[lirik]

Deshta ta mbërrijë njiher nje mollë
autori xhelal ferizi
''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
deshta ta mbërrijë nji her një mollë
ishte aq bukur
atje në një degë
o zot si më shtyu lakmia
ju afrova ngadal'
ne nje shteg
ajo rrinte në një rremë të hollë
ishte si vet bukuria



''''''''''''''''''
sa e zgjata doren
për pak nuk e arrita
ma lart ishte se që e mendova
mollë e ndaluar
në dëshprim zhgënjyeshëm bërtita
dhe rriskun tim
në mëri e mallkova
''''''''''''''''''''''''''''
eca pastaj
duke belbëzuar
flisja vet me vete
shikova kah qielli
me qortim -
duke pyetur përse
pse per mua
nuk u gjet një shkallë
per ne lartësi...!

përse mundin tim
o mohim

aq pa mëshirë ma trete?
që loti tash i pendes time
të rrokulliset me mallë
duke shikuar lart
per se vallë
ajo nuk ishte shegë
ishte mollë
atje ne dege
dhe dola po ecja ne nje shteg
ne nje uddhe plot shkrumbime
me shikim andej
mendova se do te jet molla ime
edhe sot
koken nga ajo
nga njehe r e kthej
e qajme e vuajme
un e penda ime
kush je ti kohe
kush je
qe nuk me le te mbrrij
atje mollen time
per se me ndale rriten
per se nuk arrij
per se jan keto mundime
per se
mollen te mos e mbrrij
e vuajtja te jet molla ime

'''''''''''''''''''''''''''''''''''
autori xhelal ferizi liriku në mërgim