[4peace]

*







Përshëndetje nga unë

Meqenëse premtova, megjithëse me doli më gjat, prapseprap vendosa ta realizoj premtimin e dhënë. Unë jam i bindur thellë që shkrimi i mëposhtëm (që do ta postoj pjesë-pjesë) nuk ka vend për ndonjë kritikë, meqë nuk ekzistojnë ende njerëz të tillë. Këtu bëj pjesë edhe unë.

Gjithë këtë mundi po e bëj vetëm për hirë të së vërtetës dhe informimit të drejtë.

Ju falënderoj paraprakisht për mirëkuptim!







Pakicat

Ekzistojnë pakica (minoritete) si kombëtare ashtu edhe ndërkombtare. Në kornizat ndërkombëtare kemi majoritete të forta – tre të mëdhenjtë, katër të mëdhenjtë apo pesë të mëdhenjtë si edhe kombe të shumënumërta të vogla, të cilat pretendojnë të drejta dhe vota të njëjta. Të vegjlit iu frikësohen më të fortëve dhe aftësisë së tyre për ta imponuar vullnetin e vet…ata janë të paaftë për t’ia dalë qëllimit të vet apo për t’i thkesuar dëshirat e veta, meqenëse ushtarakisht janë të dobët e politikisht të paralizuar. Sot në botë i kemi tre kombe të mëdha e me shumë ndikim sikur që është Rusia, Commonwealthi Britanik dhe Shtetet e Bashkuara të Amerikës dhe, përveç kësaj edhe kombe si Franca e Spanja që kanë ndikim të dorës së dytë por që nuk janë aspak të kënaqur me këtë. Më në fund kemi shumë kombe të vogla që çojnë jetë vetjake dhe posedojnë civilizim e kulturë vetjake. Të gjithë pa dallim janë të shenjuar nga fryma e nacionalizmit dhe vendosmërisë për t’iu mbajtur me çdo çmim asaj që iu takon apo që iu ka takaur ndonjëherë më parë. Të gjithë këta kanë të kaluar historike dhe traditat e tyre lokale, të cilat e përcaktojnë të menduarit e tyre; të gjithë posedojnë me kulturë pak a shumë të zhvilluar dhe të gjithë janë të lidhur për atë të cilin e qujmë civilizim modern. Ky është civilizim i cili momentalisht mbështetet krejtësisht në bazën materiale, të cilës në rend të parë nuk i ka shkuar përdore për t’ia përçuar njeriut ndjenjën e vlerave të vërteta – për ato vlera që vetëm e lidhin njerëzimin…








Të gjitha këto kombe, qofshin të vogla apo të medha, kanë vujatur tmerrësisht gjat viteve të luftës (1914 – 1945) dhe janë të gjykuar për vuajtje edhe për vitet e parat ë pasluftës nën rregullimin e ri. Disa kanë vuajtur më shumë se të tjerët dhe tani e kanë rastin për ta demonstruar dëlirësinë (shpirtërore) si rezultat i kësaj (vuajtjeje), nëse duan ta bëjnë këtë. Gjat kohës së luftës disa e kanë zgjedhur udhën më të lehtë dhe kanë hequr dorë nga mbajtja e anës (animi), me ç’gjë iu ka shpëtuar një rast i madh shpirtëror, i cili mbështetet në parimin e ndarjes së të mirave; mësimet (që dalin) nga vujatja këta do të jenë të detyruar t’i mësojnë në mënyrë tjetër e më të ngadalshme; disa vende të hemisferës perëndimore nuk kanë vujatur në mënyrë akute, sepse territoret e tyre kanë qenë të kursyera (nga dëmet e luftës) dhe popullsia civile mund të jetonte në mënyrë komode, të lehtë e pa probleme të veçanta; edhe këtyre iu ka shpëtuar diçka (pa e provuar), kurse edhe këta do ta mësojnë leksionin e madh njerëzor të identifikimit dhe të mos qenit të veçuar.









