[Engjellushja]

Postimi origjinal është bërë nga VARDARI

Engjullesh pik se pari te falemderohem per komplimentin qe ma kemi dhene. Per mirnjohjen tuaj qe keni ndaj meje po va kushtoj nje poezi


Me ty Engjullesh

Do të ulem në kënd të buzës
si në një shkëmb, pranë një ujëvare
e sigurt se s'do më rrëmbejë shtjellë e fjalëve.

Do të ulem në kënd të syrit
si një zambak i mbirë në ujë pranë bregut
me fletë të vogla që t'mos zë shikimin.

Se unë në fund të fundit, ç'jam?
- Një dallgë e ngrirë në hapësirë
e shkulur nga deti i gjoksit tënd.
Shtrin duart të më arrish e s'më arrin.
O Engjullesha ime...............t tregoj t verteten, dua t vi prap n Ender, sikur dje dhe me prit sonte.....se do te vij, por mos u tremb
flej perseri
S'do te trokas ne dere
as nuk do te zgjoj, vetem t shiqoi dhe vehten ta gezoi, dhe..............

Shtri duart se do të më arrish !!!

Nese do, te me kerkosh.........??

Do me gjesh atje
Te braktisur me duar bosh
Si zogu pa fole.

Nese rrugeve me kerkon
E ke mundim te kote
Ne varreza do me gjesh
Atje, ku nje bote.

Prane varrit kur te me vish
Te mos derdhesh lot
As pyetje te mos me besh
Se ste pergjigjem dot

Ne qofte se varri, te duket i erret
Dhe nuk ka aspak shkelqim
Dije se faji eshte i joti
Qe u talle me shpirtin tim...
Engjellushja thot:

Jeta eshte si dallge
qe hidhet ne breg,
Jeta eshte si loder
qe gjithkush e prek,
Jeta eshte nje enderr
nje shpres e larget,
Jeta eshte dashuria
nje bote e zdrazet

P.S: T pershendes "Shoku "VARDAR"