[lirik]

Egoqendrizmi i lirikut i ka rrenjet ne fyerjet e pa ndeprera te shum te qoroditurve
qe gjat jetes time me kan befasuar
te cilet e detyruan me detyrim lirikun te sillet keq me ata-
me te kqijt pra jio me te miret ne asnji menyrë jo me te miret por vetem me te kqijtë
e ksaj bote ndaj mirëve kurr nuk jam sjellur keq -
por te kqijt ma kan sjellë ne majë te hundes dhe jeten ma benin te zezë e me nevrikosnin

profesori ne msim kur ishim nxenes dikurë na thoshte -
mjaft ma- qetsi -
kur ne benim zhurmë te pa ndalur -
mos me detyroni te behem i keq na thoshte profesori-

kur ne nxenesit e tepronim me zhurma -


e deshironim te pengonim msimin me muhabete-
thua se klasa ishte kafe e jo vendi ku duhej msuar -
dhe kishte nga ata qe e detyronin profesorin te behej i keq

edhe mua lirikun gjat jetes time disa ndytsira te pa fytyrë me detyruan te behem i keq -

kush tjeter perveq disa zhgjyranve provokator ë te kqi
manjak qe shkuan larg me provokime -
llojet dhe natyra e njerzve jan te ndryshme
dikush nuk mund ti duroj
gjithmonë provokimet e dikush duron ma shum ka ma shum qetsi shpirtrore
por disave ju a provokon sistemin nervorë ma leht sepse njerzt nuk jan te gjith te njejt