[halla e madhe]

Postimi origjinal është bërë nga Zero Cool

Njëherë ishte një ankand që konsiderohej si ankand për gjëra të pavlefshme. Shpallësi i ankandit u ndal tek violina shumë e vjetër dhe e përdorur, me pamje të çuditshme. Ai mori violinën dhe preku telat e saj që lëshuan zëra të çjerrë. E shikoi violinën e vjetër e të pluhurosur, u vrenjt dhe pa kurrfarë entuziazmi dha një çmim: 10 dollarë.
Por nuk kishte të interesuar. Pastaj, ai e uli çmimin në 5 dollarë. Prapë nuk kishte përgjigje. Ai vazhdoi ta ulte çmimin gjersa ra në 50 centë. Thoshte: "50 centë, vetëm 50 centë, e di se nuk vlen shumë, por mund ta blini për 50 centë".
Në atë moment, një plak me flokë të hirtë dhe me mjekër të gjatë doli para dhe pyeti nëse mund ta mbante violinën. Plaku nxori faculetën dhe fshiu pluhurin nga violina. Me shumë kujdes akordoi telat dhe e vuri violinën e vjetër nën mjekrën e tij dhe filloi t'i binte.
Dhe nga ajo violinë e vjetër erdhën tingujt më të bukur muzikorë që ishin dëgjuar ndonjëherë.
Këngë dhe melodi të bukura dilni nga ajo violinë e vjetër dhe e katandisur. Shpallësi i ankandit pastaj pyeti se cili ishte çmimi fillestar.
Njëri tha: 100 dollarë. Tjetri: 200, dhe zuri të ngrihej e të ngrihej çmimi e më në fund u shit për 1000 dollarë, Një mijë dollarë për një violinë të vjetër e të katandisur, që pak më parë askush nuk donte ta blinte as për 50 centë.
Një gjë e vogël mund të bëhet e madhe kur ajo është në duart e mjeshtrit...

Duhet të jemi mjeshtër dhe instrumenti i jetës do të magjeps me tingujt që ka!

ZC_ky tregim flet me shume se njemije fjale,filozofi e vjeter me dmth.te madhe!