[Denim]

1) Falja e mëkateve, shlyerja e mëkatit të rrjedhshëm dhe mëkatet e tjera tek të rriturit. Këtë të vërtetë e gjejmë tek besojma ku thuhet besoj në mjë pagëzim të vetëm, për faljen e mëkateve. Falja e mëkateve bazohet në vuajtjen, vdekjen dhe ngjalljen e Jezu Krishtit se «Për njerëzit e për shpëtimin tonë zbriti prej qiellit e u mishërua». Nga falja e mëkateve rrjell efekti i dytë që është:

2) Rilindja për jetë të re. Shkrimet e B.R. bëjnë fjalë për kthim për jetë të re, e kjo jetë jepet në pagëzim. Kjo jetë është fitorja mbi mëkatin mbi vdekjen. Kjo jetë e re na jepet me pagëzim ku ngjallemi me Krishtin e kjo ngjallje është fitore mbi mëkatin, mbi vdekjen. Në këtë dritë duhet të shikojmë paralelizmin Adami – Krishti, njeriu i vjerër e njeriu i ri. Pagëzimi na ndërmjetson hirin me të cilin bëhemi bijë të Zotit, banesë e Zotit, realizohet ajo që thotë Sh. Pali. « ju jeni tempulli i Zotit». Realizohet ajo që mbajnë me vete emrin e krishterë apo kristian që do të thote jemi të Krishtit. Fryti i tretë i pagëzimit është:

3) Shenja apo vula e pashlyeshme. Kjo vulë në të njëjtën kohë është shenjë e njoftimit apo ngjasimi se i takojnë një bashkësie të Zotit, shenjë e cila nuk shlyhet, nuk zhduket dhe atëherë kur ndokush largohet prej Kishe. Nëse i larguari nga Kisha pas sa kohe kthehet kjo shenjë e pagëzimit ja mundëson ringjalljen dhe nuk ka nevojë të pagëzohet përsëri. Karakteri i kësaj shenje të pashlyeshme të pagëzimit paraqitet si mundësi dhe aftësi për shëbesë Hyjnore, aftësi për të shfaqë fenë. Nëpërmjet vulës së pagëzimit krijohet marrdhënje e me Kishën e cila duhet të shihet e këtu qëndron dallimi mes të paëzuarve. Kjo vulë e pashlueshme është themel i thirrjes në shenjtërim, i thirrjes të bëheni apostuj dhe kjo është pikënisja për jetën shpirtërore dhe njëherit themel për pranimin e sakramenteve të tjera. Pagëzimi nuk është vetëm rit, por ndolli e cila hynë thellë në jetë e krijon një jetë të re, marrdhënje të reja në Krishtin dhe në Kishën.


Pagëzimi i të rriturve:

Koha më e përshtatshme për ndarjen e sakramenteve të pagëzimit për të rritur është koha e pashkëve, por edhe nëse pagëzimi ndahet jashta kësaj kohe merret liturgjia e pashkëve. Vetë riti i pagëzimit fillon pas shërbesës së fjalës e përbëhet në:

1) Bekimi i ujit i cili duke i përmendur veprat e Zotit gjatë historisë së shëlbimit e thirrjes së Shpirtit Shenjtë tregon se edhe në këtë moment të pagëzimit kjo histori është një vepër para bekimit të ujit këndohen litanitë e gjithë shenjtërve.

2) Mohimi i djallit dhe dëshmia e fesë. Në këtë moment njëriu i largon të gjitha ato që i kundërtojnë Krishtit dhe e pranon vetë Krishtin.

3) Bëhet lyerja me vaj të Kakumematit. Nëse ajo nuk i ësthë bërë më parë me këtë shënohet dhe lutet fuqia e Zotit mbi të zgjedhurin e cila kjo fuqi është e nevojshme. Pas mohimit të djallit e dëshmisë së fesë vjen gjeja kryesore dhe riti i pagëzimit i cili bëhet me zhytje ose rrjedhje të ujit, realizon pjesmarrjen tonë në vdekjen dhe ngjalljen e Krishtit.


Riti plotësues:

Ky rit vazhdon me;
1) Lyerja me vaj të Krezmit (kjo bëhet vetëm atëherë kur për shkak të arsyeshëm shtyhet ndarja e Krezmimit) e shënon meshtarinë mbretërore, numërimin e tyre në bashkësinë e popullit të Zotit.

2) Ndahet petku i bardhë që është simbol i pastrisë shpirtërore dhe dinjitetit të ri të tyre.

3) Jepet qiri i ndezur si simbol ose shenjë e dritës, të jenë dritë e Krishtit në botë. Nëse i pagëzuari është i përgatitur edhe për Sakramentin e Krezmimit atëherë lihet anash pjesa plotësuese dhe ndahet Sakramenti i përforcimit i cili fillon me fjalinë e udheheqësit. Ai shpjegon domethënjen e këtij sakramenti, vazhdon lutjen në heshtje dhe i shtrin duart mbi atë që do të krezmohet. Pas kësaj rrjedh vetë riti i lyerjes me krezëm tuj thanë këto fjalë: Prano vulën e Shpirtit Shenjtë. Amen: Paqa me ty dhe me Shpirtin tënd. Përgjigjet kandidati.


