[Zero Cool]

Nëse burri largohet nga gruaja ma gjatë se katër muaj, është i obliguar të ndahet prej saj


Burri mundet të ndahet nga shtrati i bashkëshortes më së shumti katër muaj. Nëse kjo periudhë zgjatë më shumë, atëherë prej saj duhet të ndahet. Allahu xh.sh, tërheq vërejtjen: “Ata që betohen se do të largohen prej grave të tyre (të mos bëjnë kontakt me to), afati i pritjes është katër muaj. Në qoftë se kthehen ata (heqin dorë nga betimi), s’ka dyshim Allahu bën falje dhe mëshiron. E në qoftë se ata kanë vendosur për shkurorëzim, Allahu dëgjon (fjalët e tyre) dhe di (qëllimet e tyre).

Kufiri prej katër muajve është afati përfundimtar që gruaja moralisht të mos devijojë dhe të mos bie në sprovë duke iu dorëzuar dikujt tjetër e jo burrit të saj. Transmetohet se Omer ibn Hattabi r.a. si halife, një natë është shetitur nëpër rrugët e Medines, duke dashur të dijë a ka nevojtarë për t’u ndihmuar. Në këtë shetitje, vonë në mbrëmje, ka dëgjuar një grua se si këndon:

U zgjat kjo natë dhe ka ra terri
E unë e shtrirë ne krevat, e vetme pa njeri
Pasha Allahun, por të mos ishte ndalesa e Tij,
E cila nuk ka ortaki,
Do të dridheshin anët e krevatit tim…

Të nesërmen Omeri r.a. e pyeti vajzën e tij Hafsën r.a. se sa mundet gruaja të durojë pa burrë. Ajo i është përgjigjur se afati i fundit është gjashtë ose katër muaj. Prej atëherë, Omeri r.a. askënd në xhihad nuk e ka mbajtur më shumë se katër muaj.



Nëse zhduket burri, a mund të vijë deri te shkurorëzimi


Nëse burri zhduket dhe kjo gjendje zgjatë, gruaja ka të drejtë që të shkurorëzohet dhe të martohet për dikë tjetër. Se’id el-Musejjeb pohon se gruaja duhet të presë një vit, prej momentit kur burri ka marrë pjesë në luftë dhe është zhdukur.

Abdu-r-Rezzaku transmeton nga Davud ibn el Hindi në të cilin thuhet se burri duhet të pritet një vit, nëse është zhdukur në luftë, ndërsa katër vjet nëse është zhdukur në rrethana të paqes.

Transmetohet prej Aliut dhe Abdullah ibn Mesudit r.a. se ata konsiderojnë se gruaja duhet të presë burrin e zhdukur deri sa të paraqitet!

Nëse pas martesës së gruas paraqitet burri i saj, atëherë çfarë të bëhet? A do të mbetet në martesën e dytë apo do t’i kthehet burrit të parë. Ibn Haxher përmend qëndrimin e Aliut r.a. se do t’i takojë burrit të parë, ndërsa qëndrimi i Esh-Shabiut është se gruaja mund të zgjedhë ndërmjet të parit dhe të dytit.



Në fund


Nga gjithë kjo të cilën e parashtruam qartë shihet se islami përdorë të gjitha mekanizmat për pengimin e shkurorëzimit. Shkurorëzimi do të bëhet vetëm në raste të domosdoshme, sepse nga ajo çka ka dhënë Allahu Fisnik, gjëja më e urryer është shkurorëzimi, siç thotë i dërguari Ynë, Muhamedi s.a.v.s. në hadithin e Muadh b. Xhebelit r.a.: “Nga ajo të cilën Allahu e ka krijuar në faqe të tokës, më e urryer është shkurorëzimi!”

Nga këtu duhet gjetur modus si të ruhet martesa. Është mirë të shfrytëzohet këshilla e sahabiut të njohur Ebu Derdasë r.a. i cili ia tha gruas së vet, duke e këshilluar: “Nëse sheh se jam nervoz, përpiqu të më disponosh dhe qetësosh, ndërsa nëse unë shoh te ti zemërim, do të përpiqem të të disponoj dhe qetesoj.” Imam Zuhri i cili përcjell këtë këshillë të të Ebu Derdasë r.a. thotë: “Kështu veprojnë vëllezërit e vërtetë!”