Të mëdhenjtë e të vegjëlit sot qëndrojnë para një botet ë re; të mëdhenjtë e të vegjëlit në ditët e sotme e kanë humbur besimin ndaj metodave të vjetra dhe janë shumë pak syresh që me të vërtetë kanë mall për rimëkëmbjen e rregullit të vjetër. Të gjitha kombet, të vogla e të mëdha, kërkojnë të përfotojnë sa më shumë për vehte në fushën diplomatike, politike e ekonomike; mosbesimi (i ndërsjellë) dhe kritika janë tejet të përhapura; nuk ekziston ndjenjë e vërtetë sigurie, para së gjithash në mesin e minoriteteve (pakicave)…













…Në çdo vend është sërish duke ngre krye koka e shëmtuar e mëkatit të madh të separatizmit. Minoritetet po e marrin epërsinë dhe po shpërdorohen. Çarjet mund t’i hasësh kudo. Partitë po kërkojnë vesh dhe simpatizantë. Grupet religjioze po përhapin përçarje dhe po mundohen ta shtojnë numrin e anëtarëve të vet në llogari të tjerëve. Të pasurit po bashkohen me qëllim që ta marrin sërish kontrollin mbi financat e botës. Tirania e politikës egoiste po e kaplon si kapitalin ashtu edhe sindikatat.




Kjo është pamje e vërtetë dhe tragjike. (Ky libër është shkruar më 1947). Mirëpo, për fat të mirë, kjo nuk është e vetmja (pamje). Ekziston edhe një tjetër, kurse vështrimi i kësaj pamjeje tjetër transmeton shpresë të madhe dhe besim në Planin Hyjnor dhe bukurinë e qenies njerëzore. Gjithandej në botë ka njerëz që kanë para syve të vet një vizion më të mirë për një botë më të mirë, që mendojnë, flasin e planifikojnë në kuptim të njerëzimit dhe se e kanë të qartë se të gjithë anëtarët e grupeve të ndryshme nga politika, religjioni, arsimi e punëtoria janë njerëz, dhe në esencë, megjithëse ndoshta të pavetëdijshëm për ketë, vëllezër. Ata e shohin botën si një tërësi dhe mundohen për një bashkim që është i pashmangshëm; ata i njohin problemet e kombeve të mëdha e të vogla dhe pozitën e vështirë, në të cilën gjinden minoritetet. Ata e dijnë se përdorimi i dhunës pjell pasoja që (duke u nisur nga çmimi shumë i lartë) nuk arrijnë rezultate të duhura e, përveç kësaj janë shumë afatshkurtëra. Ata e dijnë se shpresa e vetme e vërtetë është mendimi i kthjelluar publik, kurse kjo duhet të jet rezultat i metodave të arsyeshme emancipuese dhe propagandës së drejtë e kompetente.








Për shkaqe të kuptueshme nuk është e mundur për t’i hyrë në detaje historisë së të gjitha minoriteteve veç e veç në gjithë arenën ndërkombëtare, si p.sh. për përpjeket e kombeve të vogla për të qenë të njohur (pranuar) për atë që (me të drejtë apo pa të drejtë) e mbajnë si pretendim të vetin. Do të zgjaste me vite të tëra për ta shkruar historinë e kombeve të vogla dhe edhe disa vite më shumë për t’I lexuar ato. Kjo do të kishte qenë historia e njerëzimit. Prandja dhe do ta thjeshtësojmë këtë…





Problemet e dy minoriteteve nxisin shumë vëmendje në opinionin publik. Kur të mund të zgjidheshin këto probleme, kjo do të kishte qenë një hap shumë i madh përpara në drejtim të kuptimit të ndërsjellë në botë. Fjala është për:






1. Problemi i hebrenjëve. Hebrenjtë krijojnë minoritet ndërkombëtar që është shumë agresiv dhe është jashtëzakonisht i zëshëm. Në këtë e sipër këta paraqesin një minoritet pothuajse në çdo komb. Për këtë arsye problemi i tyre është i veçantë.


vazhdon...


***