[Denim]

Ernest Hemingway



Njëherë e një kohë na ishte një luan që jetonte në Afrikë me plot luanë të tjerë. Luanët e tjerë ishin të gjithë të këqij dhe çdo ditë hanin zebra, egërsira dhe çdo lloj antilope që gjenin. Nganjëherë luanët e këqij hanin dhe njerëz. Ata i hanin Suahilit,
Umbulusit dhe Undorobosit, por më shumë pëlqenin të hanin tregtarët Hindu.
Gjithë tregtarët Hindu janë shumë të ngjallur dhe shumë të shijshëm për një luan.
Por ky luan, që ne e duam sepse është shumë i mirë, kishte flatra mbi shpinë. Për shkak të flatrave mbi shpinë luanët e tjerë talleshin me të.

- Shikoni atë me flatra në shpinë, - thoshin ata e pastaj të gjithë buluronin në të qeshura.
- Pa shikoni se çfarë ha, - thoshin më pas, sepse luani i mirë hante vetëm makarona dhe karkaleca deti ngaqë ishte shumë i mirë.
Luanët e këqij do të buluronin në të qeshura dhe do të hanin një tregtar tjetër Hindu, kurse gratë e tyre do të pinin gjakun e tij: llap, llap, llap me ato gjuhët e tyre si ca mace të mëdha.
Ata sapo mbaruan së hungërituri dhe buluritur nga të qeshurat iu kërleshën flatrave të tij. Ishin vërtet luanë shumë të këqij dhe të rrezikshëm.

Por luani i mirë do të rrinte, do të shpaloste flatrat dhe do të kërkonte plot edukatë ndonjë Negroni ose Americano të cilën e pinte gjithnjë në vend të gjakut të tregtarëve Hindu. Një ditë ai refuzoi të hante nga tetë gjedhët Masai dhe hëngri vetëm ca Tagliateli dhe piu një gotë me lëng domateje.
Kjo i zemëroi shumë luanët e këqij, kurse një nga luaneshat, ajo që ishte më e rrezikshmja ndër ta, së cilës nuk iu shqit asnjëherë gjaku i tregtarëve Hindu prej mustaqeve, madje dhe atëherë kur e fërkonte fytyrën e saj pas barit, tha: - Kush je ti që të duket vetja më i mirë se ne? Prej nga vjen o luan makaronaxhi? Çfarë bën këtu pra? -
Ajo i buluriu atij dhe të gjithë gjëmuan në ulërima pa bërë fare shaka.
- Babai im jeton në një qytet; atje qëndron nën kullën me sahat dhe poshtë sheh me mijëra pëllumba që janë nënshtetasit e tij. Kur fluturojnë ata bëjnë një zhurmë që ngjan me gurgullimën e një lumi. Në qytetin e babait ka më tepër pallate se në gjithë
Afrikën, ka edhe katër kuaj madhështorë bronzi që i qëndrojnë përballë; ata kanë ngritur njërën këmbë në ajër sepse kanë frikë. prej tij.

Në qytetin e babait njerëzit baresin më këmbë ose me barka dhe asnjë kalë i vërtetë s'mund të hyjë në qytet nga frika e tim eti.
- Yt atë ka qenë grifon, - tha luanesha e keqe duke lëpirë mustaqet e saj.
- Je një gënjeshtar, - tha një nga luanët e këqij. - Nuk ka asnjë qytet të tillë.
- Më jep një copë tjetër tregtari Hindu, - tha një nga luanët e këqij. - Kjo lopë Masai është e sapo mbytur.
- Je gënjeshtar i pavlerë dhe djali i një grifoni, - tha luanesha më e keqe. - Tani them të të vras dhe të të ha të tërin me gjithë flatra.

Kjo e frikësoi krejt luanin e mirë sepse ai mundi të shihte sytë e saj të verdhë, bishtin që i tundej lart e poshtë, gjakun e tharë në mustaqet e saj, pastaj ndjeu aromën e frymës së saj që ishte fort e keqe sepse ajo s'i kishte larë kurrë dhëmbët gjatë gjithë jetës së saj. Gjithashtu ajo kishte copëza nga tregtari Hindu të mbetura prej kohësh në kthetrat e saj.
- Mos më vrit, - tha luani i mirë. - Babai im është luan fisnik; gjithmonë ka qenë i respektuar dhe çka të thashë është e vërtetë.
Pikërisht atëherë luanesha iu hodh. Por ai u ngrit në ajër me flatrat e tij dhe i erdhi vërdallë grupit me luanë të këqij ndërsa të gjithë ulërinin dhe e ndiqnin me sy.
Ai shikoi poshtë dhe mendoi: - Çfarë dreq egërsirash janë këta luanët!
U rrotullua edhe njëherë mbi ta për t'i bërë të ulërinin edhe më fort. Pastaj u lëshua teposhtë, kështu që mundi të shikonte sytë e luaneshës së keqe e cila u ngrit kas mbi këmbët e pasme që të ndeshej dhe të kapej me të. Por s'mundi ta shtjerë ndër kthetra.
- Adios, - tha, sepse fliste një spanjishte të mrekullueshme, duke qenë një luan me kulturë.
- Au revoir, - iu tha atyre me frëngjishten e tij të rrallë.

Të gjithë ata gjëmuan në ulërima në dialektin afrikan të luanëve.
Pastaj luani i mirë u rrotullua lart e më lart dhe mori drejtimin për Venecia. Zbriti në Piazza dhe të gjithë lumturoheshin kur e shihnin. Fluturoi lart për një çast dhe e puthi të atin në të dyja faqet; pa që kuajt ishin ende të ngritur kas, ndërsa Bazilica dukej më e bukur se një flluskë sapuni. Campanile ishte po në atë vend, kurse pëllumbat do të shkonin pas pak në foletë e tyre për të kaluar natën.

- Si ishte Afrika? - i tha babai.
- Shumë e egër baba, - ia ktheu luani i mirë.
- Tani e kemi natën të ndriçuar këtu, - tha babai.
- Po e shoh, - tha luani i mirë si një bir i bindur.
- Mi vret ca sytë, - i tha i ati në mirëbesim.
- Ku po shkon, bir?
- Tek bari i Harrit, - ia ktheu luani i mirë.
- Kujtohu për mua tek Cipriani dhe i thuaj që do të shkoj këto ditë të shoh faturën time, - i tha i ati.
- Po baba, - tha luani i mirë dhe fluturimthi u lëshua teposhtë lehtazi dhe hyri në barin e Harrit duke ecur mbi putrat e veta.
Te Cipriani asgjë s'kish ndryshuar. Të gjithë miqtë e tij ishin atje. Por ai kishte ndryshuar paksa meqë kish qenë në Afrikë.
- Një Negroni, Signor Barone? - e pyeti zoti Cipriani.
Veçse luani i mirë kishte flatruar gjithë atë rrugë nga Afrika dhe Afrika e kishte ndryshuar disi.
- A keni ndonjë sanduic me mish tregtari Hindu? - e pyeti Ciprianin.
- Jo, por mund të porosis disa.
- Sa të vijnë ato më bëj një Martini të fortë. - Pastaj shtoi, - Me xhin Gordon's.
- Shumë mirë, - tha Cipriani. - Me të vërtetë shumë mirë.
Vetëm tani luani pa përreth fytyrat e gjithë atyre njerëzve të këndshëm dhe u kujtua që ishte në shtëpi, por gjithashtu edhe që kish udhëtuar gjatë. Dhe ishte shumë i lumtur.