Dardania.de - Shiko Postimin Tek - Nektari i vulosur i Xhennetit (JETA E MUHAMMEDIT A.S.)

Albanian eX|PerT · 04-03-07, 07:55

Ibni Hishami thotë: "Abdul-Muttalibi e kishte një shilte të vet nën hijen e Ka'bes. Djemtë e tij uleshin rreth shiltes dhe nga respekti asnjëri nuk tentonte të ulej në vendin e babait. Por kur paraqitej Resulull-llahu a.s. - nipi, ulej mes të shiltes. Xhaxhallarët e tij, djemtë e Abdul-Muttalibit donin ta largonin, por Abdul-Muttalibi u thoshte: "Lëreni mos e çoni Muhammedin, djalin tim. Ai gëzon vend të posaçëm tek unë."
Pastaj e ulte pranë, ia ledhatonte shpinën me dorë dhe gëzohej për çdo gjë që bënte Muhammedi a.s.[1]
Në moshën tetë vjeç, dy muaj e dhjetë ditë, Resulull-llahu a.s. e humb edhe gjyshin e vet. Ky vdes në Mekë, duke dëshiruar që kujdesin ndaj nipit të t'ia besonte xhaxhait të tij Ebu Talibit, i cili ishte vëllai i babait të Pejgamberit a.s., nga baba dhe nëna.[2]
Tek ungji sentimental

Ebu Talibi mori përsipër kujdesin e plotë ndaj djalit të vëllait - nipit. E radhiti në mesin e djemve të vet, atyre edhe ua la amanet dhe posaçërisht kërkoi mirësi dhe nderim të ndërsjellë. Ebu Talibi, ungji i tij e favorizoi Muhammedin a.s. mbi dyzet vjet, duke ia dedikuar mbrojtjen e vet dhe për shkak të tij lidhte miqësi dhe hidhërohej, për çka do të bëhet fjalë.
Me lutje solli shiun

Ibni Asakiri e ka marrë një hadith nga Xhelhemeh ibën Arfeteh, i cili thotë: “Një ditë hyra në Mekë, ishte thatësirë, ndaj kurejshitët thanë: "O Ebu Talib, na u tha lugina, fëmijët na vuajnë nga thatësia, etja dhe lutu për shi." Ebu Talibi doli me djaloshin, dhe dukej sikur të ishte zënë Dielli, retë u shakullisën. Djaloshi shikonte në qiell. Ebu Talibi e mori atë, e mbështeti me shpinë për Ka'be, dhe tregoi me gisht kah ai, e në qiell ndodhi një mrekulli. Retë u grumbulluan nga të gjitha anët, filloi stuhia dhe në luginë u derdh një shi i begatshëm që ujiti gjithë çka duhej. Këtë ndodhi Ebu Talibi e ka përshkruar me një verset." Në këtë verset Ebu Talibi e ka përshkruar fuqinë mbinatyrore të Muhammedit a.s.
Prifti Behira

Kur Resulull-llahu a.s. mbushi dymbëdhjetë vjet - sipas disave - e edhe dy muaj e dhjetë ditë,[3] Ebu Talibi e mori me vete në një udhëtim tregtie për në Sham. Gjatë udhëtimit u ndalën në Basër për të pushuar. Atëbotë Basra ishte vend i rëndësishëm tregtar dhe kryeqytet i trevave arabe që ishin nën sundimin e Romakëve.
Në këtë qytet jetonte një prift i quajtur Behira, ndërsa emrin e vërtetë e kishte Gërges (Xherxhiz). Kur karvani me tregtarë arriti në qytet, ai u doli përpara dhe i ftoi në gosti. Edhe pse i shihte për të parën herë, ky menjëherë e njohu Resulull-llahun a.s. sipas veçorive të shpallura më herët në librat e shenjtë. Ai e mori djaloshin për dore e tha: "Ky do të jetë Pejgamberi i tërë botës. Këtë All-llahu do ta dërgojë si mëshirë të gjitha botërave." Ebu Talibi tha: "Si e din ti këtë?" Ai u përgjigj: "Kur vështronit nga Aka'beja, nuk mbeti asnjë gurë, as bimë, as lis pa bërë sexhde, kurse ata nuk i bëjnë sexhde askujt tjetër përveç Pejgamberit. Unë e njoh nga vula e pejgamberllëkut, sipas nishanit mbi kërcen e epërme të shpatullës në formë të mollës. Unë për të kam dëgjuar në shpalljet tona." Pastaj e luti Ebu Talibin që të mos shkonte me të në Sham. Frikësohej mos ta gjejë ndonjë e keqe nga hebrenjtë. Ebu Talibi e ktheu Muhammedin a.s. në Mekë me dy shërbëtorë.[4]
Lufta e quajtur El-Fixhar

