[Zana_ch]

Asgjë tjetër të mos kishte bërë, do të ishte mjaft

Shkruan : Ilir DEMALIA


72 vjet mbas vdekjes së Poetit Kombëtar At Gjergj Fishta, akoma nuk ndalon makineria e baltës që duan të hedhin ish shërbëtorët e historisë dhe letërsisë, letërsisë së real-socializmit mbi figurën më të madhe kombëtare. Drejtimin e këtij misioni ashtu si dhe dje, e ka marrë pseudo historiani, që normalisht duhet të ishte i ulur në karrigen e drejtësisë, jo vetëm për zhbërjen e historisë, por për krime konkrete me jetë njerëzish. Arben Puto ironikisht në vitin 1991 bëhet dhe kryetari i Mbrojtjes së të Drejtave të Njeriut. Pra që në zanafillën e saj, plurkatilizmi shqiptar tregon shumë…! Arben Puto dhe gjithë taborri i hosana- lëpirësve të diktaturës dje dhe demo(n)kracisë sot, bëjnë mirë të heshtin. Të jenë të sigurtë, se At Fishta do të jetojë edhe sikur e gjithë Shqipëria të fiket, për vlerat e tij. Në vitin 1900, kur Bismarku tha se, “Shqipëria është një shprehje gjeografike” ku nënkuptonte se, shqiptarët nuk kishin as gjuhë (të shkruar), Fishta u bë iniciatori, ideatori, realizuesi për realizimin e alfabetit shqip. Si kryetar i Komisijes së Kongresit të Manastirit ishte ai dhe vetëm ai, që nguli këmbë e vendosi për alfabetin latin. Ishte ideja e tij dhe fuqia e tij, që vendosi bashkimin e dy gërmave për të hequr ciriliket (aq të dashura për sh. Puto) dhe tallavanë turke të shkrimit. Ishte ai dhe vetëm ai. Sikur asgjë tjetër të mos kishte bërë ky meshtar, i betuar për Zot, Komb, e Gjuhë të veten, do të ishte mjaft për të qenë monumenti më i madh i shqiptarëve.Puto e akuzon si fashist…?! Sh. Puto, ta bëje nga padija dhe mund të të falej, por ti që ke hapur arkivat si ke dashur, e di mirë si është historia…! Duke marrë dy rreshta dhe vendosur jashtë kontekstit, ti vazhdon atë që ke bërë gjithë jetën tënde, shërbimin në favor të armiqve të Shqipërisë. Sot vazhdon po e njëjta histori, nuk hapen arkivat …?! Kujt i intereson mos dihet e vërteta?! Sigurisht vazhdojmë Kongresin e Vazhdimësisë…! Turpi nuk është vetëm tek ju sh. Puto, por edhe tek ajo media që ju lë të llomotisni si të doni, të vazhdoni të keqinformoni brezin e ri, pa një oponencë në studio. Normale, ajo media është pjellë e juaja. Ty sh. Puto dhe gjithë takëmit tënd po të çoj të fala me një varg të Viganit të Veriut: O Perëndi a ndjeve / Tradhtarët na lanë pa Atdhé / E Ti rrin e gjuen me rrfé / Lisat n’për male kot ! Tani për sqarim…
1- Nuk ka njeri që të ketë punuar për mbrojtjen e të drejtave të shqiptarëve në kohën që Shqipëria ishte në pragun e shpërbërjes më shumë se Meshtari At Fishta. Veprat e tij janë të panumërta në këtë drejtim.
2- Nuk mund të kuptohet historia e formimit të gjuhës shqipe, shtetit shqiptar, letërsisë shqipe pa At Gjergj Fishtën. Fjalimi i tij (ashtu si gjithë vepra e tij për gjuhën, kombin, letërsinë) në Konferencën e Paqes në Paris në 1919 mbajtur nga imzot Bumçi, janë perla të luftës dhe përpjekjeve të këtij kollozi për të drejtat e Shqiptarëve.
3- Kur Italia fashiste i dha dekoratën më të lartë, Frati ju përgjigj: Kjo dekoratë nuk asht për mue.
4- Mbas refuzimit të dekoratës së qeverisë fashiste, Akademia Italiane e bëri anëtare të saj. Në fjalën e tij në kinema Rozafa Fishta tha ”
“ … rezistenca qi romakët hasën ndër fiset dhe mbretënitë ilire, të gjitha ndodhën sepse ilirët e panë menjiherë se trupat romake po bijshin robnínë në vênd të lirisë …”. Ky vigan, në vargjet e tij kur Shqipëria 1 vit pas shpalljes shtet ishte në rrezik të mos ekzistonte, do të shkruante: Qe mue tek m’keni, merrni e m’bâni flí / Për shqyptarí, me shue çdo mní mizore / Oh! Edhe pa mue Shqypnija kjoftë e rrnoftë / E nami i sajë për jetë u trashigoftë! Në shtratin e vdekjes do të thoshte fjalët e fundit: Nuk po më vjen keq se po des, mbasi të gjith’ atje kena me shkue, por po më vjen e rândë se tânë jetën e kam shkri për të pa nji Shqypni të lirë e në vedi, ndërsa sot po e lâ të shkelun prej ushtrive të hueja”. Ja se si shkruajnë albanologë dhe studiues me prestigj për Viganin e Veriut si, Lamberci&Elsie. Albanologu Maksimilijan Lambertz-i (i cili e ka përkthyer “Lahutën e Malcis” në gjermanisht) thotë: “Lahuta âsht shprehja mâ e kjarta e dokeve të fshatarëve, banorë të Maleve të Veriut. E prejse doket e lashta të fiseve malore janë gjykue të zhduken nga tallazet e forta të civilizimit, lexuesi, letrari, folkloristi, juristi e historiani i nesërm kanë për t’ia dijtë për nder në dhetë a qindvjetët e ardhshëm Poetit i cili në Lahutë të Malsisë na la nji ritrat (portret) të shqiptarit, të përshkruem nga goja e dëshmitarëve njikohsorë, ashtu si këta e gjetën në agimin e shekullit të XX-të, me atë ndryshim të vogël që shqiptari pësoi ç’prej kohëve të largëta të iliro-thrakëve”. Gjithashtu, arbëreshin albanolog dhe njeriun me rreth të gjerë ndikimi në Itali, Gaetano Petrotta, Fishta e kishte bërë aq për vete sa që ai shprehej: “Fishta është ndër të parët e ndër më të mëdhenj atdhetarë, të cilët në kohë më të vështira bënë çmos për ta mbajtur gjallë lëvizjen kombëtare kundër dhunës barbare të qeverisë turke, kundër lakmisë dhelpërake serbe dhe kundër propagandës greke. Kudo që shtrohej çështja e Shqipërisë, At Fishta gjendej aty pranë, ku me vepra e ku me shkrime, sidomos me poezinë e tij të gjallë, zgjonte nga gjumi më të plogështit dhe mbante gjallë gjithmonë shpresën e ardhmërisë”. Kurse albanologu bashkëkohës Robert Elsie, duke e bërë “Lahutën e Malcis” të këndojë edhe anglisht, shprehet gjithë respekt për veprën e Patër Gjergjit se “Tashti u plotësua Eposi Europian!”. E gjejmë Patër Gjergjin flamurtar të çështjes shqiptare më 1930 në Konferencën Ballkanike të Athinës e fill mbas saj gjatë vitit 1931 në konferencën e Stambollit. Më 1932 shkon në Bukuresht, ku me pathos të lartë mbron sërish çështjen shqiptare. Dhe nuk duhet harruar se udhëtimet atëhere nuk bëheshin me avionë Boeing, por zgjasnin me javë të tëra dhe angazhonin edhe lodhje jo të papërfillshme fizike. Kudo që shkonte At Gjergji, një ide fikse kishte: Të propagandonte për çështjen tonë kombëtare si edhe ta rriste rrethin e miqve të Shqipërisë. Tituj të At Fishtës, nga Austria “Ritterkreuz” më 1912, ose nga Turqia “Mearif” po më 1912, nga Vatikani “Medaglia al Merito” më 1925, nga Greqia “Phoenix” më 1931, etj., etj., si kandidat i propozuar për çmimin Nobel! Jo nga Akademia e Shkencave të Shqipërisë siç ndodh sot për ndonjë që lutet natë e ditë për Çmimin NOBEL, por Vigani u propozua nga akademitë Evropiane për veprën e tij. Në fund por jo e fundit, ju shoku Puto dhe të gjithë ata që u bënë portavoçe të deformimit të Historisë së Shqipërisë, të shkatërrimit të saj deri në kriminalitet me real -socializmin bëni mirë, së paku sot, në demo(n)kraci të heshtni.