Dardania.de - Shiko Postimin Tek

MemphiSx · 29-12-04, 00:36

[b]Jam duke e lexuar Librin e Bill Klintonit, Ish Presidentit te SHBA-ve dhe ndokush nga ju deshiron qe t'lexoj diqka nga jeta e Klintonit

Kur unë isha djalë i ri tashmë në shkollën për jurist dhe i etur të hyj në jetë, në një trill të beftë, unë lash mënjanë parapëlqimet e mia për letërsinë artistike e historinë dhe bleva një libër udhëzues: Si ta kesh nën kontroll kohën tënde dhe jetën tënde?, të autorit Alen Lakein. Tema kryesore e librit ishte nevoja e renditjes së qëllimeve afatshkurtera,afatmesme dhe afatgjate te jetës, pastaj grupimi i tyre sipas rëndësis, ku në grupin A do të përfshiheshin më të rëndesishmet, ne grupin B të tjerat dhe në C më pak të rëndesishmet, pastaj nën secilin prej qëllimeve të veqanta të jetës të renditeshin veprimet që duheshin kryer për t'i arritur këto qellime.
Unë tani e kam prapë atë libër, tashmë pothuaj prej tridhjetë vjetësh. Dhe jam i sigurt se e kam prapë atë listë të dikurshme diku të strukur në letrat e mia, ndonëse nuk mund ta gjej dot atë. Sidoqoftë, e mbaj mend mirë listën A. Unë dëshiroj të bëhesha një njeri i mirë, të kem një martesë të mirë, e fëmijë, të kem miq të mirë, të arrij një një jetë të sukseshme politike dhe të shkruaj në libër të madh.
Nëse jam një njeri i mirë, natyrisht, i takon Zotit ta gjykojë, Unë e di se nuk jam aq i mirë sa shumë nga përkrahësit e mi mendojnë ose sa besoj unë te bëhem i tillë, nuk e di as nëse jam aq i keq sa thonë kritikët e mi më të ashpër. Unë kam qenë i nderuar tej mase me Hillarin dhe me Qelsean. Si jetët e të gjitha familjeve, as jetët tona nuk janë të përkryera, por familja ime ka qenë e mrekullueshme. Të metat e saj, sikurse të gjithë e dinë, janë kryesisht të miat dhe shpresat e saj n♪7 vazhdim i kanë themelet në dashurinë e tyre. Askush, e di, nuk ka pasur miq më të shumë apo më të mirë. Ndërkaq, pra dihet mirfëfilli se unë u ngjita deri në presidencë mbi shpatullat e miqve të mi personalë, tashmë FOB-sët legjendarë. Jeta ime në politikë ishte një gëzim. Unë i adhurova fushatat dhe e adhurova qeverisjen. Unë gjithmonë provova t'i bëj gjërat të lëvizin në drejtimin e duhur, t'iu japë më shumë njerëzve dhe t'i bashkoj ata. Kjo është mënyra sesi unë i bëra njerëzit për vete. Sa për librin e madh, kushedi a ia arrita ta shkruaj?
Sigurisht është i mirë.
Herët në mëngjesin e 19 gushtit 1946, linda unë nën një qiell të kthjellët pas një stuhie të tërbuar vere, bir i një nëne vejushë, në Julia Chester Hospital në Hope, një qytet rreth gjashtë mijë milje në jugperëndim të Arkanzasit, tridhjetë e tri milje në lindje të kufirit të Teksasit në Teksarkana. Nëna ime më dha emrin William Jefferson Blythe III sipas emrit të babait tim, William Jefferson Blythe Jr, njërit prej nëntë fëmijve të një bujku të varfër në Sherman, Teksas, i cili vdiq kur babai im ishte shtat♪7mbëdhjetë vjeq. Sipas motrave të tij, babai im gjithnjë përpiqej të kujdesej për to dhe, kur u rrit , ai ishte një burrë i hijshëm, punëtor i palodhur dhe shumë i dashur. Ai u njoj me nënën time nëTri-State Hospital në Shreveport, Luiziana, më 1943 kur ajo po b♪7nte praktikë pë infermiere.
Shumë herë, kur unë u rrita, e pyesja Nënën q♪7 të ma tregonte historinë e njohjes së tyre, të dashurisë dhe të martesës së tyre. Ai ia solli asaj një dhuratë, bashkë me disa mjete te ndihmës së shpejtë mjekësore në pavijonin ku punonte ajo, dhe ata folën e bënë dashuri ndërkohë që ajo kujdesej për gratë e shtruara aty. Kur po largohej, ai preku gishtin ku ajo mbante unazën e të saj të atëhershëm dhe e pyeti nëse ajo ishte e martuar. Ajo, duke iu mbajtur goja, tha "jo" ajo ishte beqare. Të nesërmen ai ia dërgoi gruas tjetër një tufë me lule dhe zemra e saj sa nuk pushoi. Pastaj ai e thirri Nënën në takim, ku ia shpjegoi se ai gjithmonë qonte lule kur iu jepte fund marrëdhënieve me një femër.
Tre muaj më vonë ata ishin martuar dhe ai shkoi në luftë. Ai shërbeu në një repart mekanik në pushtimin e Italisë, duke riparuar xhipsat dhe tanket. Pas luftës, ai erdhi në Hope tek Nëna dhe ata shkuan e u vendosën në Qikago, ku ai iu rikthye punës së tijë të vjetër si shitës në Manbee Equipment Company. Aty blenë një shtëpi të vogël në rrethinën e Forest Park, por nja dy muaj nuk mundën të shkojnë të banojnë atje dhe, ngaqë Nëna më kishte mua në bark, ata vendosë që ajo më mirë të shkonte e të rrinte në shtëpi në Hope derisa ata të mund të fillojnë të banojnë në shtëpinë e re....

