Citim:
Postimi origjinal ėshtė bėrė nga Le jardin des disparus
Dhe kėshtu, brengosshėm, mė nė fund bėhemi tė vetėdijshėm se ėshtė pėr ne, qė tashmė mplakemi, dashuria aq e shtrenjtė, qė s`ka shpresė qė nė pėrgjithėsi na takon, nėse e kemi humbur, ose asnjėherė nuk e kemi takuar.
Ne pothuajse patjetėr bėhemi lypsarė. Lypim pak simpati, njė buzėqeshje mė tė ėmbėl, njė trohė mė tepėr vėmendje, njė shkresė tė intonuar sa mė intime - ne bėhemi lypsa tė dashurisė.
Shpesh e kapim vetėn nė tundime se kemi dashur tė ndalemi nė njė kėnd nė muzg, kur ndizen dritat nė vitrina... me shpresė pėr (ri)takim me dashurinė, edhe pse kjo mund tė jetė vetėm shpresė e rreme, qė vdes e fundit...
(© disparus)
|
Citim:
|
me shpresė pėr (ri)takim me dashurinė,
|
me fale,per nderhyrjen i nderuar,ishte vetem ky vargu qe me beri pershtypje/cilin veqova ketu...Shtoi,sikur gjitha dashurit te ken nje gje te tille,(ri)takimin/dhe ne boten tjeter...vdekja do kishte kuptim!....(me me pak dhimbje)
respekt juve
...Natyra!