[arton bala]

Së fundi, tek të gjitha të dhënat e vjetra duhet pasur parasysh se me "serb" atje regullisht janë menduar të krishterët që kanë qenë nën patrikanën ortodokse serbe të Pejës, të cilët për nga gjuha dhe kombësia mundu të kenë qenë shqiptarë. Egzistojnë raporte të klerit katolik për kalimin e katolikëve (shqiptarë) në "herezi" të patrikanës, të motivuar nga lehtësimet tatimore që kanë gëzuar të krishterët ortodoksë nën osmanët. Shqyrtime të tilla të parëve të ideologjisë serbe as që u interesojnë. Disa nga ata historinë e tyre e cilësojnë sinqerisht si një "mit të mrekullueshëm". (xlvii) Tipike janë shprehjet e Zhivojin Rakoçeviçit udhëheqës i protestave të studentëve serb në Prishtinë: "... profesori gjenial Jovan Cvijiç ka tërhequr vërejtjen që në vitin 1903 se do të vijë në një ndeshje ndërmjet popullsisë serbe dhe asaj arbaneze dhe se bomba demografike shqiptare do t'i zhvendos serbët deri në Nish dhe Leskovc. Për fat të keq zëri i gjenialit Jovan Cvijiç ka mbetur vetëm si një zë në shkretirë. 'Shiptarët' që gjatë shekujve kanë jetuar larg nga kultura u futën në 60 vitet e fundit si popull nomad në civilizim. Në shoqërinë e tyre të mbyllur fisnore nga një tokë e mjerueshme (varfër) u ngjitën në territorin e Kosovës dhe Metohisë, u vendosën në një kompleks rrafshinor. Në këtë kompleks rrafshinor, nxitur nga fundamentalizmi islamik dhe poligamia, është krijuar një bombë të tmerrshme demografike. Kur të kihet kjo parasysh, ithtarët e ndarjes së Kosovës duhet të llogarisin edhe në rreth 300.000 'shiptarë' të tjerë që do të zbresin në këtë rrafsh. Kjo bombë demografike e kësaj shoqërie vërteton tezën e Cvijiçit për ardhjen e 'shiptarëve' deri para Nishit dhe Leskovcit dhe për këtë kufiri natyror duhet mbajtur pa marrë parasysh çmimin... Fisniku Llazar në Fushë Kosovë ka humbur kokën dhe vendin por për këtë ka gjetur Perandorinë Qiellore dhe falë kësaj Perandorie Qiellore ne serbët jemi ende në Fushë Kosovë. Kushdo që sot të humb Kosovën do të humbë edhe popullin edhe kokën dhe do të mbajë vulën e turpit derisa të jetë kjo botë..."(xlviii) Këtu nuk flet ndonjë plak i kapluar nga fantzazia nacionaliste e shekullit të kaluar, Rakoçeviç është lindur më 1974 dhe vizionet e tij janë tipike për një zë të popullit te serbët kosovarë. Kjo vjen në shprehjen edhe në një raport (që nuk ka formën e një punimi shkencor) të një gazetari amerikan: " 'All these Albanian men have three or four wives and about 20 children,'said Zoran Diniç, 32, a Serb who works as an animal health inspector. 'They make money running drug and prostitution rings, and none of them have proper state documents. At least 75 percent come from Albania or somewhere else, and the sooner we send them back the better.'" (xlix) Fjalime të këtilla pasqyrojnë nxitjet e shumë viteve kundër shqiptarëve. Sipas tyre shqiptarët janë fundamentalistë poligamë të cilët shumohen si parazitë, kriminelë, që rrjedhin "kush e di se nga" të cilët duhet kthyer me postë mbrapsht. Qëllimi është gjoja që të ndalet dhe të anullohet "gjenocidi" mbi serbët kosovarë, i shkaktuar nga vendosja dhe "shtimi gjenocidal i shqiptarëve" . Kjo do arrihet siç përmendëm më lartë me ndalimin e shtimit të shqiptarëve (l) ose së paku me dëbimin e tyre si edhe me vendosjen e serbëve (li). Qeveria serbe akuzohet se në këtë drejtim nuk ka bërë sa duhet. "Këtu shihet shumë qartë se çfarë hapa të gabuar kanë bërë strategët e çështjes kombëtare serbe. Mbetet plotësisht e paqartë se çfarë qëllimi kishin ata! Pa shkuar më larg, le t'i hedhim një sy tabllosë demografike të Kosovës. Nëse kjo është forca kryesore e shqiptarëve, atëherë Serbia ka pasur rastin të përgjigjet me një kundëraksion. Vetëm nga Kroacia janë zhvendosur rreth 80.000 serbë. Pse qeveria e Beogradit nuk i ka vendosur ata në mënyrë kolektive në Kosovë, të paktën gjysmën e tyre? Në dorë të organizatave shtetërore serbe në Kosovë kanë rënë vetëm 14.000 refugjatë. Dy të tretat e tyre janë larguar shumë shpejt, kanë ikur nga Kosova. I ka përzënë mjerimi, mungesa e strehimit njerëzor (human). Tani ka mbetur vetëm një pakicë simbolike... Arsyetimi zyrtar është mungesa financiare... Vetëm disa të dhëna. Komuna e Pejës disponon me mbi 2.500 ha tokë në pronësi shoqërore. Nga ajo punohen vetëm 1.000ha. Pjesa tjetër e mbetur, 1 500ha, është dashur që t'u ndahet refugjatëve si pronë e përhershme dhe pa të drejtën për ta shitur. Nëse secilës familje do t'i jepej nga një hektar tokë do të mundej që në Pejë të sillen 1.500 familje serbe, një zonë më 15 fshatra... për hir të së vërtetës, duhet thënë se sigurisht që është bërë diçka. Unë vetë kam vizituar dy familje refugjatësh ... (atje më tha një kolonist) 'Ata na kanë dhënë shtëpitë dhe për këtë u jemi mirënjohës. Por ne nuk kemi tokë, punë para nga shteti... kemi marrë 10 armë dhe bëjmë roje natën... shumë njerëz shkojnë në Mal të Zi për të kontrabanduar cigare. Pune tjetër nuk ka...'" (lii). Fatkeqësisht ndjekjet serbe, që kanë zgjatur një shekull, kanë qenë deri diku të suksesshme. Para fillimit të tyre, më 1840 gjeografi francez Ami Boué supozonte numrin e shqiptarëve në 1.6 milion, ndërsa numrin e serbëve 1 milion. (liii) Sot raporti serbë - shqiptarë është i kundërt.Sot raporti serbë - shqiptarë është i kundërt. (liv)