[Kosova19]

E DREJTA FETARE E GRUAS MUSLIMANE

Gruaja është e ngarkuar me të gjitha adhurimet njësoj si mashkulli. Ajo fal namazin, agjëron, jep zekatin, shkon në haxh dhe shpërblehet për të gjitha adhurimet dhe nënshtrimet ashtu siç shpërblehet edhe burri dhe shpërblimi për të nuk është më i vogël sesa shpërblimi i burrit. Duhet të kemi parasysh faktin se Islami bile në disa raste ia ka lehtësuar disa obligime për shkak të gjendjeve të saj të veçanta, që janë të natyrës së çdo gruaje, për shembull gruas me ciklin mujor I lejohet lënia e namazit dhe nuk ngarkohet me kompensimin e namazit pas largimit të ciklit mujor, sepse kompensimi i atij namazi do të kishte qenë vështirësi dhe ngarkesë e madhe për të. Allahu thotë: "Ai ju ka zgjedhurdhe nuk ju ka vënë asnjë barrë në fenëtuaj.” Haxh 78
Ajo gjithashtu gjatë ciklit mujor është e liruar edhe nga agjërimi, mirëpo e ka për detyrë kompensimin kur të jetë e lirë, për arsye se kompensimi i agjërimit nuk ka vështirësi, ndryshe nga namazi. Të njëjtin trajtim e kanë edhe gratë lehonë.

GRUAJA MUSLIMANE ËSHTË E LIRË NË MARTESËN E SAJ

Islami i ka dhënë gruas të drejta të plota në martesë; ajo e zgjedh vetë burrin dhe nuk I lejohet kujdestarit të saj që ta martojë atë pa lejen e saj të qartë me shqiptim nëse është vejushë, pasi ajo e ka provuar më parë jetën bashkëshortore dhe nuk ka turp që të përgjigjet me "po" ose "jo". Kurse për lejen e beqares mjafton heshtja e saj, kur i kërkohet leja. Pra, leja prej saj është e domosdoshme dhe nëse ndodh që prindi i saj e fejon atë kur ajo është e papjekur, ajo ka të drejtë ta refuzojë këtë veprim kur të bëhet e pjekur, apo të pranojë nëse do. Ky është vendimi i Islamit rreth martesës, në bazë të fjalës së të Dërguarit alejhis-selam në“Sahihun” e Buhariut nga Ebu Hurejra, Allahu qoftë i kënaqur prej tij: "Vejusha nuk martohet derisa të kërkohet deklarata e pranimit nga ajo, kurse beqarja nuk martohet derisa të kërkohet leje prej saj. E, leja e saj është edhe heshtja e saj."

TRASHËGIMIA E GRUAS NË ISLAM

Pretenduesit e të drejtave janë përqendruar shumë në këtë pikë dhe me mashtrimet e tyre kanë arritur të devijojnë shumë muslimane të pakujdesshme, pasi ua zbukuruan atyre idenë se kinse Islami e ka mbivlerësuar mashkullin ndaj femrës, duke i dhënë atij trashëgimi më shumë sesa femrës, madje dyfish më shumë. Cila është arsyeja? Përgjigjja është: Po, është e vërtetë që Islami i ka dhënë trashëgimi dyfishin e gruas, mirë - po nga kjo mënyrë e ndarjes së tra shëgimisë nuk nënkuptohet se Islami e ka mbivlerësuar burrin ndaj gruas dhe nuk do të thotë se gruaja është zhvlerësuar. Përkundrazi, ndarja e trashëgimisë në këtë mënyrë është dhënie e drejtë dhe korrekte sepse Islami e ka ngarkuar burrin që të kujdeset e të shpenzojë për familjen, gruan dhe fëmijët, bile edhe për çdo nevojtar nga të afërmit.
Islami nuk e ka ngarkuar gruan as për shpenzimet e saj, pasi shpenzimet e saj janë de ty rim i burrit të saj, edhe nëse ndodh që ajo të jetë më e pasur se ai, kurse para martesës shpenzimet e saj I takojnë familjes së saj. Atëherë, a do të kishte qenë e drejtë që t'I jepej gruas nga trashëgimia njësoj si mashkullit i cili shpenzon për të, kurse ajo s'është e ngarkuar të shpenzojë asgjë?!
Me siguri që çdo grua muslimane e drejtë do të nxitonte në përgjigje para burrave duke thënë: Pa dyshim që nëse ndodh kjo, nuk do të kishte qenë e drejtë për burrin, përkundrazi, drejtësi është ajo që ka caktuar feja islame, e cila ka mbajtur drejtësi në këtë çështje edhe për burrin edhe për gruan dhe për këtë falënderimi i takon vetëm Allahut.

