[arton bala]

9. Përmbledhje

Në vitin 1918 Serbia ka okupuar Kosovën duke shkelur të drejtën për vetëvendosje dhe, rrjedhimisht, të drejtën ndërkombëtare. Ky okupim është ligjëruar në vitin 1921 nga komisioni për caktimin e kufinjve të Shqipërisë. Qysh atëherë shteti jugosllav shkel të drejtat e njeriut dhe ato për vetëvendosje të shumicës së popullsisë së Kosovës, asaj shqiptare. Kjo sjellje e Jugosllavisë ka pasur një ndërprerje në 14, posaçërisht në 6 vitet e fundit të udhëheqjes së Titos. Angazhimi i atëhershëm i Titos për Kosovën sot i shërben si shkas ideologjisë zyrtare jugosllave për të akuzuar atë si tradhëtar. Sjellja e Jugosllavisë ndaj kosovarëve sot është më armiqësore se kurrë më parë. Ajo i plotëson rrethanat e gjenocidit. Nëse një shtet në mënyrë të njëanshme i merr të drejtat një grupi etnik të caktuar, shkel në mënyrë masive të drejtat e tij njerëzore, ushtron bile edhe në gjenocid ndaj tij, atëherë së bashku më të drejtën për vetëvendosje pason edhe e drejta për shkëputje (lxxi). Pra kosovarët nuk kanë vetëm një të drejtë brendshme për autonomi brenda Jugosllavisë por, për të mbrojtur të drejtat e tyre elementare, kanë edhe të drejtën e skajshme për vetëvendosje, atë të pavarësisë. Për këtë, shpallja e pavarësisë së Kosovës në vitin 1990 ka qenë e ligjshme. Shteti i tyre në ndërkohë ka fituar njëfarë pushtet me të cilin mbrohet nga kolonializmi jugosllav. Pushteti jugosllav në Kosovë është në kundërshtim me të drejtën për vetëvendosje e veçanërisht me principin e dekolonializmit. Ky pushtet ushtrohet në mënyre kriminale dhe prandaj është i kundërligjshëm. I ligjshëm është vetëm pushteti kosovar. Kosova ka me këtë pushtetin, territorin dhe forcën dhe prandaj duhet njohur si shtet i pavarur.