[lirik]

Ditari i një luftëtari të UÇK-së (10)
Kthimi në Kosovën e çliruar

“Dhe, para së gjithash, ruhuni nga mallkimi i historisë

dhe mos e harroni atë kur të jepni mendimin tuaj!” - Hasan Prishtina

Nga Prishtina erdhi autoambulanca në Merdar, dhe prej aty më dërguan në Ruhot te familja ime. Pra, më shtatë prill 2001 u lirova dhe u shtrova në spitalin e Pejës.

Në spital më pranoi dr. Isa Kaliqani. E lajmëruan familjen time dhe Zonën e Tretë të TMK-së. Konsultohen për me më bë operacion. Pas tri ditësh vjen Isa e më tha: Gani duhet për t’i çuar fotografitë tuaja në një spital të Italisë. Pas një muaji italianët kishin propozuar me ma heqë këmbën. Doktor Isës i thashë: ”Jam lodhur, hiqmani këmbën se eci me shtaga”. Një mbrëmje erdhi doktor Isa e më tha: Gani, nesër duam me të bë operacion., por prej shtatë deri në dhjetë centimetra këmba del më e shkurtër. Pranova. Të nesërmen dr. Isa erdhi në mëngjes me stafin e vet, po ashtu erdhën edhe dy mjekë nga Shtabi i Përgjithshëm i TMK-së. Më operuan-këmba më mbeti vërtet e shkurtër. Pas një viti, nga pakujdesia u rrëzova, m’u këputën venat e dy këmbëve! Dhe kështu pas një viti m’u ënjt këmba dhe dr. Mithati më bëri operacion.

Në Shqipëri për shërim

Ishte mëngjes. Para vizitës erdhi me më pa motra Atifete Shala. I shkuen lotët. Kam menduar se të kanë mbytur shkiet, - më tha dhe ia plasi vajit.

Në banjë të Pejës, dy vjet jam shëruar pa kompensim. Drejtori Hamdi vetë më ka shëruar dhe ndihmuar sa ka pasur mundësi. Pas dy vjetësh më thanë se këtu shërim nuk ka. Vetëm në spitalin e Shqipërisë ka ilaç, më kumtuan. Udhëtova për Shqipëri. Pas 20 ditësh edhe ata me thanë nuk ka shërim...

Tash vazhdimisht kontrollin e bëj në Pejë te dr. Mithat Jakupi.

Me këtë rast i falënderoj të gjithë mjekët dhe infermieret në emrin tim, të familjes po edhe gjakut të derdhur të dëshmorëve e martirëve. Gjatë burgut në Gjakovë për mua është kujdesur: dr. Selajdin Boshnjaku, ndërsa në Pejë: 1. Dr. Mithat Jakupi, 2. Dr.Isa Kaliqani,

3. Enver Muja 4. Dr.Nazmi Morina, 5. Dr.Rrahman Maxharri, 6. Gani Rama, 7. Sali Shala, 8. Sabrie Nazja, 9. Fatime Shala, 10. Atifete Shala, 11. Fatmushi..., 12. Ramiz Baci, 13. Zenun Shatri, 14. Hamdi Blakaj, 15. Ahmet Blakaj, 16. Talat Gjinolli,

17. Imer Qavolli.

Dezinformatat

Dr. Shefqet Mehmetaj mbas lirimit ka ardhur te shtëpia ime, më çoi në ordinancën e tij e m’i rregulloi pa të holla dhëmbët (dhëmbët m’i patën thyer në Beograd). Ky gjatë tanë luftës e ka ndihmuar popullatën duke e mjekuar dhe me barna në Ruhot..

Për ditët dhe krimet që janë bërë në Burgun e Dubravës më së miri dinë të tregojnë:

1. Hasan Dalloshi-Doganaj, 2. Halil Ademi-Zhur, 3. Nait Hasani-Prishtinë, 4. Tahir Panxha-Kosuriq i Pejës, 5. Xhelal Canziba-Rahovec, pastaj Reshat Nurboja, Halil Ademi etj. Ndërkaq unë nuk jap informata për burgun të Dubravës... Prej disa të burgosurve po dëgjoj edhe çka nuk ka ndodhur në burg...

Personat që kanë kontribuar në aksionin për tubimin e të hollave në fshatrat e Ruhotit, Trestenikut, Lutogllavës, Trubuhovcit, Saradranit dhe Zabllaqit, por edhe shumë fshatarë e mërgimtar, që kanë dhënë deri edhe në 10.000 marka për lirimin tim, janë: 1. Besim Kuqi, 2. Qerim Osmani, 3. Istref Berisha, 4. Jonuz Istrefi.

Në vitin 2001 në spital të Pejës erdhën për të më vizituar ndërkombëtarët. Donin të merrnin vesh nga unë për torturat dhe kasaphanën që kishim përjetuar, për masakrat e mëdha, për ndërrimin e fesë, për kryqin që më kishin vënë në qafë etj., etj.

Rikthimi i kujtesës

Me Fatmir Kukullarin, ushtar i UÇK-së, u njoftova në autobus duke shkuar për Beograd. Me pyeti: Shemsi, ku të kanë plagosur kështu? Në Gjakovë, - iu përgjigja. Po ti Fatmir? Më kanë plagosur në Dubravë, në mesin e 15 vetave, - m’u përgjigj. Shemsi, ti më ndihmon! Ani. - i thashë. Kur mbërrimë në Pozharevc, mbi 22 varr në trup i kishte pasur. Tregonte si e kanë lënë në pusetë të plagosur dhe Halil Ademi e ka gjetur. Shumë të plagosur nuk bënin zë. Kjo ishte jeta në burgje dhe ky ishte pësimi i të burgosurve shqiptarë në Dubravë.

Shokët që më kanë ndihmuar në Pozharevc: 1. Zeqir Gashi nga Broliqi, 2. Skender Hoxha nga Jasharajt, 3. Ekrem Bajra nga Mitrovica, 4. Fadil Krasniqi nga Gjakova,

5.Rasim Jaha, 6. Shaqë Selmani nga Gllogjani, 7. Rasim Selmani nga Gllogjani,

8. Tahir Panxha nga Kusuriqi. Më thoshin: Ti Shemsi, kur të shkosh në shtëpi vizitoji lapidarët se tash ka ardhur pranvera, liria dhe duhet të jesh krenar që ke dhënë edhe pjesë të trupit.

CZ - Beograd

Në këtë burg famëkeq për shqiptarët dymbëdhjetë muaj e gjysmë isha ne vetmi. Bile njëherë kanë bërë përpjekje me të mirë që t’ua fal njërën veshkë, që të më shëronin. Pas 8 ditësh kanë filluar të më rrihnin 17 ditë pa ndërprerë derisa e kam pranuar kërkesën e tyre. Për fat të mirë timin kur më çuan në spital në Beograd, serbja për burrin e së cilës i kishin premtuar veshkën time, më pyeti se nga jam. I tregova se jam nga Kosova. Pastaj më pyeti se a kam qenë ushtar i Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës. Po, bërtita sa munda. Dhe ajo tha se nuk e pranoj kurrë me ta marrë veshkën tënde! Komandantët shanë mjekët Milosheviqin dhe burrin e saj. Kjo ngjarje ka ndodhur më 2 gusht të vitit 1999....

vijon