Dardania.de - Shiko Postimin Tek

**Zero Cool** · 22-05-12, 15:12

Një fëmijë pyet: "Zemra është gjithmonë në të njëjtën vend, apo herë pas here ndryshon? Nga e majta në të djathtë?"
I rrituri përgjigjet. " Jo, zemra rri gjithmonë në të njëjtin vend. Në të majtë. "

Dhe ndërkohë mendon: pastaj një ditë, do të rritesh, dhe do të kuptosh se zemra jeton në një mijë vende të ndryshme, pa jetuar, vërtet askund.

Nganjëherë arrinë deri në fyt, dhe kjo të ndodh kur je i emocionuar.Ose zbret në stomak, kur je i frikësuar, i lënduar.
Ka raste që përshpejton rrehjet e saj, dhe duket se do të dalë nga gjoksi yt, herë të tjera, ndërron vendin me trurin.
Duke u rritur, dhe do të mësosh të hedhësh zemrën tënde në duart e tjetrit. Dhe, shpesherë, do të të kthehet mbrapsh, edhe e lënduar.

Por mos u bëj merak.

Gjithsesi do të jetë bukur. Ose, ndoshta, më bukur se herët e tjera. Këtë, megjithatë, do ta mësosh pas një kohe të gjatë, tepër të gjatë.

Do të kesh ditë kur të besosh se nuk ke më një zemër, se ajo të ka humbur. Dhe do fillosh ta kërkosh brenda një kujtimi, një parfumi, në sytë e një kalimtari.

Pastaj, do të jetë një tjetër ditë, një ditë e veçantë, e ndryshme, pak speciale, e rëndësishme.
Atë ditë, ti do të kuptosh se jo të gjithë e kanë një zemër.

22-05-12, 15:12	#162
Zero Cool Administratorët Anëtarësuar: 18-03-03 Vendndodhja: Netherland Postime: 24,987	Titulli: Ditari i ndjenjave....! Një fëmijë pyet: "Zemra është gjithmonë në të njëjtën vend, apo herë pas here ndryshon? Nga e majta në të djathtë?" I rrituri përgjigjet. " Jo, zemra rri gjithmonë në të njëjtin vend. Në të majtë. " Dhe ndërkohë mendon: pastaj një ditë, do të rritesh, dhe do të kuptosh se zemra jeton në një mijë vende të ndryshme, pa jetuar, vërtet askund. Nganjëherë arrinë deri në fyt, dhe kjo të ndodh kur je i emocionuar.Ose zbret në stomak, kur je i frikësuar, i lënduar. Ka raste që përshpejton rrehjet e saj, dhe duket se do të dalë nga gjoksi yt, herë të tjera, ndërron vendin me trurin. Duke u rritur, dhe do të mësosh të hedhësh zemrën tënde në duart e tjetrit. Dhe, shpesherë, do të të kthehet mbrapsh, edhe e lënduar. Por mos u bëj merak. Gjithsesi do të jetë bukur. Ose, ndoshta, më bukur se herët e tjera. Këtë, megjithatë, do ta mësosh pas një kohe të gjatë, tepër të gjatë. Do të kesh ditë kur të besosh se nuk ke më një zemër, se ajo të ka humbur. Dhe do fillosh ta kërkosh brenda një kujtimi, një parfumi, në sytë e një kalimtari. Pastaj, do të jetë një tjetër ditë, një ditë e veçantë, e ndryshme, pak speciale, e rëndësishme. Atë ditë, ti do të kuptosh se jo të gjithë e kanë një zemër. __________________ Asgjë nuk është e pamundur. Pamundësinë apsolute e shkakton mosdija jonë reale.