Dardania.de - Shiko Postimin Tek - Nektari i vulosur i Xhennetit (JETA E MUHAMMEDIT A.S.)

Albanian eX|PerT · 04-03-07, 07:53

Kjo ngjarje, gjithashtu, i ka treguar botës në shenjtërinë e shtëpisë së Zotit dhe se Meka është vend të cilin All-llahu xh.sh. e ka zgjedhur si Vend të shenjtë.
Nuk është për t'u çuditur përse All-llahu xh.sh. e ka shpëtuar këtë vend nga rrënimi, kur dihet se prej këtu doli më i besueshmi El-Emin - Pejgamberi i fundit i All-llahut xh.sh.
Abdul- Muttalibi i ka pasur dhjetë djem. Këta janë: El-Harithi, El-Gajdaku, Ez-Zubejri, Ebu Talibi, Abdullahu, Hamza, Ebu Lehebi, El-Mekumi, Saffari dhe El-Abbasi.
Në disa libra numërohen njëmbëdhjetë djem, e i njëmbëdhjeti ka qenë Kathem. Në të tjerat janë trembëdhjetë djem dhe i shtojnë edhe Abdul-Ka'bin dhe Huxhlanin, por me siguri të plotë dihet për dhjetë djem. Përveç dhjetë djemve Abdul Muttalibi ka pasur edhe gjashtë vajza. Këto janë: Ummul-Hakim, e quajtur El-Bejda, pastaj Berret, Atika, Safija, Erva dhe Umejma.[1]
III. Abdullahu është babai i Resulull-llahut a.s. Nëna e Abdullahut është Fatimja, vajza e Amër b. Aidh b. Umran b. Mahzum b. Jekadhe b. Merret.
Abdullahu ka qenë djali më i bukur i Abdul-Muttalibit dhe për të më i dashuri. Ky ka qenë "flijimi" i premtuar apo kurbani. Ngjarja thotë:
Kur Abdul-Muttalibit i lindin dhjetë djem, dhe kur ata u rritën, i mblodhi rreth veti dhe u tregoi për premtimin e dhënë. Ata e miratuan këtë. Ai ua shkroi emrat e tyre në shigjetëza dhe të gjitha ia dha kaddahut - njeriut i cili hidhte shortin. Shigjeta e parë u kthyer drejtë Abdullahut. Abdul- Muttalibi e merr djalin dhe e dërgon në Ka'be për ta therur, por kurejshitët dhe dajallarët e tij, e edhe vëllai i tij Ebu Talibi, nuk lejuan ta bënte këtë. Abdul Muttalibi u tha: "Atëherë si ta përmbushi betimin tim?"
Ia mbushën mendjen që përsëri të shkonte tek shortari dhe t'i thotë që tani të hidhte shigjetëzën mes Abdullahut dhe dhjetë deveve. Nëse del te Abdullahu, le të shtojë numrin e deveve, dhe gjithnjë kështu, derisa shigjeta nuk bjerë mbi devetë që Zoti të jetë i kënaqur. Nëse bie mbi deve atëherë ato do ti therte para Ka'bes.
Dhe kur numri i deveve arriti në njëqind, vetëm atëherë shigjetëza ra prej Abdullahut mbi devetë. Abdul-Muttalibi i flijoi këto në vend të djalit. Gjer atëherë vlera e gjakut tek arabët ka qenë dhjetë deve, e pas kësaj ngjarjeje arriti në njëqind deve, që e ka vërtetuar edhe Islami.
Tregohet se Resulull-llahu a.s. ka thënë: "Unë jam i biri i dy flijimeve" (Ismailit dhe babait të tij Abdullahut).[2]
Abdul-Muttalibi ia zgjodhi djalit të vet për grua Eminen, vajzën e Vehbi b. Abdi Menaf b. Abd Zehre b. Kulabit. Në atë kohë ajo ishte vajza më e bukur dhe më e ndershme ndër kurejshitët, edhe për kah origjina e edhe për kah pozita. Babai i saj ishte kryepar i familjes Zehra, të njohur për nga prejardhja dhe nderi. Abdullahu martohet dhe me gruan e vet jeton në Mekë. Pas disa kohësh babai e dërgon në Medinë që të furnizohet me hurma, ku edhe ndërron jetë.
Disa thonë se është nisur në Sham për të bërë tregti, por në Medinë e takon një karvan të kurejshitëve dhe për shkak sëmundjes ndalet aty ku edhe vdes dhe varroset në varret Nabig El-Xhadi. Vdes në moshën njëzet e pesë vjeç, e para lindjes të djalit të tij, Muhammedit a.s.
Ky është mendim i shumë historianve.
Ka edhe sish që thonë se Abdullahu ka vdekur dy muaj pas lindjes së fëmijës.[3] Kur në Mekë arrinë lajmi për vdekjen e tij, Eminja e terrin atë me pikëllim të madh që e shpreh edhe me vargje prekëse.
E tërë pasuria që Abdullahu kishte lënë pas veti kanë qenë: pesë deve, një tufë të vogël delesh dhe robëreshën abisinase, Berket, me ofiqin Ummu Ejmen, e cila është kujdesur për Resulull-llahun a.s.[4]

