[arbenia]

n'mahallën teme asht nji budallicë e shëmtuet që lyp pare dhe i ndjekë fëmijët. me bo me e marrë n'dorë atë ndonji sallon i kozmetikës edhe kirurgët e silikonit, besoni se kish dalë diçka garant ma e bukur se adelina. me bo me ia hjekë make-up - in dhe tana gjanat artificiale që i ka ngujue në trup këto viteve të fundit, bahet si njifar hanifja e starasellës. me bo me i mbledhë tubë krejt shqiptarinë që dëgjon muzikë, del nji grusht i vogël njerëzish që e dëgjon adelinën n'krahasim me dikë të nivelit si angelina jolie (të dyjat kanë një ngjashmëri: përbërjen e silikonit).

tash, për ata që e kuptojnë sadopak muzikën: që s'e keni vërejtë, adelina hitet ma të mdhaja i ka parodi muzikore, që dmth se i nënçmon e i përçmon katundarinë (stili: përzini çajat). ata që kënaqen me hitet e saja, janë edhe temë e subjektit të kangëve të saja, pa e hetue se ajo asht edhe tue e ngreh trunin e dëgjuesve. e ata të shkretit e ushqejnë atë qikë dhe e mbajnë me pare. adelina asht caricë dhe, hallall i koftë, për një gjë: me të përqeshë, me të thanë se e nji katundar i dreqit në gjuhën dhe stilin sa më diplomatik (përzini çajat) edhe njikohësisht me ta zbrazë xhepin dhe me të lanë në fund me nji shprehje kënaqësie në fytyrë, ose si thotë bukowski: me nji buzëqeshje në fytyrë të nji lope të lumtun.

edhe mos u rrehni me fjalë se s'po ju ka hije. të dytë keni të drejtë, secili në mënyrën e vet. puna ishte te komentet a po përngjajnë njana me tjetrën. përgjigja ime: po, kur ua shikoj fotot prej 40 cm e ma larg.