Kjo ka qenë lufta e fiseve Kurejsh dhe Kinan kundër Havazinëve. Në atë kohë Resulull-llahu a.s. ishte në moshën pesëmbëdhjetë vjeç. udhëheqësi i kurejshitëve dhe Kinanëve ka qenë Harb b. Umejje i cili gëzonte famë dhe nder të madh. Udhëheqës i fisit Havazin ka qenë Kajsi. Fillimi i luftës i ka takuar Kajsit kurse mesi i luftës i ka takuar fisit Kinan. Kjo luftë është quajtur "Fixhar" ngase pushoi ndalesa e luftimit në muajt e shenjtë. Në këtë luftë ka qenë prezent edhe Resulull-llahu a.s. por ai vetë nuk luftoi, vetëm që iu jepte shigjeta xhaxhallarëve.[5]
Marrëveshja mbi dinjitetin

Në bazë të luftës paraprake u bë betimi për muajin e shenjtë dhul-ka'de, iniciatorët e të cilit kanë qenë kurejshitët, dhe atë këto familje: Benu Hashim, Benu Muttalib, Esed b. Abdul Uzzaj, Zehreh b. Kulab dhe Tejma b. Merreh. Përfaqësuesit e këtyre familjeve u mblodhën në shtëpinë e Abdullah Xhedanit et-Temijut, sepse ishte më i vjetri prej tyre dhe ishte shumë i ndershëm dhe bujar. Lidhën marrëveshjen se në Mekë nuk guxon të jetë askush i nënshtruar e as i terorizuar, qoftë ai mekas ose mysafir, e të mos jenë ata në anën e tij e kundër zullumqarit, përderisa ky nuk ndalet. Në këtë marrëveshje ka qenë prezent edhe Resulull-llahu a.s. e kur All-llahu xh.sh. e ka prirur me shpallje, ka deklaruar: "Kam qenë prezent në shtëpinë e Abdullah b. Xhedanit kur u lidh marrëveshja e cila më pëlqeu, e po qe se në Islam do të ftohesha për diç të tillë, do të përgjigjesha me dëshirë."[6]
Kjo marrëveshje është rezultat i fanatizmit paraislamik që ka rezultuar nga "asabijja". Asabijja është fryma e gjinisë e cila nënkuptonte besnikërinë e domosdoshme ndaj farefisit të vet.
Të shohim se cili ishte shkaku i lidhjes së aleancës dhe nënshkrimit të marrëveshjes mbi dinjitetin e njeriut. Një njeri nga fisi Zubejd erdhi në Mekë për të shitur mallin. Këtë mall e bleu El-As b. Vail Es-Sehmi, por nuk e bëri pagesën ashtu siç duhej. Tregtari e luti që ta bënte pagesën siç duhet dhe i ftoi përfaqësuesit e familjeve. Abdu-Dar, Mahzum, Xhumh, Sehm dhe Ad që t'i ndihmojnë, por këta nuk e përfillën as njeriun e as ngjarjen. Atëherë tregtari thërret një poet dhe e lutë që në treg t'i recitonte disa vargje me të cilat do të përshkruante padrejtësinë dhe dhunën që i ishte bërë. Dhe, derisa poeti recitonte, aty pari kaloi Zubejr b. Abdul-Muttalibi dhe pyeti: "Çka është shkaku i këtyre vargjeve?" Kur mori vesh shkakun, i mblodhi njerëzit e sipërpërmendur që të marrin vendimin për respektimin e dinjitetit njerëzor, si për banorët e Mekës ashtu edhe për të huajt që vinin në Mekë. Pastaj të gjithë të tubuarit vajtën tek El-As b. Vaili të cilin e detyruan t'i jap tregtarit të drejtën e tij.[7]
Jeta e mundimshme

