[vjeshta]

Me piktoren vjeshtë



Risi ndër ne, na erdhi një piktore,
e pa fjalë, shumë punëtore,
e ta shtroi pëlhurën gjërë,
livadhe e fusha i mori model,
e t’i ngjyrosi, ashtu mbarë, të tërë!


Majat e lisave i ka bërë tërë lara,
diku nis e kuqja, nuk mungon e bardha,
kaltër e verdh i shkriu me mjeshtri,
gjithjë fëmijët u habitën: o, mrekulli,
vallë, sa e shpejtë, sa ka fantazi!


Ngjyra e gjelbër na është hidhëruar,
përzier me tjerat, ndjehet e harruar!
Edhe e zeza ka vend në atë pikturë,
ajo shikon veten, po, është e habitur:
se kam bukuri nuk do e besoja kurrë!


Nganjëherë në ndihmë i vjen bryma,
ajo natën se ku mbledh kristale,
i hedh nëpër degë, në livadhe,në kreshtë
mandej artistja në pikturë i mbarështron!
E, tre muaj nuk pushon piktorja vjeshtë!


Rr. S.