VAZHDON

29-12-04, 00:36	#1
MemphiSx ZoT DhE KrenaR Anëtarësuar: 11-12-03 Vendndodhja: StAteS Of GjAkOvA Postime: 12,338	Bill Klinton: "My Life" (Jeta Ime) [b]Jam duke e lexuar Librin e Bill Klintonit, Ish Presidentit te SHBA-ve dhe ndokush nga ju deshiron qe t'lexoj diqka nga jeta e Klintonit Kur unë isha djalë i ri tashmë në shkollën për jurist dhe i etur të hyj në jetë, në një trill të beftë, unë lash mënjanë parapëlqimet e mia për letërsinë artistike e historinë dhe bleva një libër udhëzues: Si ta kesh nën kontroll kohën tënde dhe jetën tënde?, të autorit Alen Lakein. Tema kryesore e librit ishte nevoja e renditjes së qëllimeve afatshkurtera,afatmesme dhe afatgjate te jetës, pastaj grupimi i tyre sipas rëndësis, ku në grupin A do të përfshiheshin më të rëndesishmet, ne grupin B të tjerat dhe në C më pak të rëndesishmet, pastaj nën secilin prej qëllimeve të veqanta të jetës të renditeshin veprimet që duheshin kryer për t'i arritur këto qellime. Unë tani e kam prapë atë libër, tashmë pothuaj prej tridhjetë vjetësh. Dhe jam i sigurt se e kam prapë atë listë të dikurshme diku të strukur në letrat e mia, ndonëse nuk mund ta gjej dot atë. Sidoqoftë, e mbaj mend mirë listën A. Unë dëshiroj të bëhesha një njeri i mirë, të kem një martesë të mirë, e fëmijë, të kem miq të mirë, të arrij një një jetë të sukseshme politike dhe të shkruaj në libër të madh. Nëse jam një njeri i mirë, natyrisht, i takon Zotit ta gjykojë, Unë e di se nuk jam aq i mirë sa shumë nga përkrahësit e mi mendojnë ose sa besoj unë te bëhem i tillë, nuk e di as nëse jam aq i keq sa thonë kritikët e mi më të ashpër. Unë kam qenë i nderuar tej mase me Hillarin dhe me Qelsean. Si jetët e të gjitha familjeve, as jetët tona nuk janë të përkryera, por familja ime ka qenë e mrekullueshme. Të metat e saj, sikurse të gjithë e dinë, janë kryesisht të miat dhe shpresat e saj n♪7 vazhdim i kanë themelet në dashurinë e tyre. Askush, e di, nuk ka pasur miq më të shumë apo më të mirë. Ndërkaq, pra dihet mirfëfilli se unë u ngjita deri në presidencë mbi shpatullat e miqve të mi personalë, tashmë FOB-sët legjendarë. Jeta ime në politikë ishte një gëzim. Unë i adhurova fushatat dhe e adhurova qeverisjen. Unë gjithmonë provova t'i bëj gjërat të lëvizin në drejtimin e duhur, t'iu japë më shumë njerëzve dhe t'i bashkoj ata. Kjo është mënyra sesi unë i bëra njerëzit për vete. Sa për librin e madh, kushedi a ia arrita ta shkruaj? Sigurisht është i mirë. Herët në mëngjesin e 19 gushtit 1946, linda unë nën një qiell të kthjellët pas një stuhie të tërbuar vere, bir i një nëne vejushë, në Julia Chester Hospital në Hope, një qytet rreth gjashtë mijë milje në jugperëndim të Arkanzasit, tridhjetë e tri milje në lindje të kufirit të Teksasit në Teksarkana. Nëna ime më dha emrin William Jefferson Blythe III sipas emrit të babait tim, William Jefferson Blythe Jr, njërit prej nëntë fëmijve të një bujku të varfër në Sherman, Teksas, i cili vdiq kur babai im ishte shtat♪7mbëdhjetë vjeq. Sipas motrave të tij, babai im gjithnjë përpiqej të kujdesej për to dhe, kur u rrit , ai ishte një burrë i hijshëm, punëtor i palodhur dhe shumë i dashur. Ai u njoj me nënën time nëTri-State Hospital në Shreveport, Luiziana, më 1943 kur ajo po b♪7nte praktikë pë infermiere. Shumë herë, kur unë u rrita, e pyesja Nënën q♪7 të ma tregonte historinë e njohjes së tyre, të dashurisë dhe të martesës së tyre. Ai ia solli asaj një dhuratë, bashkë me disa mjete te ndihmës së shpejtë mjekësore në pavijonin ku punonte ajo, dhe ata folën e bënë dashuri ndërkohë që ajo kujdesej për gratë e shtruara aty. Kur po largohej, ai preku gishtin ku ajo mbante unazën e të saj të atëhershëm dhe e pyeti nëse ajo ishte e martuar. Ajo, duke iu mbajtur goja, tha "jo" ajo ishte beqare. Të nesërmen ai ia dërgoi gruas tjetër një tufë me lule dhe zemra e saj sa nuk pushoi. Pastaj ai e thirri Nënën në takim, ku ia shpjegoi se ai gjithmonë qonte lule kur iu jepte fund marrëdhënieve me një femër. Tre muaj më vonë ata ishin martuar dhe ai shkoi në luftë. Ai shërbeu në një repart mekanik në pushtimin e Italisë, duke riparuar xhipsat dhe tanket. Pas luftës, ai erdhi në Hope tek Nëna dhe ata shkuan e u vendosën në Qikago, ku ai iu rikthye punës së tijë të vjetër si shitës në Manbee Equipment Company. Aty blenë një shtëpi të vogël në rrethinën e Forest Park, por nja dy muaj nuk mundën të shkojnë të banojnë atje dhe, ngaqë Nëna më kishte mua në bark, ata vendosë që ajo më mirë të shkonte e të rrinte në shtëpi në Hope derisa ata të mund të fillojnë të banojnë në shtëpinë e re.... VAZHDON __________________ Ndjehem krenar me ty Z.PRESIDENT....