[1] Telkih Fuhumi ehli-l-Ether, f. 8 dhe 9. Rahmetun li-l-Alemin: II/56.66.

[2] Ibni Hisham: I/151-155; Rahmetun-l-Alemin: II/89, 90; Muhtesar Siretu Resulull-llah nga En-Nexhdi, f. 12, 22, 23.

[3] Ibni Hisham: I/156, 158; Fikhu-s-Sire nga Muhammed Gazaliu, f. 45; Rahmetun li-l-Alemin: II/91.

[4] Muhtesar Siretu-r-Resul nga Abdullah En-Nexhdi, f. 12, Telkih Fuhumi ehli-l-ether, f. 4 dhe Sahih Muslim: II/96.

04-03-07, 07:53	#19
Albanian eX\|PerT .•:¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨:•. Anëtarësuar: 09-11-06 Postime: 4,028	Kjo ngjarje, gjithashtu, i ka treguar botës në shenjtërinë e shtëpisë së Zotit dhe se Meka është vend të cilin All-llahu xh.sh. e ka zgjedhur si Vend të shenjtë. Nuk është për t'u çuditur përse All-llahu xh.sh. e ka shpëtuar këtë vend nga rrënimi, kur dihet se prej këtu doli më i besueshmi El-Emin - Pejgamberi i fundit i All-llahut xh.sh. Abdul- Muttalibi i ka pasur dhjetë djem. Këta janë: El-Harithi, El-Gajdaku, Ez-Zubejri, Ebu Talibi, Abdullahu, Hamza, Ebu Lehebi, El-Mekumi, Saffari dhe El-Abbasi. Në disa libra numërohen njëmbëdhjetë djem, e i njëmbëdhjeti ka qenë Kathem. Në të tjerat janë trembëdhjetë djem dhe i shtojnë edhe Abdul-Ka'bin dhe Huxhlanin, por me siguri të plotë dihet për dhjetë djem. Përveç dhjetë djemve Abdul Muttalibi ka pasur edhe gjashtë vajza. Këto janë: Ummul-Hakim, e quajtur El-Bejda, pastaj Berret, Atika, Safija, Erva dhe Umejma.[1] *III*. Abdullahu është babai i Resulull-llahut a.s. Nëna e Abdullahut është Fatimja, vajza e Amër b. Aidh b. Umran b. Mahzum b. Jekadhe b. Merret. Abdullahu ka qenë djali më i bukur i Abdul-Muttalibit dhe për të më i dashuri. Ky ka qenë "flijimi" i premtuar apo kurbani. Ngjarja thotë: Kur Abdul-Muttalibit i lindin dhjetë djem, dhe kur ata u rritën, i mblodhi rreth veti dhe u tregoi për premtimin e dhënë. Ata e miratuan këtë. Ai ua shkroi emrat e tyre në shigjetëza dhe të gjitha ia dha kaddahut - njeriut i cili hidhte shortin. Shigjeta e parë u kthyer drejtë Abdullahut. Abdul- Muttalibi e merr djalin dhe e dërgon në Ka'be për ta therur, por kurejshitët dhe dajallarët e tij, e edhe vëllai i tij Ebu Talibi, nuk lejuan ta bënte këtë. Abdul Muttalibi u tha: "Atëherë si ta përmbushi betimin tim?" Ia mbushën mendjen që përsëri të shkonte