Dardania.de - Shiko Postimin Tek

Kronisti · 26-12-07, 09:18

[FONT='Times New Roman','serif']FJALIA E THJESHTË ME NJË PASAKTËSI TË QËLLIMSHME

Një fjali e thjeshtë, krejt e thjeshtë, ia rrotulloi disponimin skajshmërisht dhe e shndërroi në një qenie të dëshpëruar. E mbajti veten. Duhej të priste pak kohë që t’ia thoshte krejt nga afër mllefin e ardhur si rrufe nga fjalia krejt e thjesht njoftuese, që ishte e pa saktë. Mungesa e mundësisë për ballafaqim të menjëhershëm i shkaktoi trazim shqetësues. Shpirtit iu ngushtua frymëmarrja, ndërsa koka po i fryhej nga zemërimi. Ndjehej tmerrësisht keq. Gjatë gjithë kohës përsëriste në vete fjalët që ia tha, duke e përjetuar zhgënjimin tronditës, të cilin do të ia thoshte gjithsesi, shumë shpejt, por për çastin ishte e pamundur, prandaj ia thoshte vetes si ngushëllim. Besimi i madh (një thes kripë i ngrënë bashkë), u derdh vetëm nga një fjali e thjeshtë njoftuese, nga një gënjeshtër, që u vu në funksion të mbulimit të së vërtetës. Nuk i interesonte e vërteta. Cilado që të jetë ajo do ta pranonte. Gënjeshtrën jo. Veç një fjali e thjeshtë njoftuese me pasaktësitë ndihmëse për ta mbuluar të vërtetën e lëndoi, e theu në shpirt. Ia theu shpirtin përbrenda ndërsa skajshmërisht ia vrau besimin, të cilën po bëhej gati ta varros krejtësisht pa asnjë nderim. I humbi vullneti për gjithçka. E vetmja gjë që dëshironte, ishte që të ia thoshte në sy, prandaj rrugës dytësore u nis për në vendin ku do të zbardhej pasaktësia e fjalisë së thjeshtë njoftuese. E tmerrshme. Kujtonte gjithë çastet e bukura, por krejt spontanisht i kujtoheshin edhe çastet e vështira të krijimit të besimit.
Gjithçka u rrënua nga një fjali e thjeshtë me një pasaktësi të vogël por qëllimshëm të vënë në fjalinë njoftuese.
Kur u qetësua, i kaloi përskaj dhe iu ndal përball sikur u habit, nga ndodhja në një vend të kundërt me atë të fjalisë njoftuese.
“Përshëndetje” i tha me zë pak më të lartë se zakonisht dhe të shoqëruar me lëvizjen domethënëse të kokës. Në anën tjetër ndodhi zverdhje tmerrësisht e sikletshme, dhe ulja e kokës si shenjë pranimit të varrosjes së besimit të krijuar me shumë mund e sakrifica ndërsa të zhbërë vetëm nga një fjali njoftuese me një pasaktësi të vogël, por të qëllimshme.
Shpirti iu lirua nga frymë zënia që iu shkaktua nga trazimi, ndërsa koka i dukej se do t’i plaste si nja balon i fryrë më shumë se që mund të duronte...[/FONT]

26-12-07, 09:18	#31
Kronisti Anëtarësuar: 24-12-05 Vendndodhja: Kosovë Postime: 68	Titulli: Hartim! [FONT='Times New Roman','serif']FJALIA E THJESHTË ME NJË PASAKTËSI TË QËLLIMSHME Një fjali e thjeshtë, krejt e thjeshtë, ia rrotulloi disponimin skajshmërisht dhe e shndërroi në një qenie të dëshpëruar. E mbajti veten. Duhej të priste pak kohë që t’ia thoshte krejt nga afër mllefin e ardhur si rrufe nga fjalia krejt e thjesht njoftuese, që ishte e pa saktë. Mungesa e mundësisë për ballafaqim të menjëhershëm i shkaktoi trazim shqetësues. Shpirtit iu ngushtua frymëmarrja, ndërsa koka po i fryhej nga zemërimi. Ndjehej tmerrësisht keq. Gjatë gjithë kohës përsëriste në vete fjalët që ia tha, duke e përjetuar zhgënjimin tronditës, të cilin do të ia thoshte gjithsesi, shumë shpejt, por për çastin ishte e pamundur, prandaj ia thoshte vetes si ngushëllim. Besimi i madh (një thes kripë i ngrënë bashkë), u derdh vetëm nga një fjali e thjeshtë njoftuese, nga një gënjeshtër, që u vu në funksion të mbulimit të së vërtetës. Nuk i interesonte e vërteta. Cilado që të jetë ajo do ta pranonte. Gënjeshtrën jo. Veç një fjali e thjeshtë njoftuese me pasaktësitë ndihmëse për ta mbuluar të vërtetën e lëndoi, e theu në shpirt. Ia theu shpirtin përbrenda ndërsa skajshmërisht ia vrau besimin, të cilën po bëhej gati ta varros krejtësisht pa asnjë nderim. I humbi vullneti për gjithçka. E vetmja gjë që dëshironte, ishte që të ia thoshte në sy, prandaj rrugës dytësore u nis për në vendin ku do të zbardhej pasaktësia e fjalisë së thjeshtë njoftuese. E tmerrshme. Kujtonte gjithë çastet e bukura, por krejt spontanisht i kujtoheshin edhe çastet e vështira të krijimit të besimit. Gjithçka u rrënua nga një fjali e thjeshtë me një pasaktësi të vogël por qëllimshëm të vënë në fjalinë njoftuese. Kur u qetësua, i kaloi përskaj dhe iu ndal përball sikur u habit, nga ndodhja në një vend të kundërt me atë të fjalisë njoftuese. “Përshëndetje” i tha me zë pak më të lartë se zakonisht dhe të shoqëruar me lëvizjen domethënëse të kokës. Në anën tjetër ndodhi zverdhje tmerrësisht e sikletshme, dhe ulja e kokës si shenjë pranimit të varrosjes së besimit të krijuar me shumë mund e sakrifica ndërsa të zhbërë vetëm nga një fjali njoftuese me një pasaktësi të vogël, por të qëllimshme. Shpirti iu lirua nga frymë zënia që iu shkaktua nga trazimi, ndërsa koka i dukej se do t’i plaste si nja balon i fryrë më shumë se që mund të duronte...[/FONT]