Berisha për humbjen e mikut të tij të ngushtë, dhe arkitektit të pavarësisë e demokracisë së Kosovës, presidentit Rugova.
“Që të mund ta thyej këtë heshtje varri që na ka mbërthyer, tash e tri ditë, jo vetëm ne.
Këtu dhe tash, në këtë sallë, por, krejt Kosovën, tërë botën shqiptare kudo që ajo gjendet,
Dhe – Jo vetëm Atë”, tha sot Berisha në komemoracionin e organizuar nga LDK-ja, për patriarkun e kësaj partie, në Teatrin Kombëtar të Prishtinës, ku merrnin pjesë kreu i saj, ministra, deputetë e qindra përkrahësve të saj dhe të presidentit, shumë nga të cilët nuk kishin arritur të hynin brenda. “E nderuara familje Rugova, miq të pikëlluar, jemi tubuar sot këtu për t’i bërë nderimet, mbase jo të fundit, njeriut që lindi në kohë të huaj, por që, me punën e tij intelektuale, politike dhe diplomatike, e shndërroi atë në Epokë të veten”, tha Kolë Berisha nënkryetari i parë i LDK-së. ai është dukur tejet i pikëlluar, me dhimbjen për humbjen e udhëheqësit të vendit dhe të jetës partiake. “Por, kuf flet loti – fjala nuk ka vend. Ajo heshtë, sepse shpeshherë nuk arrin të shpreh atë që e ndjen shpirti. E, sot, më zëshëm se kushdo tjetër, po flet loti, po flasin sytë, po flasin fytyrat tona të ngrysura, po flet dhembja. Po flet pikëllimi ynë i thellë dhe i pambarim”, tha Berisha.



“I tmerruar nga një ngjarje tragjike që pat ndodhë kohë më parë në atë pjesën tjetër të kombit, një vëlla yni nga matanë kufirit shkroi librin: “Shqipëria – trishtimi im”! E, çfarë do të duhej të them unë sot për Kosovën – këtë pjesë të Atdheut tonë të rrudhur!? Çfarë duhet të thënë unë sot për këtë tragjedinë tonë gjithëkombëtare?”, tha Berisha, duke përkujtuar koincidencat e vdekjeve apo vrasjeve të personaliteteve të shumta në janare gjatë historisë. Ai numëroi vdekjet, të kryetrimit tonë, Gjergj Kastriotit – Skënderbeut, Isa Boletinit, të Bajram Currit, Ismajl Qemalit e Haxhi Zekës.
“Ky janar na vjen si metaforë e zisë dhe e pikëllimit, e lotit dhe e hidhërimit, e vajit dhe e gjëmimit, e mllefit dhe e mallkimit, sepse, dy ditë më parë Vdiq Presidenti!”, tha ai. Berisha tha se nga e shtuna letrat shqipe e humbën prozatorin dhe poetin, kritikun e hollë dhe estetin, autorin dhe bashkautorin e më se një dyzinë librash të zhanreve të ndryshme të krijimtarisë letrare. Berisha tha se në ato, “çaste të stuhishme, kur qerrja e fatit tonë, e kësaj pjese të Atdheut dhe të Kombit, kishte marrë tatpjetn dhe për çd moment pritej të për;lasej në humnerë, kur këtë pjesë të popullit shqiptar po e priste fati i njëjtë me atë të dymbëdhjetë popujve të tjerë, tashmë të zhdukur në këtë pjsë të Evropës”, mori përsipër misionin e mbrojtjes dhe udhëheqësje së popullit shqiptarë, presidenti Rugova. Ai tha se ishin kohë kur Kosova po kërcënohej nga makineria ushtarako-policore dhe paramilitare e Millosheviqit, e cila me brutalitetin dhe barbarinë që kishte, “Kosova rrezikohej të shndërrohej e tëra në një varrezë masive, në një Toplicë të dytë, ose në një park nacional serb, kudo të mbillej një bar i ri me farë joshqiptare”.

“Pra, kur Kosova dhe populli i saj përpëlitej për jetë a vdekje, shkrimtarin e ri, por të shquar shqiptar, e thirri zëri i atdheut, që, përkohësisht ta lë punën letrare, të vehet në ballë të popullit dhe formoi Lëvizjen e parë legale demokratike shqiptare, unifikoi popullin dhe, duke e promovuar për herë të parë në historinë e Evropës, një frymë të re filozofke në politikën e kësaj pjese të Ballkanit dhe të Evropës, aplikoi rebelimin dhe modëgjueshmërinë ndaj pushtetit serb, krijoi institucionet e pavarura, theu propagandën zhurmëmadhe mbi dyçindvjeçare antishqiptare dhe vuri bazat e forta të një shteti të ardhshëm sovran dhe të pavarur”, tha Berisha, ndërsa shfaqi dhembjen që presidenti nuk arriti ta priste njohjen formale të pavarësisë së Kosovës. Ai tha se Kosova në këtë fillimviti, e humbi “qytetarin e parë të saj, intelektualin e shquar, vërtet shqiptar, me orientime proeuropiane dhe properëndimore”. Ai më pas përmendi edhe të bëmat tjera politike të presidentit Rugova, si nismëtar i Deklaratës Kushtetuese–të njohur si Deklarata e 2 Korrikut, të Kushtetutës së Kaçanikut, të Referendumit për pavarësinë e Kosovës, organizatorin e Zgjedhjeve të Para Nacionale dhe Presidenciale shumëpartiake, të cilat shënojnë edhe fillimin e proceseve për realizimin e aspiratave shekullore të kësaj pjese të atdheut dhe të kombit shqiptar.
