[lirik]

Dielli ne sy rreze mos i lshoftë
e ai zot mos e bekoft
kush i qet te bukures shqipni
kah do shkon veq shkrumb e hi

edhe cunga e gurë nen rrota
e tjere kombie q e i ka bota
kush prej tyre sharton zi
kush si len ndoj shpresë me mbi

kush si len ndoj karajfile
kush i mbjelle dredhi e skile
neper kohra te bereqetit
kush trazin kaltrite e detit

edhe ata qe i mbjellin halle
qe i pergjakun te bukurat zalle
a kah do jan gure dhe
ja trazojne vllazri e fe

ja perqajne kishe e gjami
e ja ndajne prift e myfti
mos me mbete askund shqiptar
veq fretni e hogjallarë

thue s po kem ne tjeter fe
veq fe te huaja me na nxe
thua s po ka zemer shqiptare
thua s po ka ndoj fe kombtare

thua s po ka kund gjak te vjeter
thua s po ka kund ndoj ndjenje tjeter
veq wehab e do shehlerë
per ta lene shqipnine mjerë

por s e emjere nuk esht shqipnia
se mbi dhe s desht perendia
me e krijue veq per minare
per ta ble me fe e pare

as per tjera te ardhura fe
as per grek e as për shkje
sepse gjaku i kuq damarit
kah do shqip i rrjedh shqiptarit

kahdo i njejt esht prej nje barku
prej nje fisi e prej nji qarku
se vet brumi i perendisë
e gatoj dheun e shqipnise

jo per rruza e per kryqe
jo per kornba e per qyqe
por ma e bukura e dheut esht shegë
esht krijue per toske e gegë

as per treg a sper pazarë
s esht krijue as per tradhtarë
per tariqe e as gogola
veq se shqip ti shkruhet shkrola

autori xhelal ferizi