[~AnnA~]

Sa e ka “tradhtuar” vëllai juaj Izeti, të ndjerin Azem Hajdari?

Vëllai im, Izet Haxhia dhe asnjëri prej nesh nuk kemi tradhtuar dhe as mund ta bëjmë kurrë një gjë të tillë. Në të vërtetë po të ishim të tillë, nuk do të ishim burgosur tre vëllezër për një krim që nuk e kemi kryer kurrë, ashtu sikundër na është ofruar jo vetëm një herë. Pikërisht vëllai im Izeti ka qenë objekt i manipulimit të këtij krimi nëpërmjet një thashethemnaje të ngritur në rrugë institucionale, e gatuar nga Fatos Klosi dhe bashkëpunëtorët e tij me qëllim që inkriminimin e tyre dhe urdhëruesve nga prapaskena e tij t’ia faturonin Berishës nëpërmjet ne vëllezërve, skenar që ka funksionuar përballë naivëve, që për fat të keq ka jo pak, madje shumë. Prokuroria gjatë hetimeve si dhe gjatë procesit gjyqësor është përpjekur të vërtetojë se ka qenë pikërisht Izeti, ai që nëpërmjet një telefonate ka nxjerrë në pritë Azem Hajdarin, gjë që nuk u provua kurrë, qoftë edhe me një dëshmi të vetme e për pasojë nuk është shkruar në asnjë rresht të vendimeve gjyqësore. Kemi mësuar përkundrazi se, Azem Hajdari është paralajmëruar për rrezikun nëpërmjet një militanti të PD-së. Azem Hajdari, numrin e telefonit me të cilin pretendohet se i është bërë thirrja, e kishte marrë dhuratë nga një kosovar vetëm dhjetë ditë më parë se të vritej (deponuar në gjyq nga miku i tij më i ngushtë), numrin e të cilit e kishin vetëm pak persona të rrethit të ngushtë të Hajdarit dhe familja, madje as shoferi i tij personal nuk e dispononte atë numër (deponuar nga shoferi i tij në proces gjyqësor). Aq më pak mund ta kishte im vëlla, i cili që prej zgjedhjeve të 1997 rreth dhjetë muaj më parë ai nuk hynte në ambientet e PD-së, pasi për shkak të një qejfmbetjeje pas heqjes nga puna kur ai nuk ndodhej në Shqipëri, i kishte ftohur thuajse fare marrëdhëniet me lidershipin e kësaj partie. Ne nuk mund t’i bënim Azem Hajdarit një “tradhti” të tillë, ndërkohë që jo rrallëherë vëllezërit e mi i ishin ndodhur në krah atij në ditët më të vështira që kishte kaluar (si rasti i atentatit në Milot shkurt 1998 dhe në shoqërimin në Tropojë, në fushatën e qershorit 1997, ku jeta e tij ishte e rrezikuar prej atyre që i bënë atentat një vit më vonë në Bajram Curri, në qershor 1998).

Çfarë raportesh keni me Sali Berishën, duke pasur parasysh se keni qenë shumë pranë tij?

Raportet me Sali Berishën janë të ftohta që pas zgjedhjeve të 1997-ës, siç e cilësova më lart, dhe pikërisht të ngrira që pas vrasjes së Azem Hajdarit, pasi spiunët militantë të PD-së arritën të përcillnin tek ai shpifjet e SHIK-ut, dhe për fat të keq e bindën atë se ne vëllezërit kishim marrë pjesë në vrasjen e Azem Hajdarit. Besoj se deri në zbardhjen e së vërtetës së këtij krimi të shëmtuar, asnjë nuk mund dhe nuk ka për të ndryshuar. Megjithatë, shpresoj dhe uroj që një ditë të ndodhë, një ditë të afërt.

Sipas jush, a rrezikohet jeta e Izet Haxhisë nëse rikthehet në Shqipëri?

Nga të dhënat që kam, ai në burgjet turke ruhet nën masa të rrepta sigurie, “me porosi të shtetit shqiptar” - siç i kanë thënë, çka më bën të mendoj se këta që janë sot në pushtet, nuk kanë përse të marrin ndonjë iniciativë kundër jetës së tij. Ata që kanë pasur interes për likuidimin e tij dhe madje që urdhëruan vrasjen e Izetit (të dhëna të sakta), janë segmente të politikës që janë sot në opozitë dhe që edhe sot përpiqen të bindin shqiptarët se Berisha na paska arrestuar Izetin për ta likuiduar, me qëllim fshehjen gjoja të krimeve të tij. Rreth këtij absurdi vërtitej dhe kalamxhiu i mbeturinave të Sigurimit famëkeq të Shtetit, Neshat Tozaj, në një shkrim pak ditë pas arrestimit të Izetit në fletushkën partiake “Zëri i Popullit”, ky pseudodemokrat që vazhdon të njomë ende punën e tij me “bojën” e kuqe të krimeve të tij e bashkëpunëtorëve të idealit që atëherë, kur kërcënonte nënën e një adoleshenti të dashuruar me vajzën e mikut të tij nga skutat e errëta të Sigurimit kriminal të Shtetit, për të zhdukur nga faqja e dheut e që për fat të keq, më pas ai dhe bashkëpunëtorët e tij zhdukën nga shpirti i adoleshentit dashurinë dhe të drejtën për të jetuar si njeri normal e si artist, dhunti që ia kishte falur natyra. Ai dhe ata të cilëve u shërben, besojnë në vete sa edhe të tjerët bëjnë njëlloj si ata, duke i kthyer burgjet në vende ekzekutimi dhe spitalet psikiatrike në vende të tjetërsimit shpirtëror e mendor, vetëm se guxon të dashurosh vajzën e oborrtarit të nomenklaturës së kuqe. Parë në këtë kontekst, pra atyre që kanë urdhëruar likuidimin e tij, më bën të mendoj dhe krijoj bindjen se ai është seriozisht i rrezikuar prej këtyre të fundit e më pas sigurisht t’ia faturojnë Berishës, ashtu si e ndjellin të ndodhë, duke aluduar që më përpara se të mund ta bëjnë realitet.