VENDIMI I ISLAMIT MBI UDHË TIMIN E GRUAS VETËM

Njëra prej çështjeve për të cilën flasin pretenduesit e lirisë së grave është edhe udhëtimi i saj. Ata thonë: Islami nuk ia lejon asaj udhëtimin
ashtu siç ia lejon burrit, qoftë edhe për kryerjen e obligimit të haxhit, pse?! Është e çuditshme puna e tyre se si e shtrembërojnë realitetin vetëm e vetëm që t'i hutojnë njerëzit. Ata nënçmimin e konsiderojnë respekt, kurse respektimin nënçmim, tamam si në këtë çështje. Fatkeqësisht, gruaja muslimane injorante i përgjigjet thirrjes së çdo thirrësi të devijuar për shkak se nuk e njeh fenë e saj fare ose sepse ndonjëherë vepron me ndjenjat e saj.
Në realitet, Islami nuk e ka ndaluar gruan nga udhëtimi i lejuar, mirëpo ia ka kushtëzuar asaj udhëtimin e saj me një kusht. Dhe ky kusht në realitet është respekt për të dhe ruajtje e nderit të saj, po ta kuptonin. Islami i ka vënë kusht gruas që në udhëtimin e saj të jetë e shoqëruar nga burri i saj apo ndonjëri nga të afërmit e saj, që e kanë përgjithmonë të ndaluar martesën me të, si për shembull babai apo vëllai i saj, sepse këta janë në gjendje të sakrifikojnë qoftë edhe veten për ta ruajtur atë, nderin e saj, dhe "ujqit" mund të arrijnë tek ajo vetëm duke kaluar mbi kufomat e tyre. Gjithashtu, ata janë në shërbim të saj vazhdimisht gjatë udhëtimit
kur të ketë nevojë për diçka që është jashtë mundësisë së saj. Mirëpo, a thua vallë ky kusht i vënë nga Islami mund të konsiderohet nënçmim i gruas apo është nderim i saj? Pa dyshim që ky pretendim është mizori! Kësaj pyetjeje le t’i përgjigjet vetë gruaja muslimane. Udhëtimin si udhëtim Islami nuk e ndalon, kështu që gruaja udhëton për në haxh, udhëton për tregti, për të vizituar familjen e saj, të afërmit e saj, udhëton për kërkimin e dijes dhe për arsye të tjera, përderisa plotësohet ai kusht, domethënë prania e bashkëshortit apo e ndonjë mahremi tjetër me të.
Ky, pra, është vendimi i Islamit për udhëtimin e gruas, o ju muslimanë, duke u mbë - shtetur në fjalën e të Dërguarit të Allahut sal-lAllahu alejhi ve sel-lem: "Një gruaje qëbeson në Allahun dhe Ditën e Gjykimit nuk ilejohet që të udhëtojë në udhëtim njëditor veçse duke qenë e shoqëruar me një burrë që është mahrem për të."
Ky hadith ka edhe fjalë të tjera të shumta nga transmetimet e ndryshme, dhe të gjitha tregojnë se Islami ia ka kushtëzuar gruas që në udhëtimin e saj ta shoqërojë burri apo ndokush që e ka të ndaluar përgjithmonë të martohet me të, që quhet mahrem, dhe kjo është respekt dhe nderim për të. E, suksesi vjen nga Allahu!

Shkëputur nga revista "Delirje&Edukim" nr. 8