tek shortari dhe t'i thotë që tani të hidhte shigjetëzën mes Abdullahut dhe dhjetë deveve. Nëse del te Abdullahu, le të shtojë numrin e deveve, dhe gjithnjë kështu, derisa shigjeta nuk bjerë mbi devetë që Zoti të jetë i kënaqur. Nëse bie mbi deve atëherë ato do ti therte para Ka'bes. Dhe kur numri i deveve arriti në njëqind, vetëm atëherë shigjetëza ra prej Abdullahut mbi devetë. Abdul-Muttalibi i flijoi këto në vend të djalit. Gjer atëherë vlera e gjakut tek arabët ka qenë dhjetë deve, e pas kësaj ngjarjeje arriti në njëqind deve, që e ka vërtetuar edhe Islami. Tregohet se Resulull-llahu a.s. ka thënë: "Unë jam i biri i dy flijimeve" (Ismailit dhe babait të tij Abdullahut).[2] Abdul-Muttalibi ia zgjodhi djalit të vet për grua Eminen, vajzën e Vehbi b. Abdi Menaf b. Abd Zehre b. Kulabit. Në atë kohë ajo ishte vajza më e bukur dhe më e ndershme ndër kurejshitët, edhe për kah origjina e edhe për kah pozita. Babai i saj ishte kryepar i familjes Zehra, të njohur për nga prejardhja dhe nderi. Abdullahu martohet dhe me gruan e vet jeton në Mekë. Pas disa kohësh babai e dërgon në Medinë që të furnizohet me hurma, ku edhe ndërron jetë. Disa thonë se është nisur në Sham për të bërë tregti, por në Medinë e takon një karvan të kurejshitëve dhe për shkak sëmundjes ndalet aty ku edhe vdes dhe varroset në varret Nabig El-Xhadi. Vdes në moshën njëzet e pesë vjeç, e para lindjes të djalit të tij, Muhammedit a.s. Ky është mendim i shumë historianve. Ka edhe sish që thonë se Abdullahu ka vdekur dy muaj pas lindjes së fëmijës.[3] Kur në Mekë arrinë lajmi për vdekjen e tij, Eminja e terrin atë me pikëllim të madh që e shpreh edhe me vargje prekëse. E tërë pasuria që Abdullahu kishte lënë pas veti kanë qenë: pesë deve, një tufë të vogël delesh dhe robëreshën abisinase, Berket, me ofiqin Ummu Ejmen, e cila është kujdesur për Resulull-llahun a.s.[4] [1] Telkih Fuhumi ehli-l-Ether, f. 8 dhe 9. Rahmetun li-l-Alemin: II/56.66. [2] Ibni Hisham: I/151-155; Rahmetun-l-Alemin: II/89, 90; Muhtesar Siretu Resulull-llah nga En-Nexhdi, f. 12, 22, 23. [3] Ibni Hisham: I/156, 158; Fikhu-s-Sire nga Muhammed Gazaliu, f. 45; Rahmetun li-l-Alemin: II/91. [4] Muhtesar Siretu-r-Resul nga Abdullah En-Nexhdi, f. 12, Telkih Fuhumi ehli-l-ether, f. 4 dhe Sahih Muslim: II/96.