[hawk]

Postimi origjinal është bërë nga Arb

pasi iu dorëzua Çmimi Nobel, në një foto portret të sajin shkroi këto fjalë: "Une gjithmon e kam në zemër popullin tem Shqiptar.


Fjalia e parë, tha ai, dëshmon përkushtimin dhe dashurinë e saj për kombin

Sejdiu duhet te thoje keshtu sepse i intereson.
Nuk ka murgeshe nacionaliste dhe as patriote. Kujtoj ketu faktin qe kur vdes duhet te varroset aty ku sherben; duhet te largohet nga atdheu, familja, shtepia, per nje mision fetare...shqiptarizmi nuk ekziston. Keshtu fjalia e dyte e cituar nga une, eshte qesharake.

Nga deklaratat e cmimit Nobel, nuk rrezulton ajo cka pohon Sejdiu, prandaj presidenti, si ne fushate elektorale, e gjen kete fjali ne nje autograf. Perse nuk i tha keto fjale kur mori cmimin? Tek Nobeli per paqen ja dedikoi kohen luftuesit te paqes, ku te gjithe mendojne se eshte nje rregjim, arme, lufte...por jo, ai na qenka aborti sepse grate qe abortojne mund edhe te vrasin: pra lufta e pare dhe e dyte boterore u luftuan nga abortistet! Pervec abortit foli edhe per kontraceptivin, me shume se per Kombin dhe gjendjen e mjeruar te trungut te coptuar apo Shqiperise enveriste. Do doja shume te kuptoja dashurine per Kombin dhe pasionalitetin e kesaj dashurie. Ku dhe kur shprehet ajo?!

Eshte bere historike kjo thenje "“Me gjak jam shqiptare, me nënshtetësi jam indiane…Sipas thirrjes i përkas botës”, por ajo ka nje vazhdim “…por zemra ime i përket plotësisht zemrës së Krishtit”.

E ndikuar nga fjalet e priftit Gnidovec "Jepini Jezusit çdo gjë, jetoni vetëm per Atë…duani vetëm Atë, vuani vetëm për Atë. Qoftë Jezusi çdo gjë në jetën tuaj", dhe mesimet e Jambrekoviçit, Nene Tereza shkruan “Braktis miqtë e mi të vjetër, braktis vatrën time: zemra ime më shtyn t’i shërbej Krishtit" - ne letren derguar priftit kroat ku ajo mesoi katekizem ne serbo-kroatisht.

Sipa rregullores se paracaktuar nga Nene Tereza:
Ne pikën numër 40, “ushtaret” e misionit duhet të shkojnë në zonat e varfra të Kalkutës të mbledhin fëmijët “[…] për t’ju mësuar atyre lutje të shkurtra e mbi të gjitha si të duan Zotin […]”. Në të njëjtën pikë, për ato që janë të sëmure, motrat duhet “t’i bindin për të kërkuar ritin e shenjtë të Kungimit”; për ato që janë në çastet e agonisë, motrat duhen “të sigurohen që prifti të vijë në kohë [para vdekjes]”. Në pikën numër 41, që është edhe pika e fundit e misionit të paramenduar nga Nënë Tereza, flitet për shtrirjen e veprimtarisë edhe në fshatra, ku përsëri misionaret do te përgatisin te rriturit “për te marre sakramentet”.

Roli ne favor te Kishes:
Nënë Tereza shprehej se “Kisha nuk vepron rastësisht, por shpesh përdor mjete, mjete humane për të plotësuar misionin e saj Hyjnorë” dhe se kjo veprimtari do të shkonte “ në favor të fesë Katolike dhe Arqidioqezës tonë”. Edhe çmimet e marra më vonë nga misionarja, siç është ai Padma Shri, i vitit 1962, apo çmimi i Magsaysay (Manila, 31 gusht 1962), sipas vetë Nënë Terezës, janë pozitive për Kishën. Mikes së saj, Eileen i shkruante se “duhet të lutemi shumë për Kishën në botë dhe botën në Kishe”. Këtij institucioni të quajtur “Nëna Kishë”, për hirë të lutjeve të Maries (në vizionet e Nënë Terezës) “Urdhri duhet t’i dhurojë shenjtorë”. Aq e madhe ishte devotshmeria e Nene Terezes per Kishen sa ajo e justifikonte edhe inkuicionin e Galileut - thote K.Hitchens.

Pas vizites ne Shqiperi, pas luleve tek varri i xhaxhit, ne 1990, perpara hapjes se objekteve te kultit ne Shqiperi, Nene Tereza thote “Ndjej që Jezusi dhe Maria më duan këtu [Shqipëri], në momentin kur të hapen kishat në Shqipëri, ku dashuria për Zotin ishte ndaluar për shume vite dhe njerëzit, në nivel shpirtërorë, po vdiste urie”. Ajo vjen per Jezusin, per te shtuar besimtaret, jo si clirimtare, aq me pak si patriote apo sic thote shkrimi i mesiperm "dashurinë e saj për kombin ". E vetmja dashuri ne zemren e Nene Terezes eshte ajo per Krishtin dhe per te krishterizuar, pra per te afruar njerez tek Qielli. “Kush do ta mendonte se misionaret e bamirësisë do vinin deri në këto vende [Irak, “Babilonia biblike”] për të shpallur fjalën e Zotit”, deklaronte pasi Saddami i kishte dhene leje per nje mision ne Irak. Shkonte ne Bagdad ashtu si ne Shqiperi per fjalen e Zotit, qe nuk njeh Komb.

Te ishte per Nene Terezen, shqiptaret do te silleshin ndaj serbeve me “falni, falni”, sic u kerkonte ajo 2.500 indianve te vrare ne nje fabrike. Pasi vetem keshtu, me nenshtrim, vuajtje, dorezim, arrijme “për të shuar etjen e Hyjnisë"...