Resulull-llahu a.s. në rini nuk kishte ndonjë punë të caktuar apo profesion. Tradita shënon se ka qenë bari i deleve të fisit Beni Sa'd dhe banorëve të Mekës. [8]
Në moshën njëzet e pesë vjeç shkon në Sham si tregtar me mallin e tregtares së njohur mekase, Hatixhes, r.a.
Ibni Is'haku shënon: "Hatixhja, vajza e Huvejlidit ka qenë tregtare e njohur dhe e ndershme. Ajo i punësonte tregtarët të cilët punonin me pasurinë e saj dhe rregullisht, në mënyrë të zellshme ua paguante fitimin. Përndryshe kurejshitët kanë qenë tregtarë të njohur.
Kur Hatixhja dëgjon për Resulull-llahun a.s. posaçërisht se është i sinqertë, i besueshëm dhe me sjellje fisnike, dërgon që ta thërrasin. Kur Resulull-llahu a.s. paraqitet para saj, ajo i ofron të kujdeset për tregtinë e saj në Sham, e për këtë do të jetë i shpërblyer më mirë se të gjithë të tjerët para tij. Gjithashtu me të do ta dërgonte shërbyesin e saj Mejserin. Resulull-llahu a.s. pranon këtë ofertë dhe menjëherë niset me Mejserin dhe karvanin për në Sham.[9]

[1] Telkih Fuhumi l-ether, f. 7; Ibni Hisham: I/168.

[2] Telkih Fuhumi ehli-l-Ether, f. 7; Ibni Hisham: I/168

[3] Telkih Fuhumi ehli-l-ether nga Xhevzi, f. 5; Ibni Hisham: I/169

[4] Muhtesar Sireti-Resul, En-Nexhdi, f. 46. Ibni Hisham: /180-183 Tek Tirmidhiu dhe tek disa të tjerë qëndron se e ka kthyer me Bilallin, por kjo gjithsesi është gabim sepse Bilalli atëherë nuk ka qenë i pranishëm, e edhe nëse ka qenë gjallë, nuk ka mund të jetë së bashku me Ebi Talibin, e as me Ebu Bekrin; Zadul-Miad: I/17

[5] Ibni Hisham: I/184-187; Kalbu xhezireti-l-Arebi, f. 260. Historia e popujve mysliman I/63.

[6] Ibni Hisham: I/113, 135. Muhtesar Siretu Resulull-llah nga Nexhdi, f. 30, 31.

[7] Muhtesar Siretu-r-Resul nga En-Nexhdi, f. 30, 31.

[8] Ibni Hisham: I/166.

[9] Ibni Hisham: I/187, 188.

