Dardania.de - Shiko Postimin Tek

**Murgesha** · 24-11-05, 14:14

E nderuara Domirë të falënderoj për aktualizimin e kësaj teme, po ashtu të harruarr nga unë.
E sidomos për qasjen tuaj në këtë temë.
Nuk kisha kohë të shikoj të gjithë atë program të fëmijëve, por vetëm kalimthi.
Edhe mua sikur ty më shkoi në mendje.
Kur ne shqiptarët do të mbushemi mend, kur do ti lejojmë fëmijët tanë të rriten me ëndrra fëmijërore, pa i politizuar?
Me këtë shkrimin tënd më ktheve nja 6 vite mbrapa.
Në qendrën ku jetonim ne refugjatët e Kosovës ja patën mundësuar fëmijëve tanë shkollimin.
Ishin të shumtë mësuesit danez e edhe disa "mësues" shqiptarë që punonin me fëmijët e besa edhe me ne të rriturrit për mësimin e gjuhës daneze.
Pas një kohë në bashkëpunim me nxënësit shqiptar shkolla organizoi një mbramje recitali, me poezi daneze dhe shqiptare.
Kurr nuk mundem ta harroj.
Një vajze të cilës fatkeqësisht, lufta ja kishte marrë babanë, një mësues shqiptar nuk kishte gjetur poezi më të mirë për ti dhënë asaj vajze për recitim, por i jep të recitoj një vjershë për Adem Jasharin.
Më beso se sytë lot po më mbushen ka po e shkruaj këtë shkrim, ka po më kujtohet ajo ngjarje.
Del vajza e me zë të fuqishëm fillon të recitoj atë poezi, kur vjen te vargjet
Oh të vranë të vranë barbarët...
Vajzës fillon ti dridhet zëri e tja krisi të qarës me za, e bashkë me te të gjithë të pranishmit, danezë e shqiptar.
Ne shqiptarët që e kuptonim e danezët duke e ndjerë atë vajzë duke qarë.
Drejtoresha e shkollës urgjentisht kontaktoi një përkthyes që ti tregoj se çka përmban ajo poezi.
Nuk po e zgjati shumë, po kur e mori vesh se si qëndron puna, me mikrofon në dorë e me lot në sy na u drejtua të pranishmve.
-"Mësoni fëmijët me poezi për jetën, për lulet, për natyrën e mos i shkatërroni fëmijët, por lejoni të rriten si gjithë fëmijet e botës me lojë e pa halle."
Ishte rasti i parë dhe i fundit, "mësuesit" shqiptar kur mbanin koncerte dhe recitale tjera ju "shtua puna" e besa edhe rroga se patjetër duhej të përkthente të gjitha këngët dhe poezit, që do të shfaqeshin.
Kurr nuk kam mundur ta kuptoj se pse pikërisht asaj vajze që e kishte plagë të veten humbjen e babit të vet ti jipej ajo poezi për recitim.

24-11-05, 14:14	#16
Murgesha Administratorët Anëtarësuar: 24-10-03 Vendndodhja: Diku nëpër botë.... Postime: 40,346	E nderuara Domirë të falënderoj për aktualizimin e kësaj teme, po ashtu të harruarr nga unë. E sidomos për qasjen tuaj në këtë temë. Nuk kisha kohë të shikoj të gjithë atë program të fëmijëve, por vetëm kalimthi. Edhe mua sikur ty më shkoi në mendje. Kur ne shqiptarët do të mbushemi mend, kur do ti lejojmë fëmijët tanë të rriten me ëndrra fëmijërore, pa i politizuar? Me këtë shkrimin tënd më ktheve nja 6 vite mbrapa. Në qendrën ku jetonim ne refugjatët e Kosovës ja patën mundësuar fëmijëve tanë shkollimin. Ishin të shumtë mësuesit danez e edhe disa "mësues" shqiptarë që punonin me fëmijët e besa edhe me ne të rriturrit për mësimin e gjuhës daneze. Pas një kohë në bashkëpunim me nxënësit shqiptar shkolla organizoi një mbramje recitali, me poezi daneze dhe shqiptare. Kurr nuk mundem ta harroj. Një vajze të cilës fatkeqësisht, lufta ja kishte marrë babanë, një mësues shqiptar nuk kishte gjetur poezi më të mirë për ti dhënë asaj vajze për recitim, por i jep të recitoj një vjershë për Adem Jasharin. Më beso se sytë lot po më mbushen ka po e shkruaj këtë shkrim, ka po më kujtohet ajo ngjarje. Del vajza e me zë të fuqishëm fillon të recitoj atë poezi, kur vjen te vargjet Oh të vranë të vranë barbarët... Vajzës fillon ti dridhet zëri e tja krisi të qarës me za, e bashkë me te të gjithë të pranishmit, danezë e shqiptar. Ne shqiptarët që e kuptonim e danezët duke e ndjerë atë vajzë duke qarë. Drejtoresha e shkollës urgjentisht kontaktoi një përkthyes që ti tregoj se çka përmban ajo poezi. Nuk po e zgjati shumë, po kur e mori vesh se si qëndron puna, me mikrofon në dorë e me lot në sy na u drejtua të pranishmve. -"Mësoni fëmijët me poezi për jetën, për lulet, për natyrën e mos i shkatërroni fëmijët, por lejoni të rriten si gjithë fëmijet e botës me lojë e pa halle." Ishte rasti i parë dhe i fundit, "mësuesit" shqiptar kur mbanin koncerte dhe recitale tjera ju "shtua puna" e besa edhe rroga se patjetër duhej të përkthente të gjitha këngët dhe poezit, që do të shfaqeshin. Kurr nuk kam mundur ta kuptoj se pse pikërisht asaj vajze që e kishte plagë të veten humbjen e babit të vet ti jipej ajo poezi për recitim.