[natyra]

Ende pa kaluar te ambasada amerikane zbresin nga kombi tre usharakët e brigadave të lartëpërmendura, që aty pari banonin, dhe në veturë mbesin vetëm Ahmet Krasniqi, ushtaraku i Drejtorisë Informative dhe shoferi. Vetura në të cilën ishte Ahmet Krasniqi kishte marrë drejtimin e Medresesë sëbashku edhe me një veturë tjetër në të cilën ishin ushtarakë të Ministrisë, por policia e ndal për të dytën herë veturën e dytë që e shoqëronte kombin ku ishte Ahmeti Krasniqi. Kombi arrinë shumë shpejtë para Medresesë dhe pastaj lakon rrugën djathtas për të hyrë në rrugicën, që e shpinte para derës së shtëpisë së Shyqiri Toskës. Vlen të theksohet se rrugica ishte e pa ndriquar dhe shumë e ngushtë, sa që kur kalon ndonjë veturë, këmbësori është i detyruar të pështetet për muri, për të qenë i sigurt se nuk do të shkelet nga vetura. Vetura arrinë para dyrëve të shtëpisë së Shyqiri Toskës, ku ia kishin përgaditur banesën Ahmet Krasniqir tradhtarët. Zbresin nga vetura shoferi dhe ushtaraku për ta hapur dyert e oborrit. Pa pritmas dëgjohet zëri i prer i një njeriu me maskë : ‘’Mos luni!’’. Kishin qenë tre persona të maskuar dhe të armatosur me kallashnikov dhe rovole. Një kriminel e kishte zënë kryqin e rrugicës që ishte nja dhjetë metra larg shtëpisë së Shyqiri Toskës, dhe rrinte në gjendje gadishmerie për të shtirë me kallashnikov kushdo që do të pengonte në realizimin e krimit. Dy kriminel tjerë që u paraqitën papritmas para veturës. Ua drejtojnë revolverët shoferit dhe ushtarakut që mundoheshin t’i hapin dyertë e oborrit. Ahmet Krasniqi ende ishte mbrenda në veturë. Por kur eshef këtë skenë trishtuese, zbret me shpejtësi për për ta mbrojtur usharin e tij, që ishte në lulën e rinisë. Por kriminelëtishin përgaditur për krim, nuk kishin mëshirë ndaj askuj që donte tua prishte planet dhe t’i pengonte në kryerjen e detyrës. Njëri nga dy kriminelët ia futë grykën e kallashit në fyt Ahmet Krasniqit, ndërsa krimineli tjetër bëri kontrollin e shoferit dhe ushtarakut mos kanë rastësishtë ndonjë armë dhe i detyroi të shtrihën në tokë. Krimineli tjetër që e mbante Ahmet Kraniqin në thumb të kallashit e pyste kriminelin tjetër se ‘’a është ky ‘’( nënkuptohet që e pyste për Ahmet Krasniqin). Kur krimineli i këthen përgjigje se ‘’është vet ai’’, krimineli ngreh gishtin e krimit dhe kështu përfundoi skenari i vrasjes së Ahmet Krasniqit, i cili ishte përgaditur për një kohë të gjatë nga bisha-njerëz, shpirtshitur, dyftyrsha, zemërgur dhe kriminel të regjur të profesionit për të kryer atentate politike. Pra siç po shifet në vrasjen e Ahmet Krasniqit kanë marrë pjesë : Qendra e krimit, ushtarakë tradhtarë që ishin bërë argatë të forcave kundrainstiticionale, pjestarë të policisë dhe SHIK-ut të Shqipërisë, dhe kriminelë( atentatorët) të paguar nga Qendra e krimit, me paratë e fondeve që ishin mbledhur për ta ndihmuar çlirimin e Kosovës. Janë bërë shumë vrasje politike në Shqipëri dhe në Kosovë para luftës, gjatë luftës dhe pas luftës, por kjo vrasje dhe vrasja e Azem Hajdarit janë vrasjet më monstroze nga të gjitha vrasjet. Mënyra dhe organizimi i vrasjes së Ahmet Krasniqi, tregon se ai ka qenë i tradhtuar nga të gjitha drejtimet, edhe nga ata që kurrë nuk është pritur. Por më së shumti dhembë tradhtia që i është bërë nga mbrenda nga disa ushtarakë që ishin futur në stafiin e Ministrisë së Mbrojtjes. Dhe nuk është rastësi që Ahmet Krasniqi natën e krimit është lënë pa kurrëfar mbrojtje. Shtrohet pyetja ku ishte organi që ishte përgjegjës për mbrojtjen e Ministrit të Mbrijtjes dhe Komandantit të SHP të FARK-ut ? Ku ishte stafi dhe bashkëuntorët e tij të ngushtë. Në këto pyetje dhe në shumë pyetje tjera duhen të përgjigjen mos sot, një ditë jo të largët gjithseqysh. (10)Pas një distance trivjeçare nga vrasja e Ahmet Krasniqit janë qartësuar shumë detaje të errta të atij krimi, edhe në bazë të deklaratatve të personaliteteve dhe personave publik të jetës politike të Kosovës dhe të pararojes staliniste të LPK-së. Vlenë të shënohet deklarata e Zyrës së përfaqësuesit politik të UÇK-së zotëri Adem Demaçit, e cila më 20 shtator të 1998 ( një ditë para vrasjes së Ahmet Krasniqit) njofton opinionin e gjërë se Adem Demaçi ‘’për shkak të stërngarkimit me punë , mjekët kanë konstatuar se ai ka një tendosje të tepruar të nervave dhe një keqësim të diabetit(sëmundja e sheqerit). Për këtë arsye mjekët e kanë këshilluar zotëri Demaçin që të deaktivizohet nga të gjitha punët e veta të përditshme dhe të pushojë sa më gjatë . Në njoftim, gjithashtu thuhet se të gjitha takimet e parapara të zotëri Demaçit me miq të huaj dhe të vendit si dhe takimet e caktuara me gazetarë shtyhën për nje afat të pacaktuar.’’ (Citati është marrë nga shkrimi i botuar me titull : Adem Demaçi në pushim të gjatë mjekësor të botuar në Bota sot, më 22 shtator 1998). Shtrohet pyetja ishte rastësi që përputhej ‘’pushimi mjekësor’’ i Adem Demaçit me vrasjen e Ahmet Krasniqit, apo ishte një gjestë i Adem Demaçit që shprehu revolten dhe mospajtimin e tij me Qendrën e krimit, që kishte vendosur për ta vrarë Ahmet Kraniqin. Koha do të tregoi se ku është e vërteta, por nuk ka qenë normale që Adem Demaçi të mos e gjykonte vrasjen e Ahmet Krasniqit, sëpaku pas kalimit të ‘’pushimit mjekësor’’, kur dihet se ishin bashkëautorë të Marrëveshtjes së Osllos dhe ishin kryesues të dy delegacioneve të subjekteve ushtarake të Ministrisë së Mbrojtjes dhe të UÇK-së.