04-03-07, 07:55	#21
Albanian eX\|PerT .•:¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨:•. Anëtarësuar: 09-11-06 Postime: 4,028	Ibni Hishami thotë: "Abdul-Muttalibi e kishte një shilte të vet nën hijen e Ka'bes. Djemtë e tij uleshin rreth shiltes dhe nga respekti asnjëri nuk tentonte të ulej në vendin e babait. Por kur paraqitej Resulull-llahu a.s. - nipi, ulej mes të shiltes. Xhaxhallarët e tij, djemtë e Abdul-Muttalibit donin ta largonin, por Abdul-Muttalibi u thoshte: "Lëreni mos e çoni Muhammedin, djalin tim. Ai gëzon vend të posaçëm tek unë." Pastaj e ulte pranë, ia ledhatonte shpinën me dorë dhe gëzohej për çdo gjë që bënte Muhammedi a.s.[1] Në moshën tetë vjeç, dy muaj e dhjetë ditë, Resulull-llahu a.s. e humb edhe gjyshin e vet. Ky vdes në Mekë, duke dëshiruar që kujdesin ndaj nipit të t'ia besonte xhaxhait të tij Ebu Talibit, i cili ishte vëllai i babait të Pejgamberit a.s., nga baba dhe nëna.[2] *Tek ungji sentimental* Ebu Talibi mori përsipër kujdesin e plotë ndaj djalit të vëllait - nipit. E radhiti në mesin e djemve të vet, atyre edhe ua la amanet dhe posaçërisht kërkoi mirësi dhe nderim të ndërsjellë. Ebu Talibi, ungji i tij e favorizoi Muhammedin a.s. mbi dyzet vjet, duke ia dedikuar mbrojtjen e vet dhe për shkak të tij lidhte miqësi dhe hidhërohej, për çka do të bëhet fjalë. *Me lutje solli shiun* Ibni Asakiri e ka marrë një hadith nga Xhelhemeh ibën Arfeteh, i cili thotë: “Një ditë hyra në Mekë, ishte thatësirë, ndaj kurejshitët thanë: "O Ebu Talib, na u tha lugina, fëmijët na vuajnë nga thatësia, etja dhe lutu për shi." Ebu Talibi doli me djaloshin, dhe dukej sikur të ishte zënë Dielli, retë u shakullisën. Djaloshi shikonte në qiell. Ebu Talibi e mori atë, e mbështeti me shpinë për Ka'be, dhe tregoi me gisht kah ai, e në qiell ndodhi një mrekulli. Retë u grumbulluan nga të gjitha anët, filloi stuhia dhe në luginë u derdh një shi i begatshëm që ujiti gjithë çka duhej. Këtë ndodhi Ebu Talibi e ka përshkruar me një verset." Në këtë verset Ebu Talibi e ka përshkruar fuqinë mbinatyrore të Muhammedit a.s. *Prifti Behira* Kur Resulull-llahu a.s. mbushi dymbëdhjetë vjet - sipas disave - e edhe dy muaj e dhjetë ditë,[3] Ebu Talibi e mori me vete në një udhëtim tregtie për në Sham. Gjatë udhëtimit u ndalën në Basër për të pushuar. Atëbotë Basra ishte vend i rëndësishëm tregtar dhe kryeqytet i trevave arabe që ishin nën sundimin e Romakëve. Në këtë qytet jetonte një prift i quajtur Behira, ndërsa emrin e vërtetë e kishte Gërges (Xherxhiz). Kur karvani me tregtarë arriti në qytet, ai u doli përpara dhe i ftoi në gosti. Edhe pse i shihte për të parën herë, ky menjëherë e njohu Resulull-llahun a.s. sipas veçorive të shpallura më herët në librat e shenjtë. Ai e mori djaloshin për dore e tha: "Ky do të jetë Pejgamberi i tërë botës. Këtë All-llahu do ta dërgojë si mëshirë të gjitha botërave." Ebu Talibi tha: "Si e din ti këtë?" Ai u përgjigj: "Kur vështronit nga Aka'beja, nuk mbeti asnjë gurë, as bimë, as lis pa bërë sexhde, kurse ata nuk i bëjnë sexhde askujt tjetër përveç Pejgamberit. Unë e njoh nga vula e pejgamberllëkut, sipas nishanit mbi kërcen e epërme të shpatullës në formë të mollës. Unë për të kam dëgjuar në shpalljet tona." Pastaj e luti Ebu Talibin që të mos shkonte me të në Sham. Frikësohej mos ta gjejë ndonjë e keqe nga hebrenjtë. Ebu Talibi e ktheu Muhammedin a.s. në Mekë me dy shërbëtorë.[4] *Lufta e quajtur El-Fixhar* Kjo ka qenë lufta e fiseve Kurejsh dhe Kinan kundër Havazinëve. Në atë kohë Resulull-llahu a.s. ishte në moshën pesëmbëdhjetë vjeç. udhëheqësi i kurejshitëve dhe Kinanëve ka qenë Harb b. Umejje i cili gëzonte famë dhe nder të madh. Udhëheqës i fisit Havazin ka qenë Kajsi. Fillimi i luftës i ka takuar Kajsit kurse mesi i luftës i ka takuar fisit Kinan. Kjo luftë është quajtur "Fixhar" ngase pushoi ndalesa e luftimit në muajt e shenjtë. Në këtë luftë ka qenë prezent edhe Resulull-llahu a.s. por ai vetë nuk luftoi, vetëm që iu jepte shigjeta xhaxhallarëve.