Cilat kanë qenë marrëdhëniet tuaja me familjen Haklaj?

Marrëdhëniet tona me familjen Haklaj kanë qenë normale, njëlloj si me të gjithë bashkëfshatarët, pa asnjë interes në mes dhe aspak të lidhura me krimin. A mund mes nesh të mos ishin përfshirë në ndonjë nga ajo mori krimesh, për të cilat ata akuzohen? Apo si mund të besohet që ne, tre vëllezër të arsimuar me nga dy fakultete të larta secili, të merrnim pjesë në një krim të tillë kaq të rëndë, pa pasur asnjë motiv në mes, duke e pasur logjikën e mjaftueshme për të konsideruar pasojat e rënda që pasojnë akte të tilla.

Çfarë raportesh keni me Jaho (Salihin) Mulosmanin?

Raportet me Jaho Mulosmanin ngjasojnë me atë thyesën, ku në numëruesin e saj është vendosur vlerësimi shpifarak i medias dhe strukturave që ajo u shërben në kohën e gjykimit të çështjes “Hajdari”, dhe realisht që është një zero e vendosur në emëruesin e saj me një rezultat të barabartë me zero. E them këtë, duke pasur parasysh shkrimet që shkruheshin në zyrat e SHIK-ut dhe botoheshin në emrat e gazetarëve, shërbëtorë të bindur të tyre, se gjoja Izet Haxhia është parë me Hano Mulosmanin në zonën e Kukësit, e duke shkuar në shtëpinë e prindërve tanë, që gjë nuk kishte ndodhur kurrë. Kjo bëhej në prag të zgjedhjeve të vitit 2000 për pushtetin vendor, me qëllim që të trembnin Berishën për të mos shkuar në atë zonë pas informacioneve të rrema se Haxhiat do ta vrisnin atë. E njëjta gjë ka ndodhur edhe në majin e vitit 2000, kur Berisha këmbëngulte të shkonte në Vlorë, duke u përballur me kërcënimet për jetën e tij nga pushteti i atëhershëm, pasi kishin përhapur thashethemnajën e turpshme dhe absurde se Izet Haxhia ndodhej atje për ta likuiduar atë që për tetë vjet e kishte mbrojtur, kohë kur ishte lakmuar jo pak për likuidimin e tij fizik. Duke përfunduar përgjigjen për këtë pyetje, të jeni të sigurt se Jaho Mulosmanin e kam njohur vetëm atëherë kur ai u emërua shef policie në Tropojë dhe mesin e verës së 1998-ë, pas vetëm një kontakti me të të nesërmen e atentatit ndaj Azem Hajdarit, teksa po i përcillja drejt tragetit të linjës Fierzë-Koman. Më përpara nuk kam pasur rast, por as interes për ta njohur. Edhe pse njohjes me të, marrëdhëniet kanë qenë të ftohta, për shkak të veprimtarisë së kundraligjshme që cenonte reputacionin e funksionit që unë mbaja në policinë e Tropojës.

Dosja “Hajdari” ndodhet në Strasburg. Çfarë prisni nga kjo gjykatë?

Dosja ankimore imja dhe e vëllait tim ndodhen në Gjykatën e të Drejtave të Njeriut në Strasburg, që nga korriku 2003, dhe e vëllait rreth tre vjet më pas. Nga kjo gjykatë pres shpalljen si joligjore e me shkelje të shumta të konventës, shkelje këto të qëllimshme e të urdhëruara nga politika e kohës. Unë prej nga kjo gjykatë të urdhërojë rigjykimin e çështjes, për ta çliruar nga shkeljet e shumta që e kanë deformuar duke e kthyer në një proces tërësisht joligjor. Mendoj se kjo mjafton për të vërtetuar falsitetin e akuzave të ngritura kundër ne vëllezërve dhe ndoshta pas një hetimi profesional të mundshëm, edhe zbardhja e së vërtetës së mistershme.

Sa ka ndikuar politika në hetimin e kësaj çështjeje?

Politika, ose më saktë një klan kriminal me pushtet në atë kohë dhe me rrënjë të thella në politikë, ka dirigjuar me mjeshtri kriminale gjithë procesin e hetimit e më pas gjykimin e vrasjes së cilësuar si më e rënda e shekullit që kemi lënë pas. Gjatë trembëdhjetë muajve gjykimi në Gjykatën e Shkallës së Parë Tiranë, të drejtuar nga një ish-kartelist i asaj gjykate, një servil i bindur i atij klani dhe i zgjedhur prej tij dhe vegël e prokurorit të Përgjithshëm Arben Rakipi, nuk kanë bërë qoftë dhe një pyetje të vetme palëve, edhe pse çështja ishte aq e rëndësishme e hetuar aq keq, vetëm duke dhënë vendime të ndërmjetme mohuese për palën mbrojtëse dhe vendime të tjera që hapnin dritën jeshile për efektet e rënda që dhanë në këtë proces, cilësia e dobët e hetimit dhe shkeljet e rënda proceduriale e kushtetuese që e kishin shoqëruar atë.