Dardania.de - Shiko Postimin Tek

YanYan · 10-02-11, 00:14

Siç del një violinë nga këllëfi i saj*

Ti dole prej fustanit dhe mbete lakuriq*
As njëqind neonë të ndizeshin njëherësh
S’do vdiste errësira në atë dhomë siç vdiq.

Unë isha tani harku tendosur për kujë*
Që duhet të luaja mbi honet e tua*
I tmerrshëm është çasti për notën e parë
Pastaj sinfoninë di ta shkruajë vetë një grua.

U mpleksëm me vrull si hardhia në lis*
Dhe gjaku u prish* u bë verë perëndije*
Asnjë skenë në botë s’pati fatin ta shoh
Si luhet në shtrat një vallzim dashurie.

As harku i ylberit i bërë prej Zotit
Nuk është si yti kur hepohesh mbi mua*
Asnjë orë në botë nuk është shpikur si unë*
Të mas aq saktë gjithë klithmat e tua…

As ujë në rërë nuk pihet kaq shpejtë
Sa ç’bën ti me mua si me lumin në gusht*
Tek çahesh ngado si kokrra e shegës
Dhe prêt të të mbush me mjaltë e me musht.
.................................................

Tani që u zgjuam* shpejt* eja* t’i mbledhim
Gjymtyrët e trupit shpërndarë mbi krevat*
Pa shih nga dritarja sa të bukur e bëmë botën
Nga që duhemi kaq shumë dhe bota ka fat.

~Petrit Ruka

10-02-11, 00:14	#88
YanYan ➫ ➬ ➩ ➪ ➭ ➮ ➯ ➱ Anëtarësuar: 02-05-07 Vendndodhja: Shshshshshsh! Postime: 3,443	Titulli: Vargje Dashurie Siç del një violinë nga këllëfi i saj* Ti dole prej fustanit dhe mbete lakuriq* As njëqind neonë të ndizeshin njëherësh S’do vdiste errësira në atë dhomë siç vdiq. Unë isha tani harku tendosur për kujë* Që duhet të luaja mbi honet e tua* I tmerrshëm është çasti për notën e parë Pastaj sinfoninë di ta shkruajë vetë një grua. U mpleksëm me vrull si hardhia në lis* Dhe gjaku u prish* u bë verë perëndije* Asnjë skenë në botë s’pati fatin ta shoh Si luhet në shtrat një vallzim dashurie. As harku i ylberit i bërë prej Zotit Nuk është si yti kur hepohesh mbi mua* Asnjë orë në botë nuk është shpikur si unë* Të mas aq saktë gjithë klithmat e tua… As ujë në rërë nuk pihet kaq shpejtë Sa ç’bën ti me mua si me lumin në gusht* Tek çahesh ngado si kokrra e shegës Dhe prêt të të mbush me mjaltë e me musht. ................................................. Tani që u zgjuam* shpejt* eja* t’i mbledhim Gjymtyrët e trupit shpërndarë mbi krevat* Pa shih nga dritarja sa të bukur e bëmë botën Nga që duhemi kaq shumë dhe bota ka fat. ~Petrit Ruka __________________ Quod me nutrit, me destruit!