“Në këtë janar të kobshëm Kosova e humbi Njeriun i cili, me veprimet e tij, i ndërroi rrjedhat e historisë”, tha Berisha, i tronditur për humbjen e njeriut madhështorë pranë të cilit kaloi disa vite si bashkëpunëtorë i tij.
“Në këtë janar të zisë kombëtare, Kosova e humbi arkitektin dhe strategun e pavarësisë së saj”, tha ai duke përkujtuar çmimet dhe mirënjohjet e nderimet për presidentin Rugova, si laureat i Çmimit për Paqe të Fondacionit, Paul Litzer të Danimarkës, fituesin e titullit “Honoris causa (Doktor Nderi)” të Universitetit të VIII të Parisit dhe të Tiranës, të fituesit të Çmimit Saharov të Parlamentit Evropian, të Çmimit për Paqe të Mynsterit të Gjermanisë, të titullit “Qytetar Nderi” të Venedikut, të Milanos dhe të Breshias, fituesin e Çmimit, poashtu, për paqe të Unionit Demokratik të katalonisë në Barcelonë të Spanjës, të titullit “Senator Nderi” të Parlamentit Europian, të mirënjohjes “Mik i Shteteve të Bashkuara të Amerikës”. “E mbi të gjitha, Kosova dhe populli i saj, e humbën Njeriun dhe udhëheqësin e guximshëm historik –me emrin e të cilit lidhet, jo vetëm formimi, zhvillimi, profilizimi dhe rezistenca paqesore aktive e forcës së parë dhe më të madhe politike – Lidhjes Demokratke të Kosovës, por edhe kjo pjesë e historisë mbigjashtëmbëdhjetvjeçare të shqiptarëve të Kosovës dhe më gjerë, e humbi artikuluesin e denj të kërksave për lirinë, pavarësinë dhe demokracinë e Kosovës”, tha ai. Berisha tha se Kosova humbi njeriun dhe intelektualin e mirëfilltë të kalibrit europian, i cili me politikën e tij të urtë, me përcaktimet e tij të snqerta proeuropiane dhe properëndimore, e fitoi simpatinë e fuqisë më të madhe të botës dhe e soli bashkësinë ndërkombëtare në Kosovë.
“Kosova e humbi udhëheqësin e parë të madh shqiptar, i cili, me urtinë e fjalës dhe me madhështinë e veprës së tij jetësore, diti t’i rirreshtojë shqiptarët në përgjithësi, e, këa të Kosovës, në veçanti, aty ku vërtet me shekuj e kishin vendin. Dhe e miqësoi atë, me shumë popuj dhe kombe të endeve me përparimtare të botës, sidomos të asaj perëndimore”, tha ai.
“E humbi njeriun, i cili, siç do të thoshte zëvendësguvernatorja e Pansilvanis, znj.Ketrin Bejker Noll, citoj: “që me frymën e tj të ngrohtë të bashkëpunimit si ideal drejt të cilit aspirojnë të gjithë njerëzit, po punon për ta përmbyllur kornizn ligjore për pavarësinë e Kosovës”, simbolin e unitetit dhe të bashkëpunimit ndërshqiptar në Kosovë dhe më gjerë”, tha Berisha. “Me filozofinë e tij të rrallë Ai vërtetë i kaloi kufijtë kombëtarë.
E quajtën Gandi i Ballkanit, e quajtën Xhorxh Uashington të Kosovës, e quajtën...E, Ai, vazhdonte të ishte vetëm i tilli çfarë ishte – i madhë, tepër i madh për hapësirën në të cilën jetoi dhe veproi”, tha Berisha në përpjekje për portretizmin e tërë personalitetit të Presidentit.
“Një mik i tij i letrave, njëherë pati thënë: “Rugova do të mbetet udhëheqësi unikat në histornë kombëtare, i cli, për më shumë se një dekade e gjysmë, pa polici dhe pa ushtri, pra, pa këto dy segmente elementare të shtetit, udhëhoqi popullin e tj”, tha ai.
Ai do të mbetet gjithmonë President i Kosovës – udhëheqës i saj shpirtëror dhe historik.
Ai punoi tërë jetën, që edhe kur të shkojë në përjetësi, ne të mos na lerë vetëm. Dhe, vërtetë, nuk jemi vetëm. Përreth nesh na la një numër të madh, jashtëzakonisht të madh miqësh. Të falemnderit, zoti President, për të gjitha ato që bëre për Kosovën dhe popullin e saj. Të falemnderit që na ktheve në identitetin tonë europian”, tha në fund Berisha pa mundur të mbajë lotët për njeriun e madhë.