[5] *Marrëveshja mbi dinjitetin* Në bazë të luftës paraprake u bë betimi për muajin e shenjtë dhul-ka'de, iniciatorët e të cilit kanë qenë kurejshitët, dhe atë këto familje: Benu Hashim, Benu Muttalib, Esed b. Abdul Uzzaj, Zehreh b. Kulab dhe Tejma b. Merreh. Përfaqësuesit e këtyre familjeve u mblodhën në shtëpinë e Abdullah Xhedanit et-Temijut, sepse ishte më i vjetri prej tyre dhe ishte shumë i ndershëm dhe bujar. Lidhën marrëveshjen se në Mekë nuk guxon të jetë askush i nënshtruar e as i terorizuar, qoftë ai mekas ose mysafir, e të mos jenë ata në anën e tij e kundër zullumqarit, përderisa ky nuk ndalet. Në këtë marrëveshje ka qenë prezent edhe Resulull-llahu a.s. e kur All-llahu xh.sh. e ka prirur me shpallje, ka deklaruar: "Kam qenë prezent në shtëpinë e Abdullah b. Xhedanit kur u lidh marrëveshja e cila më pëlqeu, e po qe se në Islam do të ftohesha për diç të tillë, do të përgjigjesha me dëshirë."[6] Kjo marrëveshje është rezultat i fanatizmit paraislamik që ka rezultuar nga "asabijja". Asabijja është fryma e gjinisë e cila nënkuptonte besnikërinë e domosdoshme ndaj farefisit të vet. Të shohim se cili ishte shkaku i lidhjes së aleancës dhe nënshkrimit të marrëveshjes mbi dinjitetin e njeriut. Një njeri nga fisi Zubejd erdhi në Mekë për të shitur mallin. Këtë mall e bleu El-As b. Vail Es-Sehmi, por nuk e bëri pagesën ashtu siç duhej. Tregtari e luti që ta bënte pagesën siç duhet dhe i ftoi përfaqësuesit e familjeve. Abdu-Dar, Mahzum, Xhumh, Sehm dhe Ad që t'i ndihmojnë, por këta nuk e përfillën as njeriun e as ngjarjen. Atëherë tregtari thërret një poet dhe e lutë që në treg t'i recitonte disa vargje me të cilat do të përshkruante padrejtësinë dhe dhunën që i ishte bërë. Dhe, derisa poeti recitonte, aty pari kaloi Zubejr b. Abdul-Muttalibi dhe pyeti: "Çka është shkaku i këtyre vargjeve?" Kur mori vesh shkakun, i mblodhi njerëzit e sipërpërmendur që të marrin vendimin për respektimin e dinjitetit njerëzor, si për banorët e Mekës ashtu edhe për të huajt që vinin në Mekë. Pastaj të gjithë të tubuarit vajtën tek El-As b. Vaili të cilin e detyruan t'i jap tregtarit të drejtën e tij.[7] *Jeta e mundimshme* Resulull-llahu a.s. në rini nuk kishte ndonjë punë të caktuar apo profesion. Tradita shënon se ka qenë bari i deleve të fisit Beni Sa'd dhe banorëve të Mekës. [8] Në moshën njëzet e pesë vjeç shkon në Sham si tregtar me mallin e tregtares së njohur mekase, Hatixhes, r.a. Ibni Is'haku shënon: "Hatixhja, vajza e Huvejlidit ka qenë tregtare e njohur dhe e ndershme. Ajo i punësonte tregtarët të cilët punonin me pasurinë e saj dhe rregullisht, në mënyrë të zellshme ua paguante fitimin. Përndryshe kurejshitët kanë qenë tregtarë të njohur. Kur Hatixhja dëgjon për Resulull-llahun a.s. posaçërisht se është i sinqertë, i besueshëm dhe me sjellje fisnike, dërgon që ta thërrasin. Kur Resulull-llahu a.s. paraqitet para saj, ajo i ofron të kujdeset për tregtinë e saj në Sham, e për këtë do të jetë i shpërblyer më mirë se të gjithë të tjerët para tij. Gjithashtu me të do ta dërgonte shërbyesin e saj Mejserin. Resulull-llahu a.s. pranon këtë ofertë dhe menjëherë niset me Mejserin dhe karvanin për në Sham.[9] [1] Telkih Fuhumi l-ether, f. 7; Ibni Hisham: I/168. [2] Telkih Fuhumi ehli-l-Ether, f. 7; Ibni Hisham: I/168 [3] Telkih Fuhumi ehli-l-ether nga Xhevzi, f. 5; Ibni Hisham: I/169 [4] Muhtesar Sireti-Resul, En-Nexhdi, f. 46. Ibni Hisham: /180-183 Tek Tirmidhiu dhe tek disa të tjerë qëndron se e ka kthyer me Bilallin, por kjo gjithsesi është gabim sepse Bilalli atëherë nuk ka qenë i pranishëm, e edhe nëse ka qenë gjallë, nuk ka mund të jetë së bashku me Ebi Talibin, e as me Ebu Bekrin; Zadul-Miad: I/17 [5] Ibni Hisham: I/184-187; Kalbu xhezireti-l-Arebi, f. 260. Historia e popujve mysliman I/63. [6] Ibni Hisham: I/113, 135. Muhtesar Siretu Resulull-llah nga Nexhdi, f. 30, 31. [7] Muhtesar Siretu-r-Resul nga En-Nexhdi, f. 30, 31. [8] Ibni Hisham: I/166. [9] Ibni Hisham: I/187, 188.