Nëse respektohet kjo këshillë, shumë martesa do të ishin shpëtuar. Është e natyrshme që burri dhe gruaja ndonjëherë të jenë jo të disponuar, ashtu siç është e natyrshme që pas ditës së bukur me diell, të vijë deri te bubullima e vetëtima dhe reshje, mirëpo për këtë ekzistojnë ombrellat dhe vendet ku njerëzit strehohen. Kështu edhe pas zjarrit të zemërimit të njërit prej bashkëshortëve, duhet përdorur ujin e qetësimit, kështu që në mënyrë të mirë të neutralizohet.

Përndryshe, bashkëshortët duhet të kenë kujdes për veprimet e tyre, kështu që pas realizimit të tyre të mos vijë deri te pendimi. Islami lidhur me këtë për burrin ka sjellë sanksione materiale, ndërsa nëse vepron me aq mendjelehtësi dhe gruan ta shkurorëzojë edh për së treti herë, atëherë edhe psikologjikisht e dënon në atë mënyrë, siç është cekur më herët, që bashkëshortja të martohet për burrë tjetër dhe të ketë marrëdhënie intime me të.

Mendjelehtësia mund të sjellë deri te ajo që njeriu të bëjë atë që e ka bërë një arab, i cili përnjëherë ka shkurorëzuar pesë gra. Kur për këtë dëgjoi Harun er-Rashidi, halifeja i njohur islam, pyeti në mënyrë të çuditshme: “Po si ka mundur të ndahet prej pesë grave, kur në bazë të islamit, burri mund të ketë vetëm katër?!” Ka marrë këtë përgjigje:
Një ditë ai njeri ka ardhur në shtëpi dhe ka takuar katër gratë e tij se si po fjaloseshin. Pasi që ishte nervoz, iu afrua gruas për të cilën mendoi se ka nxitur fjalosjen dhe i ka thënë: Ti je e shkurorëzuar!
E dyta ka vërejtur këtë dhe ka thënë: U ngute me shkurorëzimin. Më mirë do të ishte që të kishe vepruar në mënyrë edukative e jo ashtu!
Burri i tha: Edhe ti je e shkurorëzuar!
Gruaja e tretë, gjithashtu reagoi, dhe edhe asaj i ka thënë: Edhe ti je e shkurorëzuar!
As e katërta nuk mundi të qëndrojë e qetë në mendjelehtësinë e tij, dhe i ka folur, ndërsa ai i ka thënë asaj: Edhe ti gjithashtu je e shkurorëzuar!

Një fqinje krejt këtë e ka parë nga dritarja e saj dhe ka reaguar në shkurorëzimin e tij me të katër gratë për një moment, kështu që edhe asaj i është drejtuar me hidhërim: Edhe ti je e shkurorëzuar nëse këtë e lejon burri yt!
Burri i saj, i cili gjithashtu ka parë se çfarë ka ndodhë, dhe me siguri mezi se ka pritur shkurorëzimin nga gruaja e tij, ka bërtitur: Lejoj. Ti je e shkurorëzuar!

Kështu ai njeriu nervoz përnjëherë ka shkurorëzuar pesë gra!

Për këtë burri duhet në mënyrë të kthjellët të mendojë në çastin e sjelljes së ndonjë vendimi të tillë. Ai duhet të kërkojë çdo imtësirë e cila do t’ia ruajë martesën, e jo të kërkojë detalet e imta të cilat kontribuojnë në shkurorëzim. Në këtë mënyrë duhet të na shërbejë si shembull i mirë rasti i Hasan ibn Ali ibn Hasanit kur ka shkurorëzuar gruan e tij, Ajshen, vajzën e Talhasë. Në momentin e shkurorëzimit, ka thënë: Gjëja (vendimi) është në dorën tënde.

Në këtë Ajsheja i është përgjigjur: “Deri më tani vendimi ka qenë dymbëdhjetë vjet në duart e tua dhe në mënyrë të mrekullueshme je përkujdesur dhe je ruajtur. Mos vallë do të më lejosh që unë për një moment të shkatërroj gjithë atë. Jo, unë këtë vendim ta lëshoj ty!”
I çuditur me këtë të kuptuar, përgjigje dhe lidhshmërinë e gruas së tij, Hasani ka hjekë dorë nga shkurorëzimi.



Shpresojmë se këso lloj të shembujve do të ketë më shumë në mesin tonë, të cilat do të kontribuojnë me të madhe në martesën stabile dhe në forcimin e bashkësisë martesore.