[Zero Cool]

Sot,
nuk dua të zgjohem,
sot,
nuk dua t’i hapi sytë,
dua të jetoj me ëndërrën time,
së paku,
të zgjas një ditë.

Po eci në rrugë të akullta,
po kërkoj lulën më të bukur,
ku ta gjej, ku ta gjej?

Ajo paska lulëzuar në mes të dimrit!
Por, ku ta gjej, ku ta gjej?

Po eci,
nuk ka kush që më ndal dot,
lulën më të bukur,
nuk e kërkoj kot.

Po e nuhas një aromë të lulës,
ku është, ku është?

Era po tund çdo gjë rreth meje,
madje po më orienton,
e di tek lulja më e bukur,
atje po më dërgon.

Sa jam rrënqethur,
nuk e di ku po shkoj,
vetëm e di,
lulën më të bukur,
sot, po e kërkoj.

Arrita,
e gjeta lulën më të bukur,
të një kopshti madhështor.

E gjeta,
tek një guri i gdhendur,
me një epitaf të zi,
tek varri më i bukur,
tek varri i nënës time,
një lule e bardhë qëndronte aty.

E di,
unë e kam mbjellur,
atë lule të bukur,
të kopshtit madhështor,
por,
më tregoj,
se edhe në dimër,
unë ekzistoj.