[e-uritura]

Ditari im,

kam shumë gjëra për të të thënë, por do të ndalem tek njëra sonte;
Cila është gjëja më e shtrenjtë që kemi në këtë jetë?
Po pra, është vet ajo! JETA!

Pyet edhe Alimen nëse don.
Prit, jo mos e pyet, për atë është allahu. Mirë. E drejtë e saj!

Po dëgjoja një këngë, e cila tingëllon kështu;
"Kur të bie në dashuri,
do të jetë përgjithmonë..."

Dhe mendova me vete; Nuk do të martohem me Sykaltroshin, ai është musliman.
Nuk do të martohem me xemlën, ai do më mbyll në burg sa herë që ka ndonjë ditë të keqe.
Do të mendohem gjerë dhe gjatë derisa të vendos me cilin të bie në dashuri.
Alimja thotë se ne vendosim vet me kënd dashurohemi. Më fal, unë pasna thënë, jo ajo.
Ajo ka thënë se më don mua, por unë nuk mund ta dua atë!

Ajo që desha të të them ditari im, është se, vërtetë, kur të bie në dashuri, do të jetë përgjithmonë!
Njeriun me të cilin do të vendosi të ndajë jetën me të, do ia fali trupin dhe shpirtin tim. Do ia fali jetën time. Do e nderoj veten dhe atë. Do ta dua vetëm atë, dhe asnjë tjetër.

Kur të shtrihem në shtratin e vdekjes ditari im i dashur, do të jem e lumtur të mund t`i them vetes, se:
Kalova një jetë, dhe atë ia fala njeriut tim.
Kalova një jetë, dhe në shtratin tim, ishte vetëm një njeri!!!
Kalova një jetë, dhe njeriut të vetëm të cilit ia hapa këmbët e mia pa pikë turpi, ishte njeriu im.

Po, Alimja tha se më don. Nuk mund të dashurohem në Alimen, nuk i dua femrat!