Kremtimi i Eukaristisë:

Kremtimi i Eukaristisë është kulminacioni i injicimit apo i hyrjes në jetë.


Pagëzimi i të vegjëlve:

Në pagëzimin e të vegjëlve kërkohet feja e prindit, nunit.
Pse?
Sepse nuk mund të pagëzohet një foshnje nëse prindi i tij është ateist, apo i një besimi tjeter, as femijet e te krishtereve qe nuk jetojne si te krishtere, qe nuk e zbatojne ligjin e Zotit ose te Kishes. Sepse si mund t'i edukoje femijet e vet ne fene katolike ai qe vete nuk jeton si katolik? Nuk ka kush e edukon në fe dhe prindërit duhet të jenë në pagëzimin e foshnjes se ai ka detyra:

1) Prindi duhet ta kërkojë vetë pagëzimin.
2) Prindi pas meshtarit duhet dhe ai ti bëjë shenjën e kryqit.
3) Prindi e mohon djallin dhe e jep dëshminë e fesë.
4) Prindi e dërgon foshnjën deri të burimi i pagëzimit.
5) Prindi duhet të mbajë qirin e ndezur.
6) Prindi merr bekimin e pasaçëm prej meshtarit.
7) Prindi duhet ta rrisë e ta edukojë në frymën e fesë.


Kush mund te pagezohet?

Mund dhe duhet te pagezohet cdo njeri dhe vetem njeri i gjalle, qe beson ne Krishtin dhe qe ende nuk eshte pagezuar.
Cdo njeri, d.m.th.: mashkull dhe femer, pa dallim race, kombesie, gjuhe, prejardhjeje shoqerore, politike, fetare... Te gjithe pagezohen ne nje Kishe te vetme dhe behen vellezer dhe motra me fe ne nje te vetmin Krishtin ZOT.


Njeriu i vdekur s'mund te marre asnje sakrament, prandaj as sakramentin e pagezimit!


Kush dhe si pagezon?[/i]

Ne situate normale rregullisht pagezojne ata qe e kane urdherin shenjt: diakonet, meshtaret dhe ipeshkvijte. Mirepo, pasi pagezimi eshte i nevojshem per shelbim te gjithkujt, ne nevoje, ne rrezik vdekjeje - ku s'ka meshtar ose s'ka kohe te shkojme tek ai - pagezuesi i jashtezakonshem mund te jete cdo njeri - mashkull dhe femer, qe ka qellim te beje ate cka ben Kisha.

Pagezimi behet keshtu: femija, ose njeriu i rritur qe ende nuk eshte pagezuar, por beson ne Krishtin dhe deshiron te pagezohet, lahet me uje - rregullisht me uje te bekuar, por mundet edhe me uje te thjeshte. Uji derdhet tri here ne shenje te kryqit mbi koken e njeriut, duke thene: "E., (i permendet emri...), une po te pagezoj ne emer te Atit e te Birit e te Shpirtit Shenjt".Pas pagezimit ne nevoje, nese femija shpeton, duhet ta cojme te meshtari, qe ta plotesoje ritin e pagezimit. Por vete pagezimi eshte i vlefshem dhe nuk perseritet, pa marre parasysh se kush ishte pagezues.



Kumbara dhe ndrikulla:

Qe prej koheve me te lashta ne Kishe eshte njohur kumbaria. Cdo njeri ne pagezim duhet ta kete kumbaren ose ndrikullen (nunin, nuneshen). Ata jane per famullin e vet zevendes te prinderve dhe shembull i jetes se krishtere. Kujdesohen sidomos per jeten e shpirterore te tij. Duhet t'ia mesojme se paku themelet e fese dhe te moralit te krishtere, dhe ta perkrahin qe te jete i qendrueshem ne fe.

Per kete arsye kumbara ose ndrikulla duhet te jete njeri i rritur - se paku 16 vjecar! - dhe i vetedijshem se cfare detyre pranon. Te jete katolik shembullor, vete i pagezuar dhe i krezmuar. Jo mekatnor, ose jo anetar i Kishes. Nese vete nuk eshte besimtar i mire, si mund t'ia deshmoje fene e vet famullit dhe t'i edukoje te tjeret ne fe?

Kumbaria pra, ka rendesi te madhe ne fene e krishtere. Prandaj duhet te kujdesohemi mire se ke do ta zgjedhim per kumbare!


Emri i te pagezuarit:

Ne pagezim femijeve u ngjitet emri. Emri i njeriut duhet te tregoje se kush eshte ai. Prandaj i krishteri është mire ta kete emrin e krishtere, mund te jete edhe kombetar, por